یکی از بزرگترین یخدانهای ایران،متعلق به دوره صفوی که در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.
در اطراف این یخدان مخروطی کله قندی زیبا، دیوارهای بلندی به جهت عملکرد بهتر فرایند یخ زدن و همچنین محافظت از یخهای موجود قرار دارد.
این یخدان اکنون تبدیل به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کرمان شده است.
یخدان ها در شهرهای کویری جهت تولید یخ در زمستان و استفاده از آن در تابستان ساخته میشدند.
معماری یخدان به شکل یک تخم مرغ است که از بیرون گنبد آن دیده می شود و وقتی وارد شوید و حوضچه تشکیل یخ را ببینید متوجه فرم تخم مرغی آن می شوید.
کنار گنبد یخدان دیواری جهت ایجاد سایه روی حوضچه تشکیل یخ ساخته میشده که باعث میشده آب زودتر یخ بزند.
یخ را در انبار نگهداری میکردند و بین آن کاه یا موی بز میگذاشتند که یخ ها به هم نچسبند و شکستن آنها در تابستان راحت باشد.
گفته میشود عمده استفاده یخ برای درست کردن شربت و یخ در بهشت بوده و همچنین در یخی که برای حاکمان و افراد بزرگ درست میکردند دانه های انار میریختند که رنگ صورتی بگیرد و شکل زیباتری داشته باشد.
یخدان موئدی شهر کرمان در اواخر دوره ی سلجوقیان بدستور موئدالدین ریحان،از جمله ی کارگزاران نزدیک حکومت ساخته شده است.وجه تسمیه این بنا نام بانی آن است.یخدانها در حاشیه ی شهر های کویری بنا میشده اند که دارای یک چاه بزرگو مخروطی شکل بوده اند و در کف یخدان آبراهی وجود داشته است که آب حاصل از ذوب شدن یخ ها را به چاه منتقل میکرده است.دیواره ی اطراف یخدان را بَرنسار مینانیده اند که بلندی آن سبب میشد آفتاب به یخدان و حوضچه های جلوی آن نتابد و در حفظ سرمای آن موثر بوده است.پله های بیرونی یخچال برای نگهداری و تعمیر گنبد بوده است؛چون هر ساله باید یک لایه کاهگل به روی سطح خارحی گنبد میکشیدند تا در مقابل بارندگی و تابش خورشید محافظت شود.این بناها عموما بصورت تخم مرغی شکل و دارای ۱۵ الی ۲۰ متر عمق و ارتفاع بوده اند که متاسفانه کف این یخدان بخاطر تغییر کاربری پرشده بود و امکان بازدید را نداشت.این بنا تغییر کاربری داده و تا سال ۸۵ کانون پرورش فکری کودکان بود و پس از ان هم خانه ی جهانگردی استان کرمان و ستاد تسهیلات سفر در آن مستقر شد که کار اطلاع رسانی به و ارتباط با مجامع گردشگری را عهده دار است.