در ابتدا لازم میدانم از مدیریت محترم وبسایت محبوب لست سکند و همه دوستان سفر نویس که این سفر رو برای ما تسهیل و اقتصادی نمودند، صمیمانه تقدیر و تشکر نمایم.

از اواسط اردیبهشت ماه بود که در جستجوی تور مناسب جهت مسافرت به کوالالامپوراز سایت دوست داشتنی لست سکند بودم که خوشبختانه زمان،شرایط و قیمت آژانس مسافرتی بهار پرستوها نظر منو به خود جلب کرد.بعد از اطمینان از اعتباراین شرکت ، تورهفت شب وهشت روز کوالالامپور با پرواز ماهان و هتل 4* نووتلBB ،رفت ساعت 22.30 روز جمعه هفتم خرداد 1395 و برگشت روز شنبه 15 خرداد ساعت 2315 رو به قیمت هرنفر 2250000تومان ( جمعا دو نفر4500000تومان)را انتخاب کردم.

چون ما در تبریز ساکن هستیم ،نیاز به حضور در تهران نبود وپس از واریز مبلغ به حساب آژانس، بلیط،ووچرهتل و بیمه مسافرتی بعد از چند روز از طریق ایمیل برامون ارسال شد.پس از اینکه خیالم از بابت تور راحت شد و حدود دوهفته ای تا زمان پرواز فرصت بود ،اطلاعات لازم رو از سفرنامه های موجود در سایت لست سکند جمع کرده و برای هرروز اقامت در کوالالامپور، برنامه ریزی کاملی انجام دادم.

چون سامانه دریافت ارز در بانک ملت یک هفته قبل از پرواز باز میشد، بنابراین روز دوشنبه سوم خرداد حواله 600 دلار ارز مسافرتی رو با نرخ هر دلار حدود 3050 تومان، از یکی از شعب ارزی بانک ملت در تبریز،اخذ کردم.

با توجه به تجربه مسافران قبلی تورهای کوالالامپور،همین 300 دلار کفاف همه هزینه های یک نفراز جمله ناهار و شام،گشتها و مختصر خرید رو در یک هفته اقامت،میداد اما جهت اطمینان خاطرو احتمال حوادث غیر مترقبه در سفر،همراه داشتن حداقل دوبرابر نیاز مالی به نظر من ضروری بود. لذا مقداری دلار آزاد هم به قیمت هردلار 3455 تومان، قبلا خریداری کرده بودم. البته وجود برادر زاده خانم در کوالالامپور که دانشجوی مقیم اونجاست هم قوت قلبی برامون بود.

ساعت 6صبح روز جمعه هفتم خرداد سال 1395با خودرو شخصی از تبریز عازم شدیم و ساعت 13به منزل خواهرم در غرب تهران رسیدیم.خوشبختانه در پارکینگ آپارتمانشون برای یک خودرو جا داشتند.بعد از پارک خودرو ، دید ارهای معمول ،صرف ناهار و کمی استراحت، ساعت 18 با تاکسی ،به فرودگاه امام(ره) رفتیم.مسیر نسبتا روان بود و قبل از ساعت 19 در ترمینال پروازهای خارجی بودیم. معمولا سه ساعت قبل از پرواز کانتر مربوطه باز میشه و مسافرگیری میکنن اما مونیتور پروازهای خروجی، پرواز مارو نشون نمیداد. ساعت 2030 شد و من احتمال میدادم که پروازمون با تاخیر همراه باشه. بالاخره صبرم لبریز شد ورفتم موضوع رو از اطلاعات پرواز جویا شدم و گفتند که خیلی وقته از طریق بلندگو اعلام شده و کانتر باز و مسافرگیری انجام میشه ولی مونیتور پروازهای خروجی به روز نیست!!!!

هرچند مهلت کافی داشتیم و کارهامون رو سریع انجام دادیم و قبل از گیت سوارشدن به هواپیما دلارهامون رو هم از شعبه بانک ملت گرفتیم اما تا لحظه آخر که من مونیتور رو نگاه میکردم ،هیچ اثری ازنوشته پرواز مانبود!!!

بعدا که با همسفرامون صحبت میکردم همه به این موضوع و گیج شدن در سالن خروجی اشاره داشتند.البته اینجور اتفاقات در ایران عجیب نیست و بارها از این نوع مسائل برامون پیش اومده و باید برای همه شرایط خودمونو آماده کنیم.

خوشبختانه پروازمون سرموقع(22.30) انجام گرفت و تاخیری نداشت.شماره پرواز، W5083 ونوع هواپیما A340-600 بود.هواپیمامون نو ، تمیز ، بزرگ ، کم صدا و یکی از بهترین هواپیماهای شرکت ماهان بود. گنجایش اون با هشت نفر در هر ردیف وبا وجود40 ردیف (ردیفهای اول و آخر تعداد صندلیها کمتر بود)،حدود300 نفرمیشد.

زمان پرواز هفت و نیم ساعت و ارتفاع پرواز 39000پا از سطع دریاو مسیر پروازی بعد از تیک آف ،به طرف زاهدان سپس کشورهای پاکستان،هندوستان،میانمار،تایلند و درنهایت مالزی و شهر کوالالامپور بود. دمای هوای بیرون 47درجه سانتیگراد زیر صفر و داخل هواپیما22 درجه بالای صفر اعلام گردید.حدودا یکساعت بعد از پرواز (ساعت23و30)شام سرو شد.سبزی پلو با مرغ یا پلوگوشت؟ سوالی بود که مهمانداران از مسافران میکردند.من سبزی پلو با مرغ ،ولی همسرم پلوگوشت رو انتخاب کرد.حدود چهار ساعتی بعد از صرف شام، استراحت مختصری در حالت خواب و بیداری داشتیم.فاصله بین صندلیها زیاد نبود، اما چون صندلی بغلی من خالی بود، نسبتا احساس راحتی میکردم.

سپس مدتی رو هم به خوردن صبحانه گذروندیم تا خلبان حسینی، خوشایندترین جمله رو به زبان آورد:"مسافرین محترم ما درحال کم کردن ارتفاع جهت فرود در فرودگاه بین المللی کوالالامپورهستیم ،لطفا پشتی صندلی خودرو به حالت عمودی در آورده و کمربندهای ایمنی رو ببندید.متشکرم."با توجه به اختلاف سه و نیم ساعتی ایران و مالزی دقیقا ساعت 09.55 به وقت مالزی هواپیما در فرودگاه کوالالامپور به زمین نشست.

مناظر اطراف کوالالامپور لحظاتی قبل از فرود

 

بعد از خروج از هواپیما با توجه به تابلوهای راهنما به سالنی رسیدیم که بایستی سوار ترن می شدیم.

سالن ترمینال خروجی فرودگاه کوالالامپورو محل سوارشدن به ترن

 

با ترن مسیر کوتاهی رو پیمودیم تا به سالنی رسیدیم که تابلوهای متعدد مهاجرت داشت. بعد ازثبت مهرورود به گذرنامه ها،چمدانهامونو از محل مخصوص ورود بار دریافت کرده و به طرف درب خروج هدایت شدیم.

باجه اداره مهاجرت جهت ثبت مهر ورود به گذرنامه و پشت آن محل دریافت چمدانها

 

در جلو درب خروجی توسط تابلوهای مختلفی که دست راهنماها بود ، شرکت ترانسفرمون رو پیدا کردیم.آقای محسن و خانم مهسا مسافران شرکت سفیداری رو در گوشه ای از سالن جمع کرده و بعد از تکمیل، سوار اتوبوس توریستی شدیم که ترانسفرما از فرودگاه به هتل و همچنین گشت شهریمون بود.

اتوبوس ترانسفر از فرودگاه به هتل وگشت شهری درکنار راننده مالائی آن

 

حوالی ساعت 12 همه مسافرای شرکت سفیداری سوار اتوبوس شدیم.ابتدا آقا محسن برای هر اتاق یک عدد سیم کارت تحویل داد وقرار شد تا در موقع صرف ناهار ،10 رینگیت(واحد پول کشور مالزی . هر دلار آمریکا معادل 4 رینگیت وهر رینگیت تقریبا معادل 800 تومان ایران با احتساب نصف دلار آزاد و نصف دلار مسافرتی یعنی حدودا هردلار3200 تومان) شارژکنیم تا قابل استفاده بشه و بعداز 3 ساعت تور شهری ، مسافرا به هتلهاشون هدایت بشن.

 

سیم کارت تحویلی یو موبایل (UMobile)به هر اتاق

 

فرودگاه بین المللی کوالالامپور(KLIA)تا شهرحدود 60 کیلومتر فاصله داشت و در این فرصت، آقا محسن اطلاعات کلی در مورد کشور مالزی و قیمت تورهاشون به ما داد. آب و هوا، اولین احساس ما در بدو ورود به کوالالامپور بود.کلا هوای این شهر در تمامی روزهای سال بین 22 تا 33 درجه سانتیگراد(با یکی دو درجه اختلاف) متغیر هستش و فصلی به اون صورت نداره تنها فصولش به کم بارش و پر بارش تقسیم میشه که از شهریور تا اردیبهشت زمان پربارش و از اردیبهشت تا شهریور(4 ماه)فصل کم بارش این شهر محسوب میشه.

البته با توجه به شرجی بودن هوا ،احساس گرما و عرق کردن بدن بیشتره به همین خاطر نوشابه های گازدار دارای املاح و کمی شیرین در رنگهای مختلف به نام 100+(هاندرد پلاس)در همه فروشگاههای سون الون(711) شهر به وفور وجود داره که نوشیدنش جهت جبران املاح دفع شده از بدن ضروریه و پزشکان، مصرف یکروز در میانش رو برای همه افراد توصیه میکنند.

ماهم در طول اقامتمون تقریبا هر روز یک بطری از اون مصرف میکردیم . قیمت متوسط هر بطری بسته به بزرگی ، کوچکی و ساده یا رنگدار بودنش حدود 4 رینگیت بود. نکته بعدی که توجه منو بخود جلب کرد ،طرز رانندگی و رعایت کامل قوانین و مقررات بود.در مالزی هم مثل بریتانیا و کشورهای تایلند و هندوستان (که هر سه کشور زمانی تحت استعمار انگلستان بودند)،فرمان اتوموبیلها در سمت راست و رانندگی از سمت چپ جاده انجام میشه.آسفالت جاده ها خوب، اتوموبیلها در حد نو ، تمیز ، به روز و مناظر اطراف جاده فوق العاده زیبا بودند.

 

اتوبان مسیر فرودگاه به شهر کوالالامپور

 

کشورمالزی با وسعت330000کیلومترمربع،28میلیون نفر جمعیت داره که 1400000نفردر شهرکوالالامپور زندگی می کنن.جالبه که این شهر علی رغم کوچک بودن ازنظر وسعت و جمعیت درمقایسه با شهری مثل تبریز، بعلت بالابودن زیر ساختهای گردشگری حدود 110 هتل 3ستاره و بالاتر و نزدیک به 60 مهمانپذیر،هاستل و مسافرخانه داره درحالی که کل هتلها و مهمانپذیرهای تبریز به 30تا هم نمیرسه.این کشور درسال 1957از یوغ استعمار انگلیس خارج و مستقل شده .

60درصدمردم مسلمان،20درصد بودائی،10درصد مسیحی و 10درصد باقی رو سایر ادیان تشکیل میده.درسال 2015 نزدیک به 30میلیون نفر گردشگر از این کشور دیدن کردند بطوریکه رتبه اول درآمد این کشوررا توریست و در رتبه های بعدی،نفت و گاز،صنایع قلع ،روغن پالم و شکلات تشکیل میده. ساعت یک ربع مونده به 13 به شهر کوالالامپور رسیدیم.

 

مناظری ازشهر کوالالامپور

 

ابتدا به یک معبد چینی رفتیم .البته چون ما قبلا در کشورهای تایلند و هندوستان تعداد زیادی معبد (که بعضی از آنها بسیار باعظمت بودند)دیده بودیم ،جذابیت خاصی برامون نداشت. ایکاش تورگردانها بجای معبد ،مخصوصا درکشور مسلمانی مثل مالزی، گردشگران رو در تور شهری به مسجد جامع و یا مسجدملی میبردند که فکر میکنم جذابیت بیشتری میداشت.

 

داخل معبد چینی در تور شهری

 

سپس به یک کارخانه شکلات که نزدیک معبد چینیها بود، رفتیم.تست شکلاتهای مختلف تولیدی کارخانه از کیفیت خوب این محصول در کشور مالزی حکایت داشت. با توجه به اطلاعات قبلی از خرید بعلت قیمت بالا،خودداری کردیم.

 

نمای بیرونی کارخانه شکلات

 

حوالی ساعت 14 برای صرف ناهار، به یکی از شعب مک دونالد رفتیم.

 

ناهار در مک دونالد

 

جنب مک دونالد، فروشگاهی بود که باهمراهی و راهنمائی آقا محسن ،سیم کارتمون رو 10رینگیت شارژکردیم که این مقدارشارژتا روز آخر نیازمون رو به ارتباطات تامین کرد.همچنین پشت فروشگاه یه صرافی بود که مقداری ازدلار هامون رو به رینگیت تبدیل کردیم.نرخ برابری هردلارمعادل 04/4 رینگیت بود. حوالی ساعت 15 به هتلمون (هتل نووتل4*) در مرکز شهر(klcc)رسیدیم .کار "چک این "هتل به سرعت انجام و اتاقمون رو تحویل گرفتیم.هتل درست پشت مجتمع بزرگ تجاری پاویلون و خیابان معروف بوکیت بینتانگ واقع شده بود

 

نمای بیرونی هتل نووتل

 

خیابان بوکیت بینتانگ و مجتمع تجاری پاویلون

 

قرارگرفتن در مرکز شهر(KLCC) و نزدیکی به ایستگاه مونوریل راجاچولان(با پای پیاده سه دقیقه)از مزایای مهم این هتل بود. لابی بزرگ ،اتاقهای خوب و مناسب با همه تجهیزات مورد نیاز اعم از تلویزیون ال سی دی،سشوار،سیفتی باکس،استخر و سونا،سالن بدنسازی ودو رستوران در طبقه 22 و همکف، حکایت ازهفت شب اقامت خوب و خوش برامون داشت. (توضیحات تکمیلی درمورد هتل،در بخش نقد و بررسی هتلهای کوالالامپور سایت لست سکند ،آمده است)

 

نمایی از قسمتهای مختلف هتل

 

بعد از مدتی استراحت در هتل،ساعت19 از هتل خارج شده و بطرف ایستگاه مونوریل راجا چولان به راه افتادیم:

 

نقشه خطوط مترو و مونوریل کوالالامپور

 

تهیه بلیط مونوریل توسط دستگاههائی شبیه خودپردازهای مابسیار ساده بود . در صفحه بزرگ لمسی، ایستگاه مورد نظر جهت پیاده شدن وتعدادنفرات رو مشخص کرده و دستگاه مبلغ رو نشان میداد . با فرستادن اسکناسهای مورد قبول از محل مخصوص ،دستگاه، تعداد سکه های پلاستیکی(بلیط) و باقیمانده پول رو تحویل میداد.برای هرنفر 5/1 رینگیت و مجموعا 3 رینگیت بهای بلیطمون شد.ایستگاه بعدی(بوکیت ناناس)پیاده شدیم وبعد از طی حدود100متر در خیابان امپانگ درست پشت کارخانه شکلات که صبح رفته بودیم، رستوران سالوما قرار داشت.

رستوران سالوما

 

با تهیه بلیط 120 رینگیتی به ازائ هر نفر از منو باز انواع غذاهای سنتی و بین المللی رستوران تا ساعت 20.30 استفاده کردیم و سپس برنامه های فرهنگی کشور مالزی توسط هنرمندان آنجا به اجرائ گذاشته شد.برنامه تا ساعت 22 ادامه داشت و چون مونوریل تا ساعت 23 کارمیکرد ، به همان طریق رفت به هتل بازگشتیم.البته با پای پیاده هم مسافت زیادی نبود (20 دقیقه پیاده روی)اما به خاطر خستگی و زود رسیدن به هتل ،مونوریل رو انتخاب کردیم.

رستوران سالوما و برنامه های فرهنگی آن

 

این برنامه با تور، 50 دلار بود که ما حدود 60000تومان به ازائ هرنفر صرفه جوئی کردیم.

صبح روز دوم (یکشنبه 9/3/95)اولین صبحانه رو در طبقه همکف رستوران هتل صرف کردیم. بجز پنیر و ماست ،تنوع اقلام غذائی در منوی صبحانه، هر سلیقه ای رو راضی میکرد.

صبحانه هتل نووتل

 

برنامه امروزمون بعد از صرف صبحانه ،آشنائی با شهر با استفاده از اتوبوسهای توریستی Hop-on Hop-off بود.این اتوبوسها ،در عرض کمتر از سه ساعت در کل محدوده داخلی و توریستی شهرتردد کرده و دارای 23 ایستگاه میباشندکه در هر ایستگاهی امکان سوارو پیاده شدن وجود داره و اگه بلیط نداشته باشی خودشون در ایستگاه های مشخص شده و اصلی که متصدی داره براتون بلیط صادر میکنه.قیمت بلیط هاهم برای هرنفر 45رینگیت بودکه 24 ساعت مهلت استفاده داشت.

نقشه مسیر حرکت و ایستگاههای اتوبوسهای توریستی شهری Hop-on Hop-off

 

ایستگاه اول، درست جنب رستوران سالوما ،جلو اداره مرکزی توریسم ، قرارداشت. اما ما در نزدیکترین ایستگاه به هتلمون( ایستگاه شماره 3 )سوار شدیم و بلیط فروشی هم انجام میشد. البته اگه بلیط هم نمیفروختن امکان سوارشدن بود چون در بعضی ایستگاهها بلیطها رو کنترل میکردند و اگر کسی بلیط نداشت میتونست همونجا بلیط تهیه کنه .

کلا مردم مالزی نسبت به توریستها زیاد سختگیرنیستند و با محبت ،احترام ولبخند،سعی در حل مسائل دارند. در هر ایستگاهی که دوست داشتیم پیاده میشدیم و بعد از 20دقیقه اتوبوس دیگری از راه میرسید ودوباره با نشان دادن همون بلیط سوار میشدیم. تورشهری این امکان رو برامون فراهم کرد که کلیه نقاط دیدنی شهر رو از نزدیک ببینیم و دیدکلی نسبت به شهر پیدا کنیم.

اتوبوس تور شهری Hop-on Hop-off

 

ایستگاه چهارراه بوکیت بینتانگ که رستوران ایرانی ناب هم در عکس دیده میشه

 

بخاطر علاقه ای که به موزه ،تاریخ و اشیائ قدیمی داشتیم ،در ایستگاه شماره 12 پیاده شدیم تا از موزه نگارا که مهمترین و بزرگترین موزه مالزی هست ،دیدن کنیم.این موزه در سال 1963 ساخته شده است.

با پرداخت 5 رینگیت از داخل موزه دیدن کردیم.

سردر موزه نگارا

 

داخل موزه نگارا

 

در قسمت انتهائی موزه و قبل از خروج( معمولا در تمامی موزه های شهرهای توریستی)،فروشگاهی از هدایاونمادهای آن کشور وجود دارشت که توریستها بتونن بعنوان سوغات و یادگاری از این هدایا تهیه کنند .

 

فروشگاه هدایا با نمادهای کشور مالزی قبل از خروجی موزه نگارا

 

بعد از حدود یکساعت دیدار از موزه نگارا ،دوباره سوار اتوبوسها شدیم و یک دورکامل تمامی شهر رو گشتیم .

 

نماهائی از اماکن و زیبائیهای کوالالامپوردر گشت شهری با اتوبوسهای Hop-on Hop-off

 

در سری دوم گشتمون در ایستگاه محله چینیها(china town) پیاده شدیم.

 

خیابان پتالینگ یا محله چینی ها china town

 

با توجه به اینکه امروز یکشنبه بود محله چینی ها پررفت و آمد و شلوغ بود.دو طرف خیابان پر از مغازه های جورواجور بود. حتی بعضی در وسط خیابان غرفه زده بودند و به سختی می شد از بین خیابان رد شد.بعضا اجناس خوب و با کیفیتی به چشم میخورد .بیشتر کیف ،کفش ، کمر و تیشرت بود .البته قیمت شکلاتهای نیم کیلوئی که کیفیت خوبی هم داشتند، خیلی مناسب بود.

هرچند مالزی بعلت قیمتهای بالا و کیفیت نه چندان عالی اجناس، محل مناسبی برای خرید نیست و ما این مطلبو میدونستیم و کلا برای خرید برنامه ای نداشتیم ،اما بخاطر کیفیت خوب و قیمت پائین برخی از اجناس در این محله(البته با کلی چونه زدن که لذت خاصی هم داشت)مقداری خرید کردیم.کلا محله چینیها ارزش یکبار دیدن و خرید برخی اجناس خوب با حداکثر چونه زدن رو داشت.

انتهای خیابان پتالینگ با فاصله حدود صد قدم به سنترال مارکت یا pasar seniمنتهی می شد.در این فاصله دیدن غذاهای مالائی و میوه های استوائی جالب بود.

میوه های استوائی و غذاهای مالائی در کنار خیابان

 

سنترال مارکت فروشگاه بزرگ و چند طبقه ای بود که قیمتهای بالنسبه مناسبی داشت و بیشتر صنایع دستی، شکلات ،روسری و زیورآلات بود.ما از این فروشگاه ،بعنوان یادگاری نمادکوچکی از کوالالامپور و شکلات برای سوغات خریداری کردیم.

نمای خارجی و داخل سنترال مارکت

 

ساعت ،هفت و نیم عصر بود و هوا داشت یواش یواش تاریک میشد . در کوالالامپور روز و شب تقریبا 12 ساعته ،هفت ونیم صبح طلوع آفتاب و 12 ساعت بعد غروب آفتاب رو شاهد بودیم.روبروی سنترال مارکت پایانه اتوبوسهای شهری به نام pasar seniبود.این اتوبوسهابا نام Go-kl cityBus که با 4 رنگ سبز،آبی،بنفش و قرمز مشخص بودند، هرکدوم در مسیر خاصی بصورت مجانی شهروندانشونو جابجا میکردند و ما با سوارشدن به اتوبوس بنفش در ایستگاه پاویلون درست جلو هتلمون پیاده شدیم.

در واقع به خاطر موقعیت بسیار خوب هتل ،ما میتونستیم درست از ایستگاه اتوبوس جلو هتل بصورت مجانی سوار اتوبوسهای بنفش شده(بنفش، نوشته روی مونیتور جلو و عقب اتوبوس بود نه رنگ بنفش اتوبوسها)ودر ایستگاه آخر(pasar seni)پیاده شویم.

جاهای دیدنی که نزدیک این پایانه بود،عبارت بودند از:

1-سنترال مارکت،که درست روبروی پایانه واقع شده بود(یک دقیقه پیاده روی)
2-خیابان پتالینگ(محله چینی ها)با دو دقیقه پیاده روی)
3-موزه ملی نساجی(national textile museum) با سه دقیقه پیاده روی4
4-معبد سری ماهاماریامان(sri mahamariamman temple)که قدیمی ترین معبد هندوها در کوالالامپور هستش با سه دقیقه پیاده روی
5-معبد چینی گوان دی(Guan di temple)معبد بزرگی که در سال 1888میلادی ساخته شده با دو دقیقه پیاده روی از سنترال مارکت
6-معبد چینی ژی یا(sze ya temple)که درسال 1864 ساخته شده با دو دقیقه پیاده روی از سنترال مارکت
7-میدان استقلال(merdeka square)که درست روبروی ساختمان سلطان عبدالصمد واقع شده و دارای پرچم بلند مالزی است که در نیمه شب 31اوت سال 1957(روز استقلال مالزی)برافراشته شده با پنج دقیقه پیاده روی از پایانه اتوبوسرانی
8-مسجد جامع(jamek masjid)که قدیمیترین مسجد کوالالامپور هست که درست جنب ایستگاه راه آهن واقع شده. این مسجدقرمز و سفید رنگ در سال 1909 به بهره برداری رسیده و سازنده آن یک مهندس انگلیسی به نام آرتور بنیسون هابوک هستش با 5 دقیقه پیاده روی
9-محله هندیها (lebuh ampang) یاlittle indiaکه اکنون با داشتن انواع رستورانها و مغازه های متنوع از محلهای پر رفت و آمد و دیدنی شهر محسوب میشه با فاصله 5 دقیقه پیاده روی10
10-کتابخانه مرکزی شهر(kuala lumpur city library)که در سال 1899 افتتاح شده با 8 دقیقه پیاده روی
11-کلیسای سنت ماری(cathedral of st.mary)که در سال 1895 افتتاح شده با 15دقیقه پیاده روی
12-مسجد ملی(the national mosque)با معماری منحصربه فردش که در محوطه خارج لیک گاردن(lake garden) واقع شده با 15 دقیقه پیاده روی
13-پارک پرندگان(kl bird park)با 20دقیقه پیاده روی از پایانه اتوبوسرانیpasar seni . متاسفانه ما بغیر از محله چینیها،محله هندیها و سنترال مارکت،بخاطر ذیق وقت فرصت نکردیم از بقیه جاهای دیدنی ذکر شده، بطور کامل دیدن کنیم(بعضی از مکانها رو در تور شهری از داخل اتوبوس Hop-on Hop-off دیدیم).

 

نقشه اتوبوسهای مجانی Go-kl cityBus

 

در تورمون با یک زوج جوان ، با حال و پرانرژی اردبیلی آشنا شده بودیم و اتفاقا آنها هم در هتل ماو اتاقشون در طبقه نهم در نزدیکی ما بود.برای امشب و صرف شام قرار گذاشتیم به رستوران ایرانی شیشاresturan shisha lounjeواقع در منطقهmontkiara.solarisسولاریس مونت کیارا بریم.

نقشه شهر کوالالامپور

 

چون فاصله رستوران با هتل ما زیاد بود(منطقه taman duta) ،ساعت 21 از سر خیابانی که هتلمون در اونجا قرار داشت ،با راننده یکی از تاکسی های قرمز رنگ(که قیمت و کیفیت مناسبی دارند) به توافق رسیدیم که مارو با 30رینگیت به اون رستوران ببره.(کلا چون به خاطر ساختمانهای بلند مرتبه و بافت خاص شهری، خیابانهای کوالالامپور پیچ درپیچ و یکم گیج کننده است ،سعی میکردیم با توجه به نقشه و مسیرمون قبلا با راننده تاکسی سر قیمت تموم کنیم تااز تاکسی متر استفاده نکنه) مسیرمون نسبتا طولانی بود و ساعت 21و30به رستوران شیشا رسیدیم.این رستوران ورودیه نداشت . از چند ساعت قبل دوستای اردبیلیمون میز رزرو کرده بودند وبعد از رسیدن به رستوران ،با احترام سرمیزمون نشستیم.

غذاها همه ایرانی و ازکیفیت خوبی برخورداربود.چون ما ناهار رودیروقت در کی اف سی خورده بودیم، به یک غذای سبک ،سالادو آبمیوه بسنده کردیم.بطورکلی ما در مسافرتهای خارج از کشور،از پرخوری پرهیز کرده و چون صبحانه رو کامل در هتل صرف میکنیم ،عصر حدود ساعت 17 یک وعده غذا میخوریم که بعنوان ناهار و هم شام محسوب میشه.

در طول این مسافرت هم از فست فودهای معروف مکدونالد،کی اف سی،ماری براون و غذاهای ایرانی وژاپنی که با ذائقه ما ایرانیها متناسب هست،استفاده کردیم.خوشبختانه رستورانهای متنوع وزیادی مختص کشورهای مختلف در همه مراکز بزرگ خرید و سطح شهر وجود داشت که با همه سلیقه ها میشد به راحتی یکی از اونا رو انتخاب کرد و من تعجب میکنم که بعضی از دوستانی که به مالزی سفر میکنند ، از نظر تغذیه با مشکل مواجه میشن.

رستوران با موزیک زنده همراه بود و ساعاتی به خوبی و خوشی گذروندیم و ساعت 2 صبح با همون تاکسی های قرمز رنگ و باپرداخت 30 رینگیت به هتل بازگشتیم.این برنامه با تور 50 دلار بود که ما نفری کمتر از 50رینگیت هزینه کردیم(حدود 120000تومان به ازائ هرنفر صرفه جوئی).

روز دوشنبه دهم خرداد، بعد از صرف صبحانه، با دوستان اردبیلمون وبا 10 دقیقه پیاده روی به برجایا تایمز اسکوایرکه درست جلوی ایستگاه مونوریل imbiواقع شده،رفتیم.درسته طبق نقشه، هتل ما با برج برجایا دو ایستگاه مونوریل فاصله داشت، اما بخاطر بافت مخصوص و خیابانهای شهر ومیانبر زدن این فواصل خیلی کمتر میشد. برجایا تایم اسکوایر دوتا برج چسبیده بهم هست که یکی مرکز خرید و دیگری هتله.

 

مرکز خرید برجایا تایمز اسکوایر

 

در طبقه هشتم ، دفتر فروش بلیط کولمار تروپیکال رو پیدا کردیم و برای فردا(سه شنبه)بلیط رفت ساعت 9.30 و برگشت 16به دهکده فرانسوی و ژاپنی روبه ازائ هرنفر 60رینگیت خریداری کردیم.سپس بوسیله مونوریل که ایستگاه imbiدرست جلوی هتل برجایا قرارداشت،به kl sentral رفتیم.

 

داخل کابین راننده مونوریل در حال نزدیک شدن به ایستگاه

 

کی ال سنترال پایانه مرکزی تمام خطوط ارتباطی مونوریل و مترو شهرمحسوب میشه.در ایستگاه آخر مونوریل وقتی پیاده شدیم خودمون رو داخل یک مرکز بزرگ تجاری دیدیم.

 

مجتمع تجاری kl sentral

 

سپس توسط تابلوهای راهنما و پرس و جو بطرف کی ال سنترال رفته واز قسمت انتهای سالن و توسط پله ها به طبقه پائین و پارکینگ راهنمائی شدیم

کی ال سنترال و پارکینگ اتوبوسها

 

در این ترمینال باجه های فروش بلیط به جاهای مختلف وجود داشت و ما از باجه مربوطه بلیط گنتینگ و تله کابین( sky way)برای امروز ساعت 13 رفت و 2030برگشت با قیمت هر نفر 22 رینگیت ، تهیه کردیم.در فاصله زمانی یک و نیم ساعته تا زمان حرکت ،در مجتمع تجاری جنب کی ال سنترال مشغول گشت شدیم و راس ساعت 13 اتوبوس حرکت کرد. مسیر 60 کیلومتری شهر تا ارتفاعات گنتینگ رو در یکساعت پیمودیم واتوبوس در جلوی ساختمان تله کابین نگه داشت تا بقیه مسیر تا بالای کوه که تاسیسات زیادی احداث شده، با تله کابین طی کنیم. ساعت 14 سوار تله کابین شدیم.

محل سوارشدن به تله کابین و مسیر آن تا بالای ابرها

 

حدود 20دقیقه طول کشید تا با تله کابین به بالا بریم و در محلی به نام فرست ورلد پلازا(first world plaza) پیاده شدیم.

تاسیسات عظیمی که شامل هتل، مراکز متعددخرید،تفریحات ، سرگرمی و انواع رستورانها و غذا خوریها بود.اگر قرار بود کامل این مجموعه رو بگردیم، به یکروز تمام نیاز داشتیم.

 

سالن بولینگ فرست ورلد پلازا

 

سالن دنیای برفی فرست ورلد پلازا

 

فروشگاههای سوغاتی متعددی وجود داشت.

نمادساعت بیگ بن لندن

 

فروشگاههای سوغاتی متعددی وجود داشت

 

فروشگاه سوغاتی وسائل زینت آلات

 

بعد از مدتی گشت و گذار،بطرف زیرزمین هتل فرست ورلد رفتیم تا توسط اتوبوسهای شاتل که طبق برنامه زمانی مشخصی حرکت می کردند، بطرف معبد بهشت و جهنم بریم.به این معبد در اصطلاح chin swee temple می گفتند.

اتوبوس شاتل معبد بهشت و جهنم

 

معبد بهشت و جهنم

 

مراتب جهنم و بهشت بصورت مجسمه هائی نشان داده شده بود.

 

مراتب جهنم و بهشت

 

ساعت 17.15 دقیقه با همون شاتل به هتل فرست ورلد برگشتیم.

 

</p >

دورنمای تاسیسات گنتینگ و بسیار دورتر کوالالامپور هم دیده میشه

 

حدود 3 ساعتی که برای بازگشت وقت داشتیم زمانی برای صرف ناهار در فست فود ماری براون ،گشت در اطراف هتل و خود مجموعه فرست ورلد و در انتها بازگشت با تله کابین و انتظار در طبقه پائین ساختمان تله کابین جهت سوار شدن به اتوبوس،صرف کردیم.

 

اتوبوس قدیمی دوطبقه در محل سوارشدن به اتوبوس در بازگشت از گنتینگ

 

ساعت 20.30 از گنتینگ با همون اتوبوس به کی ال سنترال بازگشتیم.حدود یکساعتی(از ساعت 21.30تا22.30)در مرکز خرید کی ال سنترال به گشت و خرید گذروندیم سپس با مونوریل به هتل(ایستگاه راجا چولان)برگشتیم.برای خرید بلیط مونوریل نفری 3 رینگیت پرداخت کردیم.درواقع هزینه هر نفرمون به گنتینگ با صرف ناهار،حدود 50 رینگیت شد .در مقابل قیمت تور 50دلاری ،نفری 120000تومان صرفه جوئی کردیم. روز سه شنبه 11 خرداد، مطابق بلیطی که روز قبل اخذ کرده بودیم،ساعت 9.30از جلو هتل برجایا توسط یک دستگاه ون ،عازم دهکده فرانسویها(کولمارتروپیکال) شدیم.

محل سوارشدن و وسیله نقلیه ون جهت عزیمت به کولمار تروپیکال

 

ارتفاعات برجایا که مجموعه کولمار تروپیکال درش قرار گرفته ، با وسعت بیش از 8 هکتار و در ارتفاع 800 متری از سطح دریا واقع شده و 45 کیلومتر با شهر کوالالامپور فاصله داره. هوای خنک ، مطبوع و امکانات رفاهی تفریحی مناسب برای سپری کردن یک روز آرام و دلچسب از ویژگی های این مجموعه زیباست.

کلیه بناهای این مجموعه اعم از هتل ، خیابان ها و مغازه های آن با سرمایه گذاری بخش خصوصی و به سبک معماری قرن شانزدهم دهکده های آلزاس فرانسه ساخته شده و سعی شده در کلیه جزئیات آن اصالت معماری اروپای چند قرن پیش حفظ بشه . از دیگر دیدنی های این مجموعه ، دهکده ژاپنی با چایخانه سنتی (japanese tea house) بود..علاقه مندان به گلف و اسب سواری نیز می تونن از امکانات ورزشی این مجموعه بهره مند بشن .

در بخش دیگری از این مجموعه باغ خرگوشها قرار داشت که بیشتر برای کودکان جذاب بود.مسیرش همون مسیر دیروزی ارتفاعات گنتینگ بودکه در اواسط جاده با یک سه راهی بطرف برجایا هیل متمایز میشد.

مسیر جاده دهکده فرانسوی که درارتفاعات برجایا واقع شده

 

ساعت10.30 در جلو دهکده فرانسوی پیاده شدیم.

 

مقابل دهکده فرانسوی محل پیاده شدن از ون

 

قبل از رفتن به داخل دهکده ،چون شاتل های مجانی ساعت 10.45 بطرف مزرعه ژاپنی حرکت می کردند،ترجیح دادیم ابتدا به مزرعه ژاپنی بریم .

 

شاتل مزرعه ژاپنی

 

مسیر بین دهکده فرانسوی و مزرعه ژاپنی که حدود 15 دقیقه طول کشید، بسیارزیبا و دیدنی بود که هوای خنک و مطبوعی هم داشت.

 

جاده دهکده فرانسوی تا مزرعه ژاپنی

 

از ساعت 11 تا 13 به مدت دو ساعت از زیبائی های مزرعه ژاپنی که سراسر باغ ،گل وگیاهان زیبابود ،بهره مند شدیم . در قسمتی از باغ کیمونو اجاره میدادند. با پرداخت 20رینگیت به مدت نیم ساعت یک دست لباس سنتی ژاپنی اجاره کرده و کلی در میان گلهای زیبا عکس و فیلم گرفتیم. قسمتی هم، باغ گیاهشناسی بود که انواع گلها و گیاهان زینتی از سراسر دنیا در فضای بسیار بزرگی جمع آوری شده بود.واقعا دو ساعت گشت در باغ ژاپنی کم بود اما چون باید ساعت 16 باز می گشتیم ،مجبور شدیم با شاتل ساعت 13 به دهکده فرانسوی برگردیم.

مزرعه ژاپنی

 

از ساعت13.15تا زمان بازگشت(16)در دهکده فرانسویها بودیم .ساعت 14 در داخل دهکده، یک گروه خواننده محلی (با توجه به تعداد زیاد ایرانیها )، برای ما چند آهنگ فارسی اجرا کردند.

 

دهکده فرانسوی

 

ساعت 15 بطرف پارک ماجراجوئی که حدفاصل دهکده فرانسوی و مزرعه ژاپنی بود،رفتیم تا از امکانات آن هم که شامل عبور از پل معلق و زیپ لاین بود، استفاده کنیم ،منتها بعلت بسته بودن آن مجموعه برگشتیم.

 

تابلو پارک ماجراجوئی

 

راس ساعت 16 با ون 9 نفره به کوالالامپور بازگشته و ساعت 17جلو هتل برجایاتایم اسکوایر(محل سوارشدن به ون) پیاده شدیم.عصردر مرکز تجاری برجایا ابتدا در مکدونالد ناهار خوردیم( هزینه دونفریمون 25 رینگیت )سپس بعلت قیمتهای نسبتا مناسب این مرکز ، تا شب مشغول گشت و خرید شدیم.

ضمن گشت در این مرکز تجاری، با یک زوج جوان که امروز از سنگاپور رسیده بودند، گرم صحبت شدیم و اونا از زیبائیهای سنگاپور صحبت میکردند ومارو تشویق به رفتن به اونجا کردند و ما هم تصمیم گرفتیم تا انشاالله درمسافرت بعدی، ضمن دیدن جاهای زیادی از کوالالامپور که فرصت دیدن نداشتیم،با تور سه شب سنگاپور و چهارشب کوالالامپور دوباره به این منطقه مسافرت کنیم

.ضمنا برای ما ژتون تخفیف پارک آبی سان وی لاگون رو دادند و چون قرار بود فردا ما به آنجا بریم ، میتونستیم از تخفیف 20درصدی اون ژتون استفاده کنیم.کل هزینه امروزمون به ازائ هرنفر 95 رینگیت شد (با احتساب 20 رینگیت اجاره کیمونو)که نسبت به هزینه 50دلار تور ،حدود 80000تومان صرفه جوئی کردیم.

نویسنده:فرشاد شفیعی شهیدلو

 

جهت مطالعه ادامه سفرنامه کلیک کنید