پیتزا داوود Davood Pizza

پیتزا داود، قدیمی ترین پیتزا فروشی تهران هست که همچنان مشتری های خودشو داره. تا به حال چند بار از سر خیابون لولاگر رد شده بودیم و هربار که شلوغی های جلوی مغازه پیتزا داوود رو می دیدیم، می گفتیم الان شلوغه ولی دفعه دیگه میایم اینجا. تا اینکه متاسفانه مالک اینجا چند وقت پیش فوت شدن ولی با اینحال ما پنجشنبه برای شام رفتیم پیتزا داود.
برای سفارش هم صف بود. بعد از سفارش طبق روال اینجا مقداری کالباس لای فویل بهمون دادن که تا موقع آماده شدن غذا بخوریم. کیفیت خوبی نداشت. سفارش ما هم پیتزا مخلوط و پیتزا سوسیس بود. حدود یک ساعت طول کشید تا آماده بشه.
پیتزاها اصلا کیفیت خوبی نداشتن. فقط سوسیس و کالباس با یکم پنیر بود. هیچ فرقی بین پیتزا سوسیس با پیتزا مخلوط نبود. کاملا مواد خام بود و ما بعد از خوردن بخشی از غذا دل درد گرفتیم.
اینجا فقط یه حس نوستالژی داره و از کیفیت و کمیت هیچ خبری نیست. در کل برای تجربه کردن حس و حال اینجا، همون یکبار کافی بود و قطعا دیگه نمیریم

پیتزا داوود یکی از قدیمی ترین پیتزا فروشی های تهران است . پیتزا داود در نزدیکی سفارت فرانسه است . انتهای یک کوچه قدیمی یک مغازه کوچک که داخل کلا دو عدد میز وجود دارد و بیرون مغازه کلی صندلی پلاستیکی که مشتریها بیرون و داخل کوچه پیتزا صرف میشه. منو متنوعی ندارد و کلا ۶ الی ۷ مدل پیتزا داشت که حدود قیمت اش ۳۵ بود . موقع سفارش نام کوچک شما را می پرسد و برای تحویل پیتزا نام را صدا میزند . در زمان سفارش یک فول که داخل آن کالباس با آویش و سس تزیین شده به عنوان پیش غذا است و هر چند بار که فویل ببری دوباره برایت کالباس میریزد. ولی کالباس کیفیت جالبی نداشت و پیتزا هم فقط همون کالباس بود با کمی پنیر پیتزا ، در کل نسبت به تعریفی که از دوستانم شنیده بودم و قدیمی بودنش توقع من خیلی بیشتر بود و من دوست نداشتم .#پیتزا_داوود

اسم پیتزا داوود رو قبلا به عنوان قدیمترین پیتزا فروشی تهران خیلی شنیده بودم تا اینکه حوالی خیابان جمهوری بودیم و میخواستیم کوچه لولاگر، یکی از جاذبه های تهرون، که خونه ها و نماشون در دو طرف کوچه قرینه هست رو ببینیم. تقریبا در انتهای کوچه چشممون به پیتزا داوود افتاد که اتفاقا خیلی هم شلوغ بود، یه پیتزایی کوچیک با چند تا میز توی رستوران و بیرون اونم صندلی های پلاستیکی گذاشتن، دکور داخل رستوران با عکس ها و اشیاء قدیمی جالب بود. منوی پیتزا داوود هم شامل هفت نوع پیتزا بود که قیمتشون از ۲۰ هزار تا ۳۰ هزار تومن بود. ما چون خیلی گرسنه نبودیم تصمیم گرفتیم که پیتزا پنیر سفارش بدیم، موقع سفارش اسم کوچیکتون رو میپرسن و قبلش مبلغ رو حساب نمیکنن و توی یه فویل مقداری کالباس به عنوان پیش غذا بهتون میدن، کیفیت کالباس ها خوب نبود ولی با سس و آویشن قابل خوردن میشه.
تقریبا تا کالباستون تموم بشه پیتزا هم آماده میشه، یه پیتزای تقریبا کوچیک با نون نازک و سس فراوان که تقریبا مخلفاتی نداره. پس اگه رفتین اینجا اصلا انتظار یه پیتزای خوب رو نداشته باشین، البته حس و حالی که اینجا داره خیلی خوبه و شما رو میبره قدیما. موقع خارج شدن از کوچه، یه پیرمرد خوش اخلاق در ماشینشو باز کرد و بهمون آبنبات داد و پرسید چطور بود؟ سیر شدین؟ بعدم گفت من داوودم، صاحب قدیمیترین پیتزایی تهران و امروز اومدم به مغازه سر بزنم. #گلفام_سفر

نام پیتزا داوود را که قدیمی ترین پیتزا فروشی تهران است بسیار شنیده بودم اما فرصت نشده بود تا برای تست پیتزاهایش بروم.چند وقت پیش این فرصت دست داد و سری به این پیتزا فروشی به آدرس: خیابان نوفل لوشاتو_ کوچه لولاگر زدیم.داخل مغازه بسیار کوچک است و جای چندانی برای نشستن ندارد و همه مشتری ها بر روی صندلی های پلاستیکی در بیرون از مغازه و داخل کوچه نشسته بودند و غذایشان را میل می کردند.با دیدن تعداد مشتری ها در آن ساعت از شب فکر کردم عجب پیتزا فروشی خوبیست.یک پیتزای مخلوط سفارش دادیم.تا پیتزا آماده شود, یک ظرف کالباس بهمان دادند تا بخوریم.حجم کالباس زیاد بود اما امان از کیفیت,انقدر کیفیتش پایین بود که گربه های کوچه با اکراه از کنارش رد می شدند.پیتزا آمده شد و پیتزای مخلوط چیز خاصی به غیر از لایه ضخیمی از همان کالباس که البته فقط با گرمای فر پنیر پیتزایش سرخ شده, نبود. اصلا از کیفیتش خوشم نیامد و نمیدانم چرا فکری به حال کیفیت پیتزایش نمی کند و جالب تر اینکه مشتری های زیادی هم دارد.من که بار اول و آخرم شد و به این پیتزا فروشی نخواهم رفت.
#غذا #پیتزا #شکمگردی #خرس_شکمو

یه پیتزا فروشی در دل شلوغی خیبان حافظ و در کوچه تاریخی لولاگر یه پیتزا فروشی به سبک دهه ۵۰ را اندازه شده و به اون سبک غذا سرو میکنن نسبت به حجم پیتزا خیلی گرون بود اما مواد اولیه و اون کالباس که در حین اماده کردن پیتزا به مادادن خیلی تازه بود و مسیر دسترسیش با تاکسی و اتوبوس خیلی راحت هست

این پیتزا فروشی در خیابان حافظ هست در کوچه تاریخی لولاگر هست و اولین پیتزا فروشی تهران هست یه پیتزا فروشی کوچک و با صفا هست و تقریبا شلوغ بود و با توجه به قیمت و کیفیتش گرون بود ولی مواد اولیه پیتزا تازه بود با توجه به حجم پیتزا گرون بود

پیتزا داود اولین پیتزا فروشی تهران در کوچه قرینه ایران که ثبت ملی شده قرار داره،کوچه لولاگر در خیابان نوفل لوشاتو جذابیتهای خودش رو داره، خونه ها با پلان و بالکن قرینه که الان تبدیل به کافه و هتل شدن و یکی از جذابیتهاش پیتزا فروشی قدیمی و سنتی کوچک آقا داوود هست.فضای مغازه خیلی کوچیکه و چندتا میز و صندلی چوب قدیمی داره دیوارها کاشی قدیمی و پر از اشیاء و تزیینات قدیمی و ایرانی هست ولی نظم خاصی نداره، کلا دکوراسیون ساده و قدیمی هستش. وقتی وارد میشید و سفارش میدید اسمتون رو میپرسه و هیچ قبضی دریافت نمیکنید و بلافاصله تیکه های کالباس که معمولیترین نوع در بازار هستن داخل فویل به عنوان پیش غذا بدون هزینه بهتون میده، اگر داخل مغازه جا نبود یا دلتون خواست میتونید داخل کوچه روی میزو صندلیهای چوبی کوتاه و کوچکی که هست بشینید که قبلا از جعبه نوشابه استفاده میکردن ولی الان صندلی پلاستیکی و چوبی گذاشتن. انتخابتون از بین چند پیتزا هست که ما مخلوط و قارچ سفارش دادیم، اندازه پیتزاها کوچیکه و اصلا کیفیت مناسبی نداره و به نسبت قیمت بالایی هم داره. مواد اولیه مصرفی کیفیت پایینی دارن و اگر مثل من معده حساسی داشته باشید اذیت میشید. اگر علاقه به فضاهای نوستالژیک و تجربه های جدید داشته،باشید یکبار مراجعه به این پیتزافروشی توصیه میشه.

خيلي بدِ كه رستوراناي قديمي صرفا به خاطر قديمي و نوستالژي بودنش پرطرفدارِ و هيچ سعيي هم در سرو غذاي خوشمزه ندارند!پيتزا به اون كوچيكي كه فقط خمير و قارچ و پنيرِ و طعم هم نداره ١٧ تومن واقعا نمي ارزه!

پيتزا داوود در خيابان نوفل لوشاتو و كوچه معروف و قرينه لولاگر قرار دارد. اينجا از قديمي ترين پيتزافروشي ها و بنا به گفته ها اولين پيتزا فروشي تهران هست. معمولا هميشه شلوغه و داخل پر هست و بايد رو صندلي هاي پلاستيكي كه تو كوچه گذاشتن نشست. قبل از سفارش مقداري كالباس مارتادلاي پيچيده شده تو فويل با سس و آويشن براتون ميارن كه تا سفارشون حاضر ميشه ميل كنيد. منوي اين پيتزا فروشي خيلي محدوده (٧-٨ مدل پيتزا هست فقط). سفارش كه حاضر شد با اسم كوچيك صداتون ميزنن و ميريد سفارشون رو ميگيريد. طعم پيتزاهاش خاصه و حجمشونً خيلي كمتر از يه پيتزاي معموليه و بيشتر حالت ميني پيتزا داره كه كيفيت خوبي هم ندارن. رفتار پرسنل خوبه و قيمتا هم مناسبه. در كل اينجا فقط حال و هواي نوستالژيش جالبه و قشنگ آدمو ميبره به تهران قديم وگرنه از لحاظ طعم و كيفيت حرفي براي گفتن نداره. در كل به خاطر اون حس و حال نوستالژيكش هم كه شده به يك بار رفتنش مي ارزه.

پیتزا داوود قدیمی ترین پیتزا فروشی ایران (البته یه روایت هم میگه پیتزا پنتری اولین بوده...)

تاسیس اینجا برمیگرده به سال 1340! 58 سال پیش

پیتزا داوود تو خیابان نوفلوشاتو تَه کوچه لولاگرِ (کوچه هم خسته هستش و هم جن زده)

آقا داوود اینجارو 58 سال پیش تاسیس میکنه و تا الان همون شکل مونده تقریبا (چند سال پیش فِرِشون آتیش گرفت و یه بازسازی ریز انجام دادن، دکور قدیمش دیدن داشت، اسکناس های همه کشور هارو زده بود دیوار خیلی قشنگتر بود)

اینجا سه تا ویژگی باحال داره:
اول این که قدیم ترینه، دوم سیستم سفارش گیری هست که وقتی سفارش میدید اسم کوچیکتون رو میپرسه، وقتی آماده شد مثلا صداتون میزنه ممد آقا پیتزات آمادس(حس خوبیه، روابط عمومی داشت وقتی روابط عمومی مد نبود)

سوم اینکه تا غذاتون آماده بشه لای یه تیکه فویل یه مشت کالباس خالی میریزه بهتون میده تا ته بندی کنید البته کالباس خیلی باکیفیتی نیست ولی خب وقتی روش یه مَن آویشن و سس بزنید میچسبه

جای نشستن هم کم داره ولی بیرون کنار گربه ها چهارپایه گذاشتن برای نشستن

کلا اینجا 7 مدل پیتزا بیشتر نداره، از 16 تومن شروع میشه تا گرونترین که 23 تومن.

پیتزا مخلوط و پیتزا قارچ 23 تومنه، کلا از لحاظ ریالی نمیصرفه ولی بیشتر کسایی که سر میزنن به خاطر اون حس نوستالوژی برمیگرن، جایی که 58 سال پیش باز شده جایی هست که چند نسل باهاش خاطره دارن.