از قدیم گفتن: هر که طاووس خواهد، جور هندوستان کشد، دقیقا مثل ماجرای بازدید ما از آبشار لاتون!
برای رسیدن به این آبشار و بازدید ازش باید مسیر جنگلی چند ساعتهای رو پای پیاده پیمایش کرد. البته این مسیر به قدری سرسبز و هیجانانگیزه که نه خستگی میاره و نه پشیمونی! اتفاقا طول راه به قدری لذتبخشه که وقتی به مقصد میرسید به خودتون میگید کاش کمی طولانیتر هم بود!
این آبشار رو از بلندترین شلالههای ایران میدونن و وقتی به ارتفاع زیادش نگاه میکنید متوجه میشید که پر بیراه نمیگن!
دیدن این آبشار برای من حس خیلی خوبی به همراه داشت، درست مثل حسی که موقع دیدن آبشار مارگون داشتم؛ پر از هیجان و شگفتی.
ما برای دیدن ((لاتون)) ابتدا به روستای ((کوته کومه)) آستارا رفتیم و از اونجا هم پای پیاده مسیری طولانی رو طی کردیم. مسیری که چیزی حدود ۴ ساعت زمان برد اما همونطور که گفتم هوای دلپذیر و راه جنگلی سرسبز هیچ باعث نشد که احساس خستگی کنیم. شنیدم که این مسیر و این جنگل، پاییزهای رنگارنگ و زیبایی داره و در اون فصل هم بسیار دیدنی و خاص میشه.
دیگه اینکه همراه داشتن کفش و لباس مناسب برای پیادهروی طولانی از واجبات بازدید از این جاذبهاس.
آبشار لاتون و محیط اطراف آن بی شک از زیباترین آبشارهای ایران در یک طبیعت جنگلی کوهستانی منحصر بفرد است .
آبشاری بسیار مرتفع که در دل جنگل های کوهستانی به پایین می ریزد تا با عبور از مسیری با تخته سنگهای زیبا ، باز از ارتفاعی دیگر به پایین بریزد و مسیر خود را در دل جنگل های منطقه لوندویل گیلان ادامه دهد .
آبشار لاتون با ارتفاع 105 متر ، بلندترین آبشار ایران است . ریزش دوم آببشار در دل جنگل های منطقه نیز آبشاردیگری به بلندی 65 متر می سازد .
آبشار لاتون از رودی در جنگل های بالادست آبشار به پایین می ریزد . ارتفاعات جنگلی در این ناحیه در عین زیبایی خیره کننده اش ، وهمناک هم هست و پیمایش از مسیر آن تاحدودی مخاطره آمیز است و احتیاط می طلبد .
حنگل و کوهستان و آبشلری پرابهت و وهمناک ، با زیبایی های خیره کننده ، انگار که در سرزمین شاه پریان آمده ای .
در قسمت پایین آبشار، کلبه و قهوه خانه ای است که احساس تنهایی نکنی در این طبیعت غریب و جنگلی .
می توانی برای خواب و استراحت هم اتاقی کرایه کنی از پیرمرد قهوه چی مهربان .
پیرمرد قهوه چی غمگین بود که دو هفته قبل ، خرسی به پسرخاله اش در جنگل حمله کرده و او را از پا در آورده است .
ما در مسیر پیمایش از دریاچه سها ( در استان اردبیل ) به اینجا از جنگل های بالا دست این آبشار به پایین آمده بودیم و عظمت دره زیر آبشار را از بالا هم دیده بودیم .
مسیر معمول دسترسی به آبشار لاتون از روستای لوندویل در جاده تالش به آستارا است . از لوندویل باید بیلیی به ارتفاعات جنگلی مجاور آن که نهایتا به روستای کوته کومه می رسی .
از کوته کومه که آبگرمی هم دارد مسیر پیمایش تا آبشار لاتون مشخص است که قسمتی از آن را می توان با ماشین هم بروی . البته توصیه من اینه که در صورت امکان کل مسیر را تا محل آبشارپیاده طی کنید که البته پنج ساعتی می شه .
یکی از جاذبه های گردشگری آستارا آبشار لاتون هست که رسیدن به اون شاید کمی سخت باشه ولی ارزش معرفی کردن رو داره. مسیر دسترسی به این آبشار از سمت شهر لوندیل در 14 کیلومتری شهر آستارا هست. اگر ماشین دو دیفرانسیل درست و حسابی دارید و به رانندگی در جاده های پرچالش آشنایید، میتونید بیشتر مسیر رو با ماشین خودتون برید و با حدود 15 دقیقه پیاده روی به پای مرتفع ترین آبشار کشور (با 105 متر ارتفاع) برسید. اما اگر شرایط بالا رو ندارید باز دو راه هست. 1- ماشین رو در پارکینگی که انتهای جاده آسفالته هست بگذارید و مسیر 2 ساعته رو پیاده برید. 2-ماشین رو بگذارید و اونجا از وانت نیسان و یا پاترول که با هزینه نفری 15 الی 20 هزار تومن مسافرها رو بالا میبرن استفاده کنین.
