مسجد سلطان سلیم یکی از زیباترین مساجد عثمانیه که ساخت آن در سال ۱۵۵۸ در زمان فرمانداری سلطان سلیم دوم شروع شد (سلطان سلیم پسر سلطان سلیمان و خرم سلطان بود که یک بار در سال ۱۵۴۲ فرماندار قونیه بوده و مجددا در سال ۱۵۵۸ دوباره فرماندار قونیه میشه، بعد از اون در جنگ با برادرش شاهزاده بایزید پیروز میشه و در سال ۱۵۶۲ به تنها ولیعهدی سلطنت میرسه و در سال ۱۵۶۶ با مرگ پدرش یازدهمین سلطان عثمانی میشه و در سال ۱۵۷۴ فوت میکنه) که ساخت آن تا بعد از مرگ سلطان سلیم هم ادامه داشته و در سال ۱۵۸۷ به پایان رسید. این مسجد زیبا در کنار آرامگاه مولانا قرار داره، جلوی مسجد محوطه باز وسیعی وجود داره که به شما اجازه میده از نمایی دورتر مسجد رو مشاهده کنید.در قسمت ورودی مسجد هفت گنبد با ۶ ستون به زیبایی قرار گرفته و درون مسجد،دیوارها به زیبایی نقاشی شده.به نظر من از لحاظ معماری داخلی و نقاشی ها مسجد شافعی کرمانشاه بسیار به مسجد سلیم شبیه هستش.
در مجاورت موزه و آرامگاه مولانا میدانی وسیع است که نشانه بارزش مسجدی زیبا به نام سلیمیه است که چون نگینی طلایی میدرخشد. نام آن از سلطان سلیم گرفته شده که دستور ساختش را داده است.مسجد گنبدی بزرگ و دو منار بلند در دوطرف ایوان ورودی دارد. ایوان اصلی رواقی است که از هفت گنبد کوچک پوشیده شده و نقاشیهایی با طرح و رنگهای زیبا دارد.مصالح دیوارها از سنگ تراورتن است که در نور صبح و غروب رنگ بنای مسجدکاملا طلایی میشود. روبروی درب ورودی اصلی که از میدان مولاناست، وضوخانه مسجد برای مردان ساخته شده است و این درب مختص مردان است. برخلاف شهر آنکارا که قسمت بانوان به صورت کمرپوش و فضایی نیم طبقه بود، در مسجدهای قونیه قسمتی از مسجد را در همان طبقه برای خانمها با دیواره های چوبی جدا میکنند. این مسجد هم مستثنی نبود. درب ورود بانوان از سمت شرق مسجد بود و فقط قسمتی از زیبایی های مسجد قابل بازدید بود.وقتی در حیاط موزه مولانا هستید از دیواره های غربی که حجره های موزه با سقفی گنبدی هستند مسجد سلیمیه را در سطحی بالاتر خواهید دید، نکته جالب توجه هماهنگی کامل بین فرم و رنگ این گنبدها با گنبد های مسجد است. این مسجد بدلیل قرار گیری در کنار مزار مولانا و بازار، بخصوص در زمان نماز بسیار شلوغ است. پس بهتر است در زمانی غیر از نماز بروید.