برای رفتن به چین، "سرزمین اژدهای سرخ" در مهرماه 1391 تور پکن- شانگهای را از یکی از آژانس‌های همکار آژانس قصر شیرین خریداری کردیم (ستاره نیکبان سفر). ویزای چین به صورت گروهی دریافت شده بود (گروه‌های 10 نفره) و باید برای خروج از قسمت پاسپورت چک، همه گروه با هم از گیت عبور میکردند که هماهنگ کردن و پیدا کردن این 10 نفر در فرودگاه امام کمی سخت بود.

روز اول

بعد از تاخیر 3 ساعته هواپیمائی ایران ایر و پروازی طولانی (بیش از 6 ساعت) حدود ساعت 9 صبح به پکن رسیدیم. در فرودگاه مجددا 10 نفری را که با ما ویزای گروهی داشتن پیدا کردیم و از گیت رد شدیم. نقاشی‌های بسیار زیبائی بر در و دیوار فرودگاه پکن نقش بسته بود به خصوص در قسمت پاسپورت چک. بعد از عبور از گیت و گرفتن چمدان‌ها تور لیدر را پیدا کردیم که یک همکار چینی به اسم هری هم داشت و به همه ما یک شاخه گل رز داد.

چون نمی‌توانستیم قبل از ساعت 2 برای تحویل اتاق به هتل برویم برنامه بازدید از شهر ممنوعه برای ما در نظر گرفته شده بود. پس از توضیحات مبسوطی که تور لیدر در مسیر به ما داد و انصافاً خیلی هم جالب بود، وارد میدان تیان آنمن (Tiananmen Square) بزرگترین میدان جهان شدیم که به طرز هنرمندانه‌ای گل‌ آرائی شده بود. نام میدان به معنای آرامش آسمانی است. ابتدا از جلوی موزه ملی که سردرش به نماد ستاره بزرگ کمونیسم مزین شده بود عبور کردیم و بعد از آن هم از جلوی بنای یادبود قهرمانان گذشتیم

موزه ملی چین و ستاره بزرگ نماد کمونیست بر سردر آن

 

گل آرائی میدان تیان آنمن

 

شهر ممنوعه (Forbidden City) کاخ سلطنتی 24 امپراطور در سلسله‌های مینگ (Ming) و چینگ (Qing) بوده و در قلب شهر پکن قرار گرفته است. مردم عادی بدون اجازه حق وارد شدن به کاخ را نداشته‌‌اند و به همین علت شهر ممنوعه نامیده شده است. این مجموعه بزرگترین مجموعه کاخ‌های جهان است و 74 هکتار مساحت و بیش از 8700 اتاق دارد. قسمت جنوبی مجموعه محل بازدید امپراطور و مردم و قسمت شمالی متعلق به خانواده امپراطور بوده است. رنگ زرد رنگ سلطنتی در چین است و تمامی کاخ‌ها و قصرهای این مجموعه با رنگ زرد تزئین شده‌اند تنها یک تفاوت وجود دارد و آن سقف کتابخانه سلطنتی است که به رنگ سیاه می‌باشد. چینی‌ها رنگ سیاه را نماد آب می‌دانسته‌اند و معتقد بوده‌اند که می‌تواند آتش را مهار کند.

به ورودی شهر ممنوعه رسیدیم که عکس بزرگ مائو تسه تونگ (رهبر کمونیست جمهوری خلق چین) بر سردرش آویزان بود. کمی عکس گرفتیم و داخل شدیم. واقعا وقت مناسبی برای بازدید از این مجموعه عظیم نبود. پس از 7 ساعت پرواز و خستگی راه، تنها 45 دقیقه وقت بازدید از کاخ‌های شهر ممنوعه به ما داده شد که اصلاً منصفانه نبود و چون این مجموعه در برنامه گشت رایگان تور بود ما بلیط نخریدیم و برنامه با 45 دقیقه بسته شد. بعد از کمی عکاسی و دیدین چندتا کاخ کوچک از مجموعه خارج شدیم و به سمت هتل پرزیدنشال (Presidential Hotel) حرکت کردیم.

ورودی شهر ممنوعه با تصویر بزرگ مائوتسه تونگ

 

نمائی از اولین حیاط شهر ممنوعه

 

شهر ممنوعه

 

شهر ممنوعه

 

هتل پرزیدنشال لابی خیلی قشنگی داشت ولی در سایت‌های مختلف درموردش خوانده بودم که هتل خوبی نیست. وقتی به هتل رسیدیم اتاقها حاضر نبود و بیش از 1 ساعت هم در لابی معطل شدیم و اجازه نشستن در فضای میانی لابی که کافی شاپ بود را هم نمی دادند که با اصرار تور لیدر راضی شدند و اجازه دادند که آنجا استراحت کنیم (توضیحات بیشتر را در صفحه نقد و بررسی هتل نوشته¬ام). همه خسته و عصبی شده بودند بخصوص همسفران مُسنی که دیگه صبرشان تمام شده بود. حالا ناهار هم نخورده بودیم و بسیار گرسنه بودیم. به دنبال پیدا کردن رستوران یا سوپر مارکت از هتل خارج شدیم. متاسفانه چینی ها در کمترین حد ممکن هم انگلیسی بلد نیستند و چون از قبل از این موضوع اطلاع داشتم چند جمله کلیدی به زبان چینی را از اینترنت گرفته بودم و پرینت آن را به همراه داشتم. مثل سوپر مارکت کجاست؟ یا دستشوئی کجاست؟ که خوشبختانه به کار آمد و بالاخره به کمک آن نوشته‌ها و زبان اشاره توانستند سوپرمارکتی در زیرزمین پاساژی در مجاورت هتل را به ما نشان دهند. کمی نان و آبمیوه خریدیم، یه بسته خرما هم از فرودگاه ایران خریده بودیم که اینها را خوردیم و شد ناهارمان.

لابی هتل پرزیدنشال

 

در نهایت حوالی ساعت 3 بعداز ظهر در طبقه 7 هتل اتاقی به ما دادند. سایز اتاق متوسط بود اما کمی بوی رطوبت میداد و از نظر تمیزی هم متوسط بود، بیشتر شبیه یه هتل 3 ستاره معمولی بود تا یه هتل 5 ستاره !!!!! کمی خوابیدیم و استراحت کردیم و قرار بر این بود که شب برویم تئاتر. تئاتر واقعاً عالی و هنرمندانه بود به خصوص قسمت آخر که طوفان شد و سیل آمد و واقعاً آب روی صحنه جاری شده بود، کاملا بی‌نظیر بود. شب را هم مجددا با نان و آبمیوه به سر آوردیم.

نمائی از تئاتر

 

نمائی از تئاتر

 

جاری شدن سیل در انتهای نمایش

 

روز دوم

صبح برای صبحانه رفتیم طبقه همکف، صبحانه عالی بود و همچنین سالن رستوران هم خیلی قشنگ بود. بعد از صرف صبحانه جهت بازدید بعدی به سمت کاخ تابستانی حرکت کردیم. کاخ تابستانی (Summer Palace) مجموعه عظیمی از باغ‌های سلطنتی است (727 هکتار مساحت دارد) که مقبره بیش از 13 امپراطور سلسله مینگ را هم در خود جای داده است. این مجموعه هم از 4 قسمت مختلف تشکیل شده که بازهم برنامه نامناسب تور اجازه بازدید قسمت‌های مختلف رو به ما نداد و تنها در کنار دریاچه کمی پیاده روی کردیم و یک قایق سواری 10 دقیقه‌ای هم بر روی دریاچه (بزرگترین دریاچه دست ساز مصنوعی به طول 7 کیلومتر) انجام دادیم. متاسفانه برنامه‌های تور برای بازدید از اماکن تاریخی و گردشگری خیلی نامناسب و کوتاه بود و اکثر وقت گشت‌های روزانه به مراکز خرید اختصاص داده شده بود که حسابی ما رو کلافه می‌کرد.

کاخ تابستانی

پس از بازدید کاخ تابستانی به مرکز مروارید رفتیم که مراحل تولید مروارید پرورشی و ... را به ما نشون دادند بعد هم اصرار شدید داشتند که حتما خرید کنیم که من یک گردنبند مروارید کبود خریدم. ناهار آن روز هم در رستوران طبقه بالای مرکز مروارید سرو شد، ناهار واقعا بد بود. از آن همه انواع غذاهای چینی بد بو فقط توانستیم کمی برنج شفته بخوریم با مرغ سوخاری شیرین و سیب زمینی سرخ شده، بقیه اش را واقعا نمی‌شد خورد اصلاً . به پیشنهاد همسفران کمی هم سس سویا ریختیم روی برنجمان که قابل خوردن شود. چینی‌ها اصلا از نمک استفاده نمی‌کنند و اکثر غذاهاشان یا مثل این برنج بی‌مزه بود یا مثل آن مرغ سوخاری شیرین!!!!!!!

مرکز خرید مروارید

 

تور بعد از ظهر رایگان نبود و نفری 50 دلار دادیم برای بازدید از پارک جهانی پکن (Beijing World Park). بعد از ناهار رفتیم به سمت پارک جهانی که ماکت تمام عجائب معماری دنیا با یک دهم سایز واقعی‌شان در آن ساخته شده بود و جای خیلی قشنگی بود. کلی عروس و داماد را هم برای عکاسی آورده بودند که من هم چندتا عکس از آنها گرفتم. برخی از ماکت‌ها رو اینجا نام میبرم : برج ایفل، کلیسای نتردام، کلیسا و میدان سنت پیتر واتیکان، پلکان کاخ آپادانای پرسپولیس، اهرام ثلاثه، معبد کارناک و مجسمه‌های دره فراعنه مصر، معبد انکور وت کامبوج، معبد بزرگ اندونزی، قلعه آلمانی نوش‌وانستاین، برج پیزا ، آکروپلیس یونان، تاج محل آگرا ، معبد بزرگ میانمار و ....

ورودی پارک جهانی پکن

بروشور و زمان بازدید و برنامه های پارک جهانی پکن

 

باغ چینی

 

باغ چینی

 

عروس و داماد چینی

 

کلیسای نتردام پاریس

 

تاج محل در آگرای هند

 

معبد انکور (انکور وَت. بزرگترین بنای مذهبی جهان) در کامبوج

 

قلعه Neuschwanstein متعلق به شاه لودویک در مونیخ آلمان

 

گنبد صخره در اورشلیم

 

مجسمه‌های فرعون، دره فراعنه یا وادی الملوک مصر

 

بعد از آن هم رفتیم به یک مرکز خرید که از نظر من هیچ چیز به دردبخوری نداشت، حدود یک ساعت بیرون پاساژ نشستیم تا خرید همسفران تمام شود که ماشالله تمامی نداشت. بعد از آن هم برگشتیم هتل و با همسرم رفتیم که پیتزا بخوریم، یه پیتزای بد مزه‌ای خوردیم که همه چیزش نپخته بود و روش کوفته قلقلی داشت، البته سفارش دادن پیتزا هم مشکلات خاص خودش رو داشت.

روز سوم

صبح روز بعد، هوا کمی ابری و بارونی شده بود با اینحال به سمت مرکز جید (ژادئیت) حرکت کردیم، جای بسیار قشنگی بود با مجسمه‌های فوق العاده زیبا و بسیار گران، آقائی هم همانجا تابلوهای زیبائی میکشید که خیلی جالب بودند و ما یه تابلو خریدیم با طرح ماهی‌های قرمز که نشان زندگی و باروری در چین هست. به طور کلی همه چیز در این مرکز خرید باشکوه بود.

نمونه‌ای از تندیس‌های تراشیده شده از سنگ ژادئیت

 

هنرمند چینی در حال نقاشی

 

نمونه‌هائی از نقاشی‌های به نمایش درآمده

 

بلیط ورودی مرکز جید

 

پس از بازدید به سمت دیوار چین حرکت کردیم. بازهم افسوس که تنها 40 دقیقه وقت داشتیم که بالا برویم و برگردیم. به همین دلیل خیلی کم توانستیم بالا برویم و متاسفانه این ورودی دیوار هم زاویه جذابی برای عکاسی نداشت و نمی‌توانستیم ادامه دیوار را ببینیم. با اینحال بالا رفتن از دیوار چین یکی از عجایب هفتگانه دنیا، خیلی هیجان انگیز بود. هوا سرد بود و باد شدیدی می‌وزید. پائین دیوار مردم با انواع قفل‌های کوچک و بزرگ دخیل بسته بودند که کلی خندیدیم. آخه آدم به دیوار دخیل میبنده؟؟؟؟!!!!. (البته در یکی از سفرنامه های دوستان خواندم که این قفل ها را عروس و دامادهای چینی میبندند تا عمر زندگی مشترکشان مانند دیوار چین طولانی و مستحکم باشد). جای تعجب اینکه نصف همسفران حتی از اتوبوس هم پیاده نشدند چه برسه به اینکه بالا بیایند. حالا برخی مسن بودند که هیچی، اما آدم واقعا از بعضی‌ها تعجب میکنه. خوب آمدید چین که دیوار چین رو ببینید دیگه !!!!! اگه قرار بر خرید اجناس چینی بود که تو ایران هم به وفور پیدا میشد. نمیدانم والا ما که حسابی حرص خوردیم از این نوع برنامه گردشگری تور و این همه همسفران علاقمند.

ورودی دیوار چین

 

ورودی دیوار چین

 

دیوار چین

 

قفل‌های بسته شده به پائین دیوار

 

برای ناهار رفتیم به مک دونالد، و پس از آن رفتیم به مرکز طب سنتی چین. پاهایمان رو گذاشتن توی یه محلول و با آب داغ و ماده دیگری ماساژ دادن که گفته میشد این ماده سموم بدن را کشیده و از طریق کف پا دفع میکند. بعد دکترها ویزیتمون کردن و از روی چهره و کف دست بیماری‌هامون را تشخیص میدادند (چینی ها معتقدند که هر قسمت از کف دست معرف یک بخش داخلی بدن است ) و یک عالمه داروی سنتی چینی تجویز می¬کردند. خانومی هم که به عنوان راهنمای مرکز برایمان توضیح میداد چینی بود اما ادبیات فارسی خوانده بود و مثل بلبل فارسی حرف میزد.

ورودی مرکز طب سنتی چین

 

نحوه تشخیص انواع بیماریها از روی کف دست

 

پس از آن به سمت مرکز چای رفتیم. توی راه استادیوم المپیک پکن رو دیدیم. در مرکز چای، روش تهیه و دم نمودن چای را نشان دادند و چند نمونه چای چینی را نیز به ما معرفی کردند. بهترین چای یک چای درختی بود به نام پیور (Pu-erh tea) که هر چه قدیمی¬تر بود گرون¬تر بود و خاصیت ضد چربی و کلسترول و .... داشت خیلی هم گرون بود. بازهم همسفران گرامی 10 تا 10 تا چای خریدند.

استادیوم المپیک پکن

 

اغذیه فروشی کنار خیابان

 

مرکز خرید چای

 

چای معروف و گرانقیمت Pu-erh tea

 

 

 

نویسنده : پرستو عطرسایی

 

جهت مطالعه ادامه سفرنامه کلیک کنید