الیس ایلر (Elsie Eiler) تنها شهروند شهر مونووی (Monowi) در ایالت نبراسکای امریکا است، هر چیزی که او برای مالیات پرداخت کند خرج خودش میشود و همه کارهایش را باید خودش انجام دهد. شهر مونووی در فاصله ۸ کیلومتری جنوب مرز ایالت داکوتا قرار گرفته و شمالی‌ترین شهر ایالت نبراسکای آمریکا محسوب میشود. این شهر یک نفره حرف زیادی برای گفتن ندارد اما داستان‌های جالبی را در گذشته خود دارد.
در ورود به این شهر یک کلیسای بلااستفاده و ابزارهای کشاورزی رها شده را میشود دید. علف‌ها و بوته‌ها در همه‌جا رشد کرده‌اند و کسی که اطلاع نداشته باشد فکر می‌کند اینجا یک شهر متروکه است. در یک خانه سفید که از ظاهر آن مشخص است به آن رسیدگی شده، فقط یک نفر، یعنی خانم الیس ایلر زندگی می‌کند. خانواده خانم ایلر همه در این شهر ساکن بودند و بعد از فوت شوهرش در سال ۲۰۰۴ او تنها بازمانده این خانواده در این شهر شد. الیس ایلر به تنهایی شهردار، مسئول کتابخانه و صاحب رستوران شهر مونووی است.
شهردار شهر ارواح
شاید باور نکنید که هر سال او باید یک تابلو تبلیغاتی از خودش را در جلوی رستوران برای انتخاب شهردار نصب کند و در روز انتخابات به خودش رای دهد. او باید هر سال برنامه‌های شهر را بنویسد و حدود ۵۰۰ دلار مالیات سالانه مورد نیاز را خودش پرداخت کند و از آن مبلغ برای حفظ و نگهداری سه چراغ روشن کننده شهر و تامین آب استفاده کند. او حتی در کارهای اداری که مسئول همه خودش است باید به خودش نامه بنویسد و خودش تایید کند.
الیس می‌گوید: من اینجا خوشبخت هستم، اینجا بزرگ شدم و هرچیزی که می‌خواهم را دارم. فقط تغییر کردن بعد از سال‌ها برای من دشوار است.
مهاجرت همه ساکنان
بعد از سقوط اقتصاد کشاورزی در پی جنگ جهانی دوم، ساکنان منطقه مرکزی امریکا شروع به مهاجرت کردند و مونووی هم یکی از این شهرها بود که ساکنانش ناپدید شدند. در سال ۱۹۶۰ آخرین مراسم هفتگی کلیسا برگزار شد و تا سال ۱۹۷۰ دفتر پست، مدرسه، فروشگاه و... تعطیل شدند. در سال ۱۹۸۰ جمعیت مونووی به ۱۸ نفر رسید و بیست سال بعد مونووی فقط دو شهروند داشت، خانم ایلر و آقای رودی. حالا مونووی یکی از سه شهر ایالت نبراسکا با جمعیت کمتر از ۱۰ نفر است.
الیس ایلر در شهر تنها است اما می‌گوید احساس تنهایی نمی‌کنم، او هر روز صبح رستورانش را باز می‌کند و از رهگذرانی که بیشترشان منظم به اینجا می‌آیند پذیرایی می‌کند. بعضی از آن‌ها در فواصل حدود ۵۰ کیلومتری زندگی می‌کنند و برخی از فاصله بسیار دورتری می‌آیند. ایلر می‌گوید احساس می‌کند مادر یک خانواده بزرگ است، چون حالا افرادی که من کودکیشان را دیده‌ام کودکان خود را می‌آورند تا من آن‌ها را ببینم.
کتابخانه‌ی رودی، همسر ایلر
ساختمان کتابخانه هنوز سالم مانده است، روزگاری که همسر ایلر زنده بود گفته بود آرزوی من این است که کتاب‌هایم به صورت عمومی قابل استفاده باشند. او در زمان حیاتش ساخت کتابخانه را شروع کرد اما نتوانست پروژه‌اش را به اتمام برساند. چند ماه بعد از فوت وی، همسرش کتابخانه را تکمیل کرد و نام کتابخانه رودی را روی تابلوی ورودی آن نصب کرد. کتابخانه حدود ۵ هزار کتاب و مجله دارد و کلید آن همیشه در رستوران، روی دیوار آویزان است تا هرکسی که دوست دارد، کتاب بخواند یا مجلات نشنال جئوگرافی سال‌های ۱۹۵۰ را ورق بزند.
شهرت غیرمنتظره
بعد از فوت رودی اداره آمار اعلام کرد که مونووی از شهر دیگر ایالت نبراسکا با نام Gross که فقط دو نفر ساکن دارد جلو زده و تنها شهر یک نفره امریکا است. پخش شدن این خبر توجه بسیاری را جلب کرد و بسیاری افراد برای بازدید و تهیه خبر به این شهر آمدند.
۱۴ سال بعد از یک نفره شدن شهر، ایلر ۴ دفتر تکمیل شده با امضای مهمانان و بازدیدکنندگان رستورانش دارد، برخی از آن‌ها از کشورهای دیگر به این شهر می‌آیند.
خانه جایی است که قلب انسان برایش بتپد
ایلر دارای دو فرزند و ۵ نوه و ۲ نتیجه است. نزدیکترین خویشاوند او در فاصله ۱۴۴ کیلومتری در شهر پونکا زندگی می‌کند و بقیه از آریزونا تا هلند پخش شده‌اند.
الیس ایلر می‌گوید: می‌دانم که هر زمان بخواهم می‌توانم در کنار فرزندانم زندگی کنم اما در این صورت مجبور می‌شوم دوباره دوستان جدیدی پیدا کنم. تا زمانی که می‌توانم همین جا زندگی کنم اینجا همان نقطه مورد علاقه من است. فکر می‌کنم تغییر عادت‌ها با بالا رفتن سن، جزو دشوارترین کارهای دنیاست!
منبع: bbc
