من در تاریخ 24 آبانماه 91 (15 اکتبر 2012) سفری 5 روزه به شهر گوانگجو چین داشتم که قصدم بازدید از نمایشگاه کانتون (Canton Fair) و تجارت بود.این نمایشگاه بزرگترین نمایشگاه دوره ای تولیدات کشور چین محسوب میشه و در هر سال دو نوبت در شهر گوانگجو برگزا میشه و هر نوبت در سه فاز 4 روزه است که تقریبا همه کالاهای تولید شده در چین رو به نمایش میگذارن.

در مورد این سفرنامه یه توضیح کوتاه بدم که چون دلیل سفرم به گوانگجو کاری بود و تفریحی نبود از جاهای تفریحیش نمیتونم چیزی بگم و سعی کردم بیشتر فضای شهر رو ترسیم کنم و قیمتهایی که مورد نیاز مسافرانی که قصد سفر به اونجا رو دارن در اختیارشون قرار بدم.

وقتی تصمیم به شرکت در این نمایشگاه گرفتم با چند آژانس مسافرتی تماس گرفتم ولی تمام اونها تورهای ترکیبی داشتند که شامل بازدید 4 روزه نمایشگاه و سپس سفر به یکی از کشورهای مالزی یا تایلند بود ولی از اونجایی که من فقط میخواستم نمایشگاه رو بازدید کنم و با چند شرکت ملاقات کنم تصمیم گرفتم تنها سفر برم. شروع کردم به انجام تشریفات و با یک آژانس در تهران تماس گرفتم که کار رزرو پرواز و ویزا رو برام انجام بده.

از اونجایی که اون موقع پرواز ایرانی به گوانگجو مستقیم نبود و قیمتهای پروازهای خارجی هم با ارز 1226 تومان محاسبه میشد من پرواز قطری رو با قیمت 1.670.000 تومان رزرو کردم. ویزای چین بصورت توریستی یک نفره گرون درمیومد به همین دلیل ویزای نمایشگاهی گرفتم که یک ماه قبل از شروع نمایشگاه ویزای نمایشگاهی با قیمت 190 دلار از طرف دولت چین به متقاضیها ارائه میشه که من هم همون ویزا رو گرفتم.

هتل رو هم از یکی از سایتهای ایرانی رزرو کردم که به موقع در مورد دردسرهایی که از این کار کشیدم توضیح میدم. من چون ساکن بیرجند هستم سفرم از یک روز قبل از پرواز شروع شد و مجبور بودم با اتوبوس به تهران برم. من برای ساعت 15 اتوبوس گرفتم و صبح روز بعد ساعت 7 به تهران رسیدم و مستقیم به فرودگاه امام خمینی رفتم چون ساعت 11 پرواز به دوحه بود. خلاصه ساعت 12 به وقت قطر رسیدم دوحه و باید تا ساعت 23 در سالن ترانزیت فرودگاه دوحه منتظر موندم و از اونجایی که اولین بار بود با پرواز خارجی سفر میکردم نمیدونستم که شرکت قطر ایرویز به مسافرانی که بالای 8 ساعت معطلی ترانزیت داشته باشند هتل رایگان 5 ستاره میده و رفت و برگشت به هتل هم کاملا رایگان...!!!

ولی خدا رو شکر از برگشت فهمیدم و از هتل استفاده کردم.( این رو میگم برای کسانی که ترانزیت داشتند و بخوان از هتل رایگان استفاده کنند بدونند و مثل من اینهمه خسته نشن.وقتی از پرواز پیاده شدید شما دو سالن دارید که اولی سالن خروج از فرودگاه و دومی سالن ترانزیته. شما در همون سالن اول از اتوبوس پیاده شید و دقیقا رو به رو سالن یک پیشخوان هست که نوشته شده هتل رایگان ترانزیت. اونجا میرید و پاسپورت و بلیطتون رو میدین یک هتل براتون مشخص میکنن که سرویس به هتل هم در خروجی سالن منتظره شماست)

داخل هواپیمای قطری

بالاخره بعد از یک پرواز طولانی ساعت 11.5 صبح روز بعد رسیدم گوانگجو, در فرودگاه یه سیم کارت چینی گرفتم 130یوان که 30 یوان شارژ داشت.(من دلار 3300 تومانی داشتم و هر یوان اون موقع حدود 550 تومان بود) و همینجا بگم که برای تماسهای داخلی چین هزینه مکالمه خیلی بود ولی برای تماس با ایران من که حساب کردم حدودا هر دقیقه 4000 تومان بود و جالب اینکه از ایران که به این سیمکارت چینی تماس میگرفتن خیلی هزینش کم بود.

از سالن فرودگاه اومدم بیرون و چون از قبل اطلاعاتی جمع کرده بود میدونستم که فرودگاه از شهر حدود 30 کیلومتر فاصله داره و نقشه مترو گوانگجو رو از اینترنت گرفته بودم و مکان هتل و جاهایی که باید میرفتم رو روی نقشه علامت زده بود و میدونستم که باید کدوم ایستگاه پیاده شم.از دستگاههای با مزه ای که تو سالن مترو داشت ژتون گرفتم(تو دستگاه مسیرت رو مشخص میکردی و خودش مبلغ رو محاسبه میکرد و شما پول رو به دستگاه میدادی و ژتون شارژ شده رو بهتون میداد و جالب اینکه اگر پول خرد نداشتین و اسکناس میدادین باقیش رو بهتون برمیگردوند, جلل خالق.......)

من طبق نقشه ای که داشتم در یک ایستگاه که فکر میکردم نزدیکترین ایستگاه به هتله پیاده شدم و با خوندن تابلوهای خیابونا تازه فهمید که توی سایت رزرو هتل جای هتل رو تو نقشه اشتباه زده, حالا میخوام تاکسی بگیرم هیچ تاکسی نمیتونه آدرس انگلیسی هتل رو بخونه و گرفتاری شروع شد. حدود نیم ساعت همینجوری رندومی جلوی چند نفر رو گرفتم ولی انگار انگلیسی تا به حال به گوششون نخورده بود.با خودم گفتم اینجوری نمیشه, رفتم روی یه نیمکت ایستادم و فریاد میزدم who can speak English???!!!!

مردم رد میشدن و احتمالا پیش خودشون فکر میکردن که روانی هستم و تو دلشون میگفتن: ولش کن دیوونست..... بعد از چند دقیقه یه خانمی اومد و با انگلیسی دست و پا شکسته بهش فهموندم که این ادرسو واسم چینی بنویسه و یه تاکسی واسم بگیره که برم هتل, واقعا اون خانمه اگر نبود احتمالا باید شب رو تو خیابون سپری میکردم.....

دقیقا از جایی که پیاده شدم یک ساعت تا هتل با تاکسی فاصله داشت و وقتی برگشتم حسابی از خجالت مسئولین سایت دراومدم...... هتلم اسمش شیلانگ بود که میشه گفت منتها الیه جنوب شهر بود و به قدری کثیف و بدر نخور که..... بگذریم.

نمای شهری گوانگجو

رفت و آمد در گوانگجو از طرق مختلف انجام میشود. اول از همه تاکسی است که بصورت تاکسی متر است و تا 10 شب خیلی هزینه بالایی ندارد و متوسط برای یک مسیر 10 دقیقه ای حدود 20 یوان است. دوم اتوبوس است که خیلی ارزان است ولی به دلیل مشکل زبان انگلیسی که چینیها دارن پیدا کردن اتوبوس برای مسیر مورد نظر خیلی سخته و اما مترو که بهترین راه جا به جایی در گوانگجو است و از لحاظ قیمتی هم ارزان و در حدود قیمت همون مترو تهران است.من خودم که اونجا بودم به دلیل اینکه ایستگاه مترو از هتل 5 دقیقه پیاده روی داشت با مترو همه جا میرفتم و خیلی هم راحت بودم.

نقشه مترو گوانگجو

چون سفر من یک سفر تفریحی نبود به همین دلیل بیشتر روز را یا در نمایشگاه بودم و یا در شرکتهای تجاری که از قبل برای ملاقات هماهنگ کرده بودم.

نمایشگاه کانتون

تنوع غذایی در چین بسیار بسیار زیاد است و شما تقریبا هر چیزی را قابل خوردن باشد اونجا بعنوان غذا پیدا میکنید. کنار هتلی که من اقامت داشتم چند رستوران و غذاخوری بود که غذاهای متنوعی داشت و من بیشتر صبحانه رو اونجا میخوردم که اکثرا جگر مرغ یا تخم مرغ بود ولی خود چینیها غذاهای چندش آوری میخوردن که یک نمونش غذایی بود که مثل کوکو سبزی خودمون ولی به جای سبزی لجنهای سبزی بود دقیقا مثل این لجنهای کنار جوی آب که فوق العاده هم بوی بدی داشت و اونارو با تخم مرغ مخلوط میکردن و میپختن....

کلا در اونجا از هر 10 مغازه یک مغازه رستوان بود و یا چرخ دستیهایی بود که غذاهای دم دستی میفروختن و از صبح ساعتای 7 تا شب ساعتای 11 یکسره بودند و هر ساعتی میدیم که چینیها غذا میخورن, خیلی کم میخوردن ولی در تعداد وعده های زیاد.

این چرخها خیلی غذاهای چندش آوری داشتن مثل ماهیهای کوچکی بد قواره که سبیل هم داشتن و اونارو داخل یک ظرف اب جوش چند دقیقه میذاشتن و چینیها همونجوری میخوردن و اصلا با روغن یا روی آتیش سرخشون نمیکردن که واقعا بوی بدی داشتن و من از این گاریها با فاصله چند متری رد میشدم...

من بیشتر مکدنالد و یا کی اف سی میرفتم که قیمت مناسب هم داشت و هر وعده حدود 25 تا 40 یوان بسته به سفارش شما قیمت داشت. یکی دیگه از غذاهای خوشمزه ای که اونجا بود کبابهایی بود که مسلمونا روی گاریهاشون درست میکردن که خیلی خیلی خوشمزه بود و بیشتر گوشت گوسفند یا بوفالو بود و هر سیخش 2 یوان بود ولی برای من که پر خوراکم هر دفعه 10 سیخ میگرفتم با دو نون...!!!

گاری کباب مسلمانها

یک شعبه KFC

من برای ملاقات با یک شرکت به خیابان تیانهی رفتم که مرکز فروش قطعات الکترونیکی در گوانگجو هستش و پاساژها و مراکز فروش بسیار بزرگی داره و چند گوشی موبایل و دوربین از اونجا خریدم که یادمه گوشی iphone 4 اون موقع گرفتم و حدود 400 هزار تومن با ایران تفاوت قیمت داشت.حتما اگر خواستید لوازم الکترونیکی مثل موبایل و لپ تاپ و دوربین و غیره بخرید به این خیابون تشریف ببرین.دقیقا رو به روی بزرگترین مرکز خرید این خیابون یک ایستگاه مترو وجود داره که میتونید خیلی راحت به اونجا برید.

خیابان تیانهی

خیابان تیانهی

فروشندهایی که ازشون گوشی خریدم

یکی از معروفترین و زیبا ترین برجهای دنیا در گوانگجو قرار داره که به برج کانتون(canton tower) معروفه و قبل از بازیهای آسیایی 2010 در گوانگجو ساخته شد. در شب چشم انداز فوق العاده ای داره و هنگامی که برای بازید رفتم دوربینم رو در هتل جا گذاشته بودم و فقط یک عکس که روز بعد از داخل نمایشگاه از برج گرفتم با چند تصویر ارشیوی میذارم.

برج کانتون

برج کانتون

برج کانتون

یکی از جاهایی که اکثر شبها میرفتم رودخانه مروارید بود که حاشیه رودخونه مرکز تفریحات شبانه و شب زنده داری در گوانگجو هم بود. به خاطر برجهای بلند و زیبا با نورپردازی فوق العاده که در حاشیه رودخونه بود در شب نمای منحصر به فردی به اون خیابون میداد. کشتیهای کوچکی هم برای کشت روی رودخانه بودن که بعضیها شام و موسیقی زنده هم داشتند و خیلی جالب بود.

نمایی از رودخانه مروارید

گوانگجو مراکز خرید زیادی داره و بستگی داره که بخواین چی بخرین. مثلا برای خرید لوازم الکترونیکی همونطور که گفتم خیابان تیانهی بهترین گزینه است.برای پوشاک بهترین جا بازار عمده فروشی گوانگجو است که جنسای ارزاونی داره و برای سوغات مناسبه ولی معروفترین جا برای خرید خیابونیه به نام خیابان پکن یا به چینی بیجینگ لو که تنوع بسیار زیادی در کالاهایی که عرضه میکنه داره و همینطور کیفیتهای کالایی مختلفی هم میتونید اونجا پیدا کنید.

در یکی از فرعیهای خیابان پکن یک معبد بودایی بسیار بزرگ هستش که خیلی هم شلوغ بود و چینیها میومدن اونجا و یه چیزایی مثل مشک بود برمیداشتن و اتیش میزدن و دعا میکردن که خیلی جالب بود.

نمایی از معبد

دعا کردن بوداییها

نمایی نمادین از بودا

در خرید تو چین حواستون باشه که خیلی خیلی چونه بزنین و واقعا هم جواب میده.من یه چیز تزئینی که فروشنده 180 یوان گفت رو با کلی چک و چونه تونستم به 80 یوان بخرم...!!

دیگه روز آخر سفرم شده بود و داشتم وسایلمو جمع و جور میکردم که برم فرودگاه و از جایی که دیگه ایستگاههای مترو رو کاملا یاد گرفته بودم با 5 یوان از هتل به فرودگاه رفتم و پس از یک توقف 14 ساعته در دوحه و استفاده از هتل پنج ستاره رایگان هواپییمایی قطری به تهران برگشتم.

این سفر در عین حالی که سفر کاری بود ولی به واسطه فضای شهری عالی گوانگجو و رفت و آمد آسان و جاهای بسیار زیبایی که در اوقات بیکاری رفتم و دیدم به اندازه یک سفر تفریحی به من مزه داد و حتما در فرصت مناسب یک سفر تفریحی با خانواده به گوانگجو خواهم داشت....

نویسنده : نوید تقوی