آبشار ایگواسو Iguazu Falls

 پارک ملی ایگواسو در سال ۱۹۳۴ احداث شده است. مساحت این پارک ۶۷۶۲۰ هکتار بوده و در سال ۱۹۸۴ توسط یونسکو به عنوان میراث طبیعی برای انسانیت لقب گرفته است. علت این نام گذاری زیبایی مناظر آن و تنوع زیستی جنگل های پارک می باشد. این مناظر طبیعی در تاریخ ۱۱/۱۱/۲۰۱۱ یکی از هفت عجایب جهان معرفی شدند. آبشار های ایگواسو در مرزهای شمال شرق آرژانتین با باران زیاد و دمایی معادل ۱۵ درجه در زمستان و ۳۰ درجه در تابستان هوایی شرجی و بدون باد در این منطقه سرسبز به وجود آورده اند. رودخانه ایگواسو به طول ۱۳۲۰ کیلومتر امتداد دارد و در نهایت، ۲۳ کیلومتر پس از آبشارها به رودخانه پارانا (Parana) می‌ ریزد. در داخل  این پارک طبیعی رودخانه‌ ای به وسعت ۵۰۰ متر به سمت جنوب گسترش یافته است و سپس به سمت شمال می پیچد و شکلی مانند U ایجاد می کند که در دهانه اش زمین فرو نشست کرده و باعث ایجاد آبشار زیبایی شده است. در تمام چیزی که درباره منحنی این رودخانه شرح داده شد وجود صخره‌ ها و جزایر باعث تکه تکه شدن رودخانه به شاخه‌ های متعددی شده است. هنگامی که رودخانه به یک صخره می رسد هر شاخه تبدیل به یک  آبشار می‌ شود و همه این ها در کنار یکدیگر آبشار ایگواسو را شکل می‌ دهند. آبشار غول پیکر و حیرت انگیز ایگواسو گردشگران زیادی را از سراسر دنیا به جنگل میسیونس (Misiones) می‌ کشاند. برای پاس‌ داشت این همه زیبایی در ماه جولای سال ۲۰۰۱ مبلغی بالغ بر ۲۵ میلیون دلار برای گسترش توریسم بوم‌ شناسی در پارک ملی ایگواسو صرف شد که این مبلغ طبق نیازهای توریسم بین المللی و برای نگهداری و بهبود خدمات و سرویس های این پارک هزینه شد و برای همین در سال ۱۹۸۴ یونسکو به این جنگل‌ های نیمه گرم‌ سیری، پارانائنزه (Paranaense Subtropical Forest) لقب میراث طبیعی انسانیت داد. هدف اصلی پروژه این بود که از منطقه آبشار محافظت کنند و آن را بازسازی کنند. علاوه بر این آنها می‌ خواستند که نسل‌ های حال و آینده بتوانند تصور زیبایی که از این طبیعت افسانه ای به وجود آمده را احیا کنند. امروز گردشگران می‌ توانند از راه‌ های مدرن و امن لذت ببرند که از ابتدای مسیر کشیده شده و به آبشارهای شگفت انگیز و بخش های پایینی و بالایی رودخانه و گلوگاه شیطان (Devil’s Throat) ختم می‌ شود. همچنین ساختمان های جدیدی برای گردشگران تاسیس شده از جمله مرکز بازدید کنندگان و یک ترن حمل و نقل جدید به نام ترن جنگل بوم‌ شناسی (Ecological Forest Train) که مطابق با سیاست های بین المللی دسترسی و حفاظت اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت (World Union for Nature Conservation) است.