سفر به تایلند، سرزمین فیل ها

سفر رفتن همیشه پس انداز برای ایندس.تصمیم گرفتن برای سفر برای ما ایرانیان که غرق در فشار و استرس هستیم  شور وراشتیاق به زنگی رو دوچندان می کنه.چند سالی بود که تصمیم داشتم مجدد به یه کشور جدید سفر کنم..دفعه قبل که از ترکیه برگشتم به محض رسیدن به ایران با خودم تصمیم گرفتم سفرهای بیشتری برم و فرهنگ های جدید رو تجربه کنم.با گذشتن از اسم های ارمنستان و باکو و گرجستان و... فقط سفر به تایلند برای من جذابیت داشت چون پکیج کاملی از تفریحات و زیبایی رو در دل خودش داشت .

بعد از گذشت یک سال که شرایط برای رفتن محیا شده بود اپیدمی کرونا فرا گیر شد و قاعدتا از فکر سفر رفتن بیرون اومدم.توی همین ایام کرونا توی سایت خوب لست سکند سفرنامه های مختلف رو مطالعه کردم و کلی اطلاعات بدردبخور بدست اوردم.  بالاخره شرایطش فراهم شد و تصمیم گرفتم به تنهایی خودم دل به دریا بزنم و تایلند برم.یکم برام سخت بود که بخام تنهایی سفر کنم ولی با تجربه ی قبلی و پیدا کردن دوستان جدید در سفر با این ذهنیت مقدمات سفرمو فراهم کردم.انتخاب شهر محل اقامت در تایلند هم دردسرهای شیرین خودش رو داشت که کدوم شهر روانتخاب کنم.پوکت یا پاتایا و یاهردو...تصمیمم رو قطعی کردم و پاتایا رو انتخاب کردم.

بعد از گرفتن نامه تمکن مالی از بانک(به ازای هر نفر 50میلیون تومن) و ارائه مدارک و پاسپورت به دفتر آزانس مسافرتی در شهرمون منتظر اماده شدن ویزا شدم که با فوت اقای رییسی یه مقدار فرایند طولانی تر شد و بالاخره ویزای من در تاریخ 10 خرداد 1403 بدستم رسید.

تور تایلند نوروز

 

طی هماهنگی که با آژانس هوایی داشتم تاریخ سفر با تور تایلند رو برای 15 خرداد بمدت 7شب اقامت در شهر پاتایا و با پرواز ماهان هتل ولکام به قیمت  45م تومن برنامه ریزی کرده بودم.(توضیح اینکه هواپیمایی سلام ایر هم همون تاریخ با قیمت کمی ارزانتر موجود بود ولی با پرس و جو وتجربیات دوستانی که قبلا با این پرواز سفر داشتن و ناراضی بودن، پرواز ماهان رو انتخاب کردم)

بعد از گرفتن واچر هتل و بلیط و بیمه نامه مسافرتی مبلغ عوارض خروج رو چندروز قبلتر بصورت اینترنتی به مبلغ 400هزار تومن پرداخت کردم تا توی فرودگاه معطلی نداشته باشم.برای سفر خارجی به هر مسافر تا سقف 500 دلار(به قیمت حدودا 24میلیون تومن)پرداخت میکردن که با نصب اپلیکشن بله و سه روز قبل از تاریخ سفر تونستم ارز رو خرید کنم وشناسه خرید دریافت کنم(ارز مسافرتی تا قبل از سال 1403 به تعداد 1000دلار پرداخت می شد)

بالاخره روز سفر فرا رسید.پرواز ساعت 21:45 به وقت تهران بود.با کرایه یک ماکسیم ساعت 2:30 بعداز ظهر از شهرستان(دلیجان) به سمت فرودگاه امام حرکت کردم.با گذشت 2.5ساعت به فرودگاه امام رسیدم.در طول مسیر به تورلیدر تایلند اطلاع دادم که امشب پرواز دارم و ایشون هم اطلاعات مربوط به فرودگاه مقصد و مکان وشخصی که برای ترانسفر سراغمون میاد رو داخل واتس آپ ارسال کردن.

