نیوزلند شرقی ‏ترین کشور دنیا (قسمت دوم)

4.4
از 10 رای
آگهی الفبای سفر - جایگاه K - دسکتاپ
نیوزلند شرقی ‏ترین کشور دنیا (قسمت دوم)

نیوزلند شرقی ‏ترین کشور دنیا (قسمت دوم)

از نکات قابل تأمل در این موزه که البته در بسیاری از موزه‏های جهان قابل مشاهده است، توجه ویژه به آموزشِ دانش ‏آموزان مقاطع تحصیلی مختلف، از دبستان تا دبیرستان بود. در بخش‏هایی از موزه مسائل مختلف مربوط به دریاها و اقیانوس‏ها و همچنین جهت‏یابی در دریا به زبانی ساده و با استفاده از تصاویر و ماکت‏هایی چشم نواز و بسیار زیبا ارائه می‏شد که اتفاقاً از بخش‏های پرمخاطب موزه بود و نشان از تأثیر‏گذاری آن بر مخاطبِ کودک و نوجوان داشت. به واقع باید هم موزه این‏چنین باشد؛ موزه‏ ها فقط مکان تماشا نیستند، بلکه مکانی برای یادگیری هم باید باشند و درواقع هدف اصلی همین است. حال ما تا چه اندازه در موزه‏های کشورمان ایران به این نکات توجه می‏کنیم؛ آن هم کشوری که به واقع، خود یک موزه پهناور و بزرگ محسوب می‏شود و از نظر میراث فرهنگی بشریت، جایگاهی ویژه و تاریخی در جهان دارد. درواقع با بی‏توجهی ما به تاریخ و آثار به جای مانده از آن، متأسفانه موزه‏ های ما حتی مکانِ مناسبی برای تماشا هم نیستند؛ تا چه رسد به آموزش و یادگیری! بگذاریم و ... با دلی پر درد بگذریم.

جزیرة وایهِک

در فاصلة هجده کیلومتری شمالِ شرقی شهر آکلند و در خلیج هائوراکی، جزیرة زیبا و توریستی وایهک (Waiheke Island) قرار دارد. برای رفتن به جزیره می‏توان با خرید بلیت رفت و برگشت به مبلغ 36 دلار نیوزلند، با استفاده از کشتی‏های کوچکِ زیبا و توریستی و پس از حدود چهل دقیقه به آن‏جا رسید. این کشتی‏ها از 6 صبح تا 12 شب، هر یک ساعت در این مسیر رفت و آمد می‏کنند.

 سفرنامه نیوزلند

موقعیت جزیره وایهک نسبن به کشور نیوزلند

 سفرنامه نیوزلند

نقشه جزیره وایهک و موقعیت آن نسبت به آکلند

جزیرة 92 کیلومتر مربعی وایهک ترکیبی است از تعدادی سواحلِ شنی بسیار زیبا، زمین‏های کشاورزی، تاکستان‏ها، جنگل‏های بارانی، مزارعِ زیتون و نیز هرآن چه برای اقامتِ توریستیِ کوتاه اما به یاد ماندنی نیاز است. امکاناتی مانند: غواصی در اعماق دریا، دوچرخه سواری، پرواز با کایت و هواپیماهای کوچک برفراز جزیره، سایتِ گلف، سایتِ تیراندازی با اسلحه و نیز تیر و کمان، قایق‏رانی با کایاک و قایق‏های بادبانی، ماهی‏گیری و دو گالری برای نمایش و فروش آثار هنری. همچنین دفاتری در وایهک فعالیت دارند که در صورت تمایلِ گردشگران، با دریافتِ مبلغی برای آن‏ها تورِ جزیره می‏گذارند. البته در طول سال جشنواره‏ هایی نیز در جزیره برگزار می‏شود. طبقِ آمار، سالانه یک میلیون مسافر از وایهک بازدید می‏کنند.

