کول جنون اعجاز کوه های لرستان

قله کول جنون را می توان شرقی ترین قله خط الرأس اشترانکوه یاد کرد . این قله را فنی ترین قله زاگرس می نامند . وجه تسمیه کول جنو را به چند صورت شنیده ایم و وجه تسمه ای که کوهنوردان بومی منطقه از آن می گویند این است که کول جنو را به “خانه جن ها” معنی می کنند ؛ می گویند در قدیم بهمن های سهمگینی از این کوه سرازیر می شده که باعث به وجود آمدن صداهای هولناک و خشن در منطقه میشده است و به همین دلیل نام این کوه را کول جنو گذاشته اند.

اما مسئله اینجاست که این قله مسیر های صعود راحت تر و غیر فنی نیز به قله دارد ؛ ازجمله مسیر شصت خدا که در فصل بهار با حرکت روی برف (مانند بسیاری از قله های بالای ۳۵۰۰ متر ایران)  و در تابستان از روی پاکوب می توان به نزدیکی تیغه قله رسید. از سمت راست تیغه نیز مسیر معمولی می توان پیش گرفت و در مکان پله ای و مناسب  ، سوار بر تیغه شد و به ۱۵۰ متری قله رسید . پس اصطلاح “فنی ترین قله زاگرس” درست به نظر نمی رسد ؛ به نظر می رسد عمده دلیل اینکه اغلب کوهنوردان ( از جمله خودمان ) این تیغه را انتخاب می کنند زیبایی و هیجان انگیز بودن این تیغه است !

کول جنو قله‌ایی صخره‌ایی است که از جانب شمال غرب به قله شاه تخت و از جانب جنوب شرق مسیر خط الراس با کاهش تدریجی ارتفاع به جاده شول آباد می‌رسد که این قسمت شامل قله‌های صخره‌ایی کول‌آب، کول‌خشک، کول‌ممد، کول ‌طول‌له (طویله) و کول‌دیمه می‌شود.جان پناه "شادوران کامران سلیمانی" در ارتفاع تقریبی 3028 متری و در دامنه‌های شمالی کول جنو ساخته شده‌است که به جانپناه کول‌جنو هم معروف است. رایج‌ترین مسیر برای رسیدن به قله مسیری است که از روستای کمندان آغاز می‌شود و با گذر از جانپناه کول جنو به قله می‌رسد.

به علاوه می‌توان از طریق روستاهای دره تخت و تیون و شهر درود و پیمایش خط الراسی اشترانکوه هم به این قله صعود کرد که به علت ساختار سنگی نیاز به مهارت‌ دارد.این مسیر برای صعود در زمستان مناسب نمی‌باشد چرا که پر از دره و خطر ریزش بهمن وجود دارد. در زمستان از مسیر هرم‌ها استفاده می‌شود که با وسایل فنی امکان‌پذیر است. کول جنو را سخت‌ترین قله منطقه اشترانکوه می‌دانند بهترین زمان صعود به قله در اواخر بهار و اوایل تابستان است. صعود زمستانی به کوه‌های رشته اشترانکوه بسیار سخت و همراه با مشکلات جدی است. حجم برف بالا، دمای هوای پایین و وجود صخره و سنگ در مسیر که در زمستان با یخزدگی همراه است از ویژگی‌های بارز زمستان‌های اشترانکوه است.