سفر به پاریس، شهر عشق و هنر و زندگی

با سلام. من محمد هستم و در شهر دورتموند آلمان زندگی میکنم. سه هفته قبل ما یک سفر به شهر پاریس داشتیم و االان تصمیم گرفتم که شرح مختصری از سفرمون رو برای شما بنویسم. 

نخست مختصری درباره شهر پاریس:

پاریس با جمعیت 2.200.000 نفر پایتخت کشور فرانسه هست و در سال 2018 پس از سنگاپور دومین شهر گران جهان بود. پاریس برای  موزه ها, رستورانها و کافه هاش معروف هست و از مراکز مهم فرهنگ,  هنر,  مد و توریسم به شماره میره. مساحت پاریس 105 کیلومتر مربع هست که تقریبا معادل یک هفتم مساحت تهرانه.

 

و اما داستان سفر ما به پاریس:

اول این که چرا ما این بار پاریس رو برای سفر انتخاب کردیم؟ علاوه بر دیدن جاذبه های بیشمار پاریس که همیشه علاقه مند به دیدن اونها بودم, دخترم دیزنی لند پاریس رو در یوتیوب دیده بود و از چندماه قبل مرتب میگفت که بریم دیزنی لند پاریس و برای همین هم ما این دفعه این شهر رو برای سفر انتخاب کردیم.

با توجه به اینکه فاصله دورتموند تا پاریس حدود 600 کیلومتر هست تصمیم گرفتیم که با ماشین سفر کنیم. یک هفته قبل از سفر از طریق سایت AirBnb  یک آپارتمان برای مدت یک هفته اجاره کردم. با توجه به اینکه اوایل آوریل (فروردین) با توجه به تعطیلات بهاره مدارس, فصل پرمسافرت و رونق تور پاریس هست , قیمت ها بالاتر بود و خیلی از هتل ها هم رزرو شده بودن. برای کسانی که فرزند محصل ندارند توصیه میکنم که در ایام پرتقاضا مسافرت نکنند چون علاوه بر پر بودن هتل ها و مراکز اقامتی, معمولا شهرهای توریستی با سیل توریست هم مواجه هستند و گاهی باید ساعت ها در صف موزه ها و دیدنی های مهم بایستید. 

یک روز قبل از سفر چمدون ها رو بستیم و وسایل رو هم چک کردیم. روز شنبه دوازدهم اردیبهشت ساعت 9 صبح راه افتادیم. برای رسیدن به فرانسه باید از بلژیک بگذرید. حدود ساعت یک بعد از ظهر به مرز بلژیک و فرانسه رسیدیم.

ناهار رو هم در یک فروشگاه مک دونالد که در یک شهر کوچیک مرزی بلژیک بود خوردیم.

حدود ساعت 6 عصر رسیدیم به پاریس. نکته ای که در بدو ورود به فرانسه توجهمون رو جلب کرد این بود که جاده ها کیفیت جاده های آلمان و بلژیک رو نداشتن و گاهی پر از چاله و چوله بودن.

در فرانسه برای استفاده از خیلی از اتوبان ها باید عوارض پرداخت کرد. هزینه عوارض هم معمولا بین 10 تا 15 سنت در هر کیلومتر هست, یعنی برای هر هزار کیلومتر حدود 100 تا 150 یورو. شنیده بودم که برای پرداخت عوارض باید کارت مخصوص تهیه کرد و یا در مکان های خاصی عوارض رو به صورت نقد پرداخت کرد. برای همین خیلی راحت تنظیمات  گوگل مپ رو جوری عوض کردم که از اتوبان های دارای عوارض پرهیز کنه. با این گزینه, کلا مسیر ما فقط 10 کیلومتر دورتر شد و از دردسرهای پرداخت عوارض هم راحت شدیم.

وقتی که رسیدیم پاریس , میزبان ما کلید رو در یک جعبه کد دار که پشت موتورسیکلتش قرار داشت (جلوی آپارتمان) گذاشته بود و ما با کدی که برامون فرستاده بود جعبه رو باز کردیم، کلید رو برداشتیم و وارد آپارتمان شدیم.

