دشت هویج Carrot Plain

بعد از تقریبا ۱۳ سال باز قسمت شد برای دیدن دشت هویج (گرچال) راهی روستای افجه بشم،اولین بار با اردوی دانشجویی رفته بودم و این دفعه با خانمم و پسر دو ساله مون،کلی تغییر کرده بود،برخلاف قدیم که قبلا می‌تونستی ماشینو تا نزدیک رودخونه ببری، الان دو راهی که یه راهش می‌ره سمت روستای برگ جهان و راه دیگه می‌ره ابتدای مسیر پیاده روی پست نگهبانی گذاشتن و نمیشه ماشینتون رو جلوتر ببرین، ما هم ماشین رو پارک کردیم و تقریبا ده دقیقه ای تا کنار رودخونه و ابتدای مسیر دشت هویج رو از کوچه های افجه که الان همه ویلا شدن پیاده رفتیم، بعد از پل چوبی که روی رودخونه بود عبور کردیم و مسیر سربالایی رو در پیش گرفتیم، این مسیر تا خود دشت هویج رو که جاده زدن و الان با نیسان و شاسی بلند هم میشه رفت.تا دشت هویج تقریبا دو ساعتی راه در پیشه، یه جاهایی شیب تند میشه یه جاهایی هموارتر ولی ویژگی این مسیر اینه که همش داری سربالایی میری برخلاف بعضی مسیرها که فراز و فرودی دارن، در طول مسیر از کنار باغاتی که محصولاتشان گیلاس، آلبالو، آلو، گردو و ... رد میشی، در تاریخی که ما رفتیم ۲۵ فروردین ۱۴۰۱، درختان گیلاس داخل روستا پر گل بودن اما هر چی به سمت بالاتر می‌رفتیم هوا سردتر و درختا تازه داشتن از خواب زمستونی بیدار میشدن، تقریبا دو سوم مسیر سایه خیلی زیادی وجود نداره بنابراین در ماه های تابستون ممکنه زیر آفتاب وقتی سربالایی رو میرین اذیت بشین، اما این زمانی که ما رفتیم نسیم خنکی می اومد که اصلا گرما رو احساس نمیکردیم، تقریبا بعد از طی یک سوم مسیر در سمت راستتون اگه از جاده خارج بشین میتونید آبشار افجه (پسکوهک) رو ببینید در وسط های مسیر کنار یه باغ یه شیر آبی هست که اینجا میتونید بطری هاتون رو پر کنید و پس از تقریبا یک ساعت و ربع به یه دو راهی می‌رسید که سمت راست به دشت هویج و سمت چپ به سمت آبشار بلند و زیبای سه طبقه چرند (سوستون) می‌ره (البته از دشت هویج هم به این آبشار راه داره که پیشنهاد من مسیر دشت هویجه) خلاصه بعد از تقریبا دو ساعت رسیدیم به دشت زیبای هویج، اگه اولین بارتون باشه که اینجا میرید وقتی دشت رو می‌بینید غافلگیر میشین چون اصلا قابل انتظار نیست که بعد از این شیب ها یه دفعه به یه دشت زیبا برسین، زمانی که به دشت رسیدیم باد می اومد و اگه یه جا مینشستی تقریبا سردت میشد، وسط دشت یه جوبی رد میشه و کنار اون درختان بید قدیمی وجود داره که بسیار زیباست. البته انتظار هویج اون بالا نداشته باشین ?، چون سال ها قبلا اینجا هویج میکاشتن و به همین علت به دشت هویج معروف شده، الان تقریبا یه قسمت هاییش رو درخت کاشتن، ضمنا اگه اهل کوه نوردی هم باشید بعد دشت هویج میتونید برید سراغ صعود به قله های ریزان، آتشکوه و ...

