اگر یک نوزاد گریان را در هواپیما ببینید یا شخص کناری‌تان پاهایش را از کفش دربیاورد، ممکن است احساس ناراحتی کنید و غر بزنید، اما نظرتان درباره یک خوک 30 کیلویی در هواپیما چیست؟
شما را با یک خوک کمک احساسی به نام هَملِت و صاحبش خانم مِگان پیبادی آشنا می‌کنیم. بله! خوک‌ها هم پرواز می‌کنند. خانم پیبادی طبق قوانین ایالات‌متحده اجازه دارد خوکش را بدون پرداخت هزینه به هواپیما بیاورد تا اضطرابش را کاهش دهد.
حیوانات کمک احساسی یا (EAS ها) به یکی از موضوعات جنجال‌برانگیز در آمریکا تبدیل شده‌اند و سؤالاتی مانند موارد روبرو ذهن همه را آشفته کرده است: چه حیواناتی را می‌توان کمک احساسی دانست؟ آیا افراد برای آوردن رایگان حیواناتشان به هواپیما از این موضوع سوءاستفاده می‌کنند؟ این حیوانات چه تأثیری بر خدمه و سایر مسافرین خواهند گذاشت؟ و آیا این حیوانات بر صاحبانشان تأثیر عکس خواهند داشت یا خیر؟
به چه حیواناتی کمک احساسی می‌گوییم؟
احتمالاً با حیوانات خدمت‌رسان آشنا باشید: حیواناتی مانند سگ، گربه یا اسب‌های مینیاتوری که آموزش دیده‌اند تا در مواقعی مانند حمله عصبی یا راه‌یابی برای افراد نابینا به آن‌ها کمک کنند. اما حیوانات کمک احساسی آموزش نمی‌بینند بلکه تنها حضور آن‌ها سبب میشود صاحبانشان بر اضطراب خود چیره شوند.
مسافری که می‌خواهد حیوان کمک‌احساسی‌اش را به هواپیما بیاورد باید از سوی یک متخصص سلامت ذهن نامه داشته باشد. البته سازمان حمل‌ونقل ایالات‌متحده ملاحظات و شرایط دیگری را نیز برای صدور این مجوز در نظر گرفته است: برای مثال اگر بر اساس سوابق معلوم شود که یک حیوان می‌تواند برای ایمنی و سلامت دیگر مسافران و خدمه خطرآفرین باشد، حق ورود به هواپیما را نخواهد داشت.
اختلاف‌نظرها درباره آوردن حیوانات کمک احساسی به هواپیما از این حقیقت نشات می‌گیرد که آوردن حیوان خانگی به هواپیما واقعاً پیچیده و هزینه‌بر است و برخی حیوانات خانگی‌شان را به‌عنوان حیوان کمک احساسی می‌آورند، تا هزینه‌های بالای حمل‌ونقل حیوانات را دور بزنند. همچنین امکان به دست آوردن یک نامه ESA (کمک احساسی) به‌آسانی فراهم شده است. و نیز مسافران می‌توانند با قیمت کمتر از 30 دلار افساری را از سایت آمازون برای سگ خود بخرند که روی آن عبارت «کمک احساسی» نوشته شده باشد.
خانم پیبادی کسانی را که حیوانات تربیت‌نشده‌شان را با عنوان «کمک احساسی» به هواپیما می‌آورند محکوم می‌کند. او همچنین می‌گوید فکر آرامش‌بخش آوردن هَملِت به پروازها بوده است که سبب شده او خوکش را به‌عنوان «کمک احساسی» ثبت کند و البته رفتار مناسب هَملِت در هواپیما زبان زد خاص و عام است. او فکر می‌کند که آوردن حیوانش به هواپیما کاملاً منطقی و قانونی است.
موضوعی حساس و شک‌برانگیز
مسافرانی که می‌خواهند حیوانشان را رسماً به‌عنوان کمک احساسی ثبت نمایند، می‌توانند از چند راه گوناگون وارد عمل شوند. می‌توان مانند خانم پیبادی با دریافت مشاوره از پزشک عمومی این فرایند را طی کرد یا از خدمات آنلاین یک نامه دریافت نمود.