 

 به محض رسیدن به محل پروازهای خروجی  فرودگاه امام و ردشدن از گیت کنترل فرودگاهی به سالن انتظار رسیدم.بلافاصله بدنبال تابلوهای بزرگ نمایشگر اطلاعات  پروازها رفتم تا شماره پرواز و گیت پرواز رو پیداکنم

 

ساعت 6:30 دقیقه گیت پرواز ماهان باز شد و مسافران وارد گیت دریافت بلیط شدن که فوق العاده هم شلوغ بود و مشخص بود که هواپیما کاملا پر خواهد شد.حدود 40دقیقه طول کشید تا تونستم کارت پرواز رو بگیرم و چمدونم رو تحویل بدم.باهمانگی با مسئول باجه بلیط صندلی کنار پنجره رو رزرو کردم .

بلافاصله به محل کنترل عوارض خروج رفتم و بعد از رد شدن از گیت  بدنبال باجه دریافت ارز مسافرتی رفتم که در انتهای سالن انتظار از قبل سالن ترانزیت و در طبقه پایین قرارداشت.علی رغم شلوغ بودن فرودگاه در اونروز باجه دریافت ارز بانک ملی فوق العاده خلوت بود براحتی با وارد کردن کد ملی وشناسه فروش تونستم ارز مسافرتی رو دریافت کنم و به محل سالن ترانزیت(سالن انتظار قبل از پرواز)برم

 با نزدیک شدن به ساعت 21 کم کم گیت ورود به هواپیما باز شد و از طریق راهروی مخصوص وارد هواپیما شدیم

 

 طبق معمول هوایپما پرشدو هواپیما با حداکثر ظرفیت از زمین بلندشد.یکی از لذت های سفر واسه من همین لحظه تیک اف هواپیماس. پرواز سر وقت انجام شد و  پتو و بالش روی صندلی ها بود و هر کسی می خواست چشم بند می گرفت. مدت زمان سفر هم حدود 6ساعت و نیم اعلام شد.در حین پرواز هم یک وعده شام و یک وعده صبحانه پذیرایی شد که رضایت بخش بود

 

 بعد از طی 6ساعت پرواز وارد اسمان اب های خلیج بنگال شدیم و کم کم سرسبزی کشور تایلند خودنمایی کرد.هوای مه الود به دلیل رطوبت بالا کاملا اسمان تایلند رو احاطه کرده بود .با کم شدن ارتفاع غلطت مه کم شد و شهرزیبای بانکوک قابل مشاهده بود

 

با یک فرود خیلی اروم هواپیما بروی زمین نشست و وارد فرودگاه بزرگ و مدرن سوارنابوم شدیم و بعد از طی کردن مراحل کنترل پاسپورت توسط افسر فرودگاه و اسکن انگشت و چهره بسمت محل تحویل چمدان راهنمایی شدیم.

 

روز اول رسیدن به پاتایا و اقامت در هتل

بالافاصله بعد از مراحل کنترل مدارک توسط یه قطار برقی به قسمت دریافت چمدان ها منتقل شدیم.بعداز تحویل گرفتن چمدان به سمت گیت شماره 3 که از قبل با تورلیدر هماهنگ کرده بودیم حرکت کردیم.در داخل فرودگاه هم تونستم با چندنفر از بچه های خوب از مشهد و شمال اشنا بشم که خیلی واسم خوشایند بود و همسفرهای من از همون لحظه با من همراه شدند