 

آپارتمان خیلی تمیزی بود با دو اتاق خواب و آشپزخانه با تمام امکانات. توصیه من به خصوص به کسانی که با بچه ها سفر میکنند این هست که تا حد امکان آپارتمان یا خونه اجاره کنند. چون فضای بیشتری برای بچه ها وجود داره و به خصوص میتونید برای خودتون و بچه ها در صورت لزوم غذا آماده کنید. نکته جالب این بود که ما میزبان رو اصلا طی مدت اقامتمون ندیدیم و وقتی که هم که خواستیم پاریس رو ترک کنیم به ما گفت که کلید رو روی میز آشپزخونه بزارید و برید. این مساله رو در خیلی از شهرهای دیگه اروپا هم دیده بودم. شب اول رو استراحت کردیم و برنامه های پاریس گردی فردا رو چیدیم.

روز اول:

تصمیم گرفتیم با "کلیسای مونتمارتر" شروع کنیم که اسم کاملش هست "کلیسای سکره‌کر دو مون‌مارتر" (Sacré-Cœur de Montmartre). این کلیسا یکی از مهم‌ترین کلیساهای پاریس است که سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده داره و در خیلی از سایت ها جزء ده نقطه دیدنی پاریس هست. وقتی که از پله ها بالا برید میتونید از بالکنِ کلیسا یک نمای خیلی زیبا از پاریس ببینید. 

 

 

 در پاریس پل ها و نرده های زیادی هستن که دخترها و پسرها یک قفل رو به نشانه عشق به اونها وصل میکنن. در نرده های جلوی این کلیسا هم ده ها هزار قفل با اسم ها و تاریخ های مختلف نصب شده بود. با دیدن این قفل ها به دهنم رسید که پشت این قفل ها, چه داستان هایی که نهفته نیست!

 

 

داخل کلیسا واقعا زیبا و پر از نقاشی ها و مجسمه های مریم و عیسی و قدیسین و ملائکه بود. البته باید بگم که در اتریش و ایتالیا کلیساهای خیلی قشنگ تری دیده بودم ولی این هم خیلی مسحور کننده بود.

 بعد از دیدن کلیسا تصمیم گرفتیم که ناهار بخوریم و گشتی هم در اطراف کلیسا، یعنی در محله مونتمارتر بزنیم. این محله یکی از محلات معروف و دیدنی پاریس هست با ساختمان های رنگارنگ و مراکز خرید متعدد. چندتا شیرینی فروشی خوب هم داره و میتونید شیرینی های فرانسوی رو هم امتحان کنید.

با توجه به کمبود پارکینگ و شلوغی خیابان های پاریس طی مدتی که در پاریس بودیم ماشین رو جلوی آپارتمان پارک کردیم و با مترو و اتوبوس سفر کردیم. برای استفاده از اتوبوس و مترو بلیت های مختلفی وجود داره که با توجه به سفرهای متعدد درون شهری, توصیه میکنم که بلیت های مدت دار بگیرید, مثلا بلیت های سه روزه و پنج روزه.

حمل و نقل شهری پاریس به پنج ناحیه تقسیم شده که قیمت بلیت های نواحی متخلف متفاوته. مثلا اگر بلیتی بخواید که بتونید در هر پنج ناحیه سفر کنید قیمت بالاتری باید بپردازید. ما دو مرتبه بلیت سه روزه گرفتیم. بار اول بلیت سه روزه برای ناحیه سه به قیمت 75 یورو و بار دوم با توجه به اینکه کاخ ورسای در ناحیه پنج قرار گرفته بود بلیت سه روزه برای ناحیه پنج به قیمت 120 یورو (قیمت برای دو بزرگسال و یک کودک). 

ایستگاه های متروی پاریس نسبتا تمیز و بزرگ بودن, خیلی تمیزتر از متروی بارسلونا, میلان یا وین. بعضی از ایستگاه های متروی پاریس واقعا بزرگ و در حد یک شهرک هستن.

پاریس هم مثل خیلی از شهرهای بزرگ و مهم در دارای یک رودخانه پرآب به نام رود سِن هست که در واقع شاهرگ حیاتی پاریس محسوب میشه. باز هم میرسیم به همون صحبت قدیمی که "هر جا آب هست, آبادانی هست". بر روی این رودخونه پل های زیبای زیادی ساخته شده.

