یخدان های دوقلو سیرجان Twin Ice House of Sirjan

در استان‌هایی مانند کرمان و یزد در تابستان با افزایش مصرف آب، از قدیم نیاز به تولید یخ وجود داشت. به همین دلیل این یخچال‌های طبیعی، یخ مصرفی شهرهای کویری همچون سیرجان را تامین می‌کردند. مخازن یخ این یخدان‌ها در عمق زمین با خاک‌برداری ایجاد و دورچینی شده‌اند.
معماری یخدان به این صورت بود که حوضی مدور و بزرگ به قطر دهانه حدود ۲۰ تا ۳۰ متر و عمق ۶ تا ۷ متر حفر می کردند و بر روی آن گنبدی بسیار بزرگ و مخروطی شکل می ساختند تا باعث خنک ماندن فضای درون این یخچالها شود. برای جلوگیری از نفوذ رطوبت به داخل چاله‌ها جداره‌های آن‌ها را با آجر و پوشش عایق دورچینی میکردند.
مخازن یخ هرکدام دارای دو دهنه ورودی و خروجی به عرض ۱۳۰ سانتی‌متر بودند که یخ حاصل از حوضچه‌های یخ در فصل زمستان با نیروی انسانی خرد شده و به چاله‌های یخ منتقل می‌شد و با پرشدن مخزن، هر دو دهنه آن را مسدود می‌کردند تا با شروع فصل گرما که به آب خنک و یخ نیاز داشتند، مورد استفاده قرار گیرند.
دیوار سایه‌انداز طویل و مرتفعی که سراسر جبهه شرقی دو مخزن یخ را در بر می‌گیرد، به‌صورت منحنی است و به عرض حدود ۲٫۵ متر در سطح و ارتفاع ۱۰٫۵ متر در راس به حالت صندوقی‌شکل تبدیل شده است. این دیوار به خط مستقیم حدود ۱۰۰ متر طول دارد. در طرف غربی دیوار سایه‌انداز، حوضچه‌های یخی قرار داشت که معمولا به‌شکل چهارگوش با عمق کم بودند. با ریختن آب در حوضچه‌ها، لایه نازکی از یخ تشکیل می‌شد و با ورود مجدد آب در چند نوبت لایه قطوری از یخ شکل می‌گرفت که توسط نیروی انسانی شکسته و به مخزن منتقل می‌شد.
این یخدان‌های دوقلو در نوع خودشان جزو نمونه‌ترین یخچال‌های ایران هستند و در دوره قاجاریه ساخته شده‌اند.