شرکت های کارگزاری تور پاتایا در تایلند برای هر هتل ون مخصوص رو تدارک دیده بود که هتل های نزدیک به هم سوار یک ون 10 نفره میشدن وبه سمت مقصد حرکت میکردند.برخلاف گذشته در داخل فرودگاه خبری از سیمکارت رایگان نبود و دولت تایلند طی قوانین جدید خودش سیمکارت رایگان ازائه نمیکرد. باطی مسافت 150کیلومتری به شهر ساحلی پاتایا رسیدیم.هوا هم گرم و رطوبت نسبتا بالا بود ولی ازاردهنده نبود.با پیاده شدن از ون کمی از استرس گرمای تایلند که ذهن منو مشغول کرده بود کم شد چون انقدری گرم نبود که خودم فکرش رو میکردم. بعداز رسیدن به هتل واچر هتل وپاسپورت رو به رسپشن هتل تحویل دادیم و راس ساعت 10 صبح بوقت تایلند بمحض رسیدن کلید اتاق رو هم به ما تحویل دادند

بعداز ظهر تورلیدر ایرانی بنام فرهاد به اتاق من اومد و راجع به تور های موجود صحبت کردیم از بین تورهای پیشنهادی دو تور وی آی پی بمبلغ 1800 و 1500 بت حدود 100دلار خرید کردم.تور لیدر واسه چنج پول هم صرافی های زرد رنگ رو بهم پیشنهاد داد که نرخ تبدیلشون به نسبت صرافی های دیگه بیشتر بود.به ازای هر 100 دلار توی اون تاریخ 3650 بت پرداخت میکردند.حدودا هر بت 1600تومن در میومد.بعد از کمی استراحت به خیابان گردی رفتم و با دوستان از طریق اینستاگرام هماهنگ کردم و باهم در خیابان قرارگذاشتیم تا همدیگرو پیدا کنیم.هتل من با بقیه دوستان متفاوت بود ولی همه ما نزدیک خیابان ساحلی بودیم.یکی از مزیت های هتلی که انتخاب کرده بودم نزدیک به خیابان ساحلی و خیابان واکینگ استریت بود که حدود دودقیقه پیاده روی مسافت داشت.شب اول با گشت و گذار در خیابان ها سپری کردیم.چیزی که برای من خیلی توی ذوق میزد چمعیت بسیار زیاد هندی ها توی سرتاسر پاتایا بود.من خیلی با مردمانش حال نمیکردم.ولی شنیده بودم که توی پوکت هندی ها خیلی کمتر هستن.

روز دوم گشت در باغ فرانسوی، نمایش فیلها، نمایشگاه خودرو، کوه خائوچی، بازارچه  روی آب

ساعت 8 صبح خودروی ون جهت رفتن به گشت به جلوی هتل اومد وبا نشون دادن شماره اتاق و شماره موبایل وعکس خودم سوار ون شدم.در طول سفر تمام ون هایی که برای گشت به سراغ مسافران می امدن از چهره مسافران عکس میگرفتن و برای اژانس مربوط میفرستادن تا مشکلی باری مسافرا بوجود نیاد و همه چی روی نظم بود.ساعت 9 وینم به باغ فرانسوی رسیدیم.اسم باغ نانگ نوچ بود که طبق گفته خانم ساسی تور لیدر فارسی زبان حدود چندین هکتار مساحت داشت.بعد از گرفتن بلیط وارد باغ شدیم.زیبایی های باغ از همان بدو ورود خودنمایی میکرد.هوا هم کمی گرم بود ولی زیبایی های محیط باعث میشد خیلی به گرما توجه نکنیم و منم که عاشق عکس گرفتن توی همچین محیط هایی بودم شروع کردم از قدم به قدم اون محیط عکس گرفتم

داخل باغ نمایش گاه ماشین های کلاسیک هم بودش که واسه اینکه کمی از حرارت و گرما بدور باشیم به داخل اونجا هم سری زدیم که اون هم در نوع خودش جالب بود

 بعد از بازدید از ماشین ها بسمت سالن نمایش تایلندی حرکت کردیم که یک سالن بزرگ با محیط سمعی بصری مدرن بودو دکوراسیون خیلی جالبی داشت و چندین نمایش تایلندی و چینی و ژاپنی با موسیقی های محلی و رقص محلی به اجرا در اومد که حدودا یک ساعت طول کشید

