منتظر است تعداد مسافران کامل شود تا از روستای «زیارت» به گرگان حرکت کند، شیر کپسول گاز در صندوق عقب ماشینش را محکم می‌کند. می‌پرسم کاری که انجام می‌دهی خطرناک نیست؟ می‌گوید: جای نگرانی نیست، بشینید تا حرکت کنیم.
از زمانی که ساخت و ساز در روستا شروع شد، زمین‌هایش را فروخت و ماشین خرید. سال‌ها دامداری و کشاورزی و در خانه‌های چوبی زندگی می‌کرد، اما حالا مسافرکشی می‌کند و می‌گوید: این مردم نبودند که "بلا" را به جان روستای زیارت انداختند. سال 84 از اطراف روستا آمدند و زمین خریدند و جلوی چشم استاندار و فرماندار خانه ساختند، کسی هم نبود جلوی‌شان را بگیرد.
به گزارش خبرنگار گردشگری ایسنا، سالهاست که ساخت و سازهای بدون اصول در روستای زیارت در نزدیکی شهرستان گرگان خبرساز شده است. روستایی که به دلیل آب و هوای خوب و نزدیکی به جنگل و داشتن آب گرم، یکی از روستاهای هدفِ گردشگری کشور محسوب میشود، اما حالا هر گردشگری که گذرش به زیارت می‌افتد تنها «آه» می‌کشد.
راننده اهل زیارت در پاسخ به این که چرا مردم روستا اجازه ساخت و ساز داده‌اند؟ بیان می‌کند: پدر من که پنج بچه دارد و یک زمین کشاورزی، اگر زمین‌اش را نمی‌فروخت چطور می‌توانست بچه‌هایش را سر و سامان دهد؟ گاهی اوقات شب تا صبح، تریلی تیرآهن بود که از پایین روستا به بالا می‌بردند، در حالی که وقتی خودمان که اهالی روستا بودیم می‌خواستیم خانه‌مان را بسازیم، برای حمل مصالح ساختمانی و استفاده از تراکتور باید چندین بار به بنیاد مسکن مراجعه می‌کردیم تا مجوز این کار را می‌گرفتیم.
هیچ کس به اهالی «زیارت» کمک نکرد
اهل روستای زیارت اضافه می‌کند: یک روز مجوز ساخت چهار طبقه خانه می‌دادند و همان روز به یکی دیگر تنها مجوز ساخت دو طبقه را می‌دادند. اصلا قوانین ثابت و نظارت درستی در این زمینه وجود ندارد. بالای روستای زیارت را تبدیل به یک روستای دیگر کرده‌اند! هیچکس به ساکنان روستای زیارت کمک نکرد حتا جهاد کشاورزی؛ حالا می‌گویند چرا در زمین کشاورزی خانه ساخته‌ایم؟! ما هم باید زندگی کنیم و نمی‌توانیم تا آخر عمر در خانه‌های چوبی که هر لحظه ممکن است سقفش بشکند و روی سر مردم خراب شود زندگی کنیم تا گردشگران بیایند و لذتش را ببرند.
او ادامه می‌دهد: نمی‌توانید مشابه ویلاهایی که در «زیارت» ساخته شده است را جای دیگری پیدا کنید. آن روزی که نماینده مردم گلستان در مجلس پایش را روی زمین می‌کوبید که ما در «زیارت» خانه ویلایی نداریم، باید فکر این روز را هم می‌کرد، حالا همه می‌گویند چرا «زیارت» خراب شده است! زمانی که مردم روستا دست و پا می‌زدند، بقیه کجا بودند؟ «زیارت» یک باره منفجر شد.
سازمان میراث فرهنگی گفت، پولی نداریم
ساکن این روستا توضیح می‌دهد: یک ساختمان چوبی قدیمی در روستا داشتیم که مالک آن برای حفظش خیلی تلاش کرد، حتا سراغ میراث فرهنگی هم رفت و گفت کمک کنید تا سقف خانه را مرمت کنم، اما سازمان میراث فرهنگی گفت ما پولی نداریم خرج کنیم، هر کاری می‌خواهید بکنید.
او اظهار می‌کند: چند سال پیش یک شرکت برای ساخت تله کابین اعلام آمادگی کرد، اما اجازه این کار را به او ندادند. از روستای زیارت تا دریا 25 دقیقه راه است، هم کوه دارد و هم آب گرم و بهترین جا برای ساخت تله کابین است. هرکس که به روستای زیارت می‌آید و خوشش نمی‌آید، عکسی می‌گیرد و در شبکه‌های اجتماعی می‌گذارد و می‌نویسد زیارت خراب شد.
اهل «زیارت» با بیان اینکه قیمت زمین در این روستا متری سه میلیون تومان بوده و حالا به متری یک میلیون و 500 هزار تومان رسیده می‌گوید: زمانی در بخشی از زیارت که مردم آب شرب را از آنجا تهیه می‌کنند، خانه ساختند. شورای روستا به ضرب و زور توانست جلوی مالک را بگیرد. فعلا هم اجازه ساخت و ساز به هیچکس نمی‌دهند.
