جنگِ غذا رویدادی است که در بسیاری از بازیهای محلی یا مدرسهای بهعنوان سرگرمی برگزار میشده است. در بسیاری از فرهنگهای سراسر جهان، مبارزه با مواد غذایی بخشی از سنتهای پایان برداشت محصول و روشی جالب برای دور ریختن مواد غذایی غیرقابل استفاده است. رویدادهایی نیز از اوایل قرن بیستم از این نوع جنگ بهعنوان مسابقهای با اهداف خیریه استفاده میکنند. در این مطلب قصد داریم تا چند جشنوارهی جالب غذایی را باهم بررسی کنیم، پس همراهمان باشید! شاید شما هم بخواهید در یکی از این جشنوارهها شرکت کنید.
پرتاب انگور(Grape Throwing) در مایورکا
جنگ انگور، یکی از جشنهای جشنواره دوهفتهای برداشت انگور، در مایورکای اسپانیاست. پس از برداشت انگور، در منطقه مایورکا مهمانی بزرگی برگزار میشود. روستاییان دورهم جمع شده، و انگورهایی را که خراب یا نیمه خراب هستند، برای سرگرمی به سمت هم پرتاب میکنند. با یک شلیک توپ در میدان مرکزی شهر، جنگ انگور آغاز میشود.
اِلس اِنفاریناتس(Els Enfarinats) در اسپانیا
هرساله کمی بعد از جشن کریسمس در شهر والنسیا جنگی با استفاده از تخممرغ و آرد شکل میگیرد. از حدود 200 سال قبل، جشنواره اِلس اِنفاریناتس در روز 28 دسامبر برگزار میشود. در آستانه جشنواره مردها با پوششی خاص در خیابان رژه میروند. صبح روز بعد به صورت شوخی، کودتایی در شهر اتفاق میافتد. در اصل این جَنگِ مسابقهای، برای به دست آوردن کنترل شهر و ایجاد قوانینی غیر جدی میباشد. با نقض این قوانین توسط شهروندان، وجوهی از آنها برای خیریه محلی، بهعنوان جریمه اخذ میشود.
شهروندان به وسیله تخممرغ و آرد میجنگند. صدها تخممرغ، صدها کیلوگرم آرد و ترقههای آردی در خیابانها پرتاب میشود. در پایان، دوباره همهچیز به نظم ابتدایی خود بازمیگردد.
پرتاب کیک (Fruitcake Toss) در کلرادو
خیلی از مردم کیک میوهای را بیش از حد نیازشان، دوست ندارند. در کلرادو روشی خاص برای از بین بردن مقدار اضافی کیک میوهای وجود دارد. ساکنین مانیتوو اسپرینگز (Manitou Springs) در کلرادو (Colorado) اواخر ژانویه جشنی برگزار میکنند، و در آن بهصورت خاص، کیکهای میوهایِ باقیمانده جشن را پرتاب میکنند.
قانون این جشن بدین شکل است که افراد در ابتدا باید یک غذایی که فاسد نشود را به بانک غذای محلی اهدا کنند و سپس با شرکت در این مسابقه، ببینند چه کسی کیک میوهای خود را به دورترین فاصله پرتاب میکند. پرتاب دست، تیرکمان و حتی توپ دستی برای پرتاب کیک میوهای استفاده میشود. همچنین در سال 2007 گروهی از مهندسان شرکت بوئینگ با روش ابداعی خود، توانستند به رکورد پرتاب، 433 متر برسند.
مسابقات جهانی پایکاستارد (World Custard Pie Championships)، انگلستان
با الهام از کمدی قدیمی چارلی چاپلین (فیلم پشت پرده)، در شهر کنت، یک دوره مسابقه پرتاب کاستارد (نوعی از شیرینی پای است که ماده اصلی آن از زرده تخممرغ و شیر یا خامه تشکیلشده است) برگزار میشود. این مسابقه از ژوئن سال 1967 هرسال برگزار میشود.