 نمایش بعدی نمایش فیل هابود.بعدازخروج از سالن نمایش تایلندی به سمت راه روی ورودی به سالن نمایش فیل ها هدایت شدیم.یک سالن بزرگ با انبوهی از فیل ها که هر کدام نمایش مخصوص خود رو اجرا میکردند.فوتبال.دارت.ماساژ و ...این همه هوش و توانایی و تربیت پذیری حیوونی به عظمت فیل واسه خود منم قفل بود.فکر نمیکردن فیل ها انقد حیوونای باهوشی باشن

 کم کم ظهر شده بود و باید بسمت کوه لیزری یا همان کوه خائوچی چان می رفتیم.سوار ون شدیم وبه سمت کوه لیزری رفتیم که منظره ای جالب داشت و در روی دیواره کوه نگاره یک بودا را بوسیله لیزر برنگ طلایی حکاکی  کرده بودند و بچه ها از ون پیاده شدن و تعدادی عکس گرفتیم و چون وقت زیادی نداشتیم حدود ده دقیقه توقف کردیم وسریع برگشتیم تا به سمت برنامه بعدی که بازارچه روی آب بود برویم.در طول مسیر در یک رستوران کی اف سی برای صرف ناهار توقف کردیم .

حدود چهل دقیقه بعد از صرف ناهار بسمت بازارچه روی آب رفتیم.هر پنج نفر سوار یک قایق شدیم و وبعد طی مسافت حدود دوکیلومتری به انتهای بازارچه رسیدیم و از قایق پیاده شدیم تا در داخل بازارچه چرخی بزنیم و اونایی که میخاسیتن خریدی انجام بدن ومسیر برگشت روباید پیاده برمیگشتیم.در بازارچه هم حدود 1ساعت و نیم تایم ما صرف شد و نزدیک های ساعت 4 موعد برگشت بود که بسمت ماشین رفتیم .بچه های گروه هم خیلی سروقت و منظم بودن و خیلی معطلی توی هیچ قسمتی نداشتیم وازین نظر خیلی بود.

 بعداز رسیدن به هتل با بچه ها برنامه شب گردی و گشت و گذار شبانه رو همانگ کردیم .کلا  خواب در طول سفربه تایلند معنا پیدا نمیکنه.زمان هم به سرعت می گذره.واقعا ادم دلش نمیخاد اونجا زمان حرکت کنه.هرچند خب زمان بیشتر مستلزم هزینه بیشتره اونجا...بگذریم...شب گردی و خوردن غذاهای خیابونی و ماساژ جز جدانشدنی برنامه شب های ما بود..انقدر شما اونجا پیاده روی دارین که بخاهین یا نخاهین باید ماساژ رو برین.اگه تایلند بری و ماساژ نری انگار تایلند نرفتی.قیمت ماساژ هم از 200 بت تا 2000 متغیر بود.شب دوم ما فروشگاه ترمینال 21 رو مد نظر داشتیم که فوق العاده شیک و مدرن بود با تمام نمایندگی های برتر دنیا در صنعت مد و پوشاک. بیشتر جذابیت اونجا بخاطر نمایش ماشین های لاکچری اونجا بود که میتونستید سواری اونو تجربه کنید در جلوی فروشگاه هم یک عدد هواپیمای بزرگ نمادین قرارداده شده.کلا توی تایلند عاشق هواپیما همستن و انواع هواپیماهای غول پیکر واقعی رو شما توی کوچه و خیابان و بازار مشاهده میکنید.