روز دوم:

 روز دوم از پارک لوکزامبورگ شروع کردیم. این پارک که در واقع یک باغ 26 هکتاری هست، هرساله میلیون ها بازدیدکننده پاریسی و غیرپاریسی داره. این پارک گل ها و مجسمه های زیادی داره و کاخ لوکزامبورگ، که امروزه محل استقرار سنای فرانسه هست در این پارک واقع شده. در مجموع پارک قشنگی هست ولی اگر در سفر به پاریس , وقت کمی دارید میتونید از دیدن اون چشم پوشی کنید چون به نظر من پارک لاله یا پارک ملت تهران از اون خیلی قشنگترن! در اینجا چندتا عکس از پارک لوکزامبورگ براتون میزارم.

مقصد بعدی ما معبد پانتئون بود. این بنا که حدود 240 سال قبل ساخته شده، مقبره خیلی از مشاهیر فرانسه هست, از جمله ویکتور هوگو ، ماری کوری و فیلسوف فرانسوی ژان ژاک روسو. بلیت بنای پانتئون برای بزرگسالان نفری 17 یورو هست و برای کودکان و افراد زیر 18 سال رایگان هست.

ناهار رو در یکی از رستوران های ایرانی پاریس خوردیم. طبق برنامه ریزی باید بعد از ظهر رو به برج ایفل اختصاص می دادیم. برج ایفل به قدری مشهور هست که تا برج ایفل رو نبینید، نمیتونید بگید که به پاریس سفر کردید. در یکی از ایستگاه های متروی نزدیک برج ایفل پیاده شدیم. خیابان ها و کوچه های اطراف برج خلوت بود و از دور برج ایفل رو میدیدیم. خیلی منظره هیجان انگیزی بود و خیلی هم برای عکس گرفتن منظره جالبی بود.

چند تا عکس گرفتیم و رفتیم سمت برج ایفل.

از  زیر برج, دیدن این بنای 276 متری زنگ زده با اون ابهت و شهرت واقعا هیجان انگیز بود. دیدن این منظره واقعا ضربان قلبم رو برد بالا. باورم نمیشد که دارم از نزدیک به این بنا که تا الان هزاران بار از تلویزیون و جاهای دیگه دیده بودم نگاه میکنم. بزرگ تر از تصورم بود.

برج ایفل دارای سه طبقه هست. شما میتونید با استفاده از پله های برج تا طبقه دوم بالا برید ولی برای رسیدن به طبقه سوم باید از آسانسور استفاده کنید. برای این منظور بلیت های مختلفی وجود داره. قیمت بلیت برای رسیدن به طبقه دوم با راه پله 11 یورو و با آسانسور 18 یورو و برای رسیدن به طبقه سوم با آسانسور 28 یورو  هست. برای رزرو بلیت باید از هفته ها قبل اقدام کرد چون در غیر این صورت یا بلیت ها تموم میشه و یا باید بلیت ها رو با دو تا سه برابر قیمت بخرید. دیدن پاریس از بالای برج ایفل خیلی جذاب هست.

 در طبقه اول برج ایفل هم ویدئویی نمایش داده میشه از نحوه ساخت و تکنیک های مورد استفاده در ساختن برج. ویدئوی جالبی بود. برای رسیدن به طبقه اول باید 374 تا پله رو طی کرد و برای رسیدن به طبقه دوم در مجموع حدود 670 پله.

قیمت تورهای فرانسه

روز سوم:

تصمیم داشتیم که روز سوم رو  با قبرستان پرلاشز شروع کنیم که یکی از معروف ترین قبرستان های دنیا هست. ما مخصوصا خیلی علاقمند بودیم که قبر صادق هدایت رو از نزدیک ببینیم.

این قبرستان که 44 هکتار مساحت داره هر سال حدود 4 میلیون بازدیدکننده داره. توی این قبرستان خیلی از افراد مشهور به خاک سپرده شدن که از ایرانی ها میشه به صادق هدایت و غلامحسین ساعدی اشاره کرد. قبرستان پرلاشز بسیار باعظمت هست و پر از مجسمه های بزرگ و زیبا.

