پادکست سفرنامه
سال سخت گردشگری
امسال، 1399 ، سال سخت گردشگری به علت شیوع بیماری کروناست. صنعت گردشگری ایران و جهان، سخت ترین ضربه را از شیوع این بیماری دریافت کرده اند . هرچند بسیاری از مشاغل جامعه کم و بیش فعال شده اند ولی مشاغل مرتبط با گردشگری هنوز در محاق تعطیل و عدم فعالیت هستند.
از طرفی، از دست دادن امکان سفر و زندانی شدن در حصار خانه و شهر، رنج بزرگی برای دوستداران سفر و سفرروهای حرفه ای بشمار می آید.
در این دوره، اما به نظر می رسد تنها و مطمئن ترین گزینه، سفر در دل طبیعت باشد، جایی که کمترین تماس با جوامع انسانی وجود دارد. در این گونه سفرها، لذت از زیبایی های طبیعت را می توان چشید و روحیه را تقویت کرد و برای بازگشت ناگزیر به شهر و دیار کرونایی خود، انرژی کافی ذخیره کرد.
سفر یک روزه ما از 2 تا 3 مرداد 99 سفری در دل طبیعت از نوع کوهنوردی آن بود . سفری که حدود پانزده ساعت کوه نوردی یک روزه داشتیم، از دل تنگه ای زیبا و سرسبز که به یخچال طویلی به طول حدود چهار کیلومتر منتهی می شد و با پیمایش این دره و یخچال به پای مخروط بلندترین قله رشته کوه زردکوه در ناحیه زاگرس میانی می رسیدیم . اینجا قله کلونچین ( کلونچی ) نام دارد با ارتفاعی حدود 4220 متر از سطح دریا.
تصویر 1 تا 3 : در مسیر قله کلونچین
رشته کوه زردکوه، قله کلونچین و موقعیت آن
رشته کوه زرد کوه که به گویش محلی " کوه زرده " هم گفته می شود قسمتی از رشته کوه زاگرس میانی در غرب استان چهار محال و بختیاری است . چند قله با ارتفاع بالاتر از 4000 متر در این رشته کوه وجود دارد. قلل معروف رشته کوه زردکوه عبارتند از : کلونچین، هفت تنان، شاه شهیدان، دو زرده و قلل متعدد دیگری مانند چری، چال میشان، آب سفید و ....
تصویر 4 : نمایی از قلل رشته کوه زردکوه از فراز قله کلونچین
رشته کوه زردکوه به طول بیش از صد کیلومتر و با پهنایی حدود پانزده کیلومتر، و هم جهت با امتداد کلی رشته کوه زاگرس ( شمال غربی به جنوب شرقی ) قرار گرفته است. در سمت جنوبی رشته کوه زردکوه، رود بازفت جریان دارد، در حالی که در سمت شمالی آن، رود کوهرنگ جریان دارد. رود کوهرنگ همان رودی است که یکی از سرچشمه های رود کارون بوده است ولی اکنون، آب این رود از طریق تونل های شماره یک و شماره دو کوهرنگ، به سرچشمه رود زاینده رود هدایت می شود.
تصاویر 5 و 6 : رود کوهرنگ در محل سد و تونل شماره 1
جاده ای که استان شهرکرد را به استان خوزستان متصل می کند از فراز گردنه ای در رشته کوه زرد کوه می گذرد. اینجا همان گردنه معروف به گردنه چری در جاده ای است که از دشتک و بازفت در استان چهار محال و بختیاری تا شهرستان اندیکا و مسجد سلیمان در استان خوزستان ادامه دارد.
از دیگر ویژگی های رشته کوه زردکوه آن است که طویل ترین یخچال های کوهستانی کشور در این رشته کوه قرار دارند.
قله کلونچین ( کلونچی ) با ارتفاع 4221 متر از سطح دریا، بلندترین قله رشته کوه زردکوه محسوب می گردد. موقعیت قله کلونچین، در سمت جنوب سد و تونل دوم کوهرنگ ، و همین طور در سمت جنوب شهر چلگرد در استان چهارمحال و بختیاری می باشد.
