سلام. برنامه سفر من به مالزی 8 روز و 7 شب بود.چون هیچ کدوم از دوستام و اعضای خانواده ام نتونستند با من بیان ، به تنهایی عازم کوالالامپور شدم.قبل از سفر اکثر وبلاگ های فارسی و انگلیسی زبان رو مطالعه کردم و اطلاعات فوق العاده ای به دست آوردم .هتلی رو که برای اقامت انتخاب کرده بودم : هتل 4 ستاره تاپ کنکورد بود ، چون هم موقعیت مکانی خوبی داشت ( تا برج های دو قلو 5 دقیقه پیاده راه بود ، برج منارا ( مخابراتی) روبروش بود ) و هم به ایستگاه منوریل و مترو خیلی نزدیک بود(آدرس سایت اینترنتی این هتل :www.concordehotelsresorts.com ) پرواز از تهران ساعت 19.10 با هواپیمایی ایران ایربود، با تاکسی سرویس فرودگاه تا فرودگاه رفتم ( 51007670-021)،از مسئول کانتر خواهش کردم که صندلی کنار پنجره به من بدهد ، چون تماشای زمین!از اون بالاخیلی جالبه. مدت زمان پرواز 8 ساعت بود که یه کم طولانی و خسته کننده بود ، البته چون شب بود اکثر مسافرها خواب بودند! ساعت کوالالامپور 4.30 دقیقه از تهران جلوتر است .ساعت 7.25 به وقت کوالالامپور وارد فرودگاه شدیم ، این فرودگاه نسبتاً بزرگ و بسیار تمیز بودپ

لیدرهای تور ( شرکت Palm beach) به استقبال ما اومدند. گشت نیم روزه که جزء خدمات تور بود به محض رسیدن برگزار شد ، البته ما همگی گرسنه بودیم. این گشت شامل بازدید از میدان استقلال، یادبود شهدای جنگ

، بازدید از کاخ پادشاه ( بر حسب اتفاق پادشاه اون روز منزل تشریف داشتند، علامت اون هم پرچم های زرد رنگی بود که به اهتزاز دراومده بود)

، بازدید از کارخانه شکلات سازی ، معبد بوداییان

و عکس گرفتن در منظره برج های دوقلو

و صرف نهار تو یه رستوران دنج ایرانی، بود.بعد از اون افراد دم هتل هاشون پیاده شدند.برنامه شب تور،شب فرهنگ مالایی بود که هزینه اش 40 دلار بود.این برنامه در سالن Saloma که در مرکز گردشگری MATIC برگزار می شد

که دقیقاً پشت هتل ما بود. غذای هندی و چینی در اونجا به صورت بوفه سرو می شد همراه با انواع سوپ و دسر که اکثرش به مزاق من خوش نمی اومد( من نمی تونم غذاهای اسپایسی و ادویه دار بخورم) البته به جز میوه ها و دسرهاش.

گروهی از رقصنده ها با لباس های محلی رقص های چینی هندی مالایی وکره ای رو با توضیحاتی در مورد انواع این رقص ها و فرهنگی که پشت اون هست، ارائه دادند

روز دوم سفر رو بعد از صرف صبحانه که بسیار متنوع بود (و البته بیشتر مربوط به آسیای جنوب شرقی بود) به بازدید از پارک پرندگان ، پروانه ها ، ارکیده و آهو ها اختصاص دادم. هوا به شدت بارانی بود ، هر موقعی از سال هم که مالزی میرین لطفاً چتر رو فراموش نکنید!!! و من چون چتر نبرده بودم ، یک چتر از مهماندار هتل امانت گرفتم. اول برام جای سئوال بود که این چتر چرا اینقدر بزرگه ولی وقتی بیرون هتل رفتم و زیر باران های سیل آسا قرار گرفته ام ، قضیه رو کاملاً درک کردم!!! نکته جالبی که وجود داشت ، سرپوشیده بودن اکثر پیاده رو ها بود ، اینجوری خیس نمی شدین ، حتی اگه چتر نداشتین

.نکته جالب دیگه اسکناس هاشون بود ، اسکناس های جدیدی که تازه چاپ شده و توی بازار بود از جنس واترپروف بود و خیس نمی شد ( شاید به دلیل بارندگی های زیادی که اونجا می شد تصمیم گیری بسیار مناسبی بود)