 سفرنامه نیوزلند

منظره هوایی جزیره وایهک (عکس شخصی نیست)

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از جزیره وایهک

در بخشی از جزیره، طراحان و مجسمه سازان طرح‏های زیبایی را به نمایش گذاشته‏اند که تنوعِ زیادی در آن‏ها دیده می‏شود؛ از طرح‏هایی که ریشه در تاریخِ شهروندانِ بومی نیوزلند و باورهایشان داشت تا طرح‏هایی که نوآوری در آن‏ها دیده می‏شد.

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ زیبا در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ زیبا در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ زیبا در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ زیبا در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ زیبا در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

طرح‏ مربوط به فرهنگ بومیان در جزیره وایهک

 سفرنامه نیوزلند

خانه سنگی در جزیره وایهک

من وایهک را در یک مدت زمانِ پنج ساعته دیدم، اما پیشنهاد می‏کنم اگر گذرتان به نیوزلند افتاد، حداقل یک روز کامل برای تماشایِ آن زمان بگذارید؛ مطمئن باشید پشیمان نخواهید شد.

برخی مکان‏های دیگری که دیدم:

- معروف‏ترین خیابان در آکلند که خیابان اصلی شهر نیز محسوب می‏شود، خیابان کویین (Queen Street) است؛ مکانی مناسب برای پیاده‏رویِ عصرانه یا حتی شبانه به طولِ سه کیلومتر بر پیاده ‏رویی سنگ‏فرش شده با سنگِ بازالت. قدمتِ خیابان به سالِ 1841 می‏رسد. برخی از قدیمی‏ترین ساختمان‏های کشور نیوزلند در حاشیة همین خیابان واقع شده‏اند. در خیابان کویین، فروشگاه‏های مارک‏های معروف، برخی از بهترین رستوران‏های شهر و مراکز سرگرمی را می‏توانید بیابید.

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از یک ساختمان در خیابان کویین

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از یک ساختمان در خیابان کویین

 سفرنامه نیوزلند

نمای ساختمان تئاتر در خیابان کویین

- در انتهای خیابانِ معروف کویین، و در نوار ساحلی و حاشیة خیابان کوآی، ساختمانی نارنجی رنگ با نام ساختمان فری (Ferry Building) خودنمایی می‏کند که تاریخِ بنای آن به سال 1912 باز می‏گردد. هم‏اکنون در طبقه هم‏کف این ساختمان رستورانی وجود دارد.

 سفرنامه نیوزلند

نمای ساختمان فری در خیابان کویین

- برایِ یک عاشقِ فیلم و سینما، بهترین پیشنهاد در شهر آکلند، مجموعة سینمایی اِوِنت (Event Cinemas) واقع در خیابان کویین است. مجموعه‏ای از چندین سالن سینمای کوچک و بزرگ با استانداردهای جهانی و نمایش فیلم‏ها با سیستم‏های آی‏مکس و تری‏دی. من در روزهای اقامتم در آکلند دو فیلم در این سینما دیدم.

 سفرنامه نیوزلند

نمای ساختمان سینما در خیابان کویین

- تالارِ شهر آکلند (Auckland Town Hall) با الهام از سبکِ معماریِ ایتالیایی دورة رُنسانس، در پنج طبقه و با ارتفاع 45 متر در سال 1911 در حاشیة خیابان کویین ساخته شده است. در این سالن کنسرت‏های مختلف موسیقی، از کلاسیک تا راک اجرا می‏شود و در دهه‏های اخیر، برخی از بزرگ‏ترین رهبرانِ ارکستر جهان و خوانندگان معروف در آن به اجرای برنامه پرداخته ‏اند. اُرگِ بزرگِ موجود در تالار شهر، یکی از ویژگی‏های آن است.

