خانه موزه سیمین و جلال Simin And Jalal House Museum

برای رسیدن به این خانه از ایستگاه مترو تجریش تا خیابان دزاشیب پیاده روی کوتاهی خواهید داشت.این موزه همه روزه غیر از شنبه ها از ساعت 9 صبح تا 5عصر باز است.هنگام مراجعه در ابتدا فکر کردم بسته است اما روی زنگ برچسبی دیدم که بایستی زنگ را زد تا در را برایتان باز کنن. ساختمان 220 متر مربع زیر بنا دارد و در 2 طبقه است. اتاق نشیمن، آشپزخانه، کتابخانه در طبقه همکف قرار دارند و اتاق نشیمن خصوصی در طبقه دوم ایجاد شده است. نمای خانه بسیار ساده است چیزی که در هر آجر این خانه مشخص است این است که با عشق بنا شده و پاکی و صداقت این حس در آن موج می زند.در نیم طبقه ای که توسط خود جلال آل احمد درست شده و از نظر من زیباترین مکان این خانه است ، مجسمه ی مومی جلال قرار داده شده است. این مکان جایی بوده که جلال آل احمد آثارش را خلق می کرده است.تمام اثار این زوج ادبی در اینجا نگه داری میشود. حلقه های ازدواج سیمین و جلال عقدنامه ی آنها و کارت ملی سیمین دانشور را هم میتوانید ببینید جالب است بدانید پرده های خانه هنر دست بانو بوده است تابلوهای نقاشی و عکسهای قدیمی این زوج دیدنی هستند. راهنمای موزه جناب آقای درخواه توضیحات خیلی مفید و جالبی را برایتان بازگو میکند که جا دارد در اینجا از ایشان تشکر کنم.
مرمت این خانه به صورت سبکی (عین به عین) صورت گرفت تا حداقل مداخله در بنا صورت گیرد.
هزینه ورودی 3 هزار تومان است.

من برای رفتن بع خانه جلال و سیمین از مترو استفاده کردم. با حدود 10 دقیقه پیاده روی از ایستگاه تجریش می رسیم به درِ بسته خانه سیمین و جلال! روی زنگ هم یادداشت گذاشته اند که باید زنگ بزنیم تا در را به رویمان باز کنند. داخل 3000 تومان بلیط پرداخت می کنیم و تذکر می گیریم که بدون فلاش عکس بگیریم، به چیزی دست نزنیم و از نوارهای قرمزی که همه جا کشیده اند عبور نکنیم! بسیاری از تابلوها و تزئینات خانه آثار هنرمندانی شناخته شده هستند. کتاب خانه های خانه پر از کتابهای خود این دو نویسنده و معدودی کتب دیگر است. اتاق کار سیمین و جلال از هم جدا هستند و اتاق آل احمد با آن پلکان دیواری که به طبقه دوم می رود و ما فقط می توانیم تماشایش کنیم، اتاق جذاب تری است. بین موارد شخصی نمایش داده شده، جذاب ترین شاید کروکی باشد که جلال برای سیمین کشیده و نزدیک حلقه های ازدواجشان به نمایش درآمده است. حیاط و حوض کوچکش در کنار دیوارهای آجری خانه هم جای خوبی است برای علاقه مندان به عکسهای یادگاری. در آب انبار هم ویدئویی نمایش داده می شود از بزرگانی که لزوم رسیدگی به این خانه را یادآوری می کنند.
اما چیزی که هست اگر از پیش آشنایی کافی با این دو نفر نداشته باشی،از مختصر توضیحات تقویمیِ توی موزه همکاری بر نمی آید و اگر از شیفتگان یکی یا هر دو نفر نباشی هم بعید است موزه در شکل کنونیش تاثیری بر رابطه با آنها داشته باشد. ولی در هر حال دیدنِ سایه ای از شکل زندگی دو نویسنده بزرگ این سرزمین حتما به زحمتِ فشردنِ زنگ ورودی ساختمان می ارزد.
کاش یادگاریهایی مرتبط هم برای علاقه مندان یا آنهایی که کنجکاو می شوند هم فروخته میشد.

شناخت من از ادبیات معاصر و در حقیقت ادبیات محدود به کتاب‌های درسی دبیرستانی و دانشگاهی می‌شود. شناختم از جلال آل احمد هم بسیار بیشتر از خانم سیمین دانشور، همسر آل احمد است. خانه‌ی این زوج فرهیخته و نویسنده حالا به موزه‌ مانندی تبدیل شده است که قطعا برای کسانی که با آثار آنها آشنایی دارند جذاب‌تر هم خواهد بود. این خانه راه دسترسی از خیابان شریعتی و خیابان باهنر را دارد. به نظر مسیر دسترسی از خیایان باهنر با صفاتر است. مسیر خانه از خیابان شریعتی محل عبور ماشین‌ها و تاکسی‌هاست و اصلا با حال و هوای کوچه‌ی قبلی تفاوت زیادی دارد. در زمان مراجعه‌ی من درب خانه بسته بود و یادداشتی بر روی زنگ بود که برای بازدید این زنگ را بفشارید. این خانه در دو طبقه و یک سردابه مانند که راه آن از حیاط خانه هست تشکیل شده است. از لوازم شخصی تا کتاب‌ها و نوشته‌ها و تاریخ زندگی این دو زوج به نمایش گذاشته شده است. علاوه بر آن دو مجسمه از آنهایی که در موزه‌های سبک مادام تسو پیدا می‌شود به نمایش درآمده است. طبقه‌ی دوم که اتاق شخصی خانم دانشور بوده است، لوازم شخصی و البسه ایشان را شامل می‌شود. این خانه به واسطه‌ی حضور این دو محل آمد و شد نویسندگان بزرگ دیگری هم بوده است.