خانه 1307 1307 House

خانه ۱۳۰۷ خانه ای قدیمی و زیباست که در همین سال ساخته شده و چند سالیست که کافه ای به همین نام در آن جای گرفته است. خانه ۱۳۰۷ در خیابان سمیه خیابان پورموسی بن بست شیرین واقع شده و برای دوستداران خانه های قدیمی مکانی بسیار دلنشین است که میتوان ساعاتی از هیاهوی شهر خارج شد و به یاد خانه مادربزرگ در آن خوش بود . ما برای عصرانه به این کافه رفتیم و بشقاب عصرانه و املت پپرونی سفارش دادیم. سفارش ما غذاهایی نبود که نیاز به هنر آشپزی داشته باشه، سرو شدنشون توی سینی های قدیمی جذاب بود و غذا خوردن توی این کافه واقعا لذت بخش بود.

کافه 1307، یکی از کافه های مرکز تهران در تقاطع خیابان حافظ-سمیه است که در واقع یک خانه قدیمی است که سال ساخت ان به 1307 برمیگردد. کافه درون کوچه ای قرار دارد و ورودی ان چندان جلب توجه نمیکند. این خانه شامل یک زیرزمین و در دوطبقه است و نمای نسبتا ساده ای دارد. حیاط کافه فضای بزرگی دارد اما به نظر من چیدمان و دیزاین میزها چندان مناسب نیست و میتوان استفاده بهتری از این فضا کرد.
ما در روز تعطیل مراجعه کردیم که کافه شلوغ و مدت استفاده از میز دو ساعت بود. منو شامل انواع نوشیدنی سرد و گرم، شیک، غذاهای سبک و میان وعده و صبحانه است.
سفارش ما چند نوع شربت بود که حجم و کیفیت قابل قبولی داشت. سرویس دهی نیز خوب و به موقع بود و پرسنل خوش برخورد و منظم بودند.
در مجموع این کافه خوب بود اما حال و هوای یک خانه قدیمی و ارامش بخش را برای من نداشت که احتمالا بدلیل چیدمان محیط و فاصله کم میزهاست.

قبل ها بیشتر دنبال کافه های مدرن و جدید بودیم اما چند سالی هست که خونه های قدیمی تبدیل به کافه های جذابی شدن که طرفدارای زیادی دارن. یکی از اون خونه خفنای قدیمی خونه ی 1307 توی خیابون سمیه نرسیده به حافظ بن بست شیرینه، خونه ای که سال 1307 توسط خانواده ی محترم فرزانه ساخته شد و در سال 97 یعنی 90 سال بعد توسط یه تیم خوش ذوق و خفن از اهالی محترم این خونه خریداری شد. این خونه با تمام صفا و صمیمیتش با پرسنل محترم و به شدت خوش برخوردش که تمام سعیشون رو کردن که از وسایل همون خونه استفاده بشه و به بهترین نحو از اونا نگهداری بشه همه رو جذب خودش میکنه. حیاط با صفاش، ساختمون نوستالژی و جذابش، پرسنل مهربونش باعث شد این کافه تبدیل به یه پاتوق بشه برام. طبقه ی پایین این ساختمون جذاب یعنی زیرزمینش رو تبدیل به یه گالری خیلی خفنناک به اسم هیدن کردن که هرکسی واردش میشه جذب وسایل و هنرش میشه. طبقه ی دوم یا آخر هم مطبخ اون ساختمون بود که اونقد گوگولی و بامزه بود من ازش دل نمیکندم. راستی برای این روزای کرونایی دم درش یه دستگاه پدالی گذاشته شده بود که وقتی با پا فشار میدادی دستات رو جلوش میگرفتی دستاتون رو ضدعفونی میکرد. با سرویس های غذاشون هم پدهای الکلی گذاشته بودن برای ایمنی بیشتر. من پاستا خوردم و همسرم کباب تابه ای که پاستاشون خیلی خوشمزه بود بغل دست کباب تابه ای جذاب همسرم ماست بود البته همسرم میگفت ادویه اش کم بود اما در کل با این قیمت منو واقعا عالی بود.این خونه یه خونه ی باصفا با اهالی باصفاتر.