تصویر 7 : بر روی قله کلونچین، مرتفع ترین چکاد رشته کوه زردکوه
مسیر دسترسی و صعود به قله کلونچین
برای صعود به قله کلونچین باید ابتدا خود را به محل سد و تونل دوم کوهرنگ برسانید. مبدا دو تا از مسیرهای صعود به کلونچین، در نزدیکی همین محل قرار دارد. مسیر دره شرقی کوه که به نام تنگه کول خدنگ ( تنگه کلونچین ) نامیده می شود و همین طور مسیر یال و پناهگاه خرسان که یال شرقی کوه محسوب می گردد، مسیرهایی هستند که مبدا پیمایش آن ها از نزدیکی سد و تونل دوم کوهرنگ شروع می شود.
تصویر 8 : موقعیت قله کلونچین نسبت به رود کوهرنگ و مسیر دسترسی به قله
.
تصویر 9 : مسیر تنگه کول خدنگ برای صعود به قله کلونچین
مسیر تنگه کول خدنگ، مسیری زیبا برای صعود به قله کلونچین است. شما در ابتدای این مسیر، دیواره های رفیع و شگفت کوه با نماهای زرد و قهوه ای و صخره هایی یک پارچه و عظیم را شاهد خواهید بود و در ادامه مسیر دره ، از مجاورت گیاهان و سبزه ها حرکت خواهید کرد تا سرانجام به یخچال های طویلی برسید که سرتاسر دره را پوشانده و باید کیلومترها از روی این یخچال ها پیمایش کنید. البته وجود این یخچال ها بسته به میزان برف و بارش های سالیانه دارد، و ممکن است در سال های مختلف، میزان یخچال تغییر کند، به گونه ای که برای مثال در تابستان دوسال قبل ( 1397 ) به علت گرما و خشکسالی، اثری از یخچال ها باقی نمانده بود ولی در صعود امسال ما ( سوم مرداد 99 ) ، مجبور شدیم که حدود چهار کیلومتر از روی یخچال های ممتد و یکدست مسیر دره شرقی پیمایش کنیم تا به محل پایین مخروط قله کلونچین برسیم. علاوه بر آنکه در ابتدای تنگه نیز از روی یخچال کوچک و زیبایی گذشتیم که در زیر آن دهانه های بزرگی از یک غار و تونل برفی ایجاد شده بود.
تصویر 10 : تنگه کول خدنگ ( کلونچین )
.
تصویر 11 : دهانه های یک غار برفی در زیر یخچالی در تنگه کول خدنگ
در مسیر صعود به قله کلونچین از طریق یال شرقی کوه، پناهگاهی به نام پناهگاه خرسان ساخته شده و این مسیر، بهترین مسیر صعود زمستانه به قله کلونچین است، چون در فصل زمستان، صعود از مسیر تنگه کول خدنگ، با مخاطراتی مانند سقوط بهمن همراه می باشد.
تصویر 12 : مسیر صعود به قله کلونچین از یال شرقی کوه ( پناهگاه خرسان )
مسیر دیگر صعود به قله کلونچین، صعود از یال شمالی کوه و از طریق جانپناه چال میشان است . این مسیری طولانی برای صعود به کلونچین است که از نزدیکی سد و تونل اول کوهرنگ شروع شده و بعد از فراز و فرودی طولانی سرانجام به جایی در اواسط و یا انتهای دره کول خدنگ منتهی می شود. از مسیر جان پناه چال میشان، بطور معمول برای صعود به قلل مجاور کلونچین مانند قلل دوزرده و شاه شهیدان استفاده می شود و استفاده از این مسیر برای صعود به قله کلونچین، علاوه بر طولانی تر بودن مسیر، خطر گم شدن در کوهستان را به علت اشتباه در جهت یابی دره و یال های کوه به همراه دارد.
تصویر 13 : مسیر صعود به قله کلونچین از طریق پناهگاه چال میشان
ماجرای سفر
احسان، دوست شفیق چند ساله ام پیام داد که همراه یکی دیگر از دوستان، عازم صعود به قله کلونچین هستند و اگر تمایل دارم همراهشان باشم. از خدا خواسته و بلافاصله بعد از هماهنگی و کسب اجازه از همسر عزیز و بزرگوار، دعوتش را قبول کردم. قبلا همراه با احسان و گروهی از دوستان، صعودی ناقص به قله دوزرده از رشته کوه زردکوه داشته ام و اکنون خیلی تمایل داشتم که صعود به قله کلونچین، بلندترین قله رشته کوه زردکوه را تجربه کنم، بویژه آنکه قبلا هم از زیبایی مسیر این صعود شنیده بودم .
