دیزی سرای بوعلی Dizi Saraye BoAli

هر بار در همدان میزبان اقوامی از سایر شهرها هستیم همیشه پیشنهاد می کنیم که سری هم به شهرستان لالجین بزنند. لالجین به عنوان پایتخت سفال ایران شناخته شده است اما جاذبه دیگر آن سفره خانه های سنتی آن است دیزی های فوق العاده ای دارد. اینبار به سفره خانه سنتی بوعلی رفتیم. ورودی سفره خانه در چوبی کوچکی است که با کلون های قدیمی زیبایی مزین شده است.

در حقیقت این بنا زیر زمین سفال فروشی بزرگ بوعلی است که درست کنار سفره خانه قرار دارد. سفره خانه دکوراسیون دلنشین و قابل توجهی دارد که به زیبایی نورپردازی شده است. علاوه بر میزهای وسط سالن که رومیزی های پرنقش گل و بته ای دارند، در کناره های سالن نیز تخت هایی برای نشستن و صرف ناهار وجود دارد. دورتادور دیوارها طاقچه هایی تعبیه شده است که هر کدام قطعه سفال زیبایی را در خود جای داده اند.

در سمت دیگر نیز سالن بزرگی جهت رزرو مراسمات مختلف وجود دارد. ما یکی از تخت ها را برای نشستن انتخاب کردیم. تصمیم همه بر خوردن دیزی شد (با قیمت حدودی 11000 تومان). قیمت و منو سایر غذاها در تصاویر آورده شده است. اما قسمت مورد علاقه ام مخلفات غذا بود که حتی بیشتر از دیزی دوستش داشتم. میز مخلفات سلف سرویس بود و شامل انوع ترشی، ماست، خیار، گوجه، سبزی تازه، سالاد، نارنج، پیاز و دوغ و غیره بود که تنوع خیلی خوبی داشت و همگی در ظرف های سفالی آبی رنگ زیبایی قرار داشت و اشتها را چندین برابر میکرد. مزیت دیگر این بود که معمولاً در زمان های مسافر پذیر از موسیقی سنتی زنده همراه با خواننده ای با صدای گرم تا آماده شدن غذا می توانید بهره ببرید. دیزی ها همه در ظروف سفالی داغ داغ آورده شدند و طعمشان واقعا فوق العاده بود. شاید تنها مشکل تعداد مسافران زیاد و فضای تنگ وسط سالن بود که با میزهای مختلف پر شده بود که ظاهراً به دلیل مشتری های زیادش گریز ناپذیر بود. در گوشه ای سالن هم سماور طلایی بزرگی قرار داشت که مسلماً همگی را به خوردن چای نباتی گرم بعد از دیزی راغب می کرد. طی چندین باری که به دیزی سراهای لالجین رفتم میتوانم بگویم واقعا از بهترین آنهاست.