سرویس حمل و نقل عمومی توی کوالالامپور خیلی مناسبه و تقریباً برای رسیدن به اکثر نقاط دیدنی راه دسترسی خوبی داره. به غیر از سرویس های اتوبوسی که به تمام نقاط شهر در حال رفت و آمدند سه وسیله حمل و نقل دیگه ( مونوریل ،LRT ( شبیه مترو خودمون یا تراموا است )وKomuter KTM ( قطارهای شهری هستند ، شبیه مترو صادقیه –کرج هستند) هم خیلی ارزون و هم در دسترس هستند از هتل تا ایستگاه Dang Wangi3 دقیقه پیاده راه بود. خرید بلیط (توکت) با دستگاه انجام می شد ( مشابه دستگاه خرید بلیط مترو که توی بعضی از ایستگاه های مترو تهران هم هست) و جالب این که مبلغ کرایه هر ایستگاه با ایستگاه قبل یا بعدش متفاوت بود ، ایستگاه Pasar seniپیاده شدم و از اونجا با پرسیدن آدرس به محدوده پارک ها(Lake Garden ) رسیدم

و در این حین هم ایستگاه قدیمی مترو رو هم دیدم که معماری جالبی داشت. در راه رسیدن به پارک ها از مسجد ملی مالزی هم دیدن کردم. مسجدی بزرگ با معماری جدید و مدرن با فواره های زیاد. جالب این که در هنگام ورود می بایست اسم و مشخصاتت و این که از کدوم کشور آمدی رو می نوشتی. بانوان مسلمان ردایی( که شبیه مانتو بود) بنفش و بانوان غیر مسلمان ردای صورتی می پوشیدند

هزینه ورودی پارک پرندگان 48 رینگت بود

. که یک مچ بند به دستتان می بستند، با این مچ بند تا آخر روز می توانستی از پارک بیرون بیای و داخل بشی

. برنامه روزانه غذا دادن به پرندگان مختلف روی تابلوهای راهنما نوشته شده بود و بر حسب زمان رسیدن به این پارک می تونستی تصمیم بگیری که از کدوم منطقه پارک دیدن بکنی. انواع پرندگان زیبا در اینجا آزادانه در حرکت بودند و البته کلی هم ماهی قرمز داشت

پارک پروانه ها

و آهو ها هم به همین زیبایی بود. باغ ارکیده ها زیاد بزرگ نبود ولی تماشایی بود

. توی تمام این پارک ها غرفه هایی برای خرید کارت پستال و یادگاری هایی که نشانه اون پارک ها بودند با قیمت مناسبی عرضه می شدند. توی نقشه ای که از هتل گرفته بودم، مسیری رو برای پیاده روی و آشنایی با فرهنگ و آداب و سنن این شهر پیشنهاد کرده بودند. این مسیر از ایستگاه مونوریل maharajalela شروع می شد و تا ایستگاه مسجد جامع ادامه داشت که شامل محله چینی ها و هندی ها ( Little India) می شد. این یه مسیر طولانی بود که من اون رو به یه مسیر کوتاه تر تقلیل دادم.توی این مسیر پر از معبد بود.توی یکی از معبد هندوها ( برای ورود به این معابد حتماً باید کفش ها رو درمی آوردی) خدای مذکرشون رو داشتند با انواعی از آب میوه های مختلف ، شراب و غیره شستشو می دادند و همزمان خدای مونث رو بزک می کردند. منظره جالبی بود ، گروهی موسیقی هندی می نواختند و سایرین نذر و دعا می کردند

بعد از اون به محله چینی ها رفتم، یه جای شلوغ و پر ازمغازه ها و دکه های کوچیک که از شیر مرغ تا جوون آدمیزاد می فروختند. دم غروب هم شروع به پخت و پز می کردند ، بوهای عجیب غریبی قاطی می شد که البته با ذائقه من جور در نمی اومدن و اشتهای منو کور می کردن

بخشی از محله چینی ها که خیلی ازش خوشم اومد ، خرید میوه های گرمسیری بود. میوه های فوق العاده خوشمزه که تا حالا تجربه شون نکرده بودیم. مانگوستین ، رامبوتان ، دراگون فروت ، جک فروت ، استار فروت، پولاسان،دراگون آیز ، جامبو ایر( شبیه سیب پفکی بود!)، آناناس، پاپایا و البته انبه. روز سوم برنامه بازدید از دهکده چینی ها و فرانسوی ها ( ارتفاعات)با اعضای تور بود. ساعت 11 به دنبال ما اومدند. گروه خوب و با نشاطی بودیم. یه نکته جالبی که بود عوارضی های متعددی بود که تا رسیدن به اونجا ازشون رد شدیم. از تور لیدرمون که پرسیدم متوجه شدم که با ساخت هر بزرگراه و اتوبان جدید، این عوارضی ها دایر می شن و وقتی که درآمد عوارض هزینه های ساخت این بزرگراه رو پوشش داد ، این ایستگاه های عوارضی جمع می شن. هر روز برنامه رقص فرانسوی ها در این دهکده برگزار می شد که البته ما فقط به تشویق کردن انتهای برنامه رسیدیم. دهکده جالبی بود ، رنگ های جالب و سرزنده ای در نمای ساختمان ها به کار رفته بود

دهکده چینی ها هم برایمان جالب بود . اونجا کیمینو به قیمت 20 رینگت اجاره می دادند البته فقط برای 10 دقیقه تا عکس بگیری

بعد از صرف نهار در یکی از رستوران های زنجیره ای مک دونالد ما را برای بازدید به آکواریوم و برج های دود قلو بردند(کیفیت فست فودش بهتر از رستوران های مشابه تورکیه بود). ابتدا فیلمی در مورد انواع آبزیانی که اونجا زندگی می کنند و نحوه غذا دادن به اون ها پخش کردند و بعد ماهی ها ، کوسه ها ، سمور ، نرم تنان و ... رو دیدیم. برای من دیدن اسب دریایی خیلی جالب بود

به مناسبت فرا رسیدن ماه رمضان همه فروشگاه ها حراج زده بودند که اگر به اندازه کافی با خودتون پول آورده بودید ، خرید های خوبی می کردین. برنامه روز بعد بازدید از معبد باتو caves Batu بود. برای رسیدن به اونجا از ایستگاه سنترال با قطارهای شهری KTM Komuter به آخرین ایستگاه که همون باتو کیو بود رفتم. این شیوه رفت و آمد خیلی خیلی ارزان بود ( رفت و برگشت برای من 6 رینگت هزینه داشت) و فقط برای افرادی که تنها به سفر می رن و یا زوجین جوان مناسبه ، اگه بچه کوچیک دارین فقط برنامه های تورها رو رزرو کنید وگرنه با توجه به شلوغی شهر خیلی اذیت می شین. در ثانی اگر تعدادتون 3 یا 4 نفر باشه رفتن با تاکسی براتون خیلی راحت تر و مقرون به صرفه تره. راننده های ایرانی زیادی هم هستند که با مبالغ کمتری شما رو هر جایی که بخواهی می برن. منطقه باتو کیو پر از معبد هندو ها بود. معبد اصلی 272 تا پله داشت. مسیر پر از میمون بود که نذری های مردم رو که اکثراً نارگیل بودند ، تناول می کردند.این میمون ها کیف قاپ های خوبی هم بودند

گوشه و کنار این معابد نارگیل های تازه رو می فروختند به قیمت 4 رینگت. نوشیدن مایع (آب) نارگیل و بعد خوردن گوشت میوه با قاشق خیلی لذت بخش بود

چون من صبح زود حرکت کرده بودم تقریباً ساعت 13 از اونجا برگشتم و تصمیم گرفتم برم گنتینگ ( شهر بازی) واسه همین از روی نقشه راه رو پیدا کردم و توی ایستگاه sentulپیاده شدم و پیاده تا ترمینال(Puduraya) اتوبوسی که چسبیده به ایستگاه منوریل تیت وانگسا بود، رفتم

یه بلیط به مقصد گنتینگ (به مبلغ 5.9 رینگت) گرفتم. مسیر یک ساعت بود و خیلی جالب بود. مه شدیدی هم جا رو فرا گرفته بود که در ارتفاعات تقریباً هیچی دیده نمی شد

به علت تعمیرات تله کابین رو بسته بودند. نهار رو در برگر کینگ خوردم . از اونجایی که سرگیجه و میگرن دارم نمی تونستم سوار وسایل شهربازی بشم. بنابراین دورتادور اونجا رو قدم زدم. جالب بود : مجسمه آکادمی اسکار ، پل سانفرانسیسکو ، برج ایفل و ... رو در ابعاد کوچکتری بازسازی کرده بودند و گروه های رقص هیپ هاپ هم به صورت زنده هنرنمایی می کردن. توی سینما سه بعدی انیمیشن جدیدIce age 4 رو دیدم ، خیلی بامزه بود جاتون خالی! و با اتوبوس ساعت 8.30 برگشتم. هر موقع سال که تشریف بردین برداشتن یه بالاپوش رو فراموش نکنید به خصوص دم غروب هوای بیرون سرد می شه. روز پنجم رو رفتم پوتراجایا.قشنگ ترین جایی که توی مالزی دیدم ، قطعاً همین جاست. صبح اول وقت بعد از صرف صبحانه به محله چینی ها رفتم و با پرس و جو به ایستگاه اتوبوس های پوتراجایا رسیدم. بهای بلیط 3.8 رینگت بود . یک ساعت تا پوتراجایا راه بود و در ایستگاه مرکزی مسافران رو پیاده می کردند. البته با مترو هم می تونستید تا پوتراجایا برسید. در ایستگاه مرکزی اتوبوس های زیادی بودند که به قسمت های مختلف شهر می رفتند. با یکی از این اتوبوس ها به داخل شهر رفتم و در یکی از ایستگاه های نزدیک رودخانه(آخرش نفهمیدم رودخانه است یا دریاچه مصنوعی!!) پیاده شدم. معماری این شهر جدید بسیار زیبا بود با درختان و درختچه های فراوان و زیبا. روی رودخانه معروفترین پل های جهان را ساخته بودند از جمله پل خواجوی اصفهان(پل پوترا) . مسیر رودخانه رو ادامه دادم و از روی پل سیدنی رد شدم

من عاشق پیاده روی و طبیعت هستم و این مسلماً برای من فوق العاده بود که در این چنین مسیری پیاده روی می کردم.در مسیر رودخانه به سمت اولین ایستگاه توریستی ( که همان پل خواجو بود و تنها مسجد صورتی رنگ جهان) حرکت کردم

و با پرداخت 50 رینگت سوار Cruise tasik(قایق های کروز) شدم و از زیر تک تک پل ها عبور کردیم : پل سانفرانسیسکو ،لندن، سیدنی، خواجو ، آمستردام و .... ساختمان های زیبایی هم دور تا دور رودخانه ساخته بودند که اکثراً وزارتخانه بودند. بعد از صرف نهار در رستوران های چینی ، پیاده به سمت دیگری از شهر حرکت کردم ، یک باغ بسیار زیبا با طراحی منظر فوق العاده. هوا داشت تاریک می شد که برگشتم به کوالالامپور. شب برای دیدن منظره برج های دو قلو از هتل پیاده به راه افتادم. خیابان Jalan ampang , Jalan Ramlee که پشت هتل ما بود و در واقع خیابان شب زنده دارها بود

روز بعد به سمت پارک آبی

رفتم. تا ایستگاه سنترال با مترو رفتم و بعد هم تا ایستگاه Subang jaya با قطار شهری رفتم. از ایستگاه مذکور هم با یه سری می نی بوس که آدمو یاد فیلم های هندی می انداخت

تا مرکز خرید پیرامید رفتم. پشت این مرکز خرید هم پارک آبی بود و هم یه دانشگاه که پر از ایرانی بود.مرکز خرید جالب و بزرگی بود که نمای بیرونی رو شبیه اهرام مصر درست کرده بودند( واسه همین اسمش پیرامید بود) پایین ترین طبقه سالن پاتیناژ بود که پیر و جوون مشغول هنرنمایی بودند. تمام برند ها و رستوران ها حضور داشند

روز بعد رو من به خرید اختصاص دادم مراکز خرید تایمز اسکور ، پاویلیون ، میدولی و سوریا.برندهای مختلف در این مراکز خرید فروشگاه داشتند. البته پر از اجناس چینی هم بودند که کیفیت چندانی نداشتند. روز هشتم ساعت 6 صبح چک آوت رو انجام دادیم و به سمت فرودگاه حرکت نمودیم و باقیمانده های پولمون رو شکلات خریدیم.

چند نکته :
1- با خودتون حتماً چتر بردارین
2- خانم ها طلا با خودتون نبرین .... سرقت زیاد اتفاق می افته ، حواستون باشه. وسایل ارزشمندتون رو توی گاوصندوق اتاق و یا گاوصندوقی که توی پذیرش هتل هست بزارین.برای یکی از خانم های تور ما اتفاق ناگواری افتاد.
3- پول زیاد با خودتون بیرون نبرین.
4- با مردم معاشرت کنید. مردم مالزی به خصوص چینی هاشون خیلی مهربان هستند و تسلط بهتری به زبان انگلیسی دارند. اینجوری بهتر با فرهنگ مردم منطقه آشنا می شین.
5-اگه تنها سفر می کنید به هیچ کس نگید چه به ایرانی های عزیزی که توی هتلتون اقامت دارند و چه به غریبه ترها، تجربه کردم که می گم.
6- به دلیل مسافرت زیاد ایرانی ها به مالزی ،اکثر هتل ها مسئول پذیرش ایرانی دارند.
7- این تجربه و نظرشخصی است : درسته که توی صرافی های داخل شهر یا مراکز خرید دلار رو با قیمت بهتری تبدیل می کنید( در زمان حضور من نرخ برابری دلار به رینگت در هتل 3.06 بود و در مراکز خرید و صرافی ها 3.08 رینگت)، اما به نظر من بهتره که این کار رو توی پذیرش هتلتون انجام بدین. اینجوری هم پول به اندازه کافی همراه خود بیرون می برین و هم اینکه فرصت رو از سودجو ها و جیب برهایی که اطراف این صرافی ها هستند می گیرید.
8- در صورت تمایل به تست کردن غذاهای محلی تو رستوران های تر و تمیز و مرتب غذا سفارش بدین.توی محله چینی ها از این دستفروش ها و یا حتی رستوران ها غذا نخرید . مطمئن باشید مریض می شین ، امتحان خودشونو پس دادند.
9- با خودتون پماد کالامین دی یا افتر بایت(محلول بعد از گزش حشرات) و قرص آنتی هیستامین ببرین. تو محله چینی ها یه چیزی منو گزید که پوستم به شدت متورم شد و خارش شدیدی داشت ولی من مجهز بودم!!!
10- دم پایی واسه سرویس های بهداشتی بردارین
11- اکثر مردم به انگلیسی مسلط هستند هر چند لحجه نا آشنایی دارند ، پس از گم شدن نترسید.
12- طبقه همکف اکثر فروشگاه ها و مراکز خرید سوپرمارکت هایی هست که میوه ها و سبزی های تازه بسته بندی شده رو می فروشند

حتماً یه سر به اونجا بزنید ، خیلی جالبه و خرید کنید.

13- استفاده از اینترنت توی هتل خیلی گروونه.
14- پارک آبی سه شنبه ها تعطیله
15- اگه به صنایع دستی علاقه دارین می تونید مجسمه های پیوتر(قلع) و نقاشی روی پارچه ابریشمی رو خریداری کنید ( تو محله چینی ها و سنترال مارکت قیمت بهتری دارند)
16-بر حسب سلیقه می تونید به بازدید از برج های دو قلو که معرف کوالالامپور هستند ( مثل برج میلاد خودمون) برید ، البته من با توجه به این که تجربه برج میلاد و گالاتاتاور استانبول رو هم داشتیم ، تمایلی به رفتن نداشتم. این برج ها یکدومشون توسط کره ای ها و دیگری توسط ژاپنی ها ساخته شده و بعداً با یک پل به هم وصل شده اند . شرکت نفتی پتروناس و سایر شرکت های تجاری اونجا دفتر کار دارند. در صورت تمایل به بازدید صبح زود ( حدود ساعت 8 صبح) باید به اونجا مراجعه و بلیط بخرید. قیمت بلیط 80 رینگت بود.
17- من نرسیدم بعضی جاهای دیدنی رو برم از جمله : پارک وحش ملی (Zoo Negara)، مالاکا، دریاچه تیت وانگسا( به خصوص در شب)
18-توی اکثر فروشگاه ها رستوران هایی هستند که غذاهای دریایی محلی رو سرو می کنند.سوشی هایی که ظاهر خیلی خیلی قشنگی داشتند و آدم رو به وسوسه مس انداختند با قیمت های بسیار مناسبی عرضه می شدند(توی بسته بندی هایی با اندازه های مختلف). اگه سوشی دوست دارین حتمن امتحال کنید. خیلی اشتها برانگیز بودند.

نویسنده : معصومه عباسی