روز سوم

برنامه روز سوم به نسبت روز قبل تنوع کمتری داشت.برنامه شامل بام پاتایا و بودای بزرگ پاتایا و بازدید از سنگ های چندمیلیون ساله و مزرعه کروکدیل ها و عکاسی در قفس حیوانات وحشی و نمایش کروکودیل بود.میتونستید از باجه های کنار دریاچه برای کروکدیل ها گوشت خریداری کنید وبه کروکودیل ها غذا بدین.برای این گشت فیل سواری رایگان هم موجود بود که یک مسافت بیست دقیقه ای رو میتونستین توی محیط جنگلی اونجا سوار فیل بشین .بعد از فیل سواری به داخل سالنی رفتیم که میزهای وجود داشت که روی میزها انواع میوه های استوایی موجود بود وبصورت رایگان میتونستین اونارو تست کنید(خارگیل و منگو و دراگون و....)بعد از برگشت هم بسمت رستوران ایرانی خاتم رفتیم وناهار رو سفارش دادیم که اون هم هزینش روی تور بود و هر کس میتونس یک غذا سفارش بده ویا با هزینه جداگانه سلف سرویس داشته باشه.هزینه سلف سرویس رستوران هم 250 بت هستش.در کل رستوران ایرانی که رفتیم غذای دلچسبی نداشت.ساعت 3 هم ساعت برگشت ما به هتل بود.

 

 

 برنامه هم شب هم طبق روال شبگردی و تفریحات شبانه بود که ما برای شام سراغ تست گوشت کروکدیل رفتیم که فوق العاده خوشمزه بود و علی رغم میل باطنیم که علاقه های به غذاهای دریایی ندارم اونجا شب ها فقط غذاهای دریا بیشتر مخوردم.قیمت اون هم از تیکه های کوچک تا بزرگ  بین 200 تا 400بت معادل 300هزار تا 600هزارتومن متغیر بود.

روز چهارم

برای روز چهارم من تور خرید نکرده بودم و بیشتر استراحت کردم و برای بازدید به فروشگاه های بیگ سی و سنترال فستیوال رفتم.داخل فروشگاه بیگ سی از شیر مرغ تا جون ادمیزاد با قیمت های مناسب گیر میومد.در کل پاتایا قیمتا خیلی نه بالا بود نه پایین.میتونستین بسته به سلیقه خودتون خرید کنین.تنوع جنس هم توی فروشگاه های پاتایا فوق العاده بالاس .باتوجه به گرما ورطوبت بالا گشت زدن توی فروشگاه ها بدلیل سیستم خنک کننده وتهویه مناسب خیلی خوشایند می تونه باشه.مخصوصا اگه صبح یا بعداز ظهر قصد خرید داشته باشین.

 

روز پنجم

برای امروز برنامه رفتن به پارک ابی رامایانا بود که حدود سی دقیقه بیرون از شهر راه بود که بهمراه 6نفر از دوستای دیگمون به اونجا رفتیم.مبلغ این تور هم 1200 بت بود ولی بدون ناهار بود.ساعت 10 به پارک ابی رسیدیم و داخل کمدهای مخصوص وسیلمون رو گذاشتیم و بابت هر کمد هزینه دریافت میکردن که ماهم برای کم کردن هزینه ها تمام وسیله هامونو توی یدونه کمد جادادیم.دستیندی هم به هرنفرداده میشد که میتونس هر مبلغی میخاست شارژ کنه تا در طول روز نوشیدنی و یا ناهار بخوره.که هممون دستبند رو شارژ کردیم ویاقیمانده شارژ رو درانتها برمیگردوندن.

پارک ابی نسبتا بزرگ و سرباز بود و فوق العاده تمیز بود و اونروز خیلی هم شلوغ نبود.من تاقبل از این پارک ابی تجربه رفتن به پارک ابی رو نداشتیم چون خیلی علاقه به ورزشهای ابی و هیجانش نداشتم ولی دیگه با اصرار دوستان از تمام تفریحات اونجا استفاده کردم و خیلی هم لذت بخش بود.تا ساعت 4عصر هم اونجا بودیم و برای برگشت باراننده تماس گرفتیم وایشون هم سرتایم بدنبال ما وامد.فقط اینکه حتما اگه پارک ابی اینجا اومدین حتما کرم ضدافتاب باخودتون بیارید و سعی کنید یک لباس تنتون باشه تا دچار افتاب سوختگی نشید