اگر اهل پیاده روی هستید پیشنهاد من این هست که حتما از مسیر زیبای اونجا استفاده کنید. چون مسیر سرسبزه و از دل جنگل میگذره و کنارش رودخونه زیبایی هم هست. توی روزهای تعطیل بهار و تابستان اونقدر طبیعت دوستها اونجا میان که احساس تنهایی نمیکنید و همراه جمعیت و گروه های طبیعت گردی میتونید راهی آبشار بشید. و در مسیر زیبای کوه اسپیناس رو هم ببینید.
من تا حالا دو بار این مسیر رو پیاده رفتم و واقعا لذت بخش هست. وقتی اولین بار به آبشار رسیدیم عظمتش واقعا حیرت انگیز بود. آبشار چند طبقه هست. یه آبشار اصلی و مرتفع و زیر اون یه ابشار کم ارتفاع تر. خلاصه اینکه دیدن این آبشار رو حتما توصیه می کنم. مخصوصا به طبیعت دوستان.
توی فصل پاییز میتونید از ازگیل های جنگلی هم نوش جان کنید. توی مسیر چند تا کلبه هم هست که میتونید چایی یا نوشیدنی های دیگه ازشون تهیه کنید.
آبشار لاتون با ۱۰۵ متر بلندترین آبشار چهارفصل ایرانه، برای دیدن این آبشار ابتدا باید برید به شهر لوندویل در ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان آستارا در مسیر جاده تالش به آستارا، و بعدش باید برید تا روستای کوته کومه، آبشار تا روستا ۶ کیلومتر فاصله داره.
برای رفتن به آبشار دو روش وجود داره؛ در روش اول که پیشنهاده منه باید تقریبا ۴ ساعت پیاده راه برین تا به آبشار برسین که البته در این ۴ ساعت پیاده روی از دشت، جنگل و کوه عبور میکنین و یه جاهایی از مسیر شیب خیلی تندی داره،اما ارزشش رو داره که پیاده برید، ما شب رسیدیم به روستا اونجا کمپ کردیم و صبح زود به سمت آبشار راه افتادیم.
روش دوم اینه که در ابتدای روستا ماشین های شاسی بلند رو کرایه کنین وتا ۲۰ دقیقه مونده به آبشار با اون ماشین ها برین، البته با ماشین معمولی با توجه به شیب تند جاده امکان رفتن وجود نداره.
با توجه به اینکه مسیر سربالایی و رطوبت هوا زیاده بهترین ماه بازدید فروردین و اردیبهشته.
در مسیر آستارا به تالش و در 15 کیلومتری آستارا شهرستانی به نام لوندویل از جاده اصلی خارج شده و به سمت روستای کوته کومه تغییر مسیر میدهیم. روستای کوته کومه، ابتدای مسیر دسترسی از جنگل به آبشار لاتون است. ما به همراه یک گروه 30 نفری و با راهنمای آشنا به راه، هوا روشن نشده راهی این آبشار شدیم. به نظر میرسد بدون راهنما حرکت در دل جنگل مخصوصا در تاریکی اول صبح خطرناک باشد.
ما پس از چهارساعات پیاده روی به محل این آبشار رسیدیم. البته بخشی از مسیر را میتوان با خودروهای آفرود و یا نیسان محلی پیمود و حول و حوش یک ساعت پیاده روی کرد.
جنگلهای مسیر و چشمانداز آن بسیار زیباست.
آبشار از صخرهای بلند با سنگهایی زیبا به پایین میریزد. در مسیر تنها یک کلبه جنگلی بود که آب و تنقلات میفروخت. در قسمت نهایی رسیدن به آبشار شیب تندی بود. در مسیر جنگلی شرجی هوا بیشتر احساس میشود.
آبشار لاتون در استان گیلان، ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان آستارا، شهر لوندویل روستای کوته کومه جای گرفتهاست. ارتفاع تقریبی آبشار لاتون ۱۰۵ متر است.برای رسیدن به آبشار ابتدا به شهر لوندویل در مسیر جاده تالش به آستارا سپس راه فرعی در جهت جنوب پس از گذشت چند کیلومتر به روستای کوته کومه منتهی میگردد . برای رسیدن به آبشار باید راه مالرویی به طول تقریبی 6 کیلو متر را در دل جنگلهای زیبای منطقه پیمود .
پیمایش این مسیر حدود 4 ساعت به طول خواهد انجامید. برای طی مسیر بهتر است از راهنمایان محلی استفاده گردد تا از مسیر آبشار در جنگل منحرف نگردید. هوای منطقه تقریبا گرم و شرجی است از این رو پیمایش این مسیر بهتر است در اوایل بهار یا اواخر زمستان انجام گیرد