از همان ابتدا، تجهیزات و لوازم مناسب برای یک پیمایش بیش از دوازده ساعته را به همراه آوردیم . کفش مناسب کوهنوردی و کرامپون از جمله این تجهیزات بود. کرامپون به پاشنه های میخ داری اطلاق می شود که به زیر کفش متصل می شود تا بر روی برف های یخ زده ، لیز نخوریم. احسان نیز یک کلنگ کوهنوردی به همراه آورد. از کلنگ کوهنوردی برای تهیه جای پا بر روی برف های یخ زده استفاده می شود. البته خوشبختانه در طی این صعود، نه به کرامپون و نه به کلنگ احتیاجی پیدا نکردیم چون هرچند کیلومترها بر روی یخچال های طویل، صعود و فرود داشتیم ولی به علت گرمای هوا، برف ها نسبتا نرم و دارای فرو رفتگی های مناسب بود که خطر افتادن و لیز خوردن را کاهش می داد، هرچند با همه این احوال در موقع برگشت از یخچال ها، چند بار لیز خوردم و افتادم، ولی با مخاطره چندانی همراه نبود.
تصاویر 14 و 15 : یخچال های مسیر صعود به قله کلونچین از راه دره شرقی ( تنگه کول خدنگ )
بعد از ظهر پنج شنبه دوم مرداد 99 از اصفهان، با خودرو احسان عازم مسیر شهرکرد و سپس شهر چلگرد شدیم . هوای اوایل مرداد ماه واقعا گرم بود. در نزدیکی فلاورجان، خودرو احسان دفعتا خاموش شد . البته دقایقی بعد توانستیم دوباره خودرو را روشن کنیم ولی مشخص بود که خودرو احتیاج به بازرسی و تعمیر دارد. خوشبختانه نزدیک به شهر فلاورجان بودیم . مراجعه به تعمیرگاه و بازدید و رفع عیب ماشین، یکی دو ساعتی زمان برد ولی خوشبختانه این تاخیر منجر به ملغی شدن کل برنامه نشد . اشکال از قسمت پمپ بنزین ماشین بود که با تعویض فیلتر بنزین، این اشکال نیز نسبتا برطرف شد، علاوه بر آنکه وقتی تعمیر خودرو تمام شد از گرمای هوا نیز کاسته شده بود و احتمال عود مجدد اشکال از ناحیه قسمت پمپ بنزین ماشین، از بین رفته بود.
در مسیر شهرکرد به چلگرد از شهر باباحیدر هم رد شدیم. این شهر کوهستانی که در مجاورت دره ای سرسبز و پردرخت قرار گرفته، یکی از زیباترین شهرک های استان چهارمحال و بختیاری محسوب می شود.
حوالی غروب بود که به نزدیکی شهر چلگرد رسیدیم. چند کیلومترقبل از شهر چلگرد، یک جاده فرعی در سمت چپ جاده قرار دارد که با عبور از ارتفاعات کوه کارکنان، از طریق یک جاده خاکی کوهستانی به طول ده کیلومتر، به محل سد و ابتدای تونل دوم کوهرنگ می رسد.
برای پارک ماشین در محل سد دوم، به دنبال مکانی مطمئن و ایمن بودیم و بنابراین به اولین ساختمانی که در نزدیکی سد دوم کوهرنگ رسیدیم، توقف کردیم . اینجا یک ساختمان طویل و قدیمی و متروکه بود که ظاهرا مربوط به زمان احداث تونل دوم کوهرنگ بوده و در حال حاضر، خانواده ای عشایری در آن ساکن بودند .
پیرمرد عشایری که از قوم بختیاری بود به گرمی از ما استقبال کرد و ما را به اتاق محقر ولی نسبتا بزرگی که در داخل ساختمان داشتند دعوت کرد تا با چای و نبات از ما پذیرایی کند . همسر مهربان او هم دبه ای آب خنک در اختیارمان قرار داد که آن را از چشمه ای در نزدیکی همین محل، پر کرده بود.
ساعتی را در کنار خانواده و فامیل عشایری آن ها سپری کردیم . متاسفانه، پدیده اعتیاد در اینجا نیز رواج دارد.