نکته جالب اینه که محل قبر صادق هدایت در نقشه گوگل وجود داره و وقتی که در قبرستان هستید میتونید با راهنمایی گوگل مپ به مقبره برسید. هرچند که چون در یک گوشه قرار گرفته باید یه کم اون اطراف بگردید تا پیداش کنید.

با دیدن مقبره صادق هدایت , حس عجیبی بهم دست داد و تمام داستان هایی که ازش خونده بودم , بخصوص بوف کور از جلوی چشمام رژه رفت. بخصوص یک لحظه , در ذهنم صحنه خودکشی صادق هدایت رو  در آپارتمانش در پاریس بوسیله گاز در ذهنم مجسم کردم. صحنه به همون شکلی که روایت شده در ذهنم نقش بست: صادق هدایت شیر گاز رو باز گذاشته، روی پتویی که کف آشپزخونه پهن کرده دراز کشیده و منتظر مرگ هست. حس خیلی عجیبی بود. بعد از دیدن گورستان پرلاشز , تصمیم گرفتیم که بریم برای بازدید از طاق پیروزی پاریس که مثل برج ایفل جزء دیدنی های درجه یک پاریس و بهترین جاهای دیدنی فرانسه هست.

طاق پیروزی در میدان شارل دوگل و در ابتدای خیابان شانزه لیزه قرار گرفته. این بنا به افتخار سربازانی ساخته شده که در طول تاریخ و به ویژه در دوران حکومت ناپلئون جان خودشون رو از دست دادند. در زیر این طاق, مقبره یکی از سربازان گمنام جنگ جهانی اول واقع شده. در پایین بنا همیشه یک آتشی به یاد این سرباز گمنام  شعله‌ور هست. طاق پیروزی در نظرم خیلی بزرگ تر از اون چیزی اومد که قبلا از دیدن تصاویرش در تلویزیون یا کارت پستال ها در ذهن داشتم. یک بنای سفید و پرابهت.

در سمت غرب طاق پیروزی, معروف ترین خیابان دنیا که همون خیابان شانزه لیزه هست شروع میشه. این خیابون خیلی باشکوه و پرجاذبه هست. خیلی از برندهای معتبر دنیا و بخصوص برندهای آرایشی و مد, یک دفتر یا ساختمان در این خیابون دارن. به نظر من باشکوه ترین بنا مربوط هست به ساختمان برند معتبر لویی ویتون. معماری ساختمان بسیار جذاب هست. مالک شرکت لویی ویتون, برنارد آرنو هست که اخیرا همواره جزء 5 ثروتمند اول دنیا بوده و در حال حاضر که این مطلب رو مینویسم, بالاتر از ایلان ماسک, ثروتمندترین فرد دنیا هست. در این خیابان شرکت دیزنی هم یک فروشگاه بزرگ داره که برای دخترم یک عروسک پرنسس خریدم.

 ناهار رو در یک رستوران عربی به اسم رستوران بغداد در حوالی خیابان شانزه لیزه خوردیم که کباب خیلی با کیفیتی داشت. کباب به این خوبی رو طی یک سال اخیر واقعا نخورده بودم.

در کل باید گفت که قیمت مواد غذایی و رستوران ها در پاریس در مقایسه با خیلی از کشورهای اروپایی که تا الان رفته بودیم بالاتر بود. هر روز در راه بازگشت به خونه, سری به یکی از قنادی های پاریس میزدیم و برای عصرانه, شیرینی های پاریسی میخریدیم. شیرینی ها خوشمزه بودن ولی نمیدونم علتش دوری از وطن و دلتنگی هست یا واقعا اینجوری هست که به نظر من مزه شیرینی ها, نون خامه ای ها و رولت های ایران یک چیز دیگه اس.

