سفر به کوالالامپور (بخش 2)

برای رفتن به پوتراجایا باید به KL CENTRAL می رفتیم و از اونجا با یک قطار حدود 40 کیلومتر تا پوتراجایا را طی می کردیم. موقع خروج از هتل تعدادی هموطنانمان را دیدیم و تصادفی آنها هم 2 خودروی ون کرایه کرده بودند برای رفت و برگشت به پوتراجایا و 2 نفر جا داشتند. این شد که به اتفاق عدّه ای همزبان راهی پوتراجایا شدیم. ترافیک سنگین بعدازظهر را برای اوّلین بار در کوالا دیدیم چون ما تقریباً هه جا را تا آن موقع با مونوریل رفته بودیم. بیش از یک ساعت طول کشید تا به پوتراجایا رسیدیم. کلّیه دفاتر، ادارات و وزارتخانه های مالزی در این شهر کوچک قرار دارد.در کنار رودخانه آن توقف کوتاهی داشتیم و پس از آن به مسجد صورتی بزرگ و معروف پوتراجایا رفتیم. جای زیبایی بود ولی به نظر من با توجه به زمانی که تلف شد تا به آنجا برسیم ارزش نداشت.

(پوتراجایا)

(پوتراجایا)

(داخل مسجد پوتراجایا)

(پوتراجایا)

با صحبت با هموطنان در راه برگشت متوجه شدم که برخی از لیدرها به این دوستان ما اصرار داشته اند که کوالالامپور برای گشتن چیزی دیگر ندارد و با پرداخت نفری حدود 200$ می خواستند آنها را یک شب به جزیره دیگری ببرند. ما تعجب کرده بودیم و به آنها توضیح دادیم که وقت کم آورده ایم و به این فشردگی مشغول دیدن جاهای مختلف مالزی هستیم. چندین جای زیبای کوالالامپور رو به آنها توصیه کردم که به جای پرداخت هزینه سنگین برای رفتن به جزیره به آن مکان ها بروند. با موافقت جمع در برگشت به جای هتل به کنار برج های پطروناس رفتیم تا مراسم رقص آب آنجا را در شب مشاهده کنیم. مرکز خرید سوریا که در پایین برج ها قرار دارد اصلاً جای مناسبی برای خرید نیست و همه چی بسیار گران است. منظره شب برج های پطروناس بسیار زیباست و عکس های بسیار زیبایی را ما توانستیم در آن شب بگیریم. پس از آن در پیتزا هات غذا خوردیم (2 نفر حدود 30 رینگت) و حدود 12 شب بود که بعد این روز سنگین به اتاق رسیدیم....

(مجتمع سوریا)

(برج های پطروناس در شب)

روز پنجم- سفری همراه با میمونها

تعریف BATU CAVE رو خیلی شنیده بودیم. شاید تصویری که تو ذهن خیلیاست اون 200-300 پلّه تا بالا باشه ولی به نظر من یکی از زیباترین جاهای کوالا اینجا بود که توضیحشو می دم. BATU CAVE یا غار باتو آخرین ایستگاه قطار شهری کوالالامپور است. ما صبح برای رفتن باید خودمان را به یکی از ایستگاههای قطار شهری می رساندیم و از آنجا با قطار تا آنجا می رفتیم. با تاکسی تا ایستگاه SENTUL با تاکسی رفتیم با 8 رینگیت. از آنجا با قطار شهری یاKTM KOMUTER که چیزی شبیه به مترو تهران-کرج بود با فکر کنم نفری 2.5 رینگت رفتیم تا BATU CAVE، بسیار هم قطار خلوتی بود. البته می شد که با مونوریل تا KL CENTRAL و از آنجا که با تمام قطارهای شهری کوالا تقاطع دارد به BATU CAVE بروید. ولی یک مقداری لقمه را دور سر خود خواهید پیچاند!!

غار باتو ورودی ندارد و هزینه رفت و برگشت ما چیزی حدود 10 رینگت شد. نمی دانم چرا به لیدرها باید نفری 30-40$ پول بدهیم؟! از ایستگاه قطار که بیرون می آیید تعداد زیاد میمونها توجه شما رو جلب می کند. کمین می کنند تا نایلون غذایی دست توریستها ببیند و آن را از دست آنها قاپ بزنند. ای کاش میوه هایی که شب اوّل خریده بودیم و زمانی برای خوردنشان نداشتیم را برای این حیوانات شیطون آورده بودیم و شاد می گشتیم. 5-4 تا معبد کوچک قبل از رسیدن به پلّه های اصلی و غار را خواهید دید که می توانید آنها را نیز مشاهده کنید. معمولاً کاهنی با قیافه عجیب در معبد مشغول رسیدن به خدایی در داخل آن است که روبروی آن مملو از گل و غذاهای مختلف است.

جلوتر که می روید سمت چپ مجسمه بزرگ BATU که شکوه خاصّی دارد و طلایی رنگ است نمایان می شود. در کنار آن پلّه هایی تا بالای تپه قرار دارد. به بالای پله ها که می رسید شما وارد غار بزرگ باتو می شوید که در آنجا نیز مانند پایین معابد کوچکی قرار دارد. دیگر به بالا که برسید به خاطر تعداد زیاد میمونهایی که دیده اید از دیدن آنها هیجان زده نخواهید شد. یکی از بامزه ترین صحنه ها در اینجا دزدیده شدن غذاهای جلوی خدای چوبی توسط میمونهای فرز و زرنگ است. اصلاً تلاش در اذیت کردن میمونها یا زدن آنها نباشید که عواقب بدی خواهد داشت. اگر مجسمه و دیگر یادگاری ها را خواستید بگیرید در بالای پله ها ارزانتر می توانید پیدا کنید تا مغازه های پایین. راستی از نارگیل های خوشمزه کوالا که با نی می خورند غافل نشوید. برای رفع تشنگی معجزه می کند!

(بلیط قطار شهری)

(بدون شرح)

(یکی از کاهنین)

(پله های مقدس)

(یادگاری های مرتبط)

با کوهی از انرژی مثبت مجدّدا به ایستگاه قطار و از آنجا به KL CENTRAL می رویم. تاکنون این مرکز ایستگاههای شهر کوالالامپور را با دقت نگشته بودیم. برای خود مرکز تجاری عظیمی است با انواع رستوران های مختلف، فروشگاهها و مغازه های مختلف یکی دو ساعتی را صرف خرید و ناهار کردیم و سپس با منوریل به هتل بازگشتیم. برای عصر برنامه خرید از مرکز BERJAYA TIMES SQUARE رو گذاشته بودیم. مجموعه ای 7-6 طبقه با صدها فروشگاه مختلف بود. برای رفتن به آنجا سوار مونوریل شده و بعد از چند ایستگاه در ایستگاه IMBI پیاده شدیم که یک درب خروجی آن درون پاساژ باز می شد. گشتن در این مجموعه نیازمند حوصله زیادی است ولی حتماً اجناس با قیمت خوب و حراج های مناسب را نیز پیدا می کنید. ما زیاد از آنجا خرید کردیم. تا 10 شب که مجتمع بسته بود در حال گشتن بودیم. شام را در یکی از رستوران های پایین آنجا خوردیم و به اتاق برگشتیم. گشتن در این مغازه ها بسیار ما را خسته کرده بود.....

روز ششم –GENTING

روزی که با هموطنان خود عازم پوتراجایا بودیم. در رابظه با GENTING از راننده پرسیدم، ایشان به ما توصیه کرد که گنتینگ در حال بازسازی است و 2 سال دیگر افتتاح می شود ولی ما گوش نکردیم و خواستیم تجربه کنیم. GENTING 1 ساعتی حدوداً از شهر فاصله دارد و راه پرپیچ و خمی نیز دارد. از پایین ایستگاه KL SENTRAL به آنجا هر نیم ساعت اتوبوس دارد و از آنجا هم بر می گردد. امّا هر زمان که شما مراجعه کنید بلیط برای حدود 2 ساعت بعد گیر می آید. پس:

• بلیط برگشت را از همان ایستگاه موقعی که بلیط رفت را می گیرید تهیه کنید. با توجه به اینکه فقط فضای INDOOR مجموعه فعال بود و زمان حدود یک ساعت تا آنجا راه بود. ما بلیط رفت را 12:30 و برگشت را 19:30 گرفتیم و تقریباً کافی بود. (بلیط رفت و برگشت فکر کنم 24 رینگت هر نفر)

• بلیطی که از KL SENTRAL برای گنتینگ می خرید شامل تله کابین نیز می شود و نیازی نیست مجدّداً بلیط آن را جدا بخرید. (اشتباهی که ما کردیم)

• اگر صبح که عازم هستید بلیط برای مثلاً 2 ساعت آینده بود به جای اینکه به تاکسی ها 100 رینگت بدهید که سریعتر برسید. از KL SENTRAL بیرون آمده و در آن مدت محلّه LITTLE INDIA را که نزدیک آنجا هست کامل بگردید. بسیار خوش می گذرد!

اتوبوس شما را جایی پیاده می کند که سوار تله کابین آنجا باید شوید تا مستقیم به بالای کوه برسید. در این تله کابین از فراز جنگلهای زیبا عبور می کنید و پوشش گیاهی منحصر بفرد استوایی را به چشم می بینید. بعد از نیم ساعت وارد مجموعه شدیم. و دیدیم که فضای باز مجموعه که گویا شهربازی بزرگی بوده تلّی ازخاک است!! به داخل ساختمان ها رفتیم، ابتدا به کازینوی بزرگ آنجا رفتیم و چیز جذابی برای ما نبود چون هیچکدام از بازی ها را بلد نبودیم. سپس به شهربازی INDOOR مجموعه رفتیم. که بیشتر به درد کودکان می خورد. در آنجا یک FISH SPA یا همان ماساژ توسط ماهی ها رفتیم و واقعاً خستگی از تنمان بیرون آمد (قیمت 20 رینگت). سینما و یک پیست کوچک برف مصنوعی بود ولی ما نرفتیم. کلّا در گنتینگ قیمت همه خوراکی ها بیش از سه برابر قیمت آن داخل کوالا می باشد. بخشی برای بازیهای کامپیوتری بود که ساعتی را هم در آنجا گشتیم و سپس از طریق تله کابین و بعد اتوبوس به KL SENTRAL بازگشتیم. در حال حاضر GENTING بیشتر به درد کودکان می خورد ولی تجربه تله کابین و دیدن کازینو برای ما بسیار جالب بود و خوشحالیم که رفتیم.....

(اتوبوس های گتنینگ)

(تله کابین گنتینگ)

همان طور که گفتم نزدیک KL SENTRAL محلّه هندیهای مالزی قرار دارد. به بزرگی محله چینی ها نیست ولی برای علاقمندان به فرهنگ هند گشتن در این منظقه بسیار لذت بخش است. انواع دستبند، عود، لباس، پمادها و دیگر اقلام مربوط به هندوستان به وفور در مغازه ها یافت می شود. در آخر در رستورانی هندی و با راهنمایی بسیار گارسون شام خوشمزه ای خوردیم (حدوداً نفری 10 رینگت) و به هتل بازگشتیم. شب هم بازی ایران بوسنی بود و به اتفاق تعدادی از هم وطنان به رستوران ایرانی نزدیک هتل رفتیم و به رایگان و با لطف مدیریت آنجا بازی را دیدیم و حسرت خوردیم از اینکه صعود نکردیم....

(محله هندیها در شب)

(منوی رستوران هندی)

روز هفتم – برج های دو قلو

آخرین روز اقامت ما بود و قصد داشتیم جاهای باقی مانده را ببینیم. صبح تصمیم گرفتیم بازدید کاملی از برج های پطروناس که نماد کشور مالزی است در آخرین روز داشته باشیم. حدود 10:30 بود که به بلیط فروشی برای رفتن به بالای برج رسیدیم. این بلیط فروشی در طبقه زیر همکف مجتمع سوریا در پایین برج قرار دارد ، امّا به ما گفته شد که اوّلین زمان خالی بعدی برای رفتن به بالای برج 18:30 دقیقه است!!!؟! با یک مشورت تصمیم گرفتیم بلیط ها را برای همان ساعت به مبلغ نفری 80 رینگت خریداری کنیم تا بالای برج نرفته خاک مالزی را ترک ننماییم! می دانستیم که آکواریوم معروف مالزی نیز همان جا قرار دارد و با پرس و جو آنجا را در یک تونل بزرگ پیدا کردیم. نکته اینکه حتّی کارگران ساده این مجتمع، کامل به زبان انگلیسی مسلّط بودند. بلیط آکواریوم را نفری 38 رینگت خریداری کردیم و وارد شدیم. اوّلین بار بود که وارد چنین فضایی می شدیم. نورپردازی آنجا شبیه به اقیانوس بود. ابتدا بسیاری از موجودات دریایی کوچکتر نظیر اسب دریایی، عروس دریایی، مارماهی ها و....... را در محفظه هایی کوچک دیدیم و پس از آن وارد تونلی شدیم که دور تا دورمان حیوانات آبی بزرگ و کوچک فراوانی نظیر لاک پشت دریایی، سفره ماهی، کوسه و .... مشغول حرکت بودند و قسمت غذا دادن به این حیوانات که توسّط غوّاصانی داخل آب انجام می شد بسیار تماشایی بود.

(آکواریوم کوالالامپور)

(آکواریوم کوالالامپور)

(آکواریوم کوالالامپور)

(آکواریوم کوالالامپور)

(آکواریوم کوالالامپور)

(آکواریوم کوالالامپور)

از آکواریوم که بیرون آمدیم تصمیم گرفتیم برنامه رفتن به ZOO NEGARA رو لغو کنیم چون دیگر حیوانات مختلف را دیده بودیم. بعد از ظهر به هتل بازگشتیم. برای اوّلین و آخرین بار در استخر هتل که خیلی خلوت و تمیز بود آب تنی کرده و پس از استراحت کوتاه مجدّدا راهی برج های پطروناس شدیم. بلیط ها را تحویل دادیم. کارت مخصوص بازدید به گردنمان انداخته شد و در گروهی حدود 30 نفر که در آن ساعت ثبت نام کرده بودند، بازدید از برج ها را شروع کردیم. ابتدا حدود 40 طبقه بالا رفتیم و روی پل مابین دو برج دقایقی قدم زدیم و عکس گرفتیم. سپس با اسانسورهای سریع السیر به بالای برج رفتیم و در آنجا زمانی داشتیم تا عکس گرفته و از دوربین های قوی که آنجا بود شهر را ببینیم. متاسفانه آن روز غروب هوای کوالالامپور مقداری غبارآلود شده بود و خیلی مناظر واضح دیده نمی شد. ترجیحاً شما در روزی به بالای برج بروید که هوا تمیز باشد. سپس به پایین بازگشته و از در دیگری که وارد یک فروشگاه می شد خارج شدیم. در آنجا عکسهای زیبایی را که از هر زوجی گرفته بودند در یک قاب به قیمت 100 رینگت می فروختند که به نظر من نمی ارزید!

(بلیط برج های پطروناس)

(ساختمان روبروی برج از بالا)

(عکس از نوک برج)

روبروی برج های دوقلو اتوبوس های رایگانی پیدا کردیم که ما را تا چهارراه بوکیت بینتانگ می برد. شب آخر را به آنجا رفتیم، گشتیم و از اینکه شب آخر سفر بود حالمون هم گرفته بود. آخرین خرید ها و سوغاتی ها را هم گرفتیم و آخرین خرید ما هم چند کیلو از میوه های مالزی بود تا آنها را به تهران بیاوریم. به هتل برگشتیم. چمدان ها را جمع و جور کردیم و آماده بازگشت شدیم.

روز آخر- خداحافظ کوالالامپور...سلام تهران

آخرین صبحانه هتل را خوردیم. از پذیرش و پرسنل مهربان هتل خداحافظی کردیم و منتظر لیدر شدیم تا به فرودگاه برویم. لیدر شب قبل طی یک پیامک به ما ساعت حرکت از هتل را اعلام کرده بود. به فرودگاه رسیدیم. در یک صف طولانی برای گرفتن کارت پرواز ایستادیم. علی رغم تابلوهای بزرگی که اعلام می نمود از پذیرفتن بار غریبه ها خودداری کنید، بودند جوانانی که اغلب ادّعای دانشجویی داشتند و می خواستند از طریق مسافران بسته هایی را به تهران بفرستند که بالطبع کسی نپذیرفت. در فری شاپ گران کوالالامپور یک ساعتی وقت داشتیم که صرفاً تماشا کردیم. سوار هواپیما شدیم و تقریباً به موقع هواپیما پرواز نمود. هواپیمای برگشت صندلی های خالی زیادی داشت. تکان های نسبتاً شدیدی داشت و فکر کنم 5 بار از مسافران در وعده های مختلف پذیرایی شد. حدود 8:30 شب به وقت مالزی که البته می شد 5 بعد از ظهر هفتم تیرماه به وقت تهران به زمین نشست و بدین ترتیب بعد از 8 شبانه روز ما به منزل خود رسیدیم و کوهی از خاطره از این سفر استثنایی برای ما باقی ماند.

(هشدار های هما)

(فری شاپ مالزی)

نکات و توصیه های مهم در سفر به مالزی:

1. تقریباً در تمام طول سال دمای هوا کم و بیش یکسان و اندکی گرم است ولی نه خشک که شما را اذیت کند. پس هر موقع از سال که خواستید سفر خود را انجام دهید.

2. در فری شاپ مالزی جنس با قیمت مناسب پیدا نخواهید کرد. در داخل شهر همه چیز ارزانتر یافت می شود.

3. رینگت از تهران هم به سادگی می توانید بخرید. لزومی ندارد حتماً دلار برده و آنجا دنبال صرّافی باشید. فروش آن هم در تهران مشکل نیست.

4. هزینه ما دو نفر با شرح سفری که بیان شد و اینکه اغلب جاهای دیدنی را نیز خودمان رفتیم و خرید متوسّطی هم انجام دادیم به جز تور 1100$ شد.

5. جاهایی که نرفتیم ولی کم و بیش از آنها تعریف می شد:

a. دهکده فرانسویها

b. معبد بهشت و جهنم (واقع در مسیر گنتینگ البته در صورتی که با تاکسی بروید نه تله کابین)

c. باغ وحشی اصلی شهر یا ZOO NEGARA

d. خیابان دامان سرا و مرکز خرید IKEA

e. پارک پروانه ها

6. هزینه رفت و آمد در کوالالامپور با قطارهای شهری بسته به مقدار مسیر بین نفری 1 تا 3 رینگت و با تاکسی از 5 رینگت به بالا می باشد. تاکسی های دارای تاکسی متر را ابتدا حدود قیمت را بپرسید تا از مسیر دورتر شما را به مقصد نرسانند و کرایه بیشتری بگیرند.

7. آخرین زمان حرکت قطارهای شهری حدود 10-11 شب می باشد و تاکسی ها نیز از این ساعت 2 برابر می شوند.4

8. هموطنانی که هتل های SANI و DYNASTY بودند به شدّت از سرویس دهی هتل ناراضی بودند.

9. مالزی یکی از بهترین مقاصد توریستی برای مسلمانان است. چون اغلب، مسلمان (خانمها با حجاب کامل) هستند و حتی در پارک آبی و استخرها خانمها با مایوهای کاملا پوشیده اسلامی مشغول شنا و تفریح هستند و در فروشگاهها این قبیل مایوها را نیز می فروشند.

10. بعضی از مراکز تفریحی مانند SUNWAY LAGON,… یک روز در هفته تعطیل است. قبلاً از اینترنت اطّلاعات مربوطه را بگیرید.

11. در خرید میوه دقت کنید و زیاد خریداری نکنید. چون میوه های استوایی بیش از 2 روز حتّی در یخچال خراب می شوند. به میزان مصرف هر روز تهیه کنید.

12. اغلب ایرانیها با غذاهای آسیای شرقی مشکل دارند ولی ما از تجربه کردن غذاهای جدید به شدت استقبال می کنیم. این مورد سلیقه ایست. از قبل به فکر باشید. در رستوران های ایرانی قیمت ها بسیار بالاست (بالای 30 رینگت).

13. در ایستگاههای مونوریل و مترو می توانید توسط ماشینهای خودکار به سادگی مقصد و تعداد نفرات را روی صفحه نمایش آن بزنید و پول را وارد کنید. بلیط ها (ژتون ها) به شما داده خواهد شد.

14. برای رفع مشکلات ناشی از گرمازدگی، نوشیدن 100 plus و نارگیل با نی را هر روز فراموش نکنید.

15. اینترنت در هتل ها بسیار گران است. به صرفه ترین راه استفاده از اینترنت پرسرعت روی سیم کارت ها است. تورهای ایرانی معمولاً یک سیم کارت به هر خانواده می دهند. تقریباً تمام سوپرها شارژ سیم کارت می فروشند. با استفاده معمولی 30 رینگت اعتبار برای یک هفته شما کافی است!

انشالله که این سفرنامه مورد توجه شما قرار گرفته باشد و به این امید که تمام شما یک بار سفر به مالزی را تجربه کنید. سؤالی بود در خدمتم.....

نویسنده : پژمان شریفان