آپارتمان‌های چند طبقه در کنار آخرین بازمانده خانه‌های چوبی، بافت تاریخی برای «زیارت» نگذاشته‌اند. نه از کاهگل خبری است و نه از بوی خاک در روستا. «زیارت» را از همان بدو ورود آسفالت کرده‌اند تا ماشین‌ها بدون آن که خاکی شوند بالا بیایند. برای آنکه بگویند زمانی اینجا روستا بوده، بالای آن را هم سنگ فرش کرده‌اند.
اگر ساخت و ساز نمی‌کردیم جوانان می‌رفتند
«فاطمه عسگری زیارت» یکی دیگر از اهالی روستاست. او نیز به جای خانه قدیمی‌اش آپارتمان ساخته و کارگاه صنایع دستی‌اش را به گوشه ای از پارکینگ خانه‌اش انتقال داده و می‌گوید: زیارت نزدیک‌ترین روستا به شهر گرگان است و اگر خانه‌هایمان را نمی‌ساختیم، جوانان روستا را ترک می‌کردند. زمین‌های روستا به درد کشاورزی نمی‌خورد، چون روی کوه قرار گرفته است.
او ادامه می‌دهد: بسیاری از استان‌های دیگر آمدند و بعد از اینکه زمین خریدند، شروع به ساخت و ساز کردند. در حال حاضر دولت قیمت زمین را راکد نگه داشته است، بسیاری از خانه‌های چند طبقه را خراب می‌کند و مجوز ساخت و ساز هم نمی‌دهد. اگرچه این موضوع باید موقتی باشد، چون بزرگان روستا اجازه نمی‌دهند این رویه پیش برود. زنان و مردانی که در این روستا زندگی می‌کنند از حق‌شان دفاع می‌کنند.
عسگری زیارت اضافه می‌کند: هوای روستای زیارت بسیار سالم است و اگر مریضی چند روز در روستا زندگی کند، شفا می‌گیرد. چنین آب و هوایی برای روحیه مردم هم مناسب است چرا نباید از آن استفاده کنیم؟ حالا هم با دامداری، ساخت صنایع دستی و اجاره دادن خانه‌هایمان روزگار می‌گذرانیم.
او می‌گوید: عسل، شیر و صنایع دستی، سوغات «زیارت» هستند و پنیر روستایی شهرت دارد.
عسگری زیارت، درباره تاریخچه انتخاب اسم «زیارت» نیز اظهار می‌کند: به دلیل امامزاده باب الحوائج اسم این روستا «زیارت» نام گرفت و به رویش ماند.
امکانات روستای «زیارت»
«زیارت» گاز ندارد و مردم از حمام عمومی بالای روستا استفاده می‌کنند. اگر هم برق برود، تلفن‌ها هم قطع می‌شوند و آنتن دهی موبایل‌ها نیز با مشکل مواجه میشود. کوچه‌های خاکی و سنگی روستا به نوبت در حال آسفالت شدن هستند. آبگرم روستا هم با چند علامت کوچک در پشت امامزاده قرار گرفته و اگر بدون اطلاعات وارد روستا شوید، متوجه وجود آبگرم در آن نمی‌شوید.
مالکان خانه‌های قدیمی و چوبی زیارت بیشتر نسل قدیم هستند و برخی دیگر که جوانترند، به فکر ساخت و ساز هستند. با آنکه ساخت و ساز در روستا متوقف شده، اما کارگران در ساختمان‌های نیمه کاره مشغول کارند. بسیاری از روستائیان در پارکینک نیمه کاره خانه‌هایشان هنوز مرغ و خروس و چهارپا نگه می‌دارند و سعی می‌کنند با نصب چند تکه چوب روی نمای ساختمان‌های نوساز، ردی از روستا را باقی بگذارند.
همه چیز فدای پول میشود
یکی از نجارهای روستا که یکی از قشنگترین خانه‌های زیارت با در و پنجره‌های چوبی و گَل‌های شعمدانی در ایوان‌اش متعلق به پدرش است، می‌گوید: دیگر کسی در و پنجره چوبی سفارش نمی‌دهد و از آن استقبال نمی‌کنند. حتا یکی از اهالی می‌خواست یک درِ قدیمی را خراب کند که من آن را از او خریدم.
او ادامه می‌دهد: نباید شورای روستا اجازه می‌داد این بلا سر «زیارت» بیاید. در حال حاضر حتا اجازه تکمیل ساختمان‌های نیمه کاره در خارج از محدوده روستا را نمی‌دهند.
این نجار روستا که در حال ساخت ماکت چوبی یکی از خانه‌های 170 ساله گرگان است، اضافه می‌کند: بسیاری از اهالی زمین کشاورزی‌شان را تقسیم بندی کرده و فروختند. پایین روستا که می‌روی احساس می‌کنی داخل شهر زندگی می‌کنی. اطرافیان هم که از شهرهای دیگر می‌آیند داخل آپارتمان‌هایی که ساخته‌اند می‌روند و برایشان فرقی نمی‌کند در آپارتمان روستای زیارت زندگی کنند یا آپارتمان محل زندگی‌شان در شهر.