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از تالار شهر در خیابان کویین

 سفرنامه نیوزلند

ارگ بزرگ تالار شهر (عکس شخصی نیست)

 سفرنامه نیوزلند

نمای داخلی تالار شهر (عکس شخصی نیست)

از آکلند به ولینگتون

از ایران، و هنگامی که برای سفرم برنامه ‏ریزی می‏کردم، گزینه ‏های مختلفِ سفر به ولینگتون را بررسی کرده بودم. می‏توانستم این مسافتِ حدود 640 کیلومتری را با هواپیما بروم، یا از قطار یا اتوبوس استفاده کنم. هواپیما را به دو دلیل انتخاب نکردم؛ قیمت بالاتر نسبت به دو وسیلة دیگر و عدم امکان حظِ بصری از زیبایی‏های طبیعیِ مسیرِ زمینی. می‏دانستم که این کشور آن قدر زیبا است که ارزش دارد برای استفاده از طبیعتِ زیبای آن مسافرتِ زمینی را انتخاب کنم. زمانِ حرکت قطار آکلند به ولینگتون با برنامة من هم خوانی نداشت؛ بنابراین اتوبوس را انتخاب کردم.

از حدود ساعتِ شش و نیم صبح تا ده شب، هر یک ساعت یک اتوبوس به سمت ولینگتون حرکت می‏کرد. من اتوبوسِ ساعت 15/9 صبح را به قیمت 26 دلار نیوزلند انتخاب و از ایران رزروِ اینترنتی کردم. هنگامی که فرایندِ رزروِ اتوبوس تمام شد، آن سایت امکان دانلودِ دو فرم به من داد. یکی از این دو فرم به منزلة رسید پرداختم بود که در آن محل و ساعتِ حرکت اتوبوس را هم ذکر کرده بود. فرم دیگر که دو صفحه بود، برنامة کاملِ حرکت اتوبوس از آکلند تا ولینگتون، با ساعت دقیقِ ورود به ایستگاه‏های بین این دو شهر و خروجِ از آن‏ها، و همچنین ساعت و مدت زمانِ توقف برای صرفِ چایِ قبل از ظهر و بعد از ظهر و همچنین ناهار را ثبت کرده بود. من هردو فرم را پرینت گرفتم.

اما آن‏چه برایم مهم‏تر بود و کنجکاویم را شدیداً تحریک ‏کرد، همانا برنامة دقیقِ مسافرت بود. منِ شرقی که با بی‏نظمی و عدم رعایت زمان خو گرفته‏ام، این برنامة زمان‏بندی شده و دقیق را در خوش‏بینانه‎ترین حالت، بازهم اغراق‏ آمیز دانستم. بنابراین از پیش از سفرم مترصد آن بودم که میزانِ صداقت آن موسسه مسافرتی را بیازمایم. این شد که در روز مسافرت با اتوبوس و عزیمت به ولینگتون، ساکم را در قسمت بار گذاشتم اما دوربین عکاسی و همان دوصفحه کاغذِ برنامة سفر را با خودم به داخل اتوبوس بردم. راننده شخصی بود چهارشانه، با سبیلی پُرپُشت و خوش رو. سفر رأس ساعت آغاز شد؛ نه و پانزده دقیقه صبح از ایستگاه اتوبوسی در داخل شهر آکلند. خیلی سریع از شهر خارج شدیم.

باوجودی که نیوزیلند جزو کشورهایی است که بالاترین میزان مالکیت اتومبیل را در جهان داراست، خیابان‏ها و جاده‏ ها نسبتاً خلوت هستند و ترافیک مشکل عمده ‏ای محسوب نمی‏شود. برای مثال شما در شهرِ حدود یک و نیم میلیونی آکلند، از ترافیک آن‏چنان که در بسیاری از شهرهای دنیا مشاهده می‏شود، اثری نمی‏بینید؛ حداکثر، پشت چراغ خطر تعدادی اتومبیل می‏ ایستند، که با سبز شدن چراغ به راه خود ادامه می‏دهند؛ با نظم و ترتیبی مثال زدنی. در ولینگتون هم حکایت همین بود. عابر پیاده حق راننده را مراعات می‏کند و راننده، حرمت و نوبت عابر را پاس می‏دارد. بازگردیم به برنامة مسافرت و میزان پایبندی به زمان‏های گفته شده از سوی موسسة اتوبوس‏رانی. چنان‏که گفتم اتوبوس سرِ ساعتِ مقرر حرکت کرد. طبقِ برنامه‏ای که در دست داشتم، در هر ایستگاهی که بنا بود مسافر پیاده یا سوار شود،

