بر شاخه های انجیر، ماخونیک

روستای ماخونیک یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان است که با معماری چشم‌گیرش به سرزمین آدم کوچولو ها شهرت دارد، زیرا ساکنان آن کوتاه‌قد هستند. ماخونیک، روستای 300 ساله ی خراسان جنوبی است. بر اساس گفته اهالی روستا، شاهان صفوی نقش مهمی در تاریخ این روستا داشته اند. خانه های بسیار کوچک با اتاق های ده دوازده متری از سنگ و خاک ساخته شده اند و سقف آن ها از شاخ و برگ پوشیده شده است. سبک زندگی، آداب و رسوم، فرهنگ و باورهای عجیب اهالی روستا مانند ننوشیدن چای مربوط به 50 سال پیش، شکار نکردن، نخوردن گوشت، سیگار نکشیدن و نداشتن تلویزیون که به معنای اجازه ورود شیطان به روستا است از دیگر دلایل جذب گردشگران به این منطقه است.

بازدید از ماخونیک

از تاجمیر، به سمت ماخونیک راهی شدیم. تصمیم گرفتیم تا اینجا هستیم -یعنی حوالی مرز ایران و افغانستان در خراسان جنوبی- روستای خُنک و آباد ماخونیک را ببینیم. تا به روستا رسیدیم، خانه های سیمانی تازه ساز توی ذوق می زد، اما آقا محمد در بافت قدیم، با دمنوش آتیشی به استقبال مان آمد.
با چشمانی که از شوق برق می زد، ماجرای روستا را برایمان تعریف کرد که سقف های کوتاه خانه ها به خاطر مردمان کوتاه قد بوده که روزگاری اینجا زندگی می کردند. یکی از خانه ها را به موزه تبدیل کرده بود. محمود راهنمای مان شد تا قنات، سنگ نگاره ها و غار دستکند -که برای قرنطینه بیماران واگیردار استفاده می شده- را نشانمان دهد. دعوت آقا محمد را قبول کردیم و قرار شد تا شب را مهمان ماخونیک باشیم. از اتاق، صدای قالیبافی شان می آمد. داشتند یک فرش با طرح خشتی می بافتند. در حیاط خانه درخت های عناب و انجیر و انار داشتند. انجیر و عناب ها خوب رسیده بودند. اما فصل انار، پاییز است.می گفت میوه درخت های روستا با عدالت بین همه تقسیم می شود. حتی شاید یک زردآلو بین سه نفر تقسیم شود. نصف برای یکی، نصف برای دیگری و هسته برای نفر سوم. پسرها بازی می کردند و دخترها تماشاگر بودند. از اینکه دخترهای شهر اجازه ندارند بازی پسرها را ببینند، تعجب کرده بود. قاتوق قروت یا کشک زرد برای ناهار روی اجاق بود و بوی آن تا دو تا خانه آنطرف تر پیچیده بود. در این ویدئو سری می زنیم به ماخونیک روستای آدم کوچولوها. همراه ما باشید.