میزهای کافه های ما معمولا مخالف خلوت آدم با خودش هستند و آدم را به شرکت در جمعی دست کم دو نفره دعوت می کنند. کافه لیانا از آن معدود مکانهای عممومی است که تنهایی آدم را به رسمیت می شناسد و برایش صندلی در نظر گرفته رو به قفسه کتابی که می شود بین شعرهای فارسی زبانش می شود خاطرات یک جهانگرد قایق ران را هم به انگلیسی پیدا کرد و در انتظار میلک شیک سیب ترشی (که مزه سیب شیرین می دهد) به خواندنش مشغول شد!