یک نکته ای که طی مدت اقامت در خارج از ایران و طی مسافرت ها توجهم رو جلب کرد و حیفم اومد نگم این هست که ایرانی ها غذاهای فرنگی رو میگیرن و به بهترین شکل ارتقا میدن. مثلا من در خیلی از کشورها و از جمله در قلب ایتالیا (شهر رم و همین طور میلان) پیتزا خوردم ولی پیتزایی که در ایران درست میکنن یک چیز دیگه اس. کسانی که خارج از ایران پیتزا خوردن احتمالا میتونن اینو تایید کنن. پیتزایی که حتی در شهرای کوچیک ایران با اون کیفیت درست میکنن از اون پیتزایی که در خارج از ایران درست میکنن خیلی پرملات تر و خوشمزه تر هست. این قضیه در مورد ماکارونی و شیرینی ها و بستنی های ایرانی هم صدق میکنه.

روز چهارم:

روز چهارم تصمیم گرفتیم که از کلیسای نوتردام شروع کنیم. کلیسای نوتردام معروف ترین کلیسای دنیا هست که حدود 700 سال قدمت و سالانه حدود 15 میلیون بازدیدکننده داره.

این کلیسا در سال 2019 دچار یک آتش سوزی شدید شد. بعد از این آتش سوزی کلیسا رو بستن و فعلا در حال تعمیر کلیسا هستن و دیگه نمیشه داخل کلیسا رو دید.

 اطراف کلیسا چرخیدیم و چند تا عکس گرفتیم. دور و بر کلیسا مملو از جمعیت بود.

یکی از دیدنی های پاریس, پل الکساندر سوم هست که مجسمه های طلایی رنگ خیلی قشنگی داره. برای رسیدن به این پل که حدود 3 کیلومتر با کلیسای نوتردام فاصله داره, ما از اتوبوس استفاده کردیم.

در مسیر بازگشت تصمیم گرفتیم که پارک تویلری "Jardin des Tuileries" رو ببینیم. این پارک قبلا یکی از باغ های سلطنتی فرانسه بوده و چهارمین پارک بزرگ پاریس هست. این پارک از سمت غرب به میدان کنکورد (Place de la Concorde) و خیابان شانزلیزه (Champs-Élysées) منتهی میشه و در شرق اون هم موزه لوور قرار گرفته.

پارک قشنگی بود و برای هواخوری و استراحت عالی بود ولی به نظر من خیلی خاص نبود و با اینکه در خیلی از فهرست ها جزء دیدنی های اصلی پاریس هست ولی پارک های خوشگل تر از این در کشورهای دیگه و حتی در ایران زیاد دیده بودم. به نظر من مثلا باغ ارم شیراز یا ائل گلی تبریز خیلی قشنگ تر از این پارک هستن. 

در مورد "باغ تویلری" یک نکته جالب تاریخی وجود داره. لویی شانزدهم, پادشاه فرانسه در کاخی در همین باغ اقامت داشت. در حدود 230 سال قبل, انقلابیون فرانسه به این کاخ حمله میکنن و با دستگیری پادشاه، نظام سلطنتی رو از بین میبرن. در نهایت لوئی شانزدهم و همسرش در میدان کنکورد که در غرب همین باغ تویلری قرار داره با گیوتین اعدام میشن. پس از این واقعه, باغ تویلری به عنوان یک باغ عمومی  اعلام میشه و مردم عادی هم میتونن از این پارک استفاده کنن. در پاریس هم مثل بسیاری از شهرهای بزرگ و مدرن, در خیابان ها مجسمه های زیادی میبینید.

در مسیر بازگشت و در خیابان پون نوف (Rue du Pont Neuf) و در روبروی فروشگاه معروف ساماریتن (La Samaritaine) که یک فروشگاه خیلی لاکچری مربوط به کیف و لباس و مد هست, یک مجسمه خیلی عظیم از نقاش و طراح معروف ژاپنی خانم "یایویی کوساما"  نصب شده. این خانم ژاپنی که بعضی از نقاشی هاش تا 80 میلیون دلار هم قیمت خورده, با برندهای معتبر مد از جمله با برند لویی ویتون همکاری داشته.

روز پنجم:

روز پنجم رو کاملا اختصاص دادیم به موزه لوور. موزه لوور به قدری بزرگ و باشکوه هست که اگر بخواید همه قسمت هاش رو دقیق ببینید, سه روز هم براش کم هست.

