هتل پارک هایت Park Hyatt hotel

هتل پارک هیات یکی از بهترین هتل های پنج ستاره جنوب گوا میباشد. (البته به گفته بومیان منطقه بهترین هتل آنجا!)

به محض رسیدن به هتل با احترام ما را به لابی راهنمایی کردند و در محوطه بسیار زیبایی که پر بود از مبلمان ها و دکوراسیون شیک از ما خواستند منتظر بمانیم. پس از چند دقیقه برایمان نارگیل تازه خنک آوردند. حتما میدانید که در کشورهای آسیایی نارگیل را زمانی که سبز است میچینند و فقط آب آن را مینوشند. سپس یکی از کارمندان پذیرش کنار ما آمد و فرم مربوطه را به ما داد و به سوی اتاق راهنماییمان کرد. در طول راه همه قسمتهای هتل را برایمان توضیح داد. هتل به صورت ویلاهایی کنار هم ساخته شده بود.

250 ویلا که در یک خط شرقی غربی ساخته شده بود. لابی و رستوران ها در مرکز هتل قرار داشتند. بین تمام این ویلاها آب رد میشد. دریاچه های مصنوعی زیبایی ساخته بودند که هر ویلا منظره آب داشته باشد. اتاق خیلی بزرگ بسیار شیک و باسلیقه تزیین شده بود. در اتاق یک سرویس حمام بزرگ بود که با معماری خیلی جالبی نورگیر داشت یعنی شما درون حمام درختان بیرون را میدیدید اما از بیرون به آن دید نداشت. یک سرویس بهداشتی و یک اتاق رختکن با دو کمد بزرگ، اتو و میز اتو میز آرایش با تمام وسایل لازم، حوله های زیبا و دو عدد ربدوشمابر داشت.

درون اتاق یک میز تلویزیون بزرگ داشت که دور تا دور آن را با بوفه ای پر از ظروف گران قیمت و زیبا تزیین کرده بودند. لیوان های زیبا و یک چای ساز، آب معدنی، چای، قهوه، شیر و شکر به تعداد زیاد. و در زیر بوفه یک مینی بار و یک یخچال پراز نوشدنی و تنقلات . میز کار با تمام وسایل داشت و یک تراس خیلی بزرگ که درون تراس دو تا مبل راحتی داشت. درست بعد از نرده های تراس دریاچه بود. صبح زود صدای پرنده ها و شب ها صدای جیرجیرک آرامش عجیبی به فضا میداد. در ورودی هر اتاق و همه جای هتل چترهای بزرگ و شیک گذاشته بودند مخصوص فصل مانسون یا بارانی. چون در این فصل وقتی خارج میشوید ممکن است هوا آفتابی باشد و دقیقه ای بعد بارانی شدید ببارد. درست مثل فیلم های هندی!

در محوطه هتل چندین استخر بزرگ و بسیار تمیز بود که با اختلاف سطح همه به هم راه داشت. در وسط یک جکوزی و در کنار استخر یک بار. بعد از استخر ها یک فضای سبز بسیار وسیع بود که به دریا میرسید. درختان بزرگ، گل کاریهای زیبا و چمن سبز و تمیز و راهی چوبی که به سمت ساحل امتداد داشت. وقتی در این راه قدم میزدیم سنجاب ها و جانوران کوچک دیگری مدام از درخت ها بالا میرفتند. یک جاده هم بود که به دلیل مسافت زیاد عده ای با ماشین های برقی روباز مسافران را در اطراف محوطه میگرداندند و در مورد معماری و فضای هتل اطلاعاتی به مسافران میدادند. بین ویلاها جاده های بسیار زیبایی قرار داشت که با درختان و گلهای زیبا آراسته شده بود و جا به جا پل های کوچک زیبایی از روی آبراه ها میگذشت. هتل چندین رستوران داشت که همه در یک محوطه قرار داشتند با معماری و دکوراسیون متفاوت. یک رستوران هندی بود، یکی رستوران بومی گوا، یک رستوران ایتالیایی و یک رستوران بوفه ملل. دربین تمام این رستوران ها راهروهایی بود که به فضای بیرون راه داشت و اگر کسی دوست نداشت در محیط سربسته رستوران بنشیند در تراس ها و محوطه باز هم میز و صندلی بود و از هر رستوران میتوانست سفارش غذا بدهد. ما تقریبا همه رستوران ها را امتحان کردیم. بهترین رستوران برای ذایقه ما رستوران ایتالیایی بود. رستوران ها خیلی مجلل تزیین شده بودند. همه با عناصر خاص همان ملیت. گارسن ها بسیار مودب بودند. به جز رستوران بوفه که تقریبا سلف سرویس بود در بقیه رستوران ها به هر میز یک گارسن رسیدگی میکرد به محض اینکه سر میچرخاندی سر میز حاضر بود. در مورد تمام غذاها توضیح کامل میداد و از هیچ کمکی دریغ نمیکرد.

شب ها در هتل یک سینما بود که دو سانس فیلم های جدید و معروف نشان میداد. البته یک لیست از فیلمهای خوب و جدید در اتاق بود که هر کدام را میخواستیم از پذیرش میگرفتیم و در در دستگاه دی وی دی اتاق نگاه میکردیم.

یکی از نقاط قوت هتل به نظر من طبیعت بسیار زیبای آن بود و معماری هتل. اینکه همه ویلا بود و آپارتمانی نبود. و شاید تنها نقطه ضعف آن خلوتی هتل در آن فصل بود. البته تقریبا همه اتاق ها پر بود ولی به دلیل تعطیلی تفریحات شبانه، شب ها بعد از شام هتل خلوت بود.