این ارامگاه در مسجد ۴ پادشاهان لاهیجان قرار دارد و بعد از ۱۴۴ سال از فوت سید خور کیا یعنی در سال 791 هـ.ق سید علی کیا، رحلت کرد و در طرف چپ حجره سید خورکیا، حجره دیگری ساختند و او را در آن به خاک سپردند. در سال 829 هـ.ق (سی و هشت سال بعد)، ابوتراب ابن سید علی امیرکیا که نسبت او تا حضرت رسول(ص) به استناد کتیبهای که در صندوق قبر دوم آمده است، میرسد و از بزرگان سادات صحیح النسب و از اولیاء زمان خویش بوده است که به پانزده پشت به امام اول، علیابن ابیطالب(ع) میرسیده است (جد ششم او علی غزنوی است.) تاریخ وفات سید علی ابن سید امیرکیا، روز دوشنبه اول جمادی الاول سال 829 هـ.ق است. از عجایب روزگار اینکه، سید رضی کیا ـ پادشاه وقت گیلان ـ در همین سال و ماه و روز به عالم باقی شتافت که مرقد مطهر آن در اتاق شماره یک این بقعه است.درهای ورودی چوبی است و کنده کاری دارد.وروی قبرها صندوق هایی از چوب وجود داردکه در امتداد یکدیگر قرار دارن و روی یکی از انها کنده کاری های زیبایی است که قديمىترين صندوقچه، در سال ۷۹۱ هجرى قمرى و جديدترين آنها در سال ۱۰۱۵ هجرى قمرى ساخته شده است. در کتيبهٔ اين صندوقچه، شجرهٔ سيد خرمکيا و نام اهداکنندهٔ آن، يعنى قاضى محمدخان آمده است. کتيبه به خط محمدبن داودکيا نوشته شده و سازندهٔ آن عبدالفتاح لاهيجى است و برای محافظت بیشتر در محفظه شیشه ای قرار دارد. این مزار دو قرآن قدیمی دارد که به خط کوفی است و چند صفحهای از اول و آخر آن افتادهاست و قرآن دیگر مورخ سال ۸۸۳ ه. ق است که بر روی هر کدام از قبرها و داخل محفطه شیشه ای قرار دارد. درِ جنوبى بقعه، چوبى منبتکارى شده و داراى کتيبه است. نماى ديوار شمالى با صحنههاى مذهبى نقاشى شده است و سقف آن صاف و چوبی است...در کنار دیوار بقعه الم جهت مراسم عاشورا قرار دارد.