با توجه به علاقه ای که به مسائل تاریخی دارم, خیلی از روز قبل هیجان زده بودم. مخصوصا دوست داشتم بخش مصر باستان و همین طور بخش ایران و البته تابلوی مونالیزا رو حتما ببینم. موزه از ساعت 9 صبح تا 6 عصر باز هست. ما سر ساعت 9 صبح اونجا بودیم و البته با یک صف حداقل دو کیلومتری مواجه شدیم. دقیقا دو ساعت و ربع در صف بودیم تا تونستیم بعد از کنترل امنیتی و گذر از اشعه ایکس وارد موزه بشیم. موزه لوور خیلی بزرگه. راهنماهای موزه بسیار خوش برخورد هستند و ما رو چند بار با خوشرویی راهنمایی کردن. بخش یونان رو سریع دیدیم.

بعد از گذر از بخش نقاشی های نفیس و قدیمی ایتالیایی به اتاقی رفتیم که تابلوی مونالیزا اونجا با تشریفات خاصی آویزون بود. برای این تابلو گارد امنیتی بسیار خاصی تدارک دیده بودن و بسیار شلوغ بود و همه میخواستن با نقاشی سلفی بگیرن. تابلوی مونالیزا بر خلاف سایر تابلوها پشت یک حفاظ شیشه ای قرار داشت و این به خاطر معروفیت بی نظیر این تابلو هست و همین طور شاید به خاطر اینکه پارسال یک نفر سعی کرده بود با کیک به این تابلو حمله کنه و اونو تخریب کنه که البته موفق نشده بود.

 دیدن تابلوی مونالیزا که تا الان صدها بار از تلویزیون و جاهای دیگه دیده بودم خیلی مهیج بود و باورم نمیشد که دارم اونو از نزدیک میبینم. واقعا دچار تپش قلب شدم. بعد به سمت بخش مصر باستان رفتیم. به نظر من جذاب ترین بخش تاریخ باستان مربوط هست به مصر و این شاید به خاطر آثار باقیمانده ای مثل مومیایی ها و اهرام مصر هست که از اون دوران باقی موندن. برای همین یکی از اهداف اصلی من در موزه لوور دیدن این بخش بود.

در بخش مصر باستان, دنبال مجسمه ابوالهول (یک نسخه باستانی از ابوالهول که در مصر قرار داره) و همین طور مومیایی یکی از ملکه های مصر بودم. بعد از چندین بار پرس و جو این آثار رو پیدا کردم و مخصوصا از دیدن مومیایی چندهزار ساله ملکه مصر که هنوز مفاصل و ساختار بدنش مثل همون چندهزار سال قبل حفظ شده بود شوکه شدم.

 

در این بخش قایق ها, زیورآلات, وسایل زندگی و آلات موسیقی مصر باستان هم نمایش داده شده بودن که دیدنشون واقعا جذاب بود.

 بعد از دیدن بخش مصر باستان و با پرس وجو, بخش ایران رو پیدا کردم. بخش ایران علی رغم جذابیت بالا و طراحی خیلی زیبا متاسفانه نسبت به بخش های دیگه موزه خلوت تر بود و معدود افرادی هم که اونجا بودن اکثرا ایرانی بودن. در این بخش خارجی های کمی رو دیدم. این نشون میده که مردم دنیا در حال حاضر خیلی چیز زیادی در مورد تاریخ ایران نمیدونن و این به خاطر ضعف در تبلیغات و معرفی تاریخ و فرهنگ کشور هست.

عجیب هم نیست. ایران با اینکه از نظر جاذبه های توریستی جزء ده کشور اول دنیا هست ولی سالانه به زور سه چهار میلیون توریست داره که اونها هم اکثرا از عراق و کشورهای همسایه هستن. در حالی که همین ترکیه در سال 2022 حدود 45 میلیون توریست داشته که بخش زیادی از اون ها از آلمان, انگلیس, روسیه و کشورهای مختلف دیگه بودن.

