اگر به دنبال راهی هستید، که علاقه‌تان به آب‌های آزاد را با هنر ترکیب کنید، خوشحال باشید. موزه‌های زیر آب، این روزها بسیار اسم در کرده‌اند و بعضی از نمونه‌های محبوب آنها در مکزیک و باهاماس قرار دارند. حالا نوبت استرالیاست که از این قافله عقب نماند و موزه زیر آبِ خودش را در پارک آبی بزرگِ بریِر ریف افتتاح کند.
هدف از تاسیس موزه هنر زیر آب (MOUA)، افزایش آگاهی نسبت به محیط اطراف است تا به این وسیله فشار از روی صخره‌های طبیعی زیر آب برداشته شود و با پرت کردن حواس‌ها به مجموعه سازه‌های زیر آب، فرصت مناسبی به صخره‌ها برای ترمیم داده شود. مناطق پیشنهادی برای ساخت این موزه، پالم آیلند، مگنتیک آیلند، جان بروئر ریف و استراند در نزدیکیِ تَونزویل است، که مرکز علوم دریایی استرالیا به حساب می‌آید.
بر اساس گزارش گاردین، در دسامبر سال جاری، اولین اثر هنری در استراند و در منطقه‌ای که شیرجه ممنوع است و جریان آب سرعتی متعادل دارد، رونمایی خواهد شد، به طوری که در زمان جزر دیده میشود و در هنگام مد، به زیر آب می‌رود. پس نگران نباشید، چون برای دیدن آن، لازم نیست حتما به زیر آب بروید. این اثر هنری که "پری اقیانوس" نام دارد، مجسمه‌ای است که با انرژی خورشید کار می‌کند و با استفاده از داده‌های موسسه علوم دریایی، با توجه به دمای آب، تغییر رنگ می‌دهد و به شکل نمادین، درباره افزایش دمای بحرانی کره زمین، به مردم هشدار می‌دهد. به زودی و به دنبال پری اقیانوس، اثر هنری دیگری به نام گلخانه مرجانی (Coral Greenhouse) در راه است: یک جور گلخانه غرق شده؛ اثری که درست قبل از فصل تکثیر مرجان‌ها و با کاشت بیش از ۲۰۰۰ قطعه مرجان، نصب و فعالیت خود را آغاز خواهد کرد، تا سطح جدیدی را برای چسبیدن و رشدِ لاروهای مرجانی ایجاد کند.
ایده موزه، در ابتدا توسط جیسون دی‌کِیرز تیلور (مجسمه ساز بریتانیایی، متولد ۱۲ آگوست سال ۱۹۷۴)، مطرح شد؛ کسی که دهه‌هاست در این رشته فعالیت می‌کند. او اولین پارک مجسمه‌های زیر آب، در گرانادا را ساخت و هدفش این بود که گفت و گوی عمومی را به سمت ارتباط افراد با اقیانوس هدایت کند. بنابراین او کارش را بلد است و همینکه نام او در این پروژه برده میشود، کافی است که یک دلیل دیگر برای بازدید از منطقه بریر ریف، داشته باشید.
از نظر او، اقیانوس‌های ما در حال تجربه تغییرات سریعی هستند و با تهدیدهای بسیاری، از افزایش دمای دریا گرفته تا اسیدی شدن محیط آنها و مقادیر زیادی آلودگی که به محیط آنها وارد شده، دست به گریبان هستند. بخشی از فرایند ساخت موزه‌های زیر آب، به موضوع تغییر سیستم‌های ارزش گذاری ما و فکر کردن به بستر دریاها، به عنوان یک فضای مقدس می‌پردازد؛ فضایی که باید از آن محافظت شود نه اینکه به دنبال اثبات مالکیت آن باشیم.
منبع: matadornetwork.com