 عصر اونروز به نایت بازار و فروشگاه مایک هم سری زدیم ومتوجه شدیم فروشگاه سنترال فستیوال تمام برندهای کفش نایک و ادیداس وغیره رو به طرز وحشتناکی آف زده بود که وقتی به اونجا رسیدیم حتی دکور فروشگاه روهم برده بودن و اثری از کفش اونجا نبود و خب خیلی افسوس خوردیم که چرا زودتر بهم اطلاع داده نشده بود.حتما درصورتیکه گذرتون به خیابونهای پاتایا یا هرکدوم ازشهرهای تایلند خورد حواستون به فروشگاه ها باشه واگه دیدین آف زدن حتما از تخفیفاتشون استفاده کنید چون واقعا ارزششو داره . بعد ازون هم سری به خیابان ششم زدیم.که توضیه میکنم دوستان متاهل با فرزندانشون به اون خیابون نرن بخاطر شرایط موجود توی خیابون اونجا.

برای شام هم به فروشگاه شبانه انتهای خیابان ششم رفتیم و سعی کردیم مجدد غذای دریایی تست کنیم که انتخاب ما میگو و هشت پا و... بود که من بغیر از میگو علاقه ای به خوردن بقیه سفارشات نداشتم.داخل بازارچه هم یک فروند هواپیمای غول پیکر بویینگ 747 ملکه هستش که دیگه دیدن هواپیما توی هر نقطه شهر عادی بنظر میرسید واسه ما.و این نکته خیلی مهم بود که تایلندی ها از هر ابزاری واسه جلب توریست استفاده میکنند.

 

قیمتای فروشگاه سون الون متعادله و حتی میتونید غذاهای نیمه اماده هم سفارش بدین تا واستون گرم کنن.قیمت این غذاها حتی نصف پول یک وعده غذایی توی ایران درمیاد واستون.

روز ششم

برنامه امروز رفتن به مزرعه زنبورها و موزه جواهرات بود.تور هیچ هزینه ای نداشت وایاب و ذهاب به اونجا رایگان بود.بعدرسیدن به اونجا از ما با محصولات داخل اونجا(شربت عسل،عسل،ژل رویال) پذیرایی شد و برای تست انواع محصولات قرارداد شده بود ، لیدر ایرانی که یک مرد مسن بود ماروبه داخل مزرعه برد و کمی توضیحات به ما داد وسپس به داخل اتاق مخصوص مهمانان رفتیم وتوضیحاتی درمورد محصولات موجود داده شد.محصولات اونجا کاملا ارگانیک و طبیعی بود وبچه ها از اون فروشگاه خرید انجام دادن و در ازای خرید تخفیفات خوبی هم داده میشد.

موزه جواهرات مقصد بعدی بود که برای ما جذابیت خاصی نداشت و صرفا برای پرکردن وقت و بیکار نبودن به اونجا هم سری زدیم.قیمت های اونجا هم بشدت بالا بود و البته ارزش پولی ماهم دلیل اصلی گرون بنظر رسیدن قیمتها بود.کلا تایلند مقصد خیلی گرونی نیست وشما میتونید خرجاتون رو همانند ایران مدیریت کنین و با استفاده از تجربیات دیگران حتی هزینه هاتونو از ایران کمتر هم بکنید.