به صورت کاملا اتفاقی رفتم اینجا منتظر دوستم بودم و زمانی که اضافه داشتم داخل این کافه منتظر موندم یک خانه قدیمی که وسطش یک حوض داره و کلی صندلی چیدن مثل اکثر کافه های قدیمی که داخل تهران هستن یک خانه قدیمی هست که تبدیل شده به کافه راستش اون حسی که در کافه گود و یاش و کافه  تهران داشتم اینجا نداشتم ولی دلیلی بر بد بودن کافه نمیشه من داخل کافه نرفتم و فقط از فضای حیاط استفاده کردم که داخل تراس فقط دوتا مبل داره برای دو نفر و از اونجا کل حیاط رو میبینی که خیلی بامزه است من اینجا بستنی سنتی زعفرانی خوردم که خیلی طعم متفاوتی نداست ولی چیزی که اینجا جالب بود منوکافه بود اولش با یک نوشته از زبان خانه شروع شده و تاریخچه اینجا رو گفته که به نظرم فکر جالی بود

از سری خانه های قدیمی تهران که این روزها مد شده تبدیل به کافه میشن؛ که البته واقعا کار جذابی هست. پیداکردنش یک کم وسط ساختمون های بن بست شیرین سخت بود ولی بالاخره پیداش کردیم. حیاط باحال و دلبازی داشت؛ داخل ساختمان هم چیدمان و طراحی جالب و سنتی داشت. وقتی ما رفتیم‌کافه کاملا خلوت بود و فقط ما بودیم؛ ساعت حدود ۱۱ونیم بود و گفتن نه منوی صبحونه هست و نه هنوز وقت ناهار؛ پس از منوی کافی شاپشون چندتا انتخاب داشتیم که از کیفیتشون راضی بودیم؛ چیزکیک رزبری و کیک شکلاتی که سایز و حجم و طعم خوبی داشت بعلاوه چای و شیک شکلات. قیمت ها هم در عکسها هست

خانه ای با وسایل قدیمی اش از نود سال پیش تا به انروز تبدیل به کافه ی زیبا و لذت بخش با یک حیاط با صفا در مرکز شهر شده است ،این کافه که مدت زیادی از گشایش آن نمیگذره فضای نوستالژیک رو برای شما تداعی میکنه ، چیدمانی مثل یک خونه با مبل های قدیمی و فرش و تلوزیون اینها همه حس های خوبیه که وقتی وارد اینجا میشین باهاش مواجه میشین،و از اتفاق های خوب چند سال اخیر در تهران هم تبدیل خونه های قدیمی با همون ویژگی ها به کافه است. روزی که ما وارد کافه شدیم حیاط میز خالی نداشت و با وجود اینکه قرار بود اگه خالی شد بهمون خبر بدن ولی متاسفانه با وجود میز خالی بهمون خبر ندادند، منوی کافه خیلی متنوع نبود برای نهار، ما پیراشکی و دوغ سفارش دادیم ،دوغ بسیار خوشمزه بود ولی پیراشکی سرد بود. اینجا پر از ایده های جذابه مثل چیدمان و تبدیل زیرزمین به گالری و همچنین منوی کافه که شبیه سند ازدواجه و تاریخچه ی خانه رو همون ابتدای منو درج کرده اما چون مدت زمان زیادی نیست که باز شده فکر میکنم هنوز زمان لازمه تا کیفیت غذا و تنوع و ... به کیفیت قابل قبولتری برسه، بعدها شاید دوباره امتحان کنم و ببینم کیفیت چطور شده ولی واسه فضای قشنگ و آرامش بخشش بهتون پیشنهاد میکنم.