دوستان تعاریف متعددی از سفر دارند به چند نمونه ساده آن در زیر اشاره می کنم:
سفر یعنی یاد
سفر یعنی پخت شدن
سفر یعنی تحول
سفر یعنی از فراغت ها فرصت ساختن
سفر یعنی پرده ها را کنار زدن
سفر یعنی بی واسطه دیدن
سفر یعنی فرصت های طلایی
سفر یعنی مشاهده
سفر یعنی مقایسه
سفر یعنی مکاشفه
سفر یعنی پرداختن به راز و رمزها
سفر یعنی تجربه رنگ و بو ها
سفر یعنی آمیزش فرهنگ ها
سفر با آداب و رسوم و فرهنگ های مختلف آشنا شدن
و
از نظر من سفر یعنی زندگی
پس تا زنده هستید زندگی کنید

سفر به سرزمین اژدهای طلایی

به نام خالق بی همتا و خالق زیبایی ها، تجربیات و خاطرات سفرم به سرزمین اژدهای طلایی (چین و شانگهای) را که در مهر ماه سال 1392 داشتم، آغاز می کنم..

هومن عزیز که از بستگان نزدیک هستند تابستان سال گذشته از طرف محل کارش به کشور چین مأمور شده و تینا عزیز همسر ایشان نیز چند چند ماهی است به شانگهای رفته و مشغول خواندن زبان چینی و تحصیل در مقطع دکتری است. چون تینا قبل از رفتن، از من و پدرم قول گرفت که حتما" تابستان سفری به شانگهای داشته باشیم، حالا من که برای دو روز مرخصی گرفتن باید خودم را به آب و آتش میزدم قرار است یکماه برم سفر، از اول سال 1392 از هر فرصتی استفاده میکردم و درخواست مرخصی یکماهه را مطرح میکردم. با توجه به مسائل کاری و گرمای هوای شانگهای تابستان نرفتیم و تینا اوایل مهر گفت اگه الان اقدام نکنید دیگه هوا سرد میشود.

دهم اکتبر 2013، با ارائه مدارک به" آژانس ایده آل پرواز "برای ویزا اقدام و بلیط را رزرو کردیم . بلیط رفت را برای 25 دسامبر (سوم مهر 1392) و برگشت 24 اکتبر ( دوم آبان 1392) گرفتیم. ویزا 22 دسامبر آماده شد و بیمه مسافرتی یکماهه سامان هم گرفتیم . هزینه بلیط با پرواز ماهان نفری 2766000 هزار تومان، ویزا نفری 124 دلار و بیمه مسافرتی بالای 70 سال 236000 تومان و برای زیر 60 سال 113000 هزار تومان. ابتدا قصد سفر با پرواز قطری داشتیم و به همین قیمت هم پیدا و رزرو کردیم ولی با توجه به اینکه 11 ساعت فاصله دو پرواز بود و اجازه خروج از فرودگاه هم نداشتیم ترجیح دادیم با پرواز مستقیم ماهان (تهران- شانگهای) که زمان پرواز 8 ساعت بود برویم.

مرخصی را هم همان روزی که برای ویزا اقدام کردم رد کردم و چند روز بعد امضا ء شد ولی درست عصر روز قبل از رفتن مدیر عزیز فرمودند من موافقت نکردم اشتباه امضا کردم ، حال من در آن لحظه دیدنی بود . خلاصه قرار شد مرخصی بروم ولی دورکاری کنم و از طریق اتوماسیون و ایمیل کارها را انجام بدهم، البته من نگفته بودم دارم میرم آنور آب

بالاخره سوم مهر ماه رسید .طبق روال هر روز رفتم سر کار، بعد رفتم صرافی ، دلار چند روزی بود دچار نوسان و نزول شده بود شانس من شب قبل یکی از بزرگان صحبتی کردند و فرمودند نمیشه روند نزولی قیمت دلار ادامه داشته باشد که بدین ترتیب مجبور شدم هر دلار را 3100 تومان بخرم و بدین ترتیب هر یوان چین برای ما 520 تومان میشد. ساعت 3 بعدازظهر است و من هنوز تو ترافیک خیابان ظفر هستم. پرواز ساعت 9 شب هست و هنوز چمدان هم نبستم.به محض اینکه خانه رسیدم ابتدا با آژانس هماهنگ کردم برای ساعت 5 برای فرودگاه امام ماشین بفرستند. راننده هم لطف کرد و 5 دقیقه زودتر آمد و من هنوز آماده نبودم . خودتان ترافیک چهارشنبه بعدازظهر ، آنهم در هفته اول مهر را تصور کنید ،

به هر تقدیر ساعت 7 فرودگاه رسیدیم و برای رفتن به داخل با صفی روبرو شدیم که حتی شب عید نوروز هم همچین چیزی ندیده بودم مسافران همه نگران جا ماندن از پرواز بودند تا بالاخره یک ورودی دیگر هم بازکردند و پس از نشان دادن بلیط و پاس داخل رفتیم ، گیت ماهان را پیدا کرده و پس از مدتی تو صف ایستادن چک این شدیم و کارت پرواز گرفتیم و برای گرفتن ارز مسافرتی پدرم به بانک ملت فرودگاه رفته و خوشبختانه تنها جای خلوت فقط اینجا بود. پرواز بدون تأخیر و راس ساعت 9 انجام شد و طبق روال همیشه ابتدا توضیحاتی درمورد بستن کمربند ونحوه استفاده از ماسک و جلیقه نجات توسط میهمانداران عزیز داده شد و پس از مدتی با شام پذیرایی شدیم در همان ابتدا پتو، بالش و کمی بعد چشم بند در اختیارمان قرار دادند .

جلوی هر صندلی مانیتوری قرار داشت که البته کانال ها را نمیشد تغییر داد و فقط آب و هو ا، ساعت، فاصله و... را نشان میداد و در ادامه کارتون پخش کرد، جالب اینجاست که فکر کنم اصلا بچه تو هواپیما نداشتیم. سپس صبحانه سرو شد و پس از 8 ساعت خلبان با مهارت تمام و بدون کوچکترین مشکلی در فرودگاه پهناور شانگهای به زمین نشست . در تمام طول پرواز میهمانداران در حال پذیرایی بودند و با خوشرویی پاسخ مسافران را می‌دادند که برای من جای تعجب داشت و نکته جالب دیگه اینکه شاید نیمی از مسافران چینی بودند، وارد فرودگاه شانگهای شدیم و پس از طی مسافتی طولانی و کنترل پاسپورت ( با نظم و ترتیب درخور توجه)، چمدان ها را تحویل و به سمت در خروجی حرکت کردیم.

درمیان افرادیکه پلاکارد به دست ایستاده بودند و منتظر مسافرانشان بودند، چشمم به هومن افتاد، با استقبال گرم تینا و هومن روبرو شدیم و بلافاصله به پارکینگ فرودگاه رفته و به طرف منزل آنان به راه افتادیم. کل مسیر سرسبز و زیبا بود و چیزی که خیلی توجهم را جلب کرد این بود که در اکثر خیابانها مسیر ی برای مسیر دوچرخه و موتور برقی(اسکوتر) و موتور گازی درنظر گرفته شده بود ، ساعت 11:30 به وقت شانگهای (4:30 از ایران جلوتر بودند )، پس از حدود یکساعت به محل سکونتمان که یک شهرک بسیار سرسبز و شیک واقع در منطقه پودونگ بود، رسیدیم. وارد آپارتمان شدیم بسیار شیک و دلباز بود قرار شد ما چند ساعتی استراحت کنیم و هومن بره شر کت و تینا هم دانشگاه. ساعت 5 بود که بیدار شدیم. تینا هم همانموقع آمد و به اتفاق جای شما خالی یک لوبیا پلو بسیار خوشمزه با سالاد شیرازی و ترشی و ... خوردیم.

در هواپیما کارتی به ما داده بودند که باید محل اقامتمان را مشخص می کردیم، افرادی که با تور آمده بودند یا هتل قرار بود بروند نام هتل کفایت میکرد ولی ما باید ظرف 48 ساعت محل سکونتمان را به پلیس شانگهای اطلاع می دادیم. به همین منظور لازم بود بچه ها برگه ای از شهرک مبنی بر سکونت در آنجا بگیرند و به همراه پاسپورت های ما به اداره پلیس تحویل دهند. به همین منظور با تینا تا دفتر شهرک همراه شدیم تا هم گواهی را بگیریم و هم دوری تو شهرک زده و با فضا و امکانات آنجا آشنا بشیم.

شهرک بسیار سرسبز بود و دارای چندین بلوک 28 طبقه بود ، هر آپارتمان ورودی ،پارکینگ خودرو و پارکینگ دوچرخه مجزا داشت. شهرک دارای مجتمع ورزشی دو طبقه، دو استخر روباز ، چند زمین تنیس در بلوک های مختلف، زمین گلف، چند زمین بازی کودکان و مرکز خرید ، رستوران و کافی شاپ ، در محوطه چند تا منقل و ظرفشویی برای کباب کردن و سالنی نزدیک در وروردی شهرک برای ملاقات ساکنان با افرادی که تمایل ندارند داخل آپارتمان دعوتشان کنند .

این شهرک امنیت بسیار بالایی داشت هر بلوک باجه نگهبانی مستقل داشت و برای ورود به داخل شهرک ، حتی ورود از مرکز خرید به داخل می بایست کارت بزنید(درواقع همان کلیدهای خانه هستند که به صورت کارت هستند) تا در برایتان باز شود. ورودی آپارتمان و آسانسور هم باید کارت بزنید یا زنگ بزنید و صاحبخانه از طریق مشاهده شما در آیفون تصویری در ورودی و آسانسور را برای شما باز کند و پله های اضطراری هم وقتی از طبقات به طبقه هم کف می رسید توسط کارت باز می شود. همانطور که می دانید شانگهای بادهای پر قدرتی دارد و برای اینکه درختها از وزش باد در امان بمانند پایین درخت ها را حالت داربست می بندند. تمام درختان سطح شهر هم به همین صورت است.

مراسم عروسی

صبحانه را خوردیم و تصمیم گرفتیم تا آمدن تینا، دوری داخل شهرک بزنیم. همینکه از آسانسور بیرون آمدیم صداهایی شبیه ضدهوایی آمد یک لحظه سر جام میخکوب شدم ولی وقتی دیدم نگهبان و خانمی که داشت از آنجا رد می شد عکس العملی نشان ندادند احتمال دادم آتش بازی باشد. یک کم که جلو رفتیم به میدانی رسیدیم و دیدیم عروس و داماد به همراه ساقدوش هایشان که 7-8 تا دختر و پسر جوان بودند که همه لباس متحدالشکلی تنشان بود دارند به طرف آلاچیقی که با بادکنک های رنگارنگ تزئین شده بود می روند ، دوباره چند دقیقه ای آتش بازی کردند. دود و بوی گوگرد و کاغذهای رنگی همه جا را فرا گرفته بود. ما تا آسانسور عروس و داماد و همراهان را که به طبقه 17 آپارتمان رفتند، همراهی کردیم. با یکی از دوست های عروس صحبت کردم و چون متوجه شد که علاقمندم با رسم و رسومشان آشتا بشم ، از ما برای ساعت 1 که قرار بود برای ناهار و عروسی تالار بروند دعوت کرد، البته ما تشکر کردیم و نرفتیم . از ماشین عروس و همراه ها و اینکه تا خروج از در شهرک چندین بار آتش بازی راه انداختند معلوم بود که آقا داماد پولدار است. نکته جالب این بود که در عرض کمتر از 10 دقیقه همه جا نمیز میشد و اثری از آنهمه کاغذ رنگی باقی نمی ماند.

یک نکته مهم درمورد پشه های شانگهای ، تجربه به من نشان داد اگر محل گزیدگی را نخارانید هیچ مشکلی براتون پیش نمیاد و فرداش کاملا" محو شده است ولی اگر بخارانید متورم میشه و خیلی اذیت می شوید.

Bund (باند)

یکی از دیدنی ترین مکان های گردشگری شانگهای باند است . برای رفتن به "باند" ابتدا تا ایستگاه مترو را با تاکسی رفتیم. ورودی تاکسی در شانگهای تا حدود 3 کیلومتر 14 یوان است. 14 یوان به راننده پرداخت کردیم و پیاده شدیم.

به محض رسیدن به مترو ، اقدام به خرید کارت مترو کردیم که هر روز لازم نباشه برای بلیط گرفتن وقت تلف کنیم و به صرفه تر هم بود و علاوه بر مترو ، برای تاکسی و اتوبوس نیز قابل استفاده است. 20 یوان برای خرید کارت پرداختم و 80 یوان هم شارژ کردم. بلیط هر مسیر مترو در شانگهای 2 یوان است. خوشبختانه ایستگاه middle yangao road اولین ایستگاه است و جای نشستن بود و برای رفتن به باند باید در ایستگاه بعدی ( century)خط عوض میکردیم و سپس با خط 2 به ایستگاه نانجینگ دنگ لو ( نانجینگ شرقی) که نزدیکترین ایستگاه به خیابان منتهی به باند بود پیاده میشدیم .

باند یک خیابان یا میشه گفت پیاده رو وسیع در کنار رودخانه هوانگ پو و درواقع اسکله زیبای شهر شانگهای است . روبروی شما آنسوی رودخانه منطقه جدید پودونگ قرار دارد و شما می توانید ساختمانهای بلند و آسمان خراش های شانگهای از قبیل برج مخابرات، ، برج جین مائو و ... و در پشت سرتان شانگهای قدیم را با ساختمانهایی که سبک انگلیسی قدیم خود را حفظ کرده ، سفارت روسیه و انگلستان، بانک های مختلف و هتل های متعددی را ببینید .در اینجا انواع توریست های خارجی و مسافران چینی که از شهرهای مختلف چین برای سفر شانگهای را انتخاب کرده بودند دیده میشدند. همه در حال عکس گرفتن بودند و بعضی ها هم می آمدند و از خارجی ها و یا با آن ها عکس می گرفتند. در اینجا چایی< بستنی و تنقلات می فروختند.

شنیده بودم که منظره غروب باند زیباست و براستی هم زیبا بود و این برج ها و ساختمانها در شب هم زیبایی خاص خودشان را دارند. پیشنهاد میکنم نیمساعت مانده به غروب به باند بروید که هم بتوانید از زیبایی روز استفاده کرده و عکس بگیرید و همچنین از غروب زیبا و نورپردازی ساختمان های منطقه در شب لذت ببرید.

Yu-Yuan Garden (باغ یویوان)

باغ یویوان با مساحتی بالغ بر 20.000متر مربع ، یکی از پارکهای معروف و کلاسیک شانگهای در منطقه Anren Jie است . با مترو به راحتی میشه به آنجا رفت. ابتدا وارد بازارچه قدیمی می شویم دوطرف کوچه پر از مغازه های صنایع دستی، نقاشی های سبک چینی ، زیورآلات و رستوران است و پر از گردشگر و البته اکثرا" چینی، یادتان باشد اینجا از آن جاهایی است که برای خرید جنس باید حسابی چانه بزنید و قهر کنید بیاید بیرون ، زمانیکه دیگه دنبالتان نیامدند بدانید که قیمت واقعی دستتان آمده است .

با کمی پیاده روی از درون بازارچه به در ورودی باغ و به باجه بلیط فروشی رسیدیم، برای افراد بزرگسال 40 یوان و برای افراد میانسال و دانشجویان با کارت دانشجویی 20 یوان .

این پارک در سال 1557 و به وسیله یکی از افسران Ming به نام Pan ساخته شده است. حکایت ساخته شدن این باغ هم شنیدنی است. در گذشته های دور ، تحصیل فقط مخصوص اعیان و اشراف چینی بوده است ، در آنزمان پدر و مادری فقیر با سختی فراوان پسرکوچکشان را به مدرسه می فرستند ، این پسر بچه هم حسابی درس می خواند و به مقام ارشد می رسد.پن برای قدردانی از پدر و مادر ، خود این خانه را به سبک خانه های اشرافی آن زمان برای آنها می سازد، اما متأسفانه پدرش در راه رسیدن به این خانه فوت می کند و هرگز این باغ زیبا را نمی بیند.

در این باغ سالن هایی به نامهای Sansui Hall, Wanhua Chamber, Dianchun Hall, Huijing Hall, Yuhua Hall وجود دارد. باغ مناظر بسیار زیبایی دارد، برخی درهای ورودی به محوطه بعدی عین قاب نقاشی میماند، رودی پر از ماهی های قرمز و نیلوفرهای آبی و درختان سرسبز و زیبا دارد. کمی کنار رود نشستیم تا از این مناظر زیبا که هرچقدر از زیبایی آن بگم بازم کم گفتم، لذت ببریم.

در یکی از این سالن ها ، گروهی موسیقی سنتی به صورت زنده اجرا می کردند، چند دقیقه ای را هم صرف گوش دادن و تماشای موسیقی کردیم . داخل باغ چند فروشگاه چایی فروشی و زیورآلات مثل گردنبد و گوشواره و دستبند وجود دارد، .قیمت یک دستبند را پرسیدیم، کار دست و بسیار گران بود من یک قیمت پرت گفتم ولی دخترک فروشنده ول کن نبود و میگفت امروز هیچی نفروخته و به من تخفیف خوب میده، البته جای تعجب داشت چون مثلا"فروشنده فروشگاه چایی فروشه میگفت ما دولتی هستیم و نمیتوانیم تخفیف بدیم ، خلاصه هرجور بود از مغازه بیرون آمدیم و دخترک طفلک با التماس دنبال ما، درس عبرتی برام شد که الکی قیمت نپرسم.:)

بعد از دو سه ساعتی از باغ بیرون آمدیم . یک رستوران آنجا بود که دامپلینگ هاش معروف بود. این رستوران 3 طبقه بود، که ، طبقه دوم رستوران معمولی و طبقه اول بیرون بر بود و صف عریض و طویلی داشت.

ابتدا رفتیم طبقه سوم که رستوران شیکی بود و وقتی پیشخدمت آمد متوجه شدیم که باید نفری 80 یوان سفارش بدهیم و لی از آنجاییکه برای اولین بار بود می خواستیم غذاهای چینی و دامپلینگ را امتحان کنیم هرچی سفارش دادیم ، 240 یوان نشد و مجبور شدیم بیاییم بیرون. طبقه دوم هم که یک رستوران معمولی بود جا نداشت و بیرون بر هم که بسیار شلوغ بود و باید کلی تو صف می ایستادیم ، بنابراین یک رستوران دیگر رفتیم و دامپلینگ سبزی و دامپلینگ گوشت و قارچ سفارش دادیم.

دامپلینگ یا جیائوزی ( 饺子) نوعی غذاست که آرد گندم و آب را به صورت خمیر درآمده و بعد از نازک شدن توسط وردنه موادی مانند گوشت، میگو، سبزیجات را داخل خمیر می گذارند. مواد را پس از پیچانده شدن در خمیر به وسیلهٔ آب‌پز کردن، سرخ کردن، روغن پزی عمیق و یا بخارپز کردن می پزند. در کشور چین مواد اصلی جیائوزی را گوشت خوک و کاهوی چینی تشکیل می‌دهد. همچنین موادی مانند گوشت گاو، گوشت گوسفند، ماهی، میگو، شی‌تاکه (نوعی قارچ) ، تره، گشنیز، کلم‌برگ و توفو (فرآورده سویا) برای پر کردن درون جیائوزی بکار برده می‌شود.

Xin Tian Di (شینتینگلی) اگر می خواهید شانگهای جدید و قدیم را همزمان ببینید حتما" سری به محله شینتینگلی بزنید. ساختار این محله منحصر به فرد است.یک بخش این منطقه دارای دیوارها، کاشی کاری ها و خانه های قدیمی است و بخش دیگر شما انواع رستوران های لوکس و مدرن فرانسوی ، ایتالیایی ، ..., کافه ها, گالری ها, بوتیک ها و انواع کافی شاپ های مدرن همانند استارباکس را می بینید.

می توان گفت شانگهای یکی از شهرهایی است که بیشترین برنامه های شبانه را دارد. شما می توانید به این خیابان رفته و در یکی از این رستوران ها یا کافی شاپ ها نشسته و تا پاسی از شب از رفت و آمد مردم و شنیدن موسیقی لذت ببرید و افرادیکه علاقمند به موزیک زنده و حرکات موزون هستند هم می توانند به رستوران های آنجا بروند. مکانی ایده آل برای هر سلیقه ای.

از آنجاییکه هیچکدام گشنه نبودیم و باوجودیکه آنشب هوا کمی خنک شده بود ولی تصمیم گرفتیم در فضای باز کافی شاپ &tea leaf coffee beans بشینیم و کیک و نوشیدنی گرم سفارش دادیم.

فروشگاه Lutus (لوتوس)

طبق معمول بعد از خوردن یک صبحانه مفصل من و پدرم از در بیرون زدیم و این بار از در دیگر شهرک که به اتوبان middle young road می خورد رفتیم. پس از چند دقیقه پیاده روی رفتیم آنطرف خیابان که مرکز خرید Chai Tai Life Style بود. این مرکز خرید هم فروشگاه های لباس، قنادی و رستوران های متعددی داشت و علاوه بر آن در کنار آن فروشگاه لوتوس که مشابه فروشگاه های کارفور و شهروند است قرار دارد. معمولا" در این نوع فروشگاه ها برخی کالاها را حراج می کنند، کار جالب این فروشگاه این بود که در گوشه ای از سالن فروشگاه ، غرفه ای مختص کالاهای حراجی اختصاص داده بود و چند فروشنده پشت گیشه اجناس را به شما می دادند. از میان کالاهای حراجی آن روز بوگیر و چایی سبز برای ما مناسب بود و بدین ترتیب کلی چای سبز برای سوغاتی خریدیم ، جالبیش اینجا بود که برخلاف اکثر فروشگاههای ایران که نزدیک به انقضاء کالا معمولا آنرا حراج می کنند، فقط یک هفته از تولید چایی ها گذشته بود و 2 سال هم تا انقضا آن باقی مانده بود.

در بیرون مرکز خرید هم چند تا نیمکت در زیر درختان گذاشته بودند که کارگران و کارکنان جوان فروشگاه برای استراحت و ناهار خوردن اونجا نشسته بودند .

در کنار آن هم یک رستوران Chamate بود که سالادهای پر ملاط و خوشمزه ای داشت. کمی جلوتر کافی شاپ مانا و در کنار آن هم یک KFC و جلوی آن یک مجسمه بودا بود که چهار طرف آن را 4 تا بشقاب میوه چیده بودند و این محوطه جلوه زیبایی به آن منطقه داده بود. درختی هم سمت چپ این بودا قرار دارد که ظاهرا" درخت مقدسی است و برای گرفتن حاجت کلی کاغذ به آن آویزان کرده بودند.

کمی جلوتر یک خیابان بود که اکثرا" چایی فروشی و استکان های مخصوص دم کردن چای و ... داشت ، اکثر این چایی ها در بسته های شکیل تهیه و بسیار گران قیمت بودند. در اکثر فروشگاههای لوکس ، نمونه ای از چایی موردنظر شما را دم میکنند و یک استکان کوچک برای تست کردن به شما می دهند. البته ما فقط تست میکردیم و بخاطر گرانی آن و اینکه اکثر فروشنده ها هم انگلیسی بلد نبودند و روی چای ها هم چینی نوشته شده بود و ما متوجه نمیشدیم چه فوایدی دارند نمی خریدیم. تو مسیر به یک رستوران حلال مسلمان برخورد کردیم که تبلیغ یک ساندویچ بزرگ ( نان همبرگری بزرگ) را کرده بود و داخل آن پر از گوشت های قیمه ای کوچک و فلفل دلمه ای و گوجه فرنگی بود قیافه اش بنظر بد نمی آمد و از گوشتش هم مطمئن بودیم که حلال است و گوشت خوک نیست. آشپزها و کارگران خانم های محجبه بودند و یک آقای جوان هم صندوقدار. قیمت آن 8 یوآن بود. البته باید خدمتتان عرض کنم که وقتی آماده شد دیدیم که یک نان همبرگری کوچک است که داخل ما جز فلفل پر از روغن ما چیزی حس نکردیم و از آن ساندویچ پر ملات و بزرگ هیچ اثری نبود، ساعت 2:30 خانه رسیدیم و قرار شد بعد ازظهر بعد از آمدن تینا از دانشگاه و کمی استراحت به بازارچه تیانزیفانگ بریم.

Tianzifang (تیانزیفانگ)

با مترو به خیابان تیانزیفانگ رفتیم خیابان پر از مرکز خرید بود و آنطرف بازارچه ای بود به نام تیانزیفانگ که کوچه پس کوچه بود و بافت جالبی داشت که دو طرف آن مغازه های صنایع دستی ، فروشگاههای ابریشم، بوتیک، گالری ، کافه، کافی شاپ ، رستوران ، قنادی و بستنی فروشی بود .زمین سنگفرش بود و درها ی اکثر مغازه ها و خانه ها سنگی، هیچ وسیله نقلیه ای در آن عبور نمی کرد. اینجا از آن دست مغازه هایی بود که برای خرید جنس البته غیر ازنوع خوراکی باید چانه بزنید تا سرتان کلاه نرود(;

همانطور که داشتیم مغازه ها را نگاه میکردیم دیدیم چند نفری جلوی یک مغازه جمع شدند کمی که جلو رفتیم دیدیم یک مغازه آبنبا ت فروشی با اشکال جالب است و کنار آن دو نفر به صورت آن لاین مشغول تهیه آبنبات هستند( در فیلم مشاهده می کنید).

فیلم

یک رستوران جالب و خنده دار هم دیدیم ، این رستوران همانطور که مشاهده می کنید از تابلوی رستوران تا شکل صندلی ها و بشقاب و لیوان ها و خوراکی ها همه شکل توالت فرنگی هستند.. ما چون قرار بود شام بخوریم در کافی شاپ چیزی نخوردیم ولی من تصمصم داشتم حتما یکروز دیگه بیام که متأسفانه فرصت نشد

ساعت کار مغازه ها و رستوران ها از ساعت 10 صبح تا 11 شب بود البته رستورانها تا پاسی از نیمه شب هم باز هستند.. هومن هم به ما ملحق شد و به اتفاق به مرکز خریدی که روبروی این کوچه بود رفتیم . آنجاییکه تینا عزیز و دوست داشتنی دوست داشت هرچیز خوشمزه ای که تو شانگهای خورده ما هم حتما" تست کنیم، ابتدا به مغازه Happy Lemon ( انواع نوشایه و آبمیوه دارد و از برندهای معروف است) ، شیر چایی با سگای سیاه (Milk tea with pearl sago ) که میشه شیر چایی سیاه با ژله سیاه به قیمت 10 یوان خریدیم.

طبق روال اکثر مراکز خرید ، طبقه همکن فقط رستوران بود .تصمیم گرفتیم شام Hot Pot که یک غذای کاملا" چینی است بخوریم ، از میان یک تعداد سبزیجات و قارچ و گوشت و کالباس و اینا شما هرچی می خواستی انتخاب میکردی و اینها را برات همانموقع مخلوط میکردند ، می پختند و تو یک کاسه بزرگ می ریختند وبا یک کاسه کوچک برنج بهت می دادند و علاوه بر آن به تعداد نفرات یک کاسه کوچک سوپ که فکر میکنم سوپ کلم بود هم می دهند. کاسه ما شامل کلم بروکلی، انواع قارچ، بادام زمینی، هشت پا، ... بود. خوردن با چپ استیک هم عالمی داره، من فکر کنم چینی ها به همین خاطر اکثرا" لاغر هستند والا ماشاالله همش در حال خوردن هستند.

تعطیلات روز ملی چین از اول اکتبر به مدت یکهفته شروع میشد . معمولا دو روز آخر هفته را به تعطیلات رسمی می چسبانند، امسال هم روز یکشنبه را کاری اعلام کردند و از دوشنبه تا یکشنبه بعد را تعطیل و به این ترتیب مردم می توانستند برای سفر به مناطق مختلف چین و سایر کشورهای سفر کنند. همه جای شهر هم چراغانی بود و مرتب آتش بازی میکردند.

Lujiazui Traffic Circle )پل عابر پیاده لوجیازوی( با ماشین شخصی رفتیم و از آنجاییکه یک هفته تعطیل بود شهر بسیار خلوت بود و اصلا" ترافیک نبود ولی وقتی نزدیک میدان رسیدیم از دیدن آن همه جمعیت شگفت زده شدم بسیاری از چینی ها، شانگهای را برای تعطیلات انتخاب کرده بودند، به سختی جای پارک پیدا کردیم.

این پل در منطقه‌پودونگ است و نه تنها یکی از دیدنی های شانگهای بلکه یکی از پل های دیدنی و منحصر به فرد و زیبای دنیاست. این پل درواقع یک پل عابر پیاده بزرگ است که دور تا دور میدان بزرگ شهر را بهم وصل می کند و تقریبا 15 متر بالاتر از سطح خیابان است . شما از آنجا میتوانید برج تلویزیون و منطقه پودونگ را ببینید.

نویسنده : مژگان مهرپرور