 روز هفتم

برنامه امروز جزیره مرجان یا کولارن بود قیمت این برنامه هم 1700 بت بود.طبق هماهنکی قراربود ون ساعت 8ونیم سراغمون بیاد که اقای راننده یک ربع زودتر اومده بود و چون مارو پیدا نکرده بود ماروجاگذاشته بود و به هتل دیگه رفته بود.طی تماسی که با تور لیدر گرفتم هماهنگ شد یه راننده دیگه برای ما فرستاده بشه که حدود نیم ساعت بعد به سراغمون اومد و به اسکله پاتایا رفتیم و سوار کشتی شدیم.داخل کشتی هم ایرانی و روسی بودن و لیدر روسی و ایرانی هم داخل کشتی بود.بعد از  20 دقیقه به یک اسکله رسیدیم و بلیط های پاراسل رایگان به ماداده شد .حدود یکساعت ونیم طول کشید تا تمامی دوستان بتونن پاراسل سوار بشن و برای صرف صبحانه مجداد سوار کشتی شدیم و به سمت جزیره راه افتادیم.مسافت پاتایا تا جزیره مرجان حدود 50 دقیقه راه بود . داخل جزیره هم صندلی وی آی پی مخصوص قرارداشت که رایگان بود و متونستین قایق سواری کنید و تفریحات آبی اونجا هم رایگان استفده کنید.

حدود یکساعت هم داخل جزیره توقف داشتیم و برای ناهار سوار کشتی شدیم و موزیک های ایرانی و روسی هم داخل کشتی تا رسیدن به پاتایا اجرا میشد.بعداز رسیدن به اسکه پاتایا عکسهایی که در داخل اسکله و پاراسل و جزیره از مسافران گرفته شده بود قرارداده بود وباپرداخت 100بت میتونستین اونارو خریداری کنین و بعنوان یادگاری داشته باشین که بنظرم داشتن خوبه هرچند دوربین و گوشی هم این صحنه هارو ضبط میکنه و لی خب اونم داشتنش خالی از لطف نیس.کلا عکاسا توی تمام برنامه ها حضور دارن و عکاسی میکنن.

 

 

 

حدود ساعت 10 خیلی  گرسنه بودیم وتصمیم گرفتیم به رستوران بریم واسه شام .بچه هابه رستوران ایرانی البرز رفتن که توی خیابون 12 هستش و تا 11 شب هم باز هستش.من هم دوست داشتم برم مک دونالد و اونجا برگر بخورم.قیمت و کیفیت برگر هم خوب بود وخب از برگرهایی که توی ایران میبینیم خیلی کوچکتره.قیمتش هم 250بت بود.حدود 350 هزارتومن.بعداز صرف شام بسمت هتل رفتم تا کم کم اماده برگشت بشم و چمدونم رو ببندم.

 

روز هشتم روز آخر

ساعت 12 من کلید اتاق رو تحویل رسپش دادم و توی لابی هتل روی مبل دراز کشیدم تا ساعت 3 که راننده بیاد دنبالمون بریم سمت فرودگاه شهر بانکوک.هتلی که من این مدت توی اون اقامت داشتم بد نبود.نظافت هم صبح به صبح انجام میشد.برخورد پرسنل هم توی مدت اقامتم خوب بود.راننده هم سر ساعت 3 اومد دنبالم و رفتیم دنبال بقیه بچه ها حرکت کردیم.راننده تایلندی هم نامردی نکرد و مسافت 1 و نیم رو یکسره باموبایل صحبت میکرد.خیلی هم باصدای بلند صحبت میکرد حسابی روی مخ رفته بود تا خود فرودگاه.از ماشین که پیاده شدیم یه نفس راحت کشیدیم رفتیم داخل فرودگاه.فرودگاه بانکوک فوق العاده مدرن و بزرگ هستش.در مقابل فرودگاه امام خودمون فک میکنم چندین برابر بزرگتر و پیشرفته تر باشه

