تا قرن بیستم، پاپوش های سنتی به مدت هزاران سال در ژاپن استفاده می شدند. امروز این کفش های کلاسیک به هنگام پوشیدن لباس های سنتی ژاپنی از یوکاتا گرفته تا کیمونوهای رسمی، بهترین انتخاب شما به شمار می روند. در این مطلب رایج ترین مدل ها و موارد استفاده ی آنها را به شما معرفی می کنیم:
- واراجی
واراجی صندل های بافته شده از حصیر هستند. از جمله سنتی ترین مواد برای تهیه ی این صندل ها حصیر برنج است. این صندل ها را همچنین می توان با تابی (جوراب های لا انگشتی و سنتی ژاپنی) پوشید. طناب های حصیری دور مچ نیز می چرخند و تخت کفش را به صورتی ایمن به پا محکم می کنند. در عصر «ادو»، سامورایی ها و روستاییان از این کفش های کاربردی استفاده می کردند. امروز، واراجی را در فستیوال ها و مسابقات و گاهی بر پای راهبان بودایی می توان دید.
- گتا
در گذشته، گتا استفاده ی کاربردی داشته و وظیفه ی آن بالا نگه داشتن کیمونو از روی زمین و دور از گودال های آب، برف و آلودگی بود. در طول زمان، این کفش ها به گزینه هایی معمول از کفش سنتی و مناسب برای یوکاتا (کیمونوهای سبک وزن تابستانی) تبدیل شدند. آنچه در تمام گتاها دیده می شود پایه ی چوبی آن است، اما ده ها نوع مختلف گتا وجود دارد که در این مطلب برخی از معروف ترین ها را به شما معرفی می کنیم:
2-1. هیوری گتا / ماسا گتا
هیوری گتاها نوع کلاسیک و برای استفاده ی روزانه هستند. کف آنها معمولا مستطیلی و دارای دو دندانه است که بر قسمت طولی پاپوش در کف آن عمود می باشند. این گتاهای کوتاه به صورت سنتی در آب و هوای خوب پوشیده می شوند. آنها را می توان با تسمه های رنگی hanao با چوب طبیعی کامل کرد. برخی از گتاهای مدرن برای استفاده ی روزانه هیچ دندانه ای نداشته و فقط دارای یک بیس چوبی هستند. پوشیدن جوراب های لاانگشتی نیز با این پاپوش ها اختیاری است.
2-2. تاکا- آشیدا گتا
تاکا-آشیدا گتاها شبیه به هیوری گتاها هستند. این صندل ها برای اوقات بارانی و شرایط نامساعد آب و هوایی طراحی شده اند، بنابراین دو دندانه ی آنها بسیار بلند و باریک می باشد. گرچه در خیابان های سنگفرش شده ی امروزی که به سیستم دفع آبهای سطحی مجهز هستند مانند سابق، گودال های آب و گل وجود ندارند و همین موضوع نیاز به استفاده از تاکا-آشیدا گتا را به حداقل رسانده است.
2-3. ایپون گتا / تنگو گتا
گتاهایی که تنها یک دندانه ی بلند دارند با نام تنگو گتا شناخته می شوند چرا که شیطانی به نام تنگو در اسطوره های ژاپنی معمولا چنین چیزی به پا دارد. راه رفتن با این پاپوش ها احتیاج به تمرین دارد و معمولا برای بازیگران، رقص های سنتی، فستیوال ها و مراسم کنار گذاشته می شوند.
2-4. پوکوری گتا / اوکوبو
این نوع از گتاها زیره ی بزرگی داشته و از یک قطعه چوب تراشیده می شوند. فضای داخل این پاپوش ها توخالی است و داخل آن معمولا زنگی قرار دارد تا هنگام راه رفتن، سر و صدا ایجاد کند. این پاپوش های زنانه مخصوص رقص ها و مراسم خاصی هستند که توسط مایکوها برگزار می شوند و به ندرت در حالت معمولی مورد استفاده هستند. این گتاها را با نام اوکوبو نیز می شناسند که معمولا با تابی (جوراب های لا انگشتی) پوشیده می شوند.
- زوری
پاپوش های زوری بهترین انتخاب برای ست کردن با کیمونو و یوکاتا هستند. این صندل های گرد گوشه را می توان از وینیل، چوب پنبه یا تعدادی مواد مدرن و امروزی تهیه کرد. به طور سنتی، زوری ها ارتفاع کمی دارند اما سبک های مدرن آنها ارتفاع های متفاوتی را پوشش می دهند. زوری های غیر رسمی معمولا دارای تسمه ای سیاه یا رنگی هستند، این در حالی است که انواع رسمی سفید می باشند. زوری را می توان با تابی (جوراب های لا انگشتی) استفاده کرد و ترکیب بسیار مناسبی هستند.
- وارازوری
پاپوش های وارازوری بسیار شبیه به پاپوش های واراجی هستند و از حصیر تهیه می شوند، اما از نظر شکلی خیلی هم به دمپایی های لا انگشتی متداول شباهت دارند. در حقیقت آنها پیشگامان زوری های مدرن هستند.
- جیکا- تابی
پاپوش های جیکا-تابی حدود سال های 1900 میلادی اختراع شده و به شکل عمومی مورد استفاده قرار گرفتند. این کفش ها از روی جوراب های لاانگشتی به نام تابی طراحی شده اند و به همین دلیل در انگلیسی با نام «چکمه های تابی» معروف هستند. بعضی اوقات این کفش ها توسط افرادی که باید با سرعت عمل حرکت کنند پوشیده می شوند که از آن جمله می توان به کسانی که ریکشاوها ( کالسکه هایی با دو یا سه چرخ) را می کشند اشاره نمود. این کفش ها همچنین بین کارگران ساختمانی از محبوبیت بالایی برخوردارند.
منبع: theculturetrip
