دانشمندان استرالیایی در هفته‌های اخیر کشف شگفت‌انگیزی در مورد یک قطعه سنگ که توسط فضانوردان ماموریت آپولو 14 به زمین آورده شده، داشتند.
در مقاله‌‌ای که در نشریه‌ی زمین و علوم سیاره‌ای چاپ شد، دانشمندان بر این باورند که این تکه سنگ احتمالا بعد از برخورد سیارکی با سیاره‌ی زمین و در میلیاردها سال پیش به ماه پرتاب شده است.
طبق گفته‌ی گاردین، این سنگ در ماموریت موفقیت آمیز آپولوی 14 در سال 1971 (سومین ماموریت فضایی) از ماه، به زمین منتقل شده است. فضانوردان آلن شپارد (Alan Shepard)، استوارت رووزا (Stuart Roosa) و ادگار میچل (Edgar Mitchell) چندین روز بر روی ماه، آزمایش‌ها و مشاهدات خود را انجام دادند و شپارد و میچل در حدود 33 ساعت فضایی (منظور از ساعت فضایی، میزان زمان به وقت ماه است) بر روی ماه پیاده‌روی کردند.
فضانوردان در حدود 42 کیلو سنگ با خود آوردند. این سنگ‌ها می‌تواند اطلاعات قابل توجهی از ترکیبات و نحوه‌ی توسعه‌ی ماه در اختیار دانشمندان و ما قرار دهد. تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهد که حداقل یکی از سنگ‌هایی که توسط شپارد و میچل از ماه آورده شده‌اند، ممکن است واقعا متعلق به زمین باشد.
طبق گفته‌ی پروفسور الکساندر نیمچین (Alexander Nemchin) از کالج علوم زمین و سیاره‌ای دانشگاه Curtin در غرب استرالیا، ترکیب یکی از این سنگ‌ها بسیار به گرانیت شبیه است و مقدار قابل توجهی کوارتز داخل آن وجود دارد. جالب است بدانید که کوارتز به طور طبیعی در زمین ایجاد میشود و بر روی ماه به ندرت وجود دارد.
همچنین این تیم، زیرکون (zircon) یافت شده در این سنگ را تجریه و تحلیل کردند. این ماده‌ی معدنی متعلق به گروه نئو سیلیکات است که در زمین و ماه یافت میشود. آنها کشف کردند که زیرکون موجود در این سنگ با اشکال زمینی سازگار است و این زیرکون قبلا در ماه دیده نشده است. دانشمندان همچنین نتیجه گرفتند که این سنگ در یک سیستم اکسیداسیون ایجاد شده و این شرایط برای ماه بسیار غیرعادی است.
نیمچین اعتقاد دارد که شواهد قوی برای اثبات اینکه این سنگ متعلق به ماه نیست و در اصل متعلق به زمین است، وجود دارد. البته این احتمال نیز وجود دارد که این سنگ در شرایط مشابه زمین بر روی ماه به وجود آمده باشد، اما این استدلال بسیار بعید است. بنابراین تیم تحقیقاتی نظریه‌ای که سنگ بعد از تشکیل به ماه منتقل شده است را مطرح کرده‌اند.
طبق گفته‌ی گاردین، دانشمندان بر این باورند که در مراحل اولیه‌ی شکل‌گیری زمین، ممکن است سیارک‌ها و شهاب سنگ‌هایی با زمین برخورد کرده و موجب تکه تکه شدن سنگ‌های روی زمین شده و سنگ‌ها را به فضا پرتاب کرده باشند.
در واقع برخورد سیارک‌ها با زمین در میلیاردها سال پیش بسیار شدید بوده به حدی که سنگ‌ها از زمین به فضای ما بین زمین و ماه پرتاب می‌شدند. این نظریه توضیح درستی در مورد اینکه این سنگ چطور شرایط شیمیایی سازگار با زمین را دارد، ارایه می‌دهد.
اگر این نظریه درست باشد سنگی که فضانوردان آپولو 14 از ماه به ارمغان آوردند، یکی از قدیمی‌ترین سنگ‌های زمینی است که تاکنون کشف شده است. تجزیه و تحلیل زیرکون سنگ نشان می‌دهد که این سنگ حدودا 4 میلیارد سال سن دارد و کمی از قدیمی‌ترین سنگ شناخته شده زمینی که یک کریستال زیرکونی کشف شده در استرالیای غربی است، جوان‌تر است. ایا چنین کشفی برای شما هم جذاب است؟ اصلا به داده‌های زمین‌شناسانه علاقه دارید؟ با نظریاتتان ما را از علاقمندی‌هایتان باخبر کنید.
منبع: thevintagenews