در شهرستان لواسان ، روستایی به نام افجه با کوچه باغ های زیبا وجود دارد . پس از عبور از روستا ، مسیری هموار با شیب ملایم وجود دارد تا به دشتی وسیع که به دشت هویج معروف است برسیم . دشت دارای چشمه و تعدادی درخت است که مکانی مناسب برای کمپینگ محسوب میشود . قله پرسون از این مکان حدود 2 تا 2.5 ساعت پیاده روی دارد که مقداری از مسیر دارای شیب نفس گیر می باشد . از فراز قله پرسون نمایی زیبا از قله سرفراز دماوند قابل مشاهده است که خستگی راه را از بین می برد .

لواسانات به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی منحصر به فرد خود یکی از مناطق گردشگری و توریستی نزدیک به تهران می باشد دشت هویچ یا گرچال(گر به معنای آتش و چال به معنای جایگاه، و گرچال به معنای جایگاه آتش یا آتشدان) نیز یکی از این مناطق شناخته شده در بین کوهنوردان نزدیک روستای افجه و نزدیک لواسان است.ظاهرا در گذشته ناصرالدین شاه و شاهزادگان از گردنه نزدیک دشت جهت رفت و آمد به دشت لار استفاده می کردند. این دشت در ارتفاع 2400 متری واقع شده است و ظاهرا در قدیم زیر کشت هویچ بوده است ولی امروزه اثری از هویچ در این دشت دیده نمی شود. کوهنوردان بسیاری هر ساله از این دشت به سمت قلل ریزا، پرسون، آتشگاه و مهرچال می روند. در ابتدای روستا محلی کوچک برای پارک ماشین وجود دارد. پس از عبور از رودی کوچک در ابتدای مسیر شیب تند و سربالایی هست که بعد از آن شیب معتدل تر شده و کوهپیمایی راحتی تا دشت در انتظار است. در میانه راه هم باغهای آلبالو و گیلاس و گردوی روستاییان به زیبایی منطقه افزوده است. یک کافه کوچک هم بین راه وجود دارد که تنها کافه مستقر در منطقه است و میتوانید از نیمرو واملت آن برای صبحانه یا نهار استفاده کنید و تنها سرویس بهداشتی موجود در منطقه را دارد. در زمستان هم معمولا در ابتدای مسیر تیم امداد و نجات کوهستان یک واحد را مستقر میکنند تا در صورت نیاز کمکهای امدادی را به گردشگران و کوهنوردان ارائه دهند. پس از طی مسیر و حدود دو ساعت کوهپیمایی آهسته و پیوسته به دشت خواهید رسید. منظره دشت بسیار زیباست به خصوص که هیچ دیدی از دشت تا زمانی که به آن برسید وجود ندارد و پس از یک پیچ شیبدار به دشت می رسید. دشت وسیع و زیبا که چند سالی هم هست توسط افرادی حصار کشی شده است و در انتهای سمت چپ آن یک گوسفند سرا و نهری آب وجود دارد. کی برویم: چندین درخت وسط دشت به زیبایی آن افزوده است. به جز این درختان سایه بانی در دشت وجود ندارد و در گرمای تابستان رفتن به این دشت توصیه نمی شود. تا به حال در فصولی غیر از زمستان به این منطقه نرفته ام ولی اواخر بهار طبیعت بسیار زیبایی را داراست و در زمستان نیز پذیرای گردشگران و کوهنوردان زیادی است و از شیب کوه های کناره دشت میتوان به عنوان محلی برای سرسره بازی استفاده کرد. با توجه به برف گیر بودن و سرد بودن منطقه انتخاب پوشش زمستانی مناسب و به خصوص کفش مخصوص کوهنوردی برای این منطقه به شدت توصیه می شود. چگونه برویم: از تهران از اتوبان شهید بابایی وارد جاده لشکرک شده و به سمت لواسان رفته و تابلوهای افجه را دنبال کنید. انتهای روستا و در آغاز مسیر خاکی با پارک کردن ماشین به ادامه مسیر بپردازید.