این روستا 1900 نفر سکنه داره که شغل اکثر آن ها کشاورزیه و مزارع بسیار بزرگ گندم و جو دارن. چیزی که باعث شد به دیدن این روستا بریم عکس هایی از مزارع طلایی گندم بود که یکی از دوستانمون برامون فرستاده بود. روستا خیابان کشی های استاندارد داشت اما اکثر خانه ها کاهگلی بودن. خانه های نوسازی شده هم یک طبقه بودند. امکانات رفاهی مثل رستوران برای مسافران وجود نداشت و مجبور شدیم برای صرف غذا به همدان برگردیم. ما در فصل تابستان به این روستا رفتیم که گندم ها آماده برداشت بودن و تا چشم کار میکرد تپه ها زیر نور آفتاب ، طلایی بودند.