گروههای مختلف گرد هم میآیند و با پوشیدن لباسهای فانتزی این رویداد را برگزار میکنند. معمولا این گروهها اسامی خندهداری مثل: پایِ سرگردان! انتخاب میکنند. با شروع مسابقه براساس پایهای پرتابی که به حریف برخورد میکند، به پرتابکننده امتیاز داده میشود. ضربه مستقیم به صورت بالاترین امتیاز را دارد. ضمن اینکه پرتاب فقط با دست چپ مجاز میباشد.
لامارِنگادا (La Merengada)، اسپانیا
جشنوارهای باستانی در اسپانیا برگزار میشود که در بیلانبا ای لا خلترو (Vilanova i la Geltru) برگزار میشود. این جشن طی قرون گذشته از یک سرگرمی ساده روستایی به مبارزهای غذایی تبدیل شده است. این جشنواره طی هفتهی منتهی به چهارشنبهی خاکستر یا چهارشنبه توبه (اولین روز از روزهداری مسیحیان کاتولیک در تقویم مسیحیت، ۴۶ روز قبل از عید پاک است) مجموعهای از سرگرمیها را به همراه دارد.
لامارِنگا در بین سرگرمیهای این جشنواره، برجستهتر از بقیهی جشنهاست. در این بخش افراد نوعی شیرینی چسبنده به نام مرنگ (meringue) را به یکدیگر پرتاب میکنند. ساکنان کاتالونیا قبل از آمدن به این جشن، نوعی ماهی سنتی را بهعنوان وعدهی غذایی مصرف میکنند. بعد از چسبناک شدن همه شرکتکنندگان، زمان نبرد آبنباتهاست.
ستسوبون (Setsubun)، ژاپن
سوم فوریهی هرسال در ژاپن جشنوارهی پرتاب لوبیا (لوبیای سویا) برگزار میشود. در جشنوارهی ستسوبون برای دور کردن ارواح شیطانی و داشتن سالی موفق، سویای کباب شده پرتاب میشود. مراسم پرتاب لوبیا در معابد و زیارتگاهها انجام میشود. همچنین رسم است که به ازای هرسال از عمر خود، یک لوبیا میل میکنند. اغلب اوقات یک لوبیای اضافی نیز خورده میشود تا از شر ارواح شیطانی خلاص شوند و خوششانسی برایشان در سال آینده اتفاق بیافتد. لوبیایی که خورده میشود باید فقط از نوع لوبیای سویا باشد.
جشنواره چئونگ چائو بون (Cheung Chau Bun)، هنگکنگ
هرساله در ماه می، هزاران نفر به جزیره چئونگ چائو (جزیرهای کوچک در هنگکنگ) میروند. ساکنان این جزیره هفتهها قبل از برگزاری جشن، به پخت نان، ساختن ماسک و مجسمههای سنتی پایپهماشه (papier-mache، موادی ترکیبی از تکههای کاغذ یا خمیرکاغذ است، که گاهی با پارچهها توسط مادهای چسباننده تقویت میشود) خدایان میپردازند، که همراه با آنها در زمان جشن رژه میروند.
بعد از مراسم رژه و موسیقی، همه خارج از معبد در کنار سه برج عظیم بامبو که بهوسیله نان کنجد، نیلوفر آبی و خمیر لوبیا به هم چسبانده شدهاند، جمع میشوند. نیمهشب، رقبا تلاش میکنند تا جایی که میتوانند نان کنجد به دست آورند. از سال 1978 به دلیل فروریختن یکی از برجها در اثر وزن زیاد نانها و شرکتکنندگان، این مراسم حدود 30 سال ممنوع اعلام شد. از سال 2005 برگزاری جشنواره چئونگ چائو بون با رعایت موارد ایمنی دوباره از سر گرفته شد.
منبع: listverse.com