که تعداد آن‏ها در فاصلة آکلند تا ولینگتون بیست و شش ایستگاه بود، اتوبوس با یک زمانِ خطای یک تا سه دقیقه‏ای می‏رسید! اگر راننده به ایستگاهی یکی دو دقیقه زودتر می‏رسید، همان چند دقیقه را منتظر می‏ماند تا مسافری که برای سوار شدن به اتوبوس در آن ایستگاه بلیت خریده اما هنوز نرسیده، در ساعت مقرر برسد. در یکی از ایستگاه‏ها یادم هست، راننده با تأخیری کمتر از پنج دقیقه رسید، اما چند مرتبه از مسافرانِ منتظر در ایستگاه معذرت خواهی کرد؛ بله، عذرخواهیِ جدی برای یک تأخیر فقط چند دقیقه ‏ای! این برنامة منظمِ زمان‏بندی حتی در مورد توقف‏های مربوط به صرفِ چایِ نیم روز، ناهار و عصرانه نیز رعایت می‏شد.

راننده اتوبوس با رعایت کامل قوانین، رانندگی می‏کرد. داخل ماشین و مقابلِ او، مانیتور کوچکی بود که تصویر پُشت اتومبیل را نشان می‏داد. به دفعات شاهد بودم که در هنگام سبقت از ماشین دیگری، با وجودی که اتومبیلی در عقب اتوبوس مشاهده نمی‏شد، او راهنما می‏زد و سپس سبقت می‏گرفت. انگار قانون و رعایت آن در نهادش نهادینه شده بود. در جاده نیز یک نظم منطقی به چشم می‏خورد؛ نه خلوت بود و نه شلوغ.

 سفرنامه نیوزلند

جاده، جنگل، آسمان؛ مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

جاده، جنگل، آسمان؛ مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

جاده، جنگل، آسمان؛ مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

جاده، جنگل، آسمان؛ مسیر آکلند به ولینگتون

با وجودی که این جاده، گذرگاهِ ارتباطی مهم‏ترین دو شهرِ کشور نیوزلند است، اما بیشتر مسیر دوطرفه بود و از اتوبان‏های عریض و طویل خبری نبود و معمولاً در نزدیکی شهرهای بین راه، جاده دوبانده و یک‏طرفه می‏شد. ظاهراً مسیر تردد جداگانه‏ ای برای ماشین‏های سنگین هم وجود نداشت، چون در همین مسیر، شاهد ترددِ انواع تریلی و کامیون بودم. پس رعایت قوانین در رانندگی بسیار مهم‏تر از جدا کردن جاده‏ها و چیدنِ پلیسِ دوربین به‏دست در مسیر است! باید اعتقاد به قانون در اعماق روح و جان شهروندان نفوذ کند و به آن باور داشته باشند؛ باور کنند که رعایت قانون حافظ جان و مال و روان آن‏ها خواهد بود.