نویسنده لس‌آنجلسی آقای با مَککالوف یک وب‌سایت ارائه نامه برای حیوانات کمک احساسی به نشانی RealESALetter.com را اداره می‌کند. او به منطقی و قانونی بودن خدماتش بسیار توجه دارد. آقای مککالوف می‌گوید تمام متقاضیان می‌بایست به یک پرسشنامه آنلاین طولانی درباره سوابق پزشکی/روان‌پزشکی/احساسی‌شان پاسخ دهند و سپس این پرسشنامه را متخصصان معتبر بررسی خواهند کرد. خدمات این وب‌سایت با دیگر سایت‌هایی که خود را ارائه‌دهنده مثلاً معتبر «نامه‌های ESA» می‌دانند متفاوت است.
گرچه خدمات آقای مککالوف به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که تقاضاهای نابجا از فیلتر آن رد نشوند، اما به‌هرحال نمی‌توان انکار کرد که مرز دقیق بین حیوان کمک احساسی واقعی و حیوانی که نقاب کمک احساسی به آن می‌زنند کمی مبهم است. گفته میشود سازمان حمل‌ونقل ایالات‌متحده تا پیش از انتهای سال 2019 قوانین جدیدی وضع خواهد کرد تا ایمنی مسافرانی که پیرامون این حیوانات می‌نشینند تأمین گردد و آن‌ها مطمئن شوند که این حیوانات، کمک احساسی یا خدماتی هستند.
ماجرا از دید خدمه هواپیما
فکر می‌کنید مهمانداری که در راهروی هواپیما یک حیوان کمک احساسی می‌بیند، چه احساسی خواهد داشت؟
خانم اَلی مالیس که در شغل مهمانداری هواپیما پنج سال سابقه دارد و رئیس بخش مسائل دولتی APFA (انجمن مهمانداران حرفه‌ای هواپیما) است می‌گوید من و همکارانم معمولاً عاشق حیوانات هستیم، اما با دیدن آن‌ها نگران می‌شویم که شاید بدرفتاری کرده و دیگر مسافران را برنجانند. او می‌گوید لازم است خطوط هوایی مقررات و سیاست‌های دقیق‌تری را برای حیوانات کمک احساسی داشته باشند. خانم مالیس بر این باور است که واقعاً برخی مسافران هنگام سفر نیاز دارند که یک حیوان کمک احساسی یا خدمت‌رسان با خود داشته باشند و این چیز خوبی است.
ماجرا از دیدگاه مسافران ناتوان یا کم‌توان
افزون بر مسافرانی که به حیوانات حساسیت دارند و خدمه‌ای که گاه ممکن است از دست بدرفتاری‌های آن‌ها کلافه شوند، مسافرانی که همراه با حیوانات خدمات رسانشان وارد هواپیما می‌شوند نیز از دست حیوانات کمک احساسی آزرده‌خاطر می‌شوند.
ماه آگوست (مرداد) سال 2019 بیش از 80 نفر از متخصصین و افراد معلول نامه‌ای به اِلِین چائو وزیر حمل‌ونقل آمریکا نوشتند و از او درخواست کردند تا به حیوانات کمک احساسی‌ای که وارد هواپیما می‌شوند، آموزش‌های لازم داده شود. چراکه این حیوانات برای جابجایی و آسایش افراد کم‌توان و ناتوان مشکلات فراوانی ایجاد می‌کنند و طبق گفته برخی لازم است حداقل تربیت‌ها و آموزش‌های ضروری برای حضور آن‌ها در اماکن عمومی ازجمله هواپیماها اجباری گردد.
آینده حیوانات کمک احساسی
حیوانات کمک احساسی هنوز ازنظر اتحادیه اروپا به رسمیت شناخته‌نشده‌اند و طبق چارچوب‌های بیشتر شرکت‌های هواپیمایی اروپا، تنها حیواناتی که می‌توانید با خودتان به داخل هواپیما بیاورید، سگ‌های کمکی هستند.
آقای جانی جِت دیسک الا مشتری ثابت شرکت‌های هواپیمایی است و زمانی یک حیوان کمک احساسی فرزند او را گاز گرفت. راه‌حل پیشنهادی او این است که حیوانات را باید تنها در پروازهای مشخصی راه داد. خانم پیبادی نیز با پیشنهاد او کاملاً موافق است و می‌گوید: «بسیار خوب است اگر پروازها یا حتی خطوط هوایی مشخصی به کسانی که می‌خواهند همراه با حیواناتشان سفر کنند، اختصاص داده شوند و به نظر می‌رسد با این روش تمام اختلاف‌نظرها و نگرانی‌های مربوط به حیوانات کمک احساسی از بین برود.»
منبع: CNN