آخرین جایی که دیدیم و پرونده موزه لوور رو با اون بستیم لوح حمورابی بود که دیدنش خیلی هیجان انگیز بود. این لوح اولین قانون اساسی مکتوب در جهان هست که 4 هزار سال قبل بوسیله حمورابی که پادشاه کشور بابِل بوده نوشته شده. واقعا شگفت انگیزه. یک لوح از 4 هزار سال قبل. چون از روز قبل تصمیم داشتم این لوح رو حتما ببینم, در اینترنت گشتم و ترجمه لوح و قوانین مکتوب در اون رو خوندم و این مساله باعث هیجان بیشتر در هنگام  دیدن لوح شد.

قبل از دیدن موزه لوور باید تحقیق کنید و بدونید که در موزه دنبال چی هستید در غیر این صورت با توجه به بزرگی بیش از اندازه موزه, احساس سردرگمی میکنید و نمیتونید از دیدن موزه لذت ببرید.

روز ششم:

روز ششم رو اختصاص دادیم به بازدید از کاخ ورسای. این کاخ که به عنوان بزرگ ترین کاخ دنیا شناخته میشه , همون جایی هست که معاهده ورسای منعقد شد و به جنگ جهانی اول پایان داد. علاوه بر اینکه دوست داشتم این کاخ رو به خاطر زیبایی هاش ببینم, خونده بودم که ناصرالدین شاه هم در سفر به اروپا در همین کاخ مستقر شده و در سفرنامه اش هم شرح این کاخ رو داده و همین علاقه من رو برای دیدنش بیشتر میکرد.  این کاخ محل اقامت لویی چهاردهم و ملکه اش بوده.
 کاخ ورسای حدود 30 کیلومتر تا مرکز پاریس فاصله داره و با مترو و اتوبوس به راحتی میتونید از هرجای پاریس به این کاخ دسترسی داشته باشید.

محیط کاخ بسیار جالب و باشکوه بود و مملو بود از نقاشی ها و مجسمه ها و وسایل سلطنتی و لاکچری شاه و ملکه. در اینجا چند تا عکس از محیط بیرون و درون کاخ براتون میزارم.

روز هفتم:

روز آخر اقامت در پاریس رو به طور کامل اختصاص دادیم به دیزنی لند. دخترم خیلی هیجان زده بود, شاید به همون اندازه که من برای بازدید از موزه لوور هیجان داشتم.

توی دیزنی لند کاملا میشه تفاوت حال و هوای امریکایی و اروپایی رو حس کرد. به طور کلی فضا و فرهنگ آمریکایی با فضا و فرهنگ اروپایی متفاوته. این احساس رو مثلا قبلا هم در سفر به کشور لوکزامبورگ و هنگام بازدید از گورستان سربازان کشته شده آمریکایی در جنگ جهانی دوم تجربه کرده بودم. این گورستان بزرگ که زیر نظر ارتش امریکا اداره میشه مقبره 5070 سرباز امریکایی هست که در نبردهای حوالی لوکزامبورگ کشته شدن. اون گورستان هم حال و هوای امریکایی داشت. همه چیز خیلی تمیز و شیک و اتوکشیده. امریکایی ها به ظواهر خیلی اهمیت میدن. اروپایی ها شلخته تر هستن.

دیزنی لند با مرکز پاریس حدود 45 کیلومتر فاصله داره. تصمیم گرفتیم که دیزنی لند رو با ماشین بریم چون در غیر این صورت بیشتر از یک ساعت با اتوبوس و مترو در راه بودیم و عصر هم قطعا خسته تر از اون بودیم که با اتوبوس و مترو بخوایم همین راه رو برگردیم.

یک نکته در مورد دیزنی لند اینه که قیمت ها خیلی بالا هست. بلیت دیزنی لند برای ما سه نفر حدود 320 یورو هزینه برداشت. قیمت بلیت دیزنی لند براساس زمان های پرمسافرت و کم مسافرت و بر اساس روزهای هفته متغیر هست و اگر در مواقعی به جز تعطیلات بهاره یا تابستانیِ مدارس سفر کنید قیمت ها کمتر هست. هزینه پارکینگ دیزنی لند برای یک روز هم سی یورو هست که نسبتا بالا هست. با این حال نکته مهم اینه که باید بلیت های دیزنی لند رو حداقل از یک هفته قبل رزرو کنید چون در غیر این صورت بلیت بهتون نمیرسه. بلیت رو هم میشه از سایت های آنلاین خرید.

