هیچ هتل بی شک یکی از آرامش بخش ترین هتل هایی بود که در آن اقامت داشتم.هتلی کوچک و شیک و از نظر نظافت و سرویس بینظیر.اتاق من مشرف به آرامگاه مولانا بود و از عشق لبریز. صبحانه در ظرف های مخصوص و سر میز سرو می شد.اما بوفه ای از انواع مختلف نان و مربا و آبمیوه چیده شده بود که قابل استفاده بود.پرسنل بینهایت صمیمی و محترم.اتاق کاملا نورگیر و دلباز.هر یک از اتاق ها نام مخصوصی داشتند و اتاق من زمان نام داشت.حیاط زیبا و کتابخانه ای پر از کتابهای خوش حس اما به زبان ترکی و بعضا انگلیسی در آن جادخوش کرده بود. #تایسیز