تصویر 16 : در اتاق خانواده عشایری که از ما پذیرایی کردند
برای استراحت شبانه به محوطه باز جلوی ساختمان آمدیم و چادرها را برپا کردیم. در تابستان های این منطقه از زردکوه ، باید مواظب حشرات موذی منطقه مانند عقرب و رتیل و چندپایان دیگر باشید، بنابر این استفاده از چادر محفوظ برای خواب شبانه در محیط باز، کاملا عقلانی است.
شب هنگام دمای هوای منطقه به گونه ای بود که تنها با یک زیر پوش در داخل چادر، خواب راحتی داشتیم.
اندکی بعد از ساعت 4 بامداد فردا از خواب بیدار شدیم و بعد از جمع کردن چادر و وسایل، ساعت 5 بامداد بود که با یک کوله سبک به راه افتادیم . هوا تاریک بود و مهتابی هم در آسمان نبود و ما در امتداد رود کوهرنگ در حرکت بودیم و از روی پلی از روی رودخانه گذشتیم . هرچند در آن موقع نمی توانستیم چشم انداز رود و مناظر اطراف را مشاهده کنیم ولی تصاویری را که در هنگام برگشت از قله، از رود کوهرنگ و دریاچه کوچک پشت سد ( بند ) دوم کوهرنگ تهیه کردم در اینحا می آورم.
تصویر 17 : دریاچه کوچک پشت سد ( بند ) دوم کوهرنگ
در باره رود کوهرنگ
رود کوهرنگ یکی از رودهایی است که از ارتفاعات زردکوه سرچشمه می گیرد و از دامنه های شمالی و شرقی این کوه روانه می شود . این رود در بستر طبیعی خود به سمت منطقه صمصامی روانه شده و سپس بعد از پیوستن به رود بهشت آباد به سمت کارون حرکت می کند . ولی سال هاست که با ساخت سدهای کوچکی در مسیر، آب این رود از طریق دو تونل به سرچشمه زاینده رود تغییر مسیر داده شده است. این تونل ها به مسافت چند کیلومتر در زیر کوه نسبتا کم ارتفاعی به نام کوه "کارکنان" حفر شده اند.
در محل سد دوم کوهرنگ، آبی هم که از تنگه و منطقه کول خدنگ ( کلونچین ) جاری است از طریق تونل دیگری به دریاچه کوچک پشت سد دوم هدایت شده است.
تصویر 18 : چشمه کوهرنگ ، چشمه ای که به صورت رودخانه از دل دامنه های زردکوه بیرون می زند و بعد از طی مسافتی به رود کوهرنگ می پیوندد ( تصویر متعلق به برنامه دیگری است که در منطقه زردکوه اجرا کرده بودیم)
.
تصاویر 19 تا 21 : آبی که از منطقه تنگه کول خدنگ به پشت سد ( بند ) دوم کوهرنگ هدایت شده است
ویدئویی از سد و تونل اول کوهرنگ
تنگه با شکوه و زیبای کول خدنگ
در نزدیکی سد دوم کوهرنگ، چادرهایی از کوهنوردان پرپا بود. از محل سد دوم کوهرنگ، حرکت خود را در مسیر یک جاده خاکی ادامه دادیم تا به محل یک سیاه چادر عشایری رسیدیم . بز و گوسفندان در سکوت شبانگاهی در اطراف این محل پراکنده بودند. اینجا انتهای مسیر حرکت با خودرو، برای کوهنوردانی است که قصد صعود به قله کلونچین، از مسیر تنگه کول خدنگ را دارند . ولی اگر صعود به قله از مسیر یال شرقی و پناهگاه خرسان، مورد نظر باشد، مسیر خاکی را باز هم باید ادامه داد.
در نزدیکی سیاه چادر عشایری، مینی بوس و خودرو های کوهنوردان، پارک شده بود. با یافتن یک مسیر پا کوب در کنار سیاه چادر، حرکت خود را در امتداد یک دره گون زار ادامه می دهیم و بعد از یکی دو کیلومتر به ابتدای تنگه کول خدنگ می رسیم . حالا هوا تقریبا روشن شده است و فرصت مناسبی است برای یک نرمش کششی، و سپس بعد از صرف صبحانه ای مختصربه حرکت خود در داخل تنگه ادامه می دهیم.