مسیرِ ششصد و چهل کیلومتری آکلند به ولینگتون همان طور که انتظار داشتم بسیار سرسبز بود و البته بسیار تمیز. در برخی از نقاطِ مسیر، به ویژه در نزدیکی شهرها، کارگرانی را شاهد بودم که با لباسی آراسته و با همراهی ماشینی کوچک و مخصوص، به نظافتِ حاشیة جاده مشغول بودند، از اندک زبالة احتمالی یا برگ درختانِ ریخته. در بیشتر مسیرِ نسبتاً طولانی بین این دو شهر، به یاد جادة جنگلِ زیبای گلستان بودم؛ البته جنگلِ گلستانِ قبل از سیلِ ویران‏گرِ تابستانِ هشتاد. در برخی نقاط، کوهستان‏های مفروش از درختان به جاده نزدیک می‏شدند و بر زیبایی راه بسیار می‏افزودند. در بخش هایی از مسیر در دوسوی جاده مزارع پرورش اسبِ بسیاری مشاهده می‏شد، با اسب‏هایی زیبا و خرامان در مزرعه.

 سفرنامه نیوزلند

مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

مناظر مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

مناظر مسیر آکلند به ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

مناظر مسیر آکلند به ولینگتون

دریاچه تائوپو

تقریباً در میانة راهِ آکلند به ولینگتون به بزرگترین دریاچه کشور ولینگتون رسیدیم؛ دریاچه تائوپو (Lake Taupo). راننده برطبقِ برنامه حدود نیم ساعتی را کنار دریاچه توقف کرد تا مسافران بتوانند از تماشای دریاچه لذت ببرند و یا با نوشیدنِ یک فنجان قهوه در خنکای نسیمی که از سمت آب می‏وزید تمدید قوایی بنمایند.

 سفرنامه نیوزلند

دریاچة آرامش؛ دریاچه تائوپو

 سفرنامه نیوزلند

دریاچة آرامش؛ دریاچه تائوپو

 سفرنامه نیوزلند

دریاچة آرامش؛ دریاچه تائوپو

دریاچه وسعتی برابر 616 کیلومتر مربع دارد و دومین دریاچة وسیعِ آب شیرین در قارة اقیانوسیه محسوب می‏شود و توسط یخ‏های ذوب شدة کوهستان‏های پارک ملی تانگاریرو (Tongariro National Park) مشروب می‏گردد. عمق متوسطِ دریاچه 110 متر و میانگین دمای آن در تابستان 18 و در زمستان 11 درجه سانتی‏گراد است. انواع ماهی به ویژه قزل‏آلای قهوه‏ای و قزل‏ آلای رنگین‏کمان به وفور در این دریاچه یافت می‏شوند. تائوپو یکی از مراکز جذب توریست برای کشور نیوزلند است. بر طبق آمار رسمی، سالانه بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر گردشگر خارجی از چند ساعت تا چند روز را کنار این دریاچه سپری می‏کنند. ماهی‏گیری به ویژه صید قزل‏آلا مهم‏ترین جاذبة تائوپو است؛ به خصوص که در نیوزلند خرید و فروشِ ماهیِ قزل‏آلا غیر‏ قانونی است و برای خوردنِ این ماهیِ لذیذ باید شخصاً آن را صید کرد. یکی دیگر از تفریحاتِ قابل انجام، تورِ دوچرخه سواریِ دورِ دریاچه است. دیگر جاذبة توریستی، چتربازی برفراز دریاچه است. در مسیر آکلند به ولینگتون و حدوداً پنجاه کیلومتر بعد از دریاچه تائوپو، از فشردگی پوشش گیاهی اندکی کاسته شد.