او با بیان اینکه قدیمی‌ترین خانه‌ها در بالای روستا و پشت امامزاده هستند، بیان می‌کند: خانه زیر متری یک میلیون و 500 تومان در زیارت پیدا نمی‌کنید. بسیاری زمین را با خانه‌های قدیمی می‌فروشند و مالک هم خانه را می‌کوبد تا به جایش آپارتمان بسازد.
ساخت و ساز در روستای زیارت به کوه‌ها نیز رسیده است. همان طور که شیب کوچه و پس کوچه‌های روستا را بالا می‌روید کوهنوردی هم می‌کنید! یاد دل نگرانی رهبر معظم انقلاب می افتم که در دفاع از محیطزیست فرمودند: «حق ندارید تخریب کنید؛ نه باغ و بوستان را، نه جنگل را، نه مرتع و دشت را، نه کویر را؛ همه ی آنها متعلّق به انسانها است؛ بایستی از اینها بهره ببرید.»
ببخشید امامزاده جان!
یکی از مغازه داران روستا درباره دلیل ساخت و ساز در «زیارت» بیان می‌کند: هر خانواده‌ای چند تا بچه دارد و زمانی که هر کدام می‌خواهند ازدواج کنند، نیاز به یک خانه دیگر دارند. همه نمی‌توانند در یکجا زندگی کنند. مردم روستا قبلا کشاورزی می‌کردند و حالا هر کدام یک خانه ساخته‌اند که اجاره می‌دهند و پولش را می‌گیرند.
او ادامه می‌دهد: 13 سال پیش ازدواج کردم و هر بار که فیلم عروسی‌ام را می‌بینم، حسرت می‌خورم. حالا به جای هر خانه قدیمی یک جعبه کاشته‌اند. خانه‌های قدیمی نیازی به کولر نداشتند و تابستان‌ها داخلش خنک بود. آنقدر از شهرهای دیگر آمدند و ساختند که زیارت به این شکل درآمد. حالا تنها باید به ساحت مقدس امامزاده عبدالله بگوییم «ببخشید امامزاده جان».
اهل روستای زیارت اضافه می‌کند: ای کاش مسئولان کمی احساس مسئولیت می‌کردند. می‌گویند چرا کشاورزی نمی‌کنید؟ ما یک خوک را که سر زمین می‌آید و محصولات مان را خراب می‌کند، می‌زنیم سه ماه زندانی می‌شویم. تا زمانی که دستگاه‌های نظارتی مثل جهاد کشاورزی، محیط زیست و سازمان مسکن با هم هماهنگ نیستند چه توقعی می‌توانند از مردم روستای زیارت داشته باشند؟
او اظهار می‌کند: پیش از این همه‌ی خانه‌ها به هم راه داشتند، البته هنوز هم بسیاری از خانه‌ها به هم راه دارند؛ اما هنگامی که ساخت و سازها تمام شود راه خانه‌ها به یکدیگر هم مسدود میشود، زیرا از زمانی که هر آدمی زمین خرید و شروع به ساخت و ساز کرد پشت روستا (نزدیک امامزاده) ناامن شده است.
حسرتی که اهالی روستا می‌خورند
زیارت یک هتل دو ستاره هم دارد که حدود هشت سال است افتتاح شده و تنها برای پنج نفر اشتغالزایی کرده است! روی دیوار هتل هنوزعکس‌های قدیمی روستا دیده میشود و رزرواسیون هتل با افتخار، اما حسرت عکس‌ها را نشان می‌دهد و می‌گوید: ببینید زیارت چه بود و چه شد؟ ساکنان روستا حسرت روزهای سرسبز زیارت را می‌خورند. بسیاری از مسافران از تغییرات روستا شگفت زده می‌شوند. چشم و هم چشمی زیارت را از بافت خودش خارج کرد.
هتل زیارت وای‌فای هم دارد و قیمت اتاق دو تخته شبی 118 هزار تومان است و زمانی که مسافر کمتر است، همان اتاق را با صبحانه شبی 90 هزار تومان هم می‌دهند.
رزروشن هتل ادامه می دهد: «زیارت» مرکز بهداشت دارد و پزشک روزهای خاصی به روستا می‌آید و اگر مسافری حالش بد شود باید با اورژانس تماس بگیریم و معمولا 15 دقیقه زمان می‌برد که اوژانس خودش را برساند. در جاده ناهارخوران نیز چادر هلال احمر مستقر است.
مردم روستای زیارت درباره یک موضوع اتفاق نظر دارند. آنها معتقدند چاره‌ای جز ساخت و ساز نداشتند و اگر این کار را هم نمی‌کردند نسل جدید، روستا را ترک می‌کرد. امری که به متروکه شدن بسیاری از روستاهای ایران دامن زده است. علاوه بر اگر خودشان این کار را انجام نمی‌دادند بیگانگانی که زمین‌هایشان را خریده بودند دست به کار می‌شدند.
منبع : ایسنا