پرواز برگشت ماهم ساعت 22:20 به وقت بانکوک بود.بچه های تیم ملی هندبال هم با ماهمسفر بودن.قبل سوار شدن به هواپیما مسئولین اونجا اسم دونفررو باصدای بلند اعلام کردن که یکیشون من بودم وازم پرسیدن داخل چمدونت باید بازبینی بشه.مامور اونجا بمن گفت که ارامش داشته باشم ودنبالش برم پای هواپیما تا چمدونم رو خودم باز کنم.با اسانسور بهمراه یکی از بچه های تیم ملی که اون هم چمدونش مشکل داشت رفتیم پای هواپیما چمدونمون رو که با کلی زحمت بسته بودیم و مرتب چیده بودیم دوباره بازکردیم تا بینیم چ وسیله ممنوعه ای داخلش هست.بعد کلی گشت متوجه شدم یدونه پاوربانک داخل چمدون دارم که ازم خاستن اونو باخودم داخل کابین ببرم و داخل قسمت بار نباشه.البته این مشکل باعث شد توی تهران من اولین نفر چمدونم رو تحویل بگیرم چون اخرین چمدونی بود که توی قسمتی بار گذاشته شده بود.

بعد پرکردن فرم مخصوص مجددا به سالن انتظار برگشتیم و اماده سوار شدن به هواپیما شدیم.تمامی مسافرا سروقت سوار شدن و هواپیما بدون معطلی از زمین بلند شد.تایپ هواپیمای برگشت از هواپیمای رفت مدل بالاتر بود و پشت صندلی ها مانیتور و نقشه پرواز و سرگرمی وجود داشت که متونستید ازون استفاده کنید.مدل هواپیما ایرباس 600-340  بود که بروز ترین هواپیمای ناوگان ماهان هستش.پرواز برگشت کمی استرس زا بود.حدود چهل دقیقه دچار توربالانس یا تکان شدید هواپیما شدیم.البته که کادر پروازی به مسافران خونسردی میدادن و ازبابت اینکه فوق العاده کاربلد هستن  از استرس ما کمتر میشد.طبق قولی که خلبان به مسافران داده بود پرواز 30دقیقه زودتر به تهران رسیدحدودساعت 1وینم به وقت تهران هواپیما ب زمین نشست و کم کم از دوستان خداحافظی کردیم.فوق العاده لحظه های خوبی رو با دوستانم سپری کرده بودم و مجدد برای برنامه سفر بعدی قرارشد باهم هماهنگ باشیم.

سفرنامه نویسی من همینچا تموم میشه.امیدوازم تک تکتون بتونین با سفر رفتن لحظه های خوبی رو واسه خودتون بسازین.مسلما تا چندسال بعدش یادتون نمیاد واسه سفرتون چقدر هزینه کردین ولی تک تک لحظه های خوبش همیشه بیادتون می مونه. امیدوازم از سفرنامه من خوشتون امیده باشه وواستون مفید واقع شده باشه و کمی و کاستیش رو ببخشین و اگر دودل هستین واسه سفر بخودتون شک راه ندین و قدمو بردارین 

جمع بندی 

* خرجکرد واسه یک شخص مجرد بهمراه تورهای گشت و شام و تفریحات شبانه حداقل از 400 دلار به بالا میشه

*چنج پولتون رو توی صرافی های زرد انجام بدین

*خریدهای خوراکیتون رو سعی کنین از فروش سون الون انجام بدین

*سعی کنید تورهاتون رو از لیدرتون خرید کنین شاید یکم گرونتر باشه ولی حداقل هراتفاقی واستون بیفته یه شخصی پاسخگو هست و اینکه معطلی از بابته رفت و برگشت و تراسنفر ندارین..این هم در نظر بگیرین شما 6000کیلومتر راه اومدین پس برید و بگردید.شاید دیگه قسمت نباشه بیایین همچین جایی

*واسه خرید فروشگاه مایک و بیگ سی و ترمینال 21 قیمتاشون مناسب هستش

*واسه جابجایی هم میتونید از توک توک استفاده کنید هر بار استفاده ازش 10بت میشه که خیلی مناسبه

*اگه خیلی بدغذا نیستین نیازی نیست باخودتون از ایران مواد غذایی بیارید چون وجب به وجب اونجا غذابراتون درست میکنن وقیمتاشم مناسبه پیشنهاد من هم پدتای و کائو من گای هستش

*واسه نایت لایف هم میتونین واکینگ استریت و سوی 6 و سوی بوخائو برید

به امید سفرنامه بعدی...