ولینگتون، جنوبی‏ترین پایتختِ جهان

طبقِ برنامة مقرر، حدود ساعت هشت و پانزده دقیقة شب دوشنبه هجدهم بهمن اتوبوس ما به پایانه مسافرتی ولینگتون رسید؛ جنوبی‌ترین پایتخت جهان. تا کنون اینقدر از خانه ‏ام دور نشده بودم؛ ولینگتون در فاصلة 14470 کیلومتریِ مشهد است! پایانة اتوبوس، مجاورِ ایستگاه راه ‏آهن است. معماریِ ساختمانِ ایستگاه به اوایل قرن بیستم بازمی‏گردد و زیبایی و شکوه را توأمان دارد. پس از یک مسافرت نسبتاً طولانی، مشاهدة نوازندگان خیابانی که در راهرویی که ایستگاه را به خیابان مقابل وصل می‏کرد مشغول نوازندگی بودند، نشاط آور بود. در خارج از ایستگاه، تندیسی از قهرمانِ مبارزه با استعمار انگلستان در کشوری که خود از اقمارِ بریتانیای کبیر محسوب می‏شود نصب شده است؛ مجسمة ماهاتما گاندی.

 سفرنامه نیوزلند

ایستگاه راه‏ آهن ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

مجسمة گاندی در محوطه ایستگاه راه‏آهن ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

نوازندگان خیابانی

پایتخت کشور نیوزیلند در قسمت جنوب غربی جزیره شمالی واقع شده است. ولینگتون با حدود چهارصد هزار نفر، پرجمعیت‏ترین پایتخت در قاره اقیانوسیه و سومین شهر پرجمعیت نیوزیلند پس از آکلند و کرایست‏چرچ است.

ولینگتون به عنوان پایتخت بادی جهان (The Windy City) معروف شده است. این به دلیل وزش بادهای سرد قطب جنوب بر این شهر است. وزش باد، ولینگتون را به شهری عاری از آلودگی هوا تبدیل کرده است. دولت از این امر در جهت تولید انرژی پاک استفاده کرده است و بر همین اساس، توربین‌های بادی یکی از منابع اصلی تولید نیرو برای شهر است. در سال 2011، توسط انجمنِ توریستی معروفِ لونلی پلانت (Lonely Planet)، ولینگتون به عنوان چهارمین شهرِ مناسب برای سفر در جهان معرفی کرد. توریسم صنعتی سود آور برای نیوزلند و پایتخت آن بوده و هست.

در دو ماهِ گرم تابستان، ژانویه و فوریه، میانگینِ گرمای هوای شهر تا حدود 20 درجة سانتی‏گراد می‏رسد و در سرمای زمستانیِ ماه‏های جولای و آگوست، میانگینِ سرمای هوا تا حدود 6 درجة سانتی‏گراد کاهش می‏یابد. پربارش‌ترین ماه‏های سال ژوئن و جولای با حدود 150-130 میلی‏متر و کم‌بارش‌ترین ماه‏های سال ژانویه و فوریه با حدود 70-60 میلی‌متر است. همچنین احتمال بارش برف در این شهر بسیار نادر است. ولینگتون نیز مانند آکلند شهری است بسیار تمیز و زیبا، در ساحل اقیانوس آرام. در بخش‏هایی ولینگتون، تفکیکِ شهر از جنگل دشوار می‏شود؛ گویی شهر را داخل جنگلی زیبا بنا کرده ‏اند. شهر مسطح نیست و خانه ‏هایی حتی بر فراز تپه ‏ها بنا شده‏اند.

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از شهر ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از شهر ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از شهر ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

نمایی از شهر ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

شهر در جنگل، یا جنگل در شهر؟! نمایی از شهر ولینگتون

مانند آکلند، در ولینگتون نیز تفکیکِ مناطقی که در آن‏ها مرتفع سازی شده از مناطقی از شهر که خانه ‏ها ویلایی هستند به خوبی انجام شده است. در محلاتِ ویلایی ساز، مشاهدة منازلِ ساخته شده با مصالح چوبی، بسیار چشم نوازی می‏کند.

 سفرنامه نیوزلند

نمای شبانه از ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

منطقه ویلایی ساز در ولینگتون

 سفرنامه نیوزلند

منزلی با نمای چوبی

 سفرنامه نیوزلند

منزلی با نمای چوبی

 سفرنامه نیوزلند

منزلی با نمای چوبی

نویسنده : علی جاوید صباغیان