 دیزنی لند بسیار بزرگ و جذاب و شیک هست و ساختمان های اون بر اساس فیلم ها و کارتون های دیزنی ساخته شده. در واقع به نوعی شهر بازی هم هست. البته وسایل این شهربازی بیشتر برای بچه های 6-7  ساله طراحی شده و شاید برخلاف وسایل شهربازی های معمولی, برای بزرگ تر ها چندان هیجان انگیز نباشه. مثلا در دیزنی لند از رنجر و ترن های هوایی پرسرعت خبری نیست.

دیزنی لند بسیار شلوغ بود وبرای هر وسیله باید حداقل 45 دقیقه توی صف می ایستادیم. تا ساعت 7 عصر وسایل مختلف رو سوار شدیم و بعد از اون رفتیم به سینمای سه بعدی که واقعا جذاب و هیجان انگیز بود. در این سینما فیلمی از جنگ های ستاره ای نمایش دادن.

با این حال بهترین قسمت دیزنی لند برنامه رقص و آواز عروسک ها و پرنسس های دیزنی هست (از جمله آنا و السا, میکی ماوس, دونالد داک) که به خصوص برای بچه ها خیلی جذاب بود. این برنامه دو بار در روز انجام میشه. یک بار صبح ها که عروسک ها و پرنسس ها از خیابان های دیزنی لند رد میشن و میرن در یک کاخ بزرگ مستقر میشن که در وسط دیزنی لند قرار گرفته و اونجا تا عصر برنامه اجرا میکنن. یک بار هم در عصر  که از کاخ دیزنی لند برمیگردن.

نکته جالبی که توجهم رو جلب کرد این بود که من در تمام پاریس, ایرانی های زیادی رو دیدم ولی در دیزنی لند با اینکه ده ها هزار نفر اونجا بودن حتی یک ایرانی هم ندیدم. دیزنی لند در این فصل از 9:30 صبح تا 10 شب باز هست. ما حدود 9 شب راه افتادیم و تقریبا ده شب رسیدیم خونه. دیزنی لند خیلی بزرگ هست و یک پمپ بنزین هم داره. طی مدتی که در پاریس بودیم, بعضی از بخش های اقتصادی در اعتصاب بودن و برای همین مثلا خیلی از پمپ بنزین ها بنزین نداشتن.

خوشبختانه پمپ بنزین دیزنی لند بنزین داشت. هر لیتر بنزین در فرانسه بیشتر از دو یورو قیمت داره (تا 2.2 یورو) در حالی که هر لیتر بنزین در آلمان 1.7 یورو و در بلژیک 1.6 یورو قیمت داره. برای همین شنیدم فرانسوی های که در شهرهای مرزی بلژیک زندگی میکنن میان و در پمپ بنزین های بلژیکی بنزین میزنن و برمیگردن. بعد از یک استراحت شبانه, صبح روز بعد ساعت 9 حرکت کردیم و ساعت 7 عصر رسیدیم به دورتموند. 

صحبت پایانی:

در آخر باید گفت که در پاریس دیدنی های بیشماری وجود داره که طی این هفت روز فرصت نشد همه رو ببینیم, از جمله موزه اورسی که از معروف ترین موزه های نقاشی و مجسمه سازی دنیاست و نقاشی های هنرمندان مشهوری مثل ونگوگ, رنوآر و کلود مونه رو در خودش جای داده.

به عنوان جمع بندی دوست دارم بگم که من قبلا شهرهای زیادی رو در اروپا و آسیا دیده بودم. تا پیش از سفر به پاریس, همیشه در صحبت هام میگفتم که بهترین و زیباترین شهری که تا الان دیدم "پراگ" پایتخت کشور چک هست و در رتبه های بعد, شهرهای وین, بارسلونا, میلان و غیره. ولی از این به بعد خواهم گفت بهترین و جذاب ترین شهری که تا به حال دیدم "شهر افسونگر پاریس" هست. پاریس رو هیچگاه فراموش نخوام کرد. شاید سال ها بعد دوباره فرصتی دست داد و با پاریس, تجدید دیدار کردم. ممنون که وقت گذاشتید و این متن رو خوندید. سلامت و شاد باشید.