روشنایی روز هنوز آنقدر نیست که بتوان تصاویر با کیفیتی از زیبایی های مسیر و دیواره های عظیم تنگه تهیه کرد ولی تصاویری که در هنگام برگشت از کوه، از این تنگه تهیه می کنم نشان دهنده عظمت و ابهت و زیبایی این تنگه کوهستانی است. و البته موضوعی که برای من عجیب و جالب بود آن که چشم انداز و زیبایی های موجود در مسیر در هنگام برگشت از کوه، آنچنان برایم تازگی داشت که گویی بار اولی است که آن ها را می بینم، انگار که این زیبایی ها آنچنان که باید و شاید در هنگام صعود به چشمم نیامده بوده و یا به آن ها توجه نکرده بودم.
موضوع دیگری که دوست دارم ذکر کنم آنکه صعود تابستانه به قله کلونچین از مسیر تنگه کول خدنگ از معدود برنامه های طبیعت گردی و کوهنوردی است که به علت زیبایی و ویژگی خاص مسیر آن، تمایل دارم آن را با وجود سنگین بودن برنامه، دوباره و یا چند باره تکرار کنم.
دیواره های رفیع با صخره سنگ هایی یک پارچه و با اشکال شگفت و با رنگ های زرد و قهوه ای و سیاه و خاکستری، از مشخصه های بارز و با شکوه تنگه کول خدنگ است . شاید نام گذاری این کوه به نام زردکوه و یا " کوه زرده "، همین رنگ های متنوع زرد و قهوه ای در بافت خاک و دیواره های کوه باشد.
تصاویر 22 تا 33 : نماهایی از دیواره های رفیع و صخره های یک پارچه رنگین در تنگه کول خدنگ زردکوه
در باره معنای کول خدنگ نیز باید بگویم که واژه " کول" به معنای تنگه و دره است و " خدنگ" نیز به معنای تیر و نیزه است . البته " خدنگ " نام پستاندار کوچکی نیز هست که از لحاظ ساختار شکلی و رفتاری چیزی مابین راسو و سنجاب و سمور و گربه است و دست بر قضا، یک حیوان یخ زده و خشک شده ای شبیه خدنگ را در قسمتی از مسیرمان در تنگه کول خدنگ مشاهده کردیم که تصویر آن را ضمیمه کرده ام.
تصویر 34 : حیوان خشک شده ای که در مسیر دره کول خدنگ یافتیم. ( احتمالا خدنگ است )
در قسمتی از ابتدای تنگه نیز به یک یخچال کوچک زیبا می رسیم که براثر ذوب برف، دهانه های بزرگی در زیر آن ایجاد شده و غار وسیعی در زیر یخچال ایجاد شده است . سطح اتکا توده عظیم برف و یخ بر سطح زمین زیر یخچال، تنها با یک سری ستون های زیبای یخی برقرار مانده است و با این اوصاف، فضایی شبیه فضای معابد با سقفی با طاق چشمه های گنبدی شکل، در زیر یخچال شکل گرفته است. البته متاسفانه نه در هنگام رفت و نه در هنگام برگشت از کوه، فرصتی برای رفتن به داخل غار یخی زیر یخچال پیدا نکردم و حسرت آن به دلم ماند، چون همیشه عاشق این مکاشفات در طبیعت بوده ام. از سقف غار یخی، آب به صورت آبچکان هایی به پایین می ریخت و در زیر آن، جویباری از آب را تشکیل می داد که از دهانه دیگری از غار به بیرون جاری می شد.
تصاویر 35 و 36 : دهانه های غار یخی در زیر یخچالی در اوایل دره کول خدنگ
دره ای سرسبز، دره ای یخچالی
با گذشتن از ابتدای مسیر تنگه وارد فضای بازتری از دره می شویم که پوششی سبز از گیاهان دارد. در اوایل این دره نیز به یکی دو چشمه کوچک از آب زلال برمی خوریم. به غیر از این ها در بقیه مسیر به چشمه دیگری نخواهیم رسید و فقط به آب جاری شده از ذوب برف ها، دسترسی خواهیم داشت.
تصاویر 37 تا 40 : دره سرسبز مسیر صعود به قله کلونچین
.
تصاویر 41 تا 50 : قسمتی از پوشش گیاهی مسیر دره کول خدنگ ( کلونچین )
.
تصویر 51 : آلبالوی وحشی، در مسیر دره کول خدنگ
در قسمتی از مسیر به چادرهایی از کوهنوردان برخورد می کنیم . این ها یک گروه کوهنوردی از شهر اهواز هستند که شب گذشته را در این محل اطراق کرده اند و اکنون عازم قله شده بودند . بجز این ها گروه های کوهنوردی دیگری از کاشان، شهرکرد، شلمزار و اصفهان را می بینیم . قله کلونچین در این فصل از سال پذیرای گروه های کوهنوردی متعددی از سراسر کشور است.
تصاویر 52 تا 56
دره سبز مسیر تا چند کیلومتر ادامه دارد و سپس یخچال ها شروع می شوند که تمام پهنه کف دره را اشغال کرده اند و شکاف های عمیق برفی در کناره های یخچال نشان می دهد که ضخامتی سه چهار متری از برف و یخ دارند. عجیب اینکه این ضخامت برف و یخ، تنها در اثر بارش های یکی دو سال اخیر ایجاد شده اند و گزارش های تابستان سال 97 از این دره حاکی است که به علت خشکسالی سال های قبل، هیچ اثری از یخچال در این دره باقی نمانده بوده است.
تصویر 57 : شکاف های حاشیه یخچال، حکایت از ضخامت چند متری برف و یخ دارد
این یخچال ها در طول روزهای گرم این موقع از سال ، اکثرا حالت برفی دارند و در قسمت هایی نیز که برف ها یخ زده و سخت شده اند حالتی شبیه حفرات پلکانی شکل در سطح یخچال ایجاد شده که صعود و فرود از روی آن ها را نسبتا ساده می کند. سطح برف ها عموما گل آلود است و در قسمت هایی نمایی به رنگ سیاه و فلزی پیدا کرده است.
تصاویر 58 تا 65 : یخچال های مسیر دره کول خدنگ ( دره شرقی کلونچین )
در طی مسیر و در ارتفاعات سمت راست دره، کوهنوردانی را می بینیم که به موازات دره در روی یال کوه حال حرکت هستند تا به مرور ارتفاع کم کرده و وارد دره شوند . این ها کوهنوردانی هستند که برای صعود به قله کلونچین، از مسیر جان پناه چال میشان آمده اند، مسیری طولانی که از محل سد اول کوهرنگ شروع می شود.
حدود چهار کیلومتر از روی یخچال های دره ، پیمایش می کنیم تا سر انجام به فضای مسطح و کاسه ای شکل در پیرامون مخروط قله کلونچین می رسیم . اینجا بر اثر ذوب برف ها، جویباری به راه افتاده و فضای مناسبی را برای کوهنوردانی که قصد اطراق شبانه در ارتفاعات کوهستان دارند، ایجاد کرده است.
تصویر 66 : جویباری که بر اثر ذوب برف ها در کاسه زیر قله کلونچین تشکیل شده است
قله کلونچین به صورت یک مخروط یا هرم بزرگ و یک مخروط کوچکتر در مجاورت آن، در پیش دیدگان ما قرار دارد. اکنون ما در ارتفاع حدود چهار هزارمتری از سطح دریا هستیم.
تصویر 67 : تمای مخروط دو قلوی قله کلونچین
تلاش در ارتفاع
به علت رقیق شدن هوا در این ارتفاعات و همچنین به علت انرژی فراوانی که در طی صعود چند ساعته به این ارتفاعات مصرف کرده ایم ، ضعف و سنگینی خاصی را در وجود خود حس می کنیم. حالا دیگر گام برداشتن ها برای صعود، سخت تر و سنگین تر از قبل می شود ولی یک کوهنورد، برای همین تلاش و پایداری در مسیر است که قدم در کوهستان می گذارد .
با هر گامی که بر می داریم، یک قدم به موفقیت نزدیکتر می شویم و بنابر این، احساس اعتماد به نفس بیشتری در وجودمان شکل می گیرد که ادامه مسیر را در این شرایط دشوار برایمان ممکن می سازد. صدای دسته جمعی گروهی از کوهنوردان اصفهانی که ساعتی قبل به قله رسیده بوده اند، در فضای پیرامون قله طنین انداز می شود. دورنمایی از آنها را هم می بینیم که در یک ردیف در ستیغ قله ایستاده اند تا عکسی به یادگار بگیرند.
تصاویر 68 و 69 : نمایی از دیواره شمالی قله کلونچین و کوهنوردانی که بر بام آن ایستاده اند
دامنه های پرشیب زیر مخروط قله، پوشیده از برف و یخچال است . در میان یخچال در کف کