راهنما و سفرنامه جامع پوکت، بهشتی نهفته در جنوب شرق آسیا (قسمت سوم)

 

 

قسمت ششم : روز دوم – سفر به مرکز و جنوب جزیره پوکت(2 دسامبر سال 2017 میلادی برابر با 11 آذر سال 1396)

با مطالعه سفرنامه های متعدد و مطالعه زیاد در سایتهای خارج و گوگل مپ، یه نتیجه مهم گرفته بودم که رفتن به پوکت بدون گشت و گذار در نقاط مختلف شامل ویوپوینتها، سواحل، مناظر و جاذبه های اون لطف آنچنانی نداره. البته اکثر ایرانیها پوکت رو با تور فی فی، جیمزباند، رفتینگ و ... و ساحل هم فقط پتونگ و مراکز خرید اون رو می شناسن و تمام مدت اقامت در این محدوده میگردند. اما واقعا پوکت جزیره ای است که به نظر من میشه راحت یکماه و حتی بیشتر گشت و گذار کرد و جاذبه های جدید کشف کرد. درهر صورت بنده بنا به توصیه برخی قصد داشتم که موتور سیکلت کرایه کنم و جزیره را تا حد امکان بگردم. روی گوگل مپ هم از قبل حسابی نقاط جذاب و پیدا کرده بودم که بسیار زیاد و پراکنده بودند. صبحانه بسیار با کیفیت در هتل سرو کردیم. پس از آن  در ابتدا نیاز به سیم کارت که اینترنت داشته باشه داشتیم. سیم کارتی که خود لیدر به ما داده بود به نظرم نه تنها خوب نبود، بلکه به گمان من بابت دادن اون به توریستها، پورسانت هم میگرفتند! زیرا شما باید حداقل 300 بات شارژش می کردیم برای یک گیگ اینترنت. اما من که اینو از قبل می دونستم به سوپری رفتم و یه سیم کارت با ترافیک نامحدود 8 روزه با سرعت عالی با شارژ خریدم 200 بات.

خوب الان دیگه همه چیز آماده بود. اکثر جاهایی که موتورسیکلت کرایه میدادن پاسپورت رو به عنوان ضمانت ازت میگیرن. اما من جایی رو سراغ داشتم که موتور روزی 500 بات کرایه میداد بدون اینکه پاسپورتی ازت بگیره. این مرکز روی نقشه با نام Motorbike Renatal Phuket Trading as cheap as  رو سرچ کنید. البته شنیده بودم که ممکنه پلیس جلومونو بگیره و گواهینامه بین المللی و پاسپورت رو بخواد و اگر گواهینامه بین المللی نداشته باشی یه جریمه حسابی برات بزنه. از طرفی استاندارد ماشین و جاده در پوکت بر خلاف ایران هستش. یعنی فرمانها همه سمت راست ماشین هستند و مسیر رفت سمت چپ جاده و برگشت سمت است اونه. از طرفی پوکت یه جزیره کوهستانیه و مدام باید بالا و پایین بشیم. وقتی که به مرکز اجاره موتورسیکلت رفتم و یه کم سواری کردم (بار اولم بود سوار موتورسیکلت میشدم) با توجه به مطالبی که گفتم تصمیم گرفتم بیخیال موتورسیکلت بشم. برگشتم به ساحل و تصمیم گرفتم ماشین با راننده کرایه کنم. حدودنیم ساعت گشتم  و بالاخره یه ون تویوتا با راننده ای که اسمش دچا (Decha) بود برای یک گشت نسبتا کامل در مناطقی که گفتم 1200 بات توافق کردیم. بسیار خوش اخلاق و منصف به نظر می رسید که حقیقتا همین بود. کارت ویزیت ایشون:

ماشین ایشون ون تویوتا بود و می گفت که اونو 700000BHT (هر بات اون موقع 125 تومان بود و در مجموع حدود 80 میلیون تومان به پول ما میشد) بصورت قسطی خریده و باید حسابی کار کنه تا بتونه پولشو بده. در خصوص تایلند باید بگم که مردمانی عموما متوسط و فقیر هستند اما بسیار خوشرو و مهربان و مهان نواز و بی شیله پیله. بیشترین خودرویی که در تایلند میبینید از برند تویوتا هستش و بقیه هم بیشتر از سایر برندهای ژاپنی مثل نیسان و سوزوکی هستند. بگذریم. حدود  مسیر رو نشونش دادم و راه افتادیم. در همون ابتدا از من خواست که اجازه بدم دختر کوچولوشو هم بیاره. ما هم موافقت کردیم و اون که خونش در شهر پوکت بود به سمت خانه روانه شد و پس از اینکه دختر کوچولوی بامزش که با وجود سن کم به زبان انگلیسی مسلط بود(!) رو هم سوار کرد. ویدئویی از شهر پوکت:

تصویری از راننده و دختر با مزه اش:

نقشه مسیر از هتل دوانگجیت ساحل پتونگ تا شهر پوکت:

در ابتدا بنده در نظر داشتم کل ویوپوینتها و سواحل معروف پوکت رو ببینم، اما راننده گفت که همه رو نمیرسید. به هر حال برنامه ما به این شکل شد. ابتدا از پتونگ به شهر پوکت و از پوکت به سمت جاذبه عکاسی سه بعدی به سبب خطای چشم(Trikeye 3D)    و سپس به سمت معبد چالونگ  (Chalong temple)و بعدش به سمت منطقه بودای بزرگ(Big Buda) و سپس به سمت ساحل راوایی (Rawai beach)، ویوپوینت ویندمیل (Windmill Viewpoint) ، دریاچه نای هارن (Nai Harn lake) ، ساحل کاتا (Kata beach) ،  ویو پوینت کارن(Karon Viewpoint) ، ساحل کارن (Karon beach) و نهایتا بازگشت به ساحل پتونگ و هتل دوانگجیت. با این پروسه تقریبا بیشتر مناطق معروف پوکت رو میدیدیم. اما هنوز جاهایی باقی می ماند که دیگه باید از خیرش می گذشتم.

تصویری از این مسیر برنامه ریزی شده روی نقشه:

تصویر نقشه برنامه ریزی شده بصورت منطقه به منطقه:

 

بگذریم. بعد از اینکه راننده دختر خود را که خیلی بامزه بود سوار کردیم به سمت موزه عکسهای سه بعدی حرکت کردیم. این موزه در داخل پوکت بود و 10 دقیقه بعد به این موزه رسیدیم.  ورودی برای بزرگسال 500 بات(هر بات اون موقع 125 تومان که دلار حدود 3700 تومان و هم اکنون حدود 400 تومان که دلار 11400 تومان است) بود و برای ما دو نفر جمعا 1000 بات تمام شد. دخترراننده رو هم مجانی پشت سر ما فرستادند داخل و اون همه جا با ما بود. در ابتدا از ما خواستند که کفشها را در آوریم. در کل مسیر میبایست پای برهنه می رفتیم و به سبب بتونی بودن زمین در اواخر موزه پاهامون اذیت میشد. این موزه یک مسیر مشخص داشت که شروع و پایانش مشخص بود. این موزه از این قرار بود که تعدادی عکسهای بسیار بزرگ به همراه سایه های آنها که حالت سه بعدی داشت روی دیوار و گاها کف موزه نقاشی شده بود و در کنار هر عکس تصویری کوچک انداخته بودند که نشان می داد شما باید چگونه در کنار عسکهای بزرگ بایستید و عکس بگیرید. در نهایت تعجب به سبب خطای چشم  عکس خروجی کاملا سه بعدی  و بسیار زیبا در میومد. برخی از مکانها دیوارهایی کشیده بودند و روی دیوار نقاشی شده بودکه باید  طبق عکس راهنما در موقعیت خاصی در اون دیوار قرار میگرفتید و عکس می گرفتید. واقعا از این طراحی هنرمندانه حیرت زده شده بودیم و با خود می گفتیم چرا نباید در کشورمان برای توریستها مواردی به این سادگی داشته باشیم. در زیر تصاویری از این موزه رو خواهیم دید:

حدود 40 دقیقه سریع عکسهامونو گرفتیم و به سمت معبد چالونگ حرکت کردیم. مسیر حدود 10 کیلومتر بود که حدود نیم ساعت طول کشید. این مجموعه دارای محوطه بزرگ بود که ورودی آن رایگان بود و پر از توریست بود. بعد از درب ورودی اصلی در دو طرف جاده معابد زیادی بود. در این مجموعه آداب و سنن بودایی رو میشد کمی حس کرد. روشن کردن شمع و انداختن طرقه در یک محفظه گنبدی شکل برای رسیدن به آرزوها و لباسهای محلی و مجسمه های مقدس بودا در حالات مختلف به وفور دیده میشد. مجسمه های متعدد فیل که بچه ها بروی آنها سوار میشدند و عکس می گرفتند و حوضهای زیبا و پوشش درختی استوایی واقعا دیدنی بود. ما دوتا از معابد  بزرگش رو رفتیم و کمی هم در محوطه قدم زدیم و عکاسی کردیم. در عین آرامش ناگاهان صدای بسیار گوشخراش و مهیبی رو شنیدیم که بعدا فهمیدیم یک فضای نیم کتری گنبدی شکل وجود داره که تایلندیها معتقدند اگر آرزو کنند و طرقه به داخل آن بیندازند و صدای مهیبی بشنوند، ارزویشان برآورده میشود. در جای دیگر شمعهای بسیار کوچک میفروختند تا آنها را روشن کنید و در جامشعی مقدسی که گذاشته بودند  قرار بدهید. خلاصه هر گوشه ای از این دنیا اعتقاد و مراسمی برای خودشان دارند. برای دیدن نقاط بعدی بدون اتلاف وقت سوار شدیم و مسیر رو ادامه دادیم. در زیر تصویری از این مجموعه رو خواهید دید:

بعد از معبد چالونگ به سمت ویو پوینت(جایی که در ارتفاع قرار داشته و دید و منظره بسیار خوب بر روی منطقه بزرگ دارد) معروف بودای بزرگ که بر روی یکی از مرتفع ترین کوههای پوکت قرار داشت حرکت کردیم. این مجسمه بودای بزرگ که بسیار هم بزرگ بود از اکثر جاهای پوکت قابل رویت بود. مسیر سربالایی بود و بالاخره بعد از طی حدود 9 کیلومتر و زمان حدود نیم ساعت به این منطقه زیبا رسیدیم.  در طی این مسیر افرادی بومی مشاهده کردیم که این مسیر طولانی و خفن رو پیاده می رفتند! مسیر بسیار سرسبز و زیبا بود. تصاویری از این مسیر:

 

در ابتدای این مجموعه از ماشین پیاده شدیم و براه افتادیم. در ابتدای مسیر مجسمه های بودا که در کنار آنها مجسمه های کوچکتر بود و روی آنها عود روشن بود رو در سمت راست می دیدیم . مجسمه بودای بزرگ از زاویه پیدا بود. حدود 100 متر که جلو رفتیم به این ویو پوینت رسیدیم که منظره ای بسیار زیبا داشت. از این ویو پوینت پله های زیادی رو باید طی می کردید تا برسید به خود مجسمه بودای بزرگ که البته از همون پایین هم بخوبی مشخص بود. در کنار مجسمه سفید بودای بزرگ، یک بودای کوچک طلایی هم بود.  دقایقی رو به عکاسی و فیلمبرداری مشغول شدیم و آنجا را ترک کردیم به سمت مکان بعدی. تصاویری از این منطقه:

ویدئویی از این منطقه:

مسیر به سمت ویو پوینت بعدی که نامش ویندمیل) (Windmill Viewpoint بود رو ادامه دادیم. در این مسیر پس از طی حدود 14 کیلومتر طی نیم ساعت به ساحل معروف راوایی (Rawai beach)  رسیدیم. جاده ساحلی راوایی در سمت راستش رستوران و در سمت چپش پیاده رویی که پر از کافه بود رو شامل میشد . این ساحل زیاد توریستی نبود و پر از افراد بومی که در صندلیهای کافه های روباز نشسته بودند، بود. 

 پس از این ساحل  حدود 3 کیلومتر به فاصله زمانی ده دقیقه بالاخره به ویوپوینت مد نظر رسیدیم. این ویو پوینت بسیار زیبا و رویایی، یک پارکینگ بسیار کوچک داشت که از شانس ما جای خالی داشت. پیاده شدیم و پس از طی چند تا پله به این ویو پوینت رویایی رسیدیم. روبروی این منطقه یک جزیره به شکل کوه کوچک جنگلی هست که آبهای آبی اطراف آن منظره بسیار زیبایی به آن می بخشد.  تصاویری از این منطقه:

پس از عکاسی و فیلمبرداری بلافاصله سوار شدیم و به سمت نقطه بعدی که دریاچه نای هارن(Nai Harn Lake) بود حرکت کردیم. کمتر از 3 کیلومتر بعد آن به این دریاچه فوق العاده زیبا رسیدیم. ویدئوی این دریاچه:

 توریستها در اطراف این دریاچه در حال قدم زدن بودند و اطراف دریاچه ویلاهای زیبا مشرف به آن بود. همون موقع می گفتم ای کاش می تونستم مدتها در پوکت بمانم و حداقل چند روزشو در این ویلاهای مشرف به این دریاچه سپری کنم. بسیار بعیده که ایرانیها که اکثر غریب به اتفاقشون ساحل پتنگ یا نهایتا کارن رو برای اقامت انتخاب کنند، در این ساحل اقامت کنند و یا حتی بیان ببینش(پیشنهاد میکنم توی برنامتون حداقل بازدیدشو بذارید). تصویری از این دریاچه:

 

به سبب کمبود وقت(می خواستم قبل از شب مکانهای مد نظر رو ببینم) و نبود مکان پارک ماشین، از این منطقه رویایی گذری عبور کردیم و پس از طی بیست دقیقه مسیر و حدود 8 کیلومتر مسیر به ساحل زیبا و معروف کاتا (Kata beach)  رسیدیم. بنا به اظهار راننده بهترین ساحل پوکت  همین ساحل که برای خودش مثل راوایی بیچ شهری بود، هستش. دقیقا مثل ساحل پتونگ اما در مقیاس کوچکتر شهری بود ساحلی که همه امکانات و هتلهای خوب رو در بر داشت و میشد به عنوان یه مقصد برای اقامت انتخابش کرد. ساحلش هم مملو از تفریحات آبی بود. ابتدا از بافت شهری عبور کردیم و سپس به ساحل و جاده ساحلی رسیدیم. 

باز هم در این ساحل توقفی نکردیم و مسیر رو به سمت کارن ویوپوینت (Karon viewpoint) ادامه دادیم. این هم تصاویری از ساحل کاتا:

حدود 7 دقیقه مسافت 4 کیلومتری را که طی کردیم به ویوپوینت نامبرده رسیدیم. چند تا پله بالا رفتیم منظره ای بسیار زیبا از سواحل اطراف که بیشتر اون ساحل کارن بود رو رویت کردیم. از اینجا چندین ساحل چوکت کاملا مشخص بود. عظمت ساحل کارن که طولانی ترین ساحل پوکت محسوب میشه از اینجا کاملا مشخص بود. طبق معمول پر از توریست بود. پس از فیلمبرداری و عکاسی از این منظره کم نظیر برگشتیم و سوار شدیم و رفتیم به سمت آخرین مقصدمون در این روز که ساحل کارن(Karon beach) بود. تصاویری از این ویو پوینت:

ویدئویی از این دو ویو پوینت:

پس از طی 7 کیلومتر مسافت طی 20 دقیقه به ساحل کارن رسیدیم. این ساحل و شهر بسیار تمیز، دلباز، باکلاس و آرام بود که به سبب وسعت با اینکه توریستهای زیادی داشت، اما شلوغ به نظر نمی رسید. دو طرف جاده پیاده رو بزرگ بود که توریستها در حال قدم زدن در آن بودند. در این منطقه شهر و ساحل یکی بودند و جالب بود که این ساحل که به ساحل مورد علاقه ایرانیها که پتونگ  هستش  بسیار نزدیکه اما بر خلاف اون بسیار زیباتر و آرام تره. رستورانهای شیک و هتلهای لاکچری در این منطقه زیاد بود. تصاویری از ساحل کارن:

از کل ساحل این منطقه بصورت گذری فیلمبرداری هم کردم که تقدیم می کنم:

تفریحات آبی بیشتر شنا در این ساحل هست و بنده اثری از سایر تفریحات ندیدم. ساحل خلوت بود. از این ساحل هم گذری عبور کردیم و نزدیکهای ساعت 4 عصر در حالیکه بسیار گرسنه بودیم به هتل برگشتیم. از راننده خداحافظی کردیم و کارت ویزیتشو که قبلا براتون گذاشتم ازش گرفتیم.  بلافاصله برای صرف ناهار ایرانی  به سمت معروفترین رستوران ایرانی این ساحل که پادیران نام داره رفتیم.  نقشه مسیر هتل به این رستوران:

کافیه گوگل مپ رو روشن کنید و عبارت Padiran Iranian Restaurant  رو سرچ کنید. اینم آدرسشه:

204, 41 Soi La Diva, Pa Tong, Kathu District, Phuket 83150, Thailand

تصویری از محیط این رستوران:

این رستوران ایرانی کلیه غذاهای ایرانی و حتی قورمه سبزی و قیمه هم داشت. سبزی پلو با ماهیچه گوسفندی،  سبزی پلو با ماهی، سالاد شیرازی ، سوپ قارچ و دوغ سفارش دادم که رویهم 935BHT شد. شارژ دوربین تمام شد و نتونستم از غذا عکس بگیرم. تصویر فاکتور این غذا:

کیفیت غذا از بسیاری از رستورانهای داخل ایران بهتر بود. واقعا لذت بردیم. ماهیچه عالی پخته شده بود و ماهی هم قزل آلای خودمون بود که بسیار خوب با آرد سوخاری سرخ شده بود. سالاد شیرازی شامل خیار، گوجه و پیاز بسیار ریز شده با آبغوره و نعنای خشک  هم خیلی خوب بود و دوغ هم طعمی عادی داشت. اگر از غذاهای خارجی فراری هستید این رستوران قطعا یکی از بهترین انتخابهاست که صاحبش ایرانی هست و اینجا رو با خانومش که تایلندی هستند  با آشپز آموزش دیده تایلندی اداره می کنند. خلاصه برگشتیم هتل و پس از استراحت به سمت مرکز خرید معروف جانگسیلون راه افتادیم. این مرکز خرید بسیار بزرگ چند طبقه بزرگترین مرکز خرید منطقه پوکت محسوب میشه که در شهر پتونگ در نزدیکی انتهای خیابان بنگلا(همون واکینگ استریت معروف) قرار داره.

این مرکز بسیار بزرگ انواع برندهای پوشاک و تقریبا انواع رستورانهای بین المللی انواع برندهای غذای دنیا و کشورهای مختلف، شهر بازی، معروفترین برندهای بستنی، لوازم آرایشی و هر چیز دیگه ای که فکرشو بکنید رو داره. البته ساعت 21:30 تعطیل میکنه و اجازه ورود دیگه نمیده. بر خلاف شایعه هایی که میگن تایلند پوشاک گرونه و در پوکت هم گرونتره، شما به راحتی میتونید پوشاکهای برند و با کیفیت تایلندی و غیر تایلندی آف خورده و یا با قیمت معقول تهیه کنید. طبیعتا به سبب هوای تقریبا یکسان استوایی لباسهای گرم در پوکت  این مجموعه چند تا ورودی داره که ورودی اصلی اون بر خیابان معروف Thanon Ratuthit Songroipi Rd هستش. پس از 20 دقیقه پیاده روی به مسافت حدودی 1300 متری به این مرکز رسیدیم. نقشه مسیر این مرکز خرید از هتل:

آدرس و کلیه مشخصات این مرکز خرید در وبسایت این مرکز خرید به آدرس زیر:

www.jungceylon.com

 با اینهمه آدرس دقیق این مرکز خرید اینه:

Pa Tong, Kathu District, Phuket 83150, Thailand

طی مدت اقامت سه تا از بهترین وعده های غذاییمون رو در این مرکز خرید خوردیم. تمامی سوغاتیهامونم با قیمت عالی در همین مرکز خرید تهیه کردیم. در طی اقامتمون چندین بار به این مرکز خرید سر زدیم.

 تصاویری از این مرکز خرید:

 

با اینکه هنوز یکماه تا کریسمس مانده بود اما تزئینات کریسمس در این مرکز خرید بزرگ نصب شده بود. پس از یک گشت کوتاه در این مرکز خرید برای صرف شام بنا به پیشنهاد همسر محترم به برگر کینگ (Burger King) که در ورودی مرکز خرید بود رفتیم. از چهره توریستها مشخص بود که از همه جا دنیا اومدن. ساندویچ دوبل چیز برگر گوشتش(Long cheese Burger) که با نوشابه و سیب زمینی سرخ شده ارائه میشد به قیمت 570BHT  سفارش دادیم. سریع آماده شد.  همسرم خوشش اومد اما من به هیچ وجه. دوستانی که از این برند و مک دونالد خرید کردن می دونن که از نظر حجمی واسه ما ایرانیها کمه. خلاصه هر جوری بود خوردم و با سیب زمینی و نوشابه بسیار خوش طعمش سعی کردم سیر بشم. لذا اصلا اینجارو پیشنهاد نمی کنم. تاریخ فاکتور هم با اون روز همخوانی نداشت! تصاویری از غذا، محیط و فاکتور:

 

پس از اون به سمت هتل برگشتیم. در مسیر برگشت تعدادی از دکه ها که وافل های متنوعی در حضور مشتری با قیمت بسیار مناسب طبخ می کردند رو دیدیم که یکیش حسابی توجه منو جلب کرد و سفارش دادم. از تمام مراحل پختش فیلمبرداری کردم که حیفم اومد در این کلیپ کوتاه نبینید:

 طباخ بسیار خوش اخلاق و ماهر بود. حتی یک ذره هم دستش به قسمتهایی که قرار بود خورده بشه نمی خورد و کاملا بهداشتی عمل می کرد. بسیار سریع آماده شد و طعم بسیار دلچسبی داشت. اگر در کلیپ دقت کنید متوجه می شوید که انبه در تایلند هسته ندارد و موزها هم عموما بسیار از نظر سایز کوچکتر هستند. به ذائقه من از انبه و موزهای وطنی بسیار خوشمزه تر بودند. میوه های استوایی کلا طعمهای خاصی دارند که به ذائقه من بسیار لذیذ هستند.  تصاویری از این میوه ها همراه با نام و قیمت هر کیلو:

 

تصویر اول برش خورده چند تا از این میوه هاست که توی لیوان با نام میکس(Mixed) آماده بود به ارزش 100BHT که ما اینو انتخاب کردیم و بردیم گذاشتیم توی یخچال که بسیار لذیذ بود. فقط گواوا که آب میوه تکدانشو ایران خورده بودم بسیار لذیذتر از آبمیوه، اما دانه های بسیار ریز و سفت و دندان شکن داخلش بود که حسابی ضد حال زد. بدین ترتیب روز پر جنب و چوش دوم که پر جنب و جوش ترین روز سفرمان بود به اتمام رسید.

 

هزینه ها این روز :

1200BHT هزینه کرایه ماشین با راننده

935BHT هزینه ناهار

570BHT هزینه شام

100BHT میوه استوایی

جمعا 2805BHT

جمع هزینه ها از ابتدا تا امروز(بدون هزینه اصلی تور) : 6155BHT

 

قسمت هفتم : روز سوم - تور جزیره فی فی (Phi phi Island tour) (3 دسامبر سال 2017 میلادی برابر با 12 آذر سال 1396)

خوب بر اساس برنامه از قبل امروز برنامه سفر به جزیره معروف فی فی(Phi phi island) یا بقول بومی های اونجا جزیره پی پی را داشتیم. کوله پشتی که شامل دمپایی، مایو و حوله باشه رو پیچیدیم. تصویر ووچر این تور:

طبق ووچر باید ساعت 8:15AM تا 8:30AM در لابی منتظر ترانسفر این تور میماندیم. لذا صبح زود حدود ساعت 7 از خواب بلند شدیم و پس از صرف صبحانه بسیار لذیذ هتل(نسبت به روز قبل برخی اقلام متفاوت بودند) . ترانسفرها یکی پس از دیگری میومدن اما خبری از اسم ما توی لیستشون نبود.! ساعت 8:50 بود که بالاخره ترانسفر ما اومد و سوار شدیم و به راه افتادیم. طبق معمول ون تویوتا بود. تصویری از داخلش:

ظاهرا ما به سبب موقعیت هتل(تقریبا جنوبی ترین هتل پتونگ)  آخرین نفراتی بودیم که سوار شده بودیم. بعد از گذشت حدود یکساعت و طی مسافت حدود 43 کیلومتر به اسکله ای با نام لائم سای پیر (Laem Sai Pier) که تقریبا شمالی ترین قسمت استان پوکت هستش رسیدیم. نقشه این مسیر:

لیدر دستبندی نارنجی رنگ به ما داد و لیبلی نارنجی به لباسمون زد که بیانگر سطح خدماتی که باید دریافت می کردیم(مثل ناهار رایگان) بود. این اسکله بسیار خلوت بود و لیدر بهمون گفت باید صبر کنیم. دور و بر اسکله طبیعت نسبتا زیبایی داشت. ما هم از فرصت استفاده کردیم علاوه بر عکاسی از دور و بر اسکله، از یه دکه داخل اسکله که انواع اسموتی و  شیک و آبمیوه های استوایی رو داشت، یه اسموتی توت فرنگی که توی لیستش با نام مستعار Road Runner نوشته بود به قیمت 80BHT تهیه کردیم. صاحب دکه دو تا خانوم نسبتا نوجوان بسیار خوش اخلاق و خوش برخورد بودند. این اسموتی حسابی دمای بدنمون رو توی هوای شرجی اونجا پایین آورد و حسابی حال داد. حدود نیم ساعت بعد سوار کشتی شدیم. در زیر تصاویری از این اسکله و اطراف آن، دکه و اسموتی و کشتی که سوارش شدیم را خواهید دید:

 

جزیره فی فی  در حقیقت متعلق به استان کرابی (Krabi) هستش و که خود کرابی یه منطقه گردشگری مثل پوکت هستش. از ساحل که سوار شدیم تا هنگام رسیدن به این جزیره حدود 2 ساعت طول کشید. کمی که از ساحل فاصله گرفتیم دیگه فقط دریا مشاهده میشد. بر خلاف مسیر جزیره جیمز باند که بسیار زیبا و رویایی بود، در مسیر این جزیره صرفا دریا مشاهده می شد و خبری از اون کوههای جنگلی و تپه های سرسبز متعدد که از دل دریا بیرون آمده بودند، نبود(به جز یه تعداد معدود). تصویر نقشه این مسیر:

در زیر تصاویری از این مسیر رو خواهید دید:

برای ما که دو روز قبل مسیر بسیار زیبای جیمز باند رو دیده بودیم این مسیر جذابیت آنچنانی نداشت و برخی از توریستها هم خوابیده بودند. کم کم به سواحل این جزیره داشتیم نزدیک میشدیم. ناگهان رنگ آب و مناظر اطراف چنان تغییر کرد که باور کردنی نبود! آبهای آبی فیروزه ای و ساحل مرجانی و کوههای بسیار زیبا و جنگلی اطراف بسیار چشم نواز بود. پوستر این منظره رو قبلا دیده بودم. واقعا قابل توصیف نبود. کشتی قبل از اینکه به اسکله فی فی بره، در چند صد متری اون نزدیک به کوه و صخره های مرجانی توقف کرد. تصاویری از این منطقه:

لیدر گفت هر کسی می خواهد رایگان می تواند غواصی کند. یه عینک غواصی که یک لوله داشت می رفت داخل دهن و لوله ای از اون می رفت بالا. بدین صورت شما می تونستین روی آب شنا کنید و زیر آب رو ببینید و از راه دهن تنفس کنید. حدود یه 50 متری که شنا کردم صحنه ای در زیر آب دیدم که هیچوقت فراموش نمی کنم. یعنی صخره های مرجانی بسیار بسیار زیبا که ماهیهای آکواریومی فوق العاده ای که توی هیچ  آکواریومی تابحال ندیده بودم. جزیره کیش خودمون هم صخره های مرجانی داره اما بنا به گفته لیدر جزیره کیش تمام مرجانها مرده اند، اما انجا مرجانها زنده و بسیار بسیار زیبا بودند. ای کاش دوربینم ضد آب بود و میتونستم از این صحنه فوق العاده فیمبرداری کنم. البته آبهای ساحل این جزیره به سبب صخره های مرجانی زنده زیر آب بسیار خوش رنگ و دیدنی هستند. این منطقه ساحلی داشت که به جزیره میمونها مشهور بود. کشتی ما به این منطقه نرفت اما بهش نزدیک شد. در این ساحل زیبا میمونهای زیادی میومدن پیش توریستها برای گرفتن غذا. روی تور ما نبود. اینم تصویری از این ساحل:

در کنار همین ساحل کوچک، غاری قدیمی و مرموز با بادبان و چوبهای پوسیده دیده می شود که به غار وایکینگها معرف است. لیدر می گفت روایت است که وایکینگها مدتی در این غار زندگی می کردند. جالب اینکه دیروز هم لیدرجیمز باند یه غار کوچک رو گفته بود غار وایکینگهاست! اما این بهش بیشتر میومد. اینم تصویری از این غار:

اینهم کلیپی از جزیره میمونها و ساحل مرجانی بین آنها:

بعد از این بازدیدها لیدر به ناهار دعوتمون کرد که بصورت سلف سرویس بود. آناناس و هندوانه به عنوان دسر بود و غذای اصلی شامل برنج، متعلقات سالاد، سبزیجات پخته شده، مرغ سوخاری و یه ترکیبی از کرفس بود که یا تند بودند یا شیرین و به ذائقه اکثر ایرانیها سازگار نبود، اما من زیاد بدم نیومد. به هر حال با سالاد و برنج و مرغ سوخاری سیر شدیم. اینم تصاویری از غذا:

کشتی دوباره از ساحل فی فی دور شد و گشتی در اطراف زد. حدود 30 دقیقه بعد به جزیره فی فی رسیدیم. اینم نقشه و تصویری از ورودی این جزیره که جزء استان کرابی (Krabi) که لگوی Welcome to Phi Phi Krabi در ابتدای آن بود محسوب میشه:

این هم نقشه گوگل مناطق قابل تردد این جزیره :

همونطور که در نقشه می بینید این جزیره پر از هتل، ویوپوینت و جاذبه های دیگر هستش و راحت می شه دو سه روزی رو در این جزیره گذراند. همانطور که در تصویر می بینید مسیر ورود توریستها از اسکله این جزیره با نام آ تنسای پیر (Ao Tonsai Pier) هستش. ضمنا این جزیره دو ساحل با نامهای ساحل تنسای (Tonsai beach) در ورودی جزیره و ساحل لوه دالوم(Loh Dalum beach) در سمت دیگر جزیره هست که فاصله این دو ساحل کمتر از 290 متر هستش. تصویر نقشه این مسیر:

در این جزیره پیاده روهای نه چندان طولانی اما متعدد هستش که دو طرف اکثر پیاده روها رستوران، کافه بار، سوپر مارکت، پوشاک، مراکز  ماساژ و ... هستش. کشتی پهلو گرفت و از آن پیاده و وارد اسکله تنسای شدیم. صفی طولانی بود که باید نفری 20BHT برای سلامت جزیره پرداخت می کردیم. این مبلغ برای این گرفته میشه که زباله ها و ضایعات رو هزینه کنن و با کشتی ببرند به استان کرابی. تصویری از بلیط ورودی به این جزیره:

 لیدر گفت دو ساعت دیگه همینجا برای برگشت حاضر باشید. خلاصه وارد این جزیره شدیم. تصویری از اطراف این اسکله:

دقیقا همون مسیری رو که روی نقشه قبلی نشان دادم رو طی کردیم تا به ساحل لوه دالوم رسیدیم. تصاویری از این مسیر کوتاه:

 

این ساحل بسیار زیبا شنهای سفیدی داشت و تپه های جنگلی دو طرف آن را احاطه کرده بود. دمپایی رو در آوردیم و توی آب پیاده روی کردیم. آب تا فاصله های زیاد اصلا عمیق نبود. تقریبا تمامی توریستها در این ساحل آب تنی می کردند. تعدادی کشتی و قایق موتوری هم برای تفریح در این ساحل و سواحل اطراف موجود بود. تصاویری از این ساحل:

بعد از این ساحل تصمیم گرفتیم در پیاده روهای این زیر تردد کنیم. ابتدا مسیرمون رو شرق جزیره انتخاب کردیم و کل این مسیر رو گشتیم. نقشه این مسیر:

همونطور که قبلا عرض کردم این مسیر پر از کافه و رستوران و پوشاک و ... بود. به سادگی این نقشه نگاه نکنید، چون راحت در کوچه ها گم میشید و یا باید حافظه قوی داشته باشید یا اینکه از گوگل مپ استفاده کنید. تصاویری از این مسیر:

 دقیقا به سر جای اولمون یعنی اسکله تنسای برگشتیم و حالا مسیر نه چندان متنوع اما بکر و زیبای غرب جزیره رو پیاده روی کردیم. اینم تصویر این مسیر روی نقشه:

کل طول این مسیر کمتر از 800 متر بود که بیشتر آن در پیاده رو ساحلی بود. در سمت راست مغازه های پوشاکی تایلندی زیاد بود که همگی با کیفیت و قیمتهای مناسب بودند. مسیر رو ادامه دادیم و جایی که تمام میشد به سمت جنگلهای کوه مقابلش رفتم که منظره ای بسیار بسیار زیبا رو شاهد بودم. همونجا در حالیکه غرق در طبیعت بودم یه مورچه بزرگ پاهامو گاز گرفت که تا شش ماه جاش موند. اینم تصاویری از این مسیر:

با توجه به اینکه ما وقتمون آزاد نبود و باید قبل از دو ساعت از ورودمون  طبق گفته لیدر به اسکله برمیگشتیم نتونستیم بیش از این در این جزیره زیبا بمونیم. نهایتا کمی کنار ساحل ماندیم و عکاسی کردیم. تصاویر از ساحل زیبای این جزیره:

نهایتا بعد از جمع شدن تمام افرادی که با ما همراه بودن راس ساعت سوار کشتی شدیم و پس از دو ساعت دریانوردی نه چندان جذاب به ساحل رسیدیم و بلافاصله ترانسفر هر کسی رو به هتلش رسوند. استراحت مختصری کردیم. واسه شام رفتیم به جاده ساحلی پتونگ و برند معروف پیتزا یعنی پیتزا کمپانی (Pizza Company)  رو انتخاب کردیم. محیط زیبایی داشت و روی دیوارها عکس شهر های کشور ایتالیا مشاهده می شد. یه پیتزا سبزیجات و یه پیتزا مخلوط سفارش دادیم. بسیار لذیذ بودند. قیمتش هم مجموعا 550BHT شد. در زیر تصاویر این پیتزایی معروف و غذاها رو مشاهده می فرمائید:

نهیتا بعد از اون برای روز بعد از یکی از دکه های فروش تور که ظاهرا قیمتش هم خوب بود تور رفتینگ(Rafting Tour) رو که تعریفشو زیاد شنیده بودم به قیمت 1000BHT برای هر نفر(مجموعا 2000BHT) خریدیم. این نوع تور رفتینگ که ما خریدیم نوع معمولی و کم هیجان بود. انواع پرهیجان که سقوط از آبشار و قایق رانی در مسیر طولانی با سرعت بالای آب بود هم میشد انتخاب کرد(گرانتر هم بود). بدین ترتیب یک روز خوب دیگه هم در این جزیره رویایی به اتمام رسید.

هزینه ها این روز :

1800BHT هزینه تور همراه با ناهار

80BHT خرید اسموتی

40BHT هزینه ورود به جزیره فی فی

550BHT هزینه شام

جمعا 2470BHT

جمع هزینه ها از ابتدا تا امروز(بدون هزینه اصلی تور) : 8625BHT

 

 

قسمت هشتم : روز چهارم – تور رفتینگ(Rafting tour) (4 دسامبر سال 2017 میلادی برابر با 13 آذر سال 1396)

صبح زود از خواب بلند شدیم. حتما باید با خودمان لباس یدکی میبردیم چون خونده بودم که در این تور لباسهامون گلی خواهد شد. لباسها رو در کوله پشتی انداختیم و با خود بردیم. طبق ووچری که دیشب برای این تور به ما داده بودند زمان حضور در لابی هتل برای ما از 7:15  تا 9:30  بود!!! تصویر ووچر:

ساعت 7 که آغاز صبحانه بود، صبحانه لذیذ هتل رو خوردیم و از ساعت 7:30 تا حدود 9 منتظر ماندیم تا بالاخره لیدر آمد و ما رو سوار کرد و براه افتادیم. مسیر بسیار طولانی بود. حدود یکساعت و چهل دقیقه و طی حدود 90 کیلومتر مسافت، متوجه شدم از استان پوکت خارج شدیم و وارد استان فانگ(Phang NGA) شده ایم و در جایی زیبا توقف کردیم. اینجا غار میمونها(Monkey cave)  و معبد سوان خوها(Suwan Khuha Temple) بود. تصویری از این مسیر و مرز بندی دو استان روی نقشه:

همه پیاده شدیم . قرار شد 40 دقیقه بعد همانجا جمع بشیم برای مقصد بعدی. در ابتدا در جلوی ما یک کوه جنگلی بلند قرار داشت که صخره ای بود و پوشش گیاهی خاصی داشت. میمونها روی این صخره منتظر توریستها بودند که به آنها موز و ذرت بدهند. تمام آنها آویزان به درختها بودند و تا دستتون رو دراز می کردید دستشان را به سمتتان می آوردند و منتظر گرفتن غذا از شما بودند. حتی روی زمین هم پر از میمونهای کوچک بودند. قبلا خوانده بودم که اگر حواست نباشه دوربین و یا هر چیز دیگه ای هم داشته باشی ممکنه ازت تو هوا بزنن، پس حسابی مراقب بودم. تصاویری از این کوه و میمونها:

پس از کمی نگریستن به این جو تعامل با حیوانات توریستها، در مقابل غاری رو دیدیم(غاز میمونها) که ظاهرا هزینه ورودی داشت. نفری 30BHT ورودی دادیم و وارد این غار زیبا شدیم. در این غار چندین مدل مجسمه بودا دیده میشد. در جایی هم پله هایی دیدیم که باید با لباس خاص وارد اون قسمت میشدیم، گویا مجسمه بودای مقدس اصلی آنجا بود که ما نتوانستیم اونجا بریم. بعد از بازدید از این مجموعه از سمت دیگر غار به فضای نیمه بازی رسیدیم که پله می خورد و به سمت غار دیگری که فاصله اش کمتر از ده متر بود میرفت. غار بعدی بسیار زیبا بود و تخته سنگها و نورپردازی مناسبی داشت. در فاصله بین دو غار هم دوباره میمونها به سمت توریستها می آمدند واسه گرفتن غذا. البته کلا میمونها هیچ آزاری نداشتند. در زیر تصاویری از این مجموعه رو خواهید دید:

 

در نهایت به محیط این مجموعه بازگشتیم و از دور معبد سوان خوا رو هم دیدیم و منتظر ماندیم تا بقیه جمع بشن و به سمت مقصد بعدی برویم. تصاویری از معبد و محیط اطراف:

این هم یک کلیپ از این منطقه:

https://uplod.ir/fnczitzx964d/غاز_میمونها_و_معبد.mp4.htm 

 مقصد بعدی آبشار سانانگ مانورا بود. حدود نیم ساعت مسیر حدود 19 کیلومتری طی کردیم تا به این منطقه رسیدیم. تصویر نقشه این مسیر:

 

همه رو پیاده کردند و لیدر به سمت آبشار هدایتمون کرد و گفت 20 دقیقه دیگه همینجا جمع بشیم برای مقصد بعدی.  منطقه کاملا جنگلی و بسیار زیبا بود. پوشش درختان استوایی و ریشه های بزرگ آنها واقعا دیدنی بود. مسیر خوبی برای رسیدن به آبشار ساخته شده بود که از روی پل های متعدد و کنار رودخانه رد میشد. برخی جاها نیز صندلی برای نشستن گذاشته شده بود  و برخی جاها هم پله داشت. پس از طی مسافتی کوتاه به آبشار رسیدیم. زیبا بود اما مرتفع نبود. با توجه به محدودیت زمانی پس از کمی عکاسی و فیلمبرداری به جای اولیه بازگشتیم. تصاویری از این منطقه:

 

سوار ون شدیم و به سمت منطقه اصلی و قسمت اصلی تور رفتینگ که با نام کمپ اصلی تور رفتینگ استان فانگ  (PhangNGA ATV Adventure(Main Camp))  که همان جنگلهای سانانگ بود، رفتیم. این مسیر 8 کیلومتری را ربع ساعته طی کردیم. تمامی مسیرهای تور رفتینگ و جاهای دیگر پوکت کاملا سرسبز هستند. تصویر این مسیر روی نقشه:

بالاخره به قسمت اصلی تور و منطقه مربوطه رسیدیم. دیگه ظهر شده بود. در اینجا قرار بود چهار تا تور برگزار بشه. یکی قایق سواری، فیل سواری، ماشین سواری و زیپ لاین. لیدر به زبان انگلیسی نه چندان خوب برنامه رو گفت. بعدش ما رو به ناهار دعوت کرد. همونجا یک رستوران روباز بود که غذا از قبل انتخاب شده بود. غذا شامل برنج، خورشت مرغ و سبزیجات، سالاد سبزیجات تایلندی و مرغ سرخ شده بود که من طعم همشو دوست داشتم. برنج بسیار لذیذ، خورشت یکم تند بود اما بسیار خوش طعم بود، سالاد تایلندی شیرین بود. نهایتا آناناس هم به عنوان دسر سرو شد. تصویری از غذا:

بعد از سرو ناهار، ما ابتدا ماشین سواری رو انتخاب کردیم که که برقی بودند و چهار چرخ بزرگ و پهن داشتند (4 Wheel Driving). ابتدا صندوق امانات با کلید بهمون دادند که کوله پشتی و وسایلمون رو داخلش بزاریم. تصویری از این منطقه و ماشینهای چهارچرخ:

ماشینها دو نفره بودند. پس از پوشیدن جلیقه خانومم در پشت نشست و من هم شدم راننده در جلو نشستم. ابتدا تمام ماشینها پشت سر هم حالت قطار می شوند که ظرفیت هر کدام دو نفر است و سپس یک نفر آموزش نحوه گاز و ترمز گرفتن را می دهد. پیست بسیار زیبایی طراحی شده که مسیر را کاملا مشخص می کند. این پیست با اینکه در دل جنگل است اما پر از گل و لای هست و حتما باید از هتل با خودتون لباس جایگزنین و حوله ببرید، چون مطمئنا هر چقدر هم که احتیاط کنید باز هم شوار و پیراهنتان گلی خواهد شد. مسیر دارای فراز و نشیب و پل چوبیست و بسیار زیباست. اگر معطل کنید یا آرام برانید باعث میشوید که پشت سریهای شما معطل شما بشوند، چون اکثر مسیر باریک است به راحتی دو ماشین نمی توانند از کنار هم رد بشوند. از بابت تعادل ماشینها خیالتان راحت باشه، چون طوری طراحی شده اند که به هیچ وجه چپ نمی شوند. یکی دو جا به حاشیه جاده آسفالته می آیید و دوباره به جنگل می روید. خیلی خیلی لذت بود. به هیچ وجه نمیشه در این قسمت تور ایستاد و فیلم و عکس گرفت. تازه خیلی باید تلاش کنید که از قافله عقب نمونید. این قسمت حدود نیم ساعت طول کشید و بسیار بسیار هیجان انگیز و لذت بخش بود. صرفا چند تصویر از پیست رو ببینید:

اینهم تصویر شلوار همسرم بعد از این ماشین سواری اونم تازه بسیار آرام و با احتیاط:

خلاصه شلوارهامونو عوض کردیم. قسمت بعدی قایق سواری بود. هر 5 نفر رو سوار یک قایق بادی بزرگ می کردند و هر قایق هم راننده مخصوص به خود را داشت. همراه ما از کشور فرانسه بودند. چون می دونستم حفظ تعادل در این قسمت خودش به خودی خود مشکله، دوربین همراه خودم نبردم که کار خوبی هم کردم. جلیقه را مجددا پوشیده و سوار شدیم. با اینکه کم خطرترین و کم هیجان ترین تور قایقرانی رو گرفته بودیم اما باز هم در طول مسیر قایقران که فردی بسیار خوش اخلاق بود ما رو از عمد به سنگهای اطراف رودخانه می کوبید و چهاردستی باید خودمونو می گرفتیم که نیفتیم. بسیار لذت بخش بود. پس از طی حدود 4 کیلومتر مسیر این قسمت هم به پایان رسید. هنگام که فیل سواری می کردیم از دیگران که قایقرانی می کردند  چند تا عکس گرفتم که تداعی کننده قایقرانی تور رفتینگ باشه براتون:

از همون جا ماشین سوارمون کرد و به همونجایی که سوار شده بودیم آوردمون.  قسمت بعدی زیپ لاین بود. دقیقا سمت مقابل این مجموعه در طرف دیگر خیابان زیپ لاین بود. پیاده رفتیم به سمت زیپ لاین. این زیپ لاین جوری طراحی شده که ترس به حداقل برسه و هیجان لازم رو هم داشته باشه. حداکثر ارتفاع شما از سطح زمین حدود 10 متر هستش و زیر پای شما هم دریاچه کم عمق قرار داره. کل مسیر کمتر از 600 متر هستش و شیب آنچنانی هم نداره. کلاه ایمنی و جلیقه نجات هم باید بپوشید. خلاصه از همون اولش احساس امنیت می کنید. سرعت آنچنانی هم در طول مسیر نمی گیرید. از پله های زیپ لاین بالا رفتیم. بالاخره نوبت بنده رسید و پس از پوشیدن جلیقه با یک هل حرکت شروع شد. خیلی لذت داشت. اماکمتر از یک دقیقه طول کشید.  این هم یه کلیپی از نفر قبل از بنده از این زیپ لاین:

بعد از زیپ لاین نوبت به فیل سواری رسید. ماشین سوارمون کرد و حدود چند کیلومتری بردمون جلو. توی دل جنگل کنار رودخانه یک سکو بود که باید از آن بالا می رفتیم تا همسطح فیلها بشیم. حتما باید دمپایی رو هم در بیارید. روی پشت فیلها صندلی فلزی دو نفره بود که با بند محکم بسته شده بود. بالاخره نوبتمون شد. فیل سواری بسیار لذتبخش و به نظر من آرامش بخشه. ابتدا فیل از کنار رودخانه به داخل جنگل رفت و پس از طی مسافتی کوتاه مجددا دور زده و به لبه رودخانه آمده و در حاشیه رودخانه به همانجایی که سوار شدیم برمیگردد. رابطه بین صاحب فیل و فیل بسیار جالب بود. دقیقا مثلا فرزند باهاش رفتار می کرد.چند جا فیل ایستاد و شروع به بازی کردن با شاخ و برگ درختان با خرطومش کرد که باعث شد همه فیلهای پشت سر معطل بمانند، اما صاحب فیل تا زمانیکه فیل خودش بازی را رها کند منتظر ماند. در صورت تمایل می تونستید به صاحب فیل بگید که خودتون می خواین فیل رو هدایت کنید. در اینصورت صاحب فیل از آن پیاده می شد و شما دقیقا روی سر فیل می نشستید و صاحب فیل از پایین هدایتش می کرد. این قسمت تور رفتینگ که آخرین قسمتش هم بود با خاطره ای خوب تمام شد. تصاویری از فیل سواری:

این هم کلیپی کوتاه از فیل سواری:

 پس از فیل سواری همه رو سوار ماشین کرده و به منطقه مرکزی برگرداندند و این تور مهیج کلا به پایان رسید. پس از اینکه همه جمع شدند، همه رو به هتلهای خودشان برگرداندند. طبق معمول استراحتی کردیم و راه افتادیم به سمت مرکز خرید جانسیلون برای صرف شام. تصویری از رستورانهای مسیر:

در یکی از رستورانهای مسیر تصمیم گرفتم غذای دریای بخوریم. رستورانهایی که غذای دریایی داشتند زیاد بود. بیشترشون ماهی و جانداران دریایی تازه و گاها زنده داشتند. نام رستورانی که ما انتخاب کردیم دی لیش (Dee Lish)  بود که احتمالا نام اصلی یا قبلی اون Hemingway Restaurant بوده، چون روی سربرگ فاکتورش اینو زده بود. 

نقشه مسیر هتل به رستوران:

 روال بر این بود که شما ماهی، میگو، لابستر یا ... رو از داخل ویترین رستوران انتخاب میکنید و مسئول مربوطه اونو وزن می کنه و قیمت تمام شده اونو بهتون میگه و در صورت تمایل سفارش می دید و یا یکی دیگه رو انتخاب می کنید. ما یه نوع ماهی که قیافش به ماهیهای خودمون شبیه تر بود انتخاب کردیم بدون هیچگونه نوشیدنی و ... .که بعد از اینکه وزن کرد و حساب کرد 504BHT تایلند شد(یاد آوری اینکه اون موقع(آذر 1396) هر بات 125 تومان بود).  حدود نیم ساعت طول کشید تا برامون با ادویه مخصوص خودشون روی باربیکیو پختنش و آوردن. دورچین هویج، گوجه فرنگی، کلم و لیمو داشت. کیفیتش نه خوب بود و نه بد، فقط به نظر من طعم ماهیهای خودمون خیلی بهتره، چون مزه خاصی نداشت. البته بوی بد هم نمی داد. سسش دو مدل بود که یکیش شیرین و تند بود(!!!) و دیگری تند و ترش. سس شیرین و تند بد نبود اما همچینم جالب نبود. سس دیگر هم اینقدر مزه عجیب و غریبی داشت که لب نزدیم. در هر صورت پیشنهاد می کنم گول قیافه ماهیهای تایلند رو نخورید و حتما قبل از سفارش تحقیق کنید. قبلا به ما گفته بودند که فقط ماهیهای سوخاری اونجا خوشمزست، اما ما گول ظاهر ماهیهای اونجارو خوردیم. رستوران خوب بود اما غذا طعمی نداشت. نهایتا محیط رستوران خوب بود اما غذا به ذائقه ما بی مزه بود و کلا این رستوران رو واسه ذائقه ایرانی پیشنهاد نمی کنم. تصویری از این رستوران،  غذای اون و فاکتور مربوطه:

بعدشم برگشتیم به هتل و یکی دیگه از روزهای خاطره انگیز به اتمام رسید.

هزینه ها این روز :

2000BHT هزینه تور همراه با ناهار

504BHT هزینه شام

جمعا 2504BHT

جمع هزینه ها از ابتدا تا امروز(بدون هزینه اصلی تور) : 11129BHT