تو سفرمون به قزوین برای خوردن حلیم به یکی از حلیم فروشیهای قزوین رفتیم که دیر رسیدیم و تموم کرده بود.تصمیم گرفتیم همون روبرو بریم و آش بخوریم. چند نوع آش و عدسی داشت که ما آش امام رو انتخاب کردیم وآشش خیلی خوشمزه بود.
فضای کوچیکی داشت و حتی ساعت ۱۱ که ما اونجا بودیم پر از مشتری بود.قیمتش هم خوب و مناسب بود.
در یکی از سفرهایمان به سمت رشت چون وسایل صبحانه همراهمان برنداشته بودیم تصمیم گرفتیم سرراه به قزوین رفته و برای صبحانه ار حلیم های معروف آنجا استفاده کنیم. از خیلی قبل ها اسم حلیم عبید زاکانی را شنیده بودم. با نرم افزار ویز مکان یابی کردیم و به سمت حلیمی رفتیم. این حلیم فروشی در ابتدای خیابان عبید زاکانی قرار گرفته بود. مغازه کوچکی که چهار میز و تعدادی صندلی شاید به گنجایش 15 نفر داشت. در یک دیگ هم حلیم داغ آماده سرو بود. ساعت 7:30 صبح بود که رسیدیم. داخل مغازه شلوغ نبود ولی شهروندان قزوینی قابلمه و ظرف به دست داخل مغازه می شدند و حلیم میبردند. از این حرکتشان خیلی خوشم آمد. اینکه کمتر از ظروف یکبار مصرف استفاده میشد. هرکدام یک پرس حلیم سفارش دادیم. برای روغن روی حلیم سوال کردند که بریزند یا خیر که ما خواستیم و کمی دارچین هم رویش ریختند و داخل سبد هم نان بربری برایمان آوردند. من حلیم را شیرین دوست دارم. روی میز شکر بود. کمی شکر ریختم. حلیم به قدری داغ بود که چند دقیقه ای صبر کردیم تا سرد شود. در این حین هم من مشتریان ظرف به دست را تماشا می کردم که حلیم میبردند. حلیم بسیار خوشمزه بود. آنقدری که یکی از دوستان یک پرس دیگر هم سفارش داد. بعد از صرف حلیم یک استکان چایی هم خوردیم و به ادامه سفرادامه دادیم. هر پرس حلیم را هم 7 تومان و چایی نیز هزارتومان شد.