جایی جذاب تر از وسط زاینده رود و درون بخشی از سازه یکی از پلهای تاریخی شهر برای کافه به ذهنتان می رسد؟... کافه فرهنگ در چنین مکانی قرار گرفته: پل چوبی(جویی) بین سی و سه پل و پل خواجو. برای رسیدن به کافه، پل کوچکی زیر پل چوبی ساخته اند و شما دقیقا می روید وسط رودخانه، زیر پل. شاید زیاد دوست نداشته باشیم زیر تابلویی که جهت سرویسهای بهداشتی را نشان می دهد به خوردن قهوه دعوت شویم ولی واقعا هر دوی این مکانها به یک اندازه می توانند آدمی را به پایین آمدن از پله ها دعوت کنند!! طراحی منو چشم نواز و دوست داشتنی است. اطلاعات مربوط به محتویات جاهایی زیادی دقیق است(مثل خواص نوشیدنیهای ساخته شده با عرقیجات) و گاهی بیشاز حد گنگ است(مثلا نوشیدنی به نام "نشاط" بدون این که بدانیم از چه ساخته شده؟). کتابهای دعوتگری توی کتابخانه کافه هست ولی برای یک کافه کتاب عجیب است که میز یک نفره یا حتی دو نفره نداشته باشد. بعید است چهار نفر با هم برلی مطالعه به کافه بیایند نه؟... این "اسموتی سرخ و ملسِ" من توی لیوانی با پایه ای بلند آمد روی میزی که خودش هم بلند بود و قدِ من برای با نی نوشیدنش کوتاه بود و یا باید خودم را می کشیدم یا لیوان را بر می داشتم و در سطحی پایین تر ازسطح میز نگه می داشتم تا بی دردسر بنوشمش! نوشیدنی پر بود از پوسته های داخلی پرتقال و هسته های لیمو که مدام گلوی نی را پر می کردند و خلاصه نوشیدن با مشقت همراه بود!! کافه یک دیوار مهربانی هم دارد که کمکهای نقدیِ شما را دریافت می کند.