اقامتگاه بوم گردی نرگس مزینان - داورزن Narges Mazinan Ecotourism Resort - Davarzan

در راه رفتن به مشهد بودیم که تصمیم گرفتیم به جای رانندگی یکسره تا مقصد، شب را در یکی از اقامتگاه‌های بومگردی اقامت کنیم و صبح روز بعد به مسیرمان ادامه دهیم. انتخاب ما اقامتگاه نرگس بود. اقامتگاهی در شهر داورزن، و در روستای زادگاه دکتر شریعتی. در جاده فرعی حدود 6 کیلومتر راندیم تا به مزینان رسیدیم. شب بود و هوا تاریک، ولی از چاله چوله ها می شد فهمید اوضاع جاده های مزینان تعریف چندانی ندارد. این اقامتگاه در نرم افزار مسیریاب waze ثبت شده بود بنابراین به سمت اقامتگاه حرکت کردیم. وارد کوچه پس کوچه های مزینان که با نام دکتر شریعتی نامگذاری شده بودند شدیم. کوچه ها و خیابان‌های فرعی پر بودند از سنگ های شکسته کوهی و سنگ های ریز و درشت که حرکت ماشین را کمی سخت می‌کردند و من مدام نگران لاستیک های ماشین بودم. خانم های محلی در کوچه نشسته بودند و در حال گپ و گفت بودند. ماشینهای زیادی هم با پلاک های مختلف که معلوم بود از شهرهای دیگر به آن منطقه آمده بودند در جلوی اکثر خانه ها به چشم می‌خورد. فکر نمیکردم این روستا تا این حد جذب توریست داشته باشد. البته فکر میکنم بیشتر بخاطر رصد کردن ستاره ها در هوای پاک و تمیز این روستا، توریست ها به این منطقه آمده بودند. تقریبا خیلی راحت اقامتگاه را پیدا کردیم. تابلوی اقامتگاه بومگردی نرگس، بر روی دیوار این خانه به چشم می‌خورد. بعد از کمی انتظار، وارد حیاط خانه شدیم. یک حیاط با ظرفیت پارک 3 خودرو و یک باغچه کوچک و یک مرغدانی همراه با تعدادی مرغ و خروس. صاحب اقامتگاه خانم نسبتا مسنی بود که اتاق ما را به ما نشان داد. همه سوئیت ها خالی بودند. اتاق ما همراه با یک اتاق دیگر، دستشویی و حمام با یک راهروی مشترک داشت که در واقع به دلیل خالی بودن اتاق ها، برای ما اختصاصی شده بود. انتظار دیدن کرسی را داشتم که البته بجای آن یک بخاری کوچک گازی را دیدیم. اتاق ما شامل یک تخت یکنفره و چند دست لحاف و تشک بود. ملحفه تمیزی در کار نبود. پتوها اصلا تمیز نبودند و اتاق هم باید قبل از حضور ما جارو کشیده می شد. و اما نکته بدتر، پر بودن سطل زباله سرویس بهداشتی بود که به نظر می رسید چند وقتی بود که میزبان سراغش نرفته بود. البته فضای سنتی داخل اتاق، برای ما جالب بود، و با ملحفه هایی که همراه داشتیم مشکل سرویس خواب به نسبت کثیف رو حل کردیم. در صورتیکه کسی مایل باشد می تواند از صبحانه، ناهار و یا شام محلی که توسط میزبان تهیه می شود، استفاده کند ولی ما ترجیح دادیم از غذاهایی که همراه داشتیم استفاده کنیم. حتی به میزبان هم اعلام کردیم برای صبح، صبحانه آماده نکند ولی صبح برای ما صبحانه آماده کرد! صبحانه شامل نیمرو، پنیر، کره و نان محلی بود که در عمل انجام شده قرار گرفتیم و بعد از صرف صبحانه، اقامتگاه بومگردی را ترک کردیم. هزینه اقامت ما برای 2 نفر همراه با صبحانه، در مجموع 100 هزار تومن شد که هنگام ترک اقامتگاه، پرداخت کردیم. در کل فکر نمی‌کنم همه اقامتگاهها به این شکل باشند که اگر اینطور باشد بعید می‌دانم بخواهم بار دیگر به اقامتگاه بومگردی بروم. امکانات اقامتگاه‌های بومگردی، به هیچ عنوان برای ما اهمیتی ندارد، تنها نکته مهم، رعایت موارد و نکات بهداشتی می باشد. من استفاده از این اقامتگاه رو توصیه نمیکنم. از آنجایی که توریست های زیادی به مزینان، زادگاه دکتر شریعتی می روند، جا دارد مسئولان به جاده های آن بیشتر رسیدگی کنند.