سفر به کوالالامپور (بخش 1)

اگر وقت و حوصله خواندن کامل سفرنامه را ندارید صرفاً نکات مهم در انتهای سفرنامه را حتماً بخوانید..... با تشکّر

مقدّمه:

از سال ازدواج (1388) به اتّفاق همسر تصمیم داشتیم با توجه به اینکه در آمد خیلی بالایی نداشتیم بتوانیم با پس انداز و گذشتن از بعضی خرج های غیر ضروری سالی یک سفر خارجی را در سبد خانوار بگنجانیم. بعد از چند سفر زمینی و هوایی در طول سالهای گذشته به کشور های نزدیک نظیر ترکیه – قبرس – ارمنستان – امارات-..... (که انشالله سفرنامه آنها را نیز به زودی تنظیم خواهم کرد) از ابتدای سال 1392 که از سفر گوش آداسی ترکیه برگشتیم تصمیم گرفتیم مسافرت بعدی به کشور دورتری باشد که دارای فرهنگ به کلّی متفاوت از خاورمیانه باشد. با توجه به اطلاعات گوناگونی که از اینترنت ، آشنایان و ... گرفتیم و بررسی تمام موارد سفر از قبیل هزینه ، ویزا ، مدّت زمان مناسب، جاهای دیدنی و تفریحی و ..... نهایتاً به دو کشور مالزی و تایلند رسیدیم و با پرس و جو از دوستانی که به هر دو سفر کرده بودند و از هر دو بسیار تعریف کرده بودند تصمیم گرفتیم که اولویت اوّل مالزی باشد.

ابتدا قصد داشتیم برای نوروز 93 به مالزی سفر کنیم. امّا از دی ماه 92 که قیمت آژانس ها برای نوروز 93 اعلام شد متوجه شدیم که که قیمت ها در ایّام نوروز به نسبت ایّام دیگر بیش از دو برابر افزایش دارد و از توانایی ما خارج است. به عنوان مثال پرواز تهران – کوالالامپور که نرخ آن 12.800.000 ریال است ناگهان در ایّام نوروز به 30.000.000 ریال و به صورت چارتر افزایش پیدا کرد. البته افرادی که از ماهها قبل برنامه سفرشان مشخص است می توانند در شهریور یا نهایتاً مهر بلیط پرواز نوروزی خود را با خطوط هوایی دیگری نظیر قطر ایرویز یا امارات تهیه کنند و به جای 3 میلیون تومن، این بلیط را حدود نفری 2 میلیون تومان خریداری کنند. این وضعیت تقریباً در مورد سفر به دیگر کشورها نظیر تایلند، امارات و... نیز که از ایران پرواز مستقیم به آنها وجود دارد صادق است.

ولی در مورد ما چون دیر به جمعبندی در مورد مقصد رسیده بودیم متاسفانه باعث شد که سفر ما به تعویق بیفتد. پس با این آینده نگری برای قرارداد کاری سال آینده یکی از شروط خود را داشتن یک هفته مرخصی در طول سال اعلام کردم تا نگران مرخصی نیز نباشم.

پس از عید مجدّداً قیمت ها به حالت عادّی بازگشت و نهایتاً با انجام و جمع و جور کارها و شروع اندک افزایش قیمت ها به خاطر شروع تابستان زمان این سفر خاطره انگیز ما برای انتهای خرداد قطعی شد. هیجان برای ما به اوج رسیده بود و روزهای خرداد ماه انگار نمی گذشت.... مقداری رینگیت (واحد پول مالزی) و دلار نیز خریداری کرده بودیم و مشغول برنامه ریزی برای دیدن جاهای مختلف بودیم.... دیدن کدام شهرها بهتر است؟!

تا جای ممکن سعی می کنم از دادن اطلاعات کلّی نظیر جمعیت، راههای ارتباطی ، آب و هوا در فصول مختلف و ..... در مورد کشور مالزی که در صدها سایت تاکنون دیده اید و به راحتی قابل مطالعه است خودداری کنم و از تجربیات شخصی خود بگویم. هنگامی که دنبال تور مالزی از میان سایتهای اینترنتی ، LastSecond و صفحات روزنامه ها هستید نام چند شهر را می بینید: کوالالامپور ، پنانگ ، لنگکاوی. یک هفته ما در مالزی خواهیم بود و باید نهایت استفاده رو می بردیم. با احتساب فاصله تا فرودگاه امام خمینی، تشریفات قبل پرواز 8-7 ساعت پرواز و تا رسیدن به اتاق هتل حدود 15-14 ساعت در راه خواهیم بود بنابراین روز اوّل به علّت خستگی احتمالی روز پر بازدهی نخواهد بود. با بررسی هایی که در مورد جاهای دیدنی این شهرها انجام دادم به این نتیجه رسیدم که با توجه به تعداد زیاد جاهای دیدنی که در کوالالامپور وجود دارد. در این سفر فقط وقت برای دیدن این شهر بگذارم (که البته زمان کم هم اوردیم!!) و بقیه شهرها و جاهای دورتر را اگر عمری ماند در سفر دیگری ببینم! پس ساده شد... به دنبال یک تور 7 شب و 8 روز کوالالامپور باید می بودم.

کدام هتل؟!

کوالالامپور دارای تعداد زیادی هتل است چیزی حدود 400 تا!!!!؟!! ولی در تبلیغات آژانس های ایرانی شما نهایتاً نام 10-15 هتل را می بینید که با ایرانیها قرارداد دارند و تقریباً در چند رتج قیمتی این هتل ها قرار دارند که به نظر من کافی است. با مقایسه قیمت اقامت در این هتلها از طریق سایت خود آنها یا BOOKING.COM متوجه شدم که آژانس های ایرانی قیمت کمتری را نیز برای آنها از مسافرین می گیرند و در مجموع به صرفه است که شما یکی از همین ها را با توجه به بودجه تان انتخاب کنید. برای انتخاب هتل در کوالا فقط 2 عامل بسیار مهم است چون برخلاف آنتالیا یا گوش آداسی شما زمان بسیار کمی در هتل خواهید بود:

• تمیز و ساکت بودن اتاق برای خواب مناسب

• نزدیک بودن به یک ایستگاه مترو یا منوریل تا هزینه زیادی هر روز بابت تاکسی ندهید.

من با توجه به این 2 عامل هتل GRAND SEASONS را انتخاب کردم که به نسبت هتلهای طرف قرارداد با ایرانیها هتل متوسطی است ولی برای ما زیاد هم بود و حتی فرصت نشد از بعضی امکانات هتل استفاده کنیم.

انتخاب آژانس

با قطعی شدن هتل، زمان و تاریخ سفر در سایت ها دنبال نرخ مناسب بودم. با توجه به شروع فصل تابستان قیمت ها آرام آرام در حال افزایش بود و بهتر بود که سریعتر تور را اوکی می کردیم. البته این افزایش در مورد مالزی زیاد نبود ولی مثلاً برای آنتالیا تقریباً 2 برابر داشت می شد. نهایتاً پایین ترین قیمت برای تور 7 شب و 8 روز کوالالامپور در تاریخ مورد درخواست من که شامل پرواز ایران ایر+ اقامت در هتل گرند سیزن با صبحانه + ترانسفر + 1 گشت رایگان شهری بود را 2-3 تا آژانس اعلام کردند (1.800.000 تومان) و من از بین آنها آژانس لاچین سیر را چون معروف تر بود و از جلوی دفترشان در خیابان مطهری رد شده بودم انتخاب کردم!! واسه خودم جالب بود که یک بار هم به آژانس مراجعه نکردم. نصف مبلغ را ابتدا حواله کردم،کپی پاسپورت ها را فکس نمودم. رسید تور را برای من ایمیل کردند و بعد از 2-3 روز هم مابقی مبلغ را خواستند و پس از تسویه بلیط ها و ووچر برای من ایمیل شد. یعنی کلّاً با چند تلفن مدارک سفر آماده شد. از مدارک پرینت گرفتم و پس از پرداخت عوارض خروج (75000 تومان) 2 روز مانده به سفر برای دریافت حواله ارز مسافرتی با مدارک شناسایی و مسافرتی اقدام نمودم که بر خلاف نوروز بسیار راحت حواله ارز مسافرتی را از بانک گرفتم.... دیگر شمارش معکوس سفر برایم آغاز شده بود....

روز صفر – تهران فرودگاه بین المللی امام خمینی

جمعه 30 خرداد 1393. ساکها آماده و مدارک برای بار صدم چک شده است. عصر بازی والیبال ایران بود. دیگه از پیروزی ایران مطمئن شده بودیم و حدود ساعت 7 راه افتادیم به سمتفرودگاه امام خمینی.پرواز ساعت 23:30 بود و ما حدود 20:30 رفتیم داخل فرودگاه. 3 گیت مخصوص پرواز ما بود ولی هیشکی توش نبود! ساعت شد 21:45 و بالاخره گیت ها باز شد و به کندی بارها را دریافت نموده و کارت پرواز رو به مسافرا می دادن. یه نیم ساعتی هم در صف چک گذرنامه گذراندیم و رسیدیم به غول مرحله آخر که گرفتن 300$ ارز مسافرتی از دو تا باجه کوچک بانک ملّت در طبقه پایین بود. با توجه به همزمانی 4-5 تا پرواز صف اونجا و نحوه تقلّای مسافرین از رو سر و کول هم من رو یادنونوایی های زمان بچّگیم انداخته بود. خلاصه صدای داد و بیداد و فحشی بود که اونجا شنیده می شد. ما حدود ساعت 23:30 بالاخره توانستیم ارز مسافرتی رو به دست بیاریم.

بدو بدو رفتیم سوار هواپیما شدیم. حدود ساعت 45 دقیقه بامداد بود که بقیه کسایی هم که تو صف دریافت ارز بودن اومدن داخل هواپیما و بعضی از اونها هم نتونسته بودند ارز رو بگیرند و بسیار عصبانی بودند. خلاصه با حدود یک و نیم ساعت تاخیر هواپیمای ایران ایر پرواز کرد.دیگه از این دویدن ها و استرس ها انقدر خسته بودیم که با اینکه به شدّت از پرواز می ترسم ولی به راحتی بعد از خوردن شام خوبی که تو هواپیما دادند چند ساعتی خوابیدیم. فکر کنم یک ساعتی مونده بود بشینیم که با وعده صبحانه ازمون پذیرایی کردند. کلّاً از پرواز و پرسنل راضی بودیم. این تاخیر هم که به ایران ایر ارتباطی نداشت! واقعاً اگه باجه های اون بانک رو برای دادن ارز مسافری بیشتر کنن چی میشه؟!؟!!

روز اوّل – فرودگاه KUL و آشنایی با شهر

از بالا شهر کوالالامپور رو که می دیدم دیگه دل تو دلم نبود. تو یک هوای مطبوع هواپیما به زمین نشست. فری شاپ کوچک و تقریباً بیخودی داشت. هیچیش هم ارزون نبود. حتّی قیمت کالاهاش از تهران (الته جز کالاهای ممنوع تو ایران)هم گرونتر بود. خلاصه اونجا چیزی نخرید. تو شهر همه چی ارزونتره! می دونستم که باید سوار یه مترو مانندی بشیم تا بریم قسمت اصلی فرودگاه. زود مهر ورودمون رو زدند (مالزی ویزا برای ایرانیها تا 14 روز نمی خواد!) و بار رو هم تقریباً سریع تحویل گرفتیم. وارد سالن دیگری شدیم و بچه های گروه ایرما که لیدرای ما بودند رو دیدیم. اسممون رو پیدا کردم و بعد از اینکه بقیه هم اومدند با یه اتوبوس راهی مرکز شهر شدیم. تو راه توضیحات کلّی مالزی رو گفتند، سیم کارتمون رو دادند و برنامه تورهای خودشون رو هم بهمون توضیح دادند و یه کاغذ دادند که همه چی رو نوشته بود.

(نشستن هواپیما)

(فرودگاه کوالالامپور)

(فرودگاه کوالالامپور)

(اتوبوس شرکت ایرما)

این سوال همیشگی مسافرا هست که ایا به این لیدر ها و قیمتاشون اعتماد کنیم یا نه؟! من خودم دیگه لیدرهامون رو بعد اون روز ندیدم تا اتوبوس برگشت به فرودگاه. ما خیلی با جبهه گیری مطمئن بودیم که همه قیمتهاشون خیلی بالاست و هیچ کدوم رو ثبت نام نکردیم، هرچند که اونجا گیر می دن که دیگه جا پر میشه، زود باشید و از این حرفا. مشکل اصلی این تورها اینه که دونه دونه دم مثلاً 6 تا هتل می رن و مسافرا رو بر می دارن و به همین علّت کلّی وقت تلف میشه.

از لحاظ قیمت خوب اغلب قیمت تورها گرونتره از اینکه خودتون برید ولی خوب استرس مترو یا اتوبوس اشتباهی سوار شدن یا اینکه جایی گم بشید رو ندارید. ولی به نظر من اگه زبانتون یه کم خوبه و دنبال شناختن فرهنگ اون کشور هستید بهتره خودتون همه جا برید. بپرسید، سوار مترو شید، تو مغازه های محلّی قدم بزنید. غذاهای بومی اونجا رو امتحان کنید و ..... هرچند که سلیقه ها مختلفه! البته الان دارم فکر میکنم جاهای خارج شهری مثل SUNWAY LAGON یا PUTRAJAYA رو شاید اگه با تور کسی بره با توجه به زمانی که تو راه از دست می ده بهتر خواهد بود. (هرچند که هزینش 20% حدوداً گرونتر می افتاد) خلاصه تو راه یه جا سوپر مارکت نگه داشت که یه سری تنقّلات خریدیم و اتوبوس ما رو رسوند هتل.

خدا رو شکر از قبل اتاق ها آماده بود. کلید اتاق رو گرفتیم و تا وارد اتاق شدم رفتم دنبال اینکه از پنجره برج های پتروناس رو ببینم و ندیدم. سریع قبل از باز کردن چمدان ها رفتم به پذیرش هتل گفتم که اتاقم رو عوض کنه،خیلی مودبانه عذرخواهی کرد که الان اتاق خالی نداره و قول داد که فردا اتاقمون رو عوض کنه (و همین کار رو هم کرد). خلاصه تو همون اتاق مستقر شدیم. دیگه ساعت حدود 3 بعد از ظهر شده بود. یه کم خوراکی ها رو خوردیم و خوابمون برد چند ساعت. حدود 7 پاشدیم از خواب. اون شب بازی ایران – آرژانتین بود و دنبال جایی بودم که بازی رو حتماً مستقیم ببینم(به وقت اونجا می شد 12 شب) که کارگرای هتل گفتند این بازی رو همون کانال اصلی کشور مالزی پخش می کنه.

نفس راحتی کشیدم. البته کلّا تو اون یه هفته 2 تا بازی رو مستقیم پخش کرد که یکیش این بود شانس خوب ما. برای اوّلین بار از هتل رفتیم بیرون. هتل تو منطقه ای از کوالا به اسم CHOW KIT بود و 3 دقیقه ای تا منوریل به همین اسم پیاده راه بود. حالا انشاالله تو قسمت نقد و بررسی هتل ها کامل در مورد این هتل می نویسم. این محلّه CHOW KITخودش همه چی داشت. از رستوران های محلّی تا McDonald و از لباس فروشی تا بازار روز میوه. اینم بگم که واحد پول مالزی رینگت است و 1$=3.2RM تقریباً، بنابراین هر رینگت حدود 1000 تومان می باشد. از میوه های خوشگل استوایی خرید کردیم. در یک رستوران نبش چهارراه غذای هندی خوردیم که مطابق انتظار به غایت تند بود. نکته اینکه وقتی آبمیوه می گیرید، آبمیوه داغ است و باید ذکر کنید که در آن یخ بریزند. به هر حال در رستوران های مالزی تجربیات جالبی خواهید داشت.

(میوه های استوایی)

(میوه های استوایی)

(میوه های استوایی)

راستی از اوّلین چیزهایی که تو خیابونهای مالزی توجّهتون رو جلب می کنه خانه های کوچکیه که داخلش نماد یک خدا توش هست و مردم براش غذا میارن. جالب بود.... گشتی در مغازه ها زدیم و با خوراکی ها و میوه ها رفتیم هتل که بازی را ببینیم. دم فوتبالیستها گرم که بازی آبرومندانه روی ما را سفید کردند و تا آخر سفر هرکس می فهمید ما ایرانی هستیم از بازی تیممان تعریف می کرد.

(تمثال خدای هندو ها)

با این وضعیت این سفرنامه یک کتاب خواهد شد، سعی می کنم خلاصه تر بنویسم....

روز دوم –مرکز شهر

صبحانه مفصّل هتل و انواع غذاهای هندی و مالایی، سوپ تند و .... نوید صبح های دل انگیزی در GRAND SEASONS به ما می داد. پس از صرف صبحانه به پذیرش برای تعویض اتاق مراجعه کردم. انجام شد و اتاق بهتری با دید مناسبی از برج های دو قلو به ما داد که به واسطه نور افشانی در شب زیبایی آن دو چندان می شد. از هتل نقشه شهر را گرفتم که پشت آن نقشه بسیار مفید قطار های شهری کوالالامپور هم بود.

(عکس خطوط قطارهای شهری کوالالامپور) گرفته شده از اینترنت

بدون معطلی با مونوریل که بر خلاف مترو از بالای خیابان حرکت می کرد به منطقه BUKIT BINTANG که چهارراه اصلی شهر هست و پاساژها و رستوران های متعدّدی در آن قرار دارد عازم شدیم. از تهران مقداری رینگت خریده بودم ولی دیگه تمام شده بود پس در اوّلین اقدام از صرّافی های متعدّدی که در بوکیت بینتانگ قرار داد مقداری دلار چنج کردم تا برای خرید آسوده باشیم. بهترین صرّافی ها در همین منطقه از شهر قرار دارد. عجله نکنید و با بهترین نرخ پول خود را تبدیل کنید. قبل از سفر خیلی ها از گرانی مالزی می گفتند ولی مغازه های زیادی وجود داشت که لباسهای 5، 10 و 15 رینگتی داشت. مجسمه، صنایع دستی، لوازم جانبی موبایل و چیزهای دیگر رو با قیمت ارزون اینجاها پیدا می کردید. اگه رفتید یادتون باشه پاساژ بی بی پلازا و مغازه های بر خیابون قیمتاش ارزونتره و مرکز خرید پاویون شیک ، باکلاس، برند و خوب طبیعتاً خیلی هم گرونه. ناهار هم خوردیم و بعد با همون مونوریل و پس از طی 2 ایستگاه رسیدیم chow kit و هتل.

(مرکز خرید PAVILLION)

با دیدی که تا الان از مسیرها ، مونوریل و هرینه های داخل شهر پیدا کرده بودیم و با توجه به جیبمون!! تصمیم گرفتیم برای رفتن و دیدن جاهای مختلف برنامه ریزی کنیم. زمان هم که در حال از دست رفتن بود. زود فهمیدیم که همه جا رو نمی رسیم ببینیم. پس به ترتیب اولویت نوشتیم که هر روز کجا رو بریم. یکی از علل اومدن ما به مالزی دیدن فرهنگ های مختلف آسیای شرقی بود بنابراین محلّه چینی ها و هندی ها رو تو برناممون گذاشتیم و همون شب تصمیم گرفتیم بریم CHINA TOWN . از مسئول مونوریل CHOW KIT راهنمایی گرفتیم گقت ایستگاه مونوریل MAHRAJELA پیاده شید و از اونجا چند دقیقه پیاده برید تا محله چینی ها. مسیر خیلی خوبی گفت بهمون. تو پیاده روی از اون ایستگاه تا CHINA TOWN از جلوی یک معبد خیلی قشنگ رد شدیم و وارد بازار شدیم.

فروشنده های چینی خیلی گیر بودن و اگه جنسی رو چند ثانیه نگاه می کردی دیگه کلید می کردن که بفروشن بهت. 4 تا کلمه فارسی هم بلد بودند و نمی دونم چرا ما ایرانیها از دور تایلوییم!؟! ولی چیزهای خوب و ارزون پیدا می شد. از انواع لباس گرفته تا جا سیگاری،صنایع دستی و خیلی چیزای جور واجور دیگه تو اون بازار پیدا می شد آخر بازار می رسید به یک خیابون که بالاش پر بود از این چراغ تزئینیهای چینی و زیبایی خاصّی رو تو شب به اونجا می داد .از رستوران ها هم آهنگهای چینی پخش می شد و دقیقاً احساس چین به آدم دست می داد. تو یه رستوران نشستیم و خرچنگ و یه جور غذای چینی دیگه سفارش دادیم و با مخلّفات خوردیم که قیمتش برای 2 نفر حدود 70 رینگت شد که به نسبت مالزی غذای گرونی بود ولی می ارزید. مگه آدم چند بار در زندگیش همچین جا و موقعیتی را داره که وسط محلّه چینی ها غذا بخوره؟! تو برگشت که دیگه حدود 10 شب بود از همون مسیر اومدیم تا منوریل و هتل. شب محلّه چینی ها به ما خیلی خوش گذشت.

(معبد زیبای چینی)

(ورودی خیابان پتالینگ)

(محلّه چینی ها در شب)

(محلّه چینی ها در شب)

روز سوّم – پارک SUNWAY LAGON

بعد از صبحانه ویژه امروز با پرس و جویی که درباره مسیر انجام داده بودیم می دونستیم که راه طولانی رو داریم. با منوریل تا آخرین ایستگاه که اسمش KL SENTRAL بود (همین جوری نوشته میشه ها، نگین من بی سوادم!) از اونجا اتوبوس دوباره سوار شدیم تا سر خیابونی که از اونجا 15 دقیقه راه بود تا پارک. همین مسیر هم عصری برگشتیم خیلی هم ترافیک بود. از جاهایی بود که فکر می کنم می ارزید آدم یه کم گرونتر با تور بره. چون به خصوص مسیر برگشتن خیلی خسته خواهید بود!

بلیط ورودیش فکر کنم نفری 120 رینگت بود و با این مبلغ تا آخر وقت اغلب بازی ها رو بدون هزینه سوار می شدین. تو وبلاگ ها و سفرنامه هایی که خونده بودم بیشتر از پارک آبی اونجا تعریف کرده بودند ولی باغ وحش و شهر بازیش هم به نظر من عالی بود. صبح که باز میشه همه مثل خود من هجوم می برن سمت بازیهای آبی و به خاطر همین صف های طولانی تشکیل میشه. اگر رفتین یادتون باشه که بهتره اوّل برید باغ وحش و شهربازی و بعد از ظهر تا آخر وقت بیاید سراغ بازیهای آبی. یک باغ وحش کاملاً متفاوت رو تجربه خواهید کرد و به سادگی در وسط حیوان ها قدم می زنید. لاک پشت های بزرگ، میمون ها، طوطی ها و.... برخی از حیواناتی هستند که اونجا می بینیم.

جز شیر و پلنگ هیچ حیوانی رو در قفس و حصار کشیده نمی بینید. شهر بازی هم که چند بازی خیلی خوب داره که حتماً تجربش کنید. رنجر، ترن هوایی و .... یه چیزی مثل تونل وحشت هم داشت که فقط پیاده می رفتین و آدمهای اونجا تو یه فضای تاریک و بعضاً سه بعدی شما رو به شدّت می ترسوندن و 20 دقیقه ای طول می کشه تا از اونجا بیرون بیاید. روز جالبی بود و به شدّت خسته شدیم. توصیه دیگه برای اونجا رفتن اینه که همون اوّل به ازای هر نفر دستبندتون رو 50 رینگت شارژ کنید حدّاقل، هرچی پول اضافه بیاد آخر سر بهتون بر می گردونن. من چندین بار مجبور شدم تا کمد برم پول رو بردارم و شارژ کنم! برای ناهار هر غذایی بخواین اونجا شعبه هاش هستند و مشکلی نیست از این لحاظ. شب بود که دیگه رسیدیم هتل خیلی خسته شده بودیم. رفتیم اتاق و دیگه فقط استراحت کردیم.

(باغ وحش SUNWAY LAGON)

(نوشتن نام شما درون برنج SUNWAY LAGON)

(بازی مهیّج ووووزلا در پارک SUNWAY LAGON)

روز چهارم – فشردگی برنامه ها

برنامه فشرده ای واسه این روز داشتیم. صبح بعد صبحانه با منوریل رفتیم KL CENTRAL. هزینه مونوریل برای هر نفر یستگی به تعداد ایستگاهی که می رفت از 1 تا 2.5 رینگت بود. از اونجا با توجه به بدمسیر بودن پارک پرندگان با تاکسی رفتیم اونجا. KL BIRD PARK یه مجموعه بزرگه با کلّی پرنده. هر مدلی که بگید هست. خوبیش اینه که شما می تونین طبق نقشه ای که بهتون می دن از یه جا شروع کنید یه دور کامل همه پارک رو بزنید و برسید به در خروج.

هزینش نفری 35 رینگت است که با توجه به مجموعه ای که ما دیدیم می ارزه. فقط اونجا هوا به شدّت گرمه. لباس راحت و خنک همراه داشته باشید. یه شو پرندگان روزی 2 بار اجرا میشه، سعی کنید جوری برنامه ریزی کنید که به اون برسید. خیلی جالبه. اغلب پرنده ها آزادن و شما بین اونها حرکت می کنید. راستی به خاطر گرمای هوا به خصوص در جاهایی مثل این که در هوای باز پیاده روی می کنید حتماً نوشیدنی 100 PLUS دستتون باشه و به جای آب بخورید. باعث میشه گرمازده نشید. در هنگام خروج از یک فروشگاهی رد می شوید که اگر خواستید یادگاری بخرید همه قیمتی پیدا میشه اونجا. در کنار این پارک 2 پارک دیگه به نام های ارکید و پارک پروانه ها قرار دارد.

ما به علّت اینکه گرمای هوا اذیتمون داشت می کرد تصمیم گرفتیم که پارک ارکید که دقیقاً روبروی پارک پرندگان واقع شده رو ببینیم. صدها گونه گیاهی رو می تونید تو این باغ ببینید. برای علاقه مندان گل و گیاه قطعاً حکم بهشت را دارد. ورودیه ندارد و می توانید عکسهای زیبایی رو با توجه به خلوت بودن پارک شکار کنید. دیگه بعد از دیدن این 2 پارک با تاکسی های نسبتاً منصف روبروی پارک با 20 رینگت تا هتل رفتیم. نزدیک هتل در رستوران مک دونالد غذا خوردیم و بعد از استراحت جزئی در اتاق راهی برنامه دیگر امروز پوتراجایا شدیم.

(باغ پرندگان)

(باغ پرندگان)

(باغ پرندگان)

(باغ پرندگان)

(باغ پرندگان)

(باغ پرندگان)

(باغ ارکید)

(باغ ارکید)

(باغ ارکید)

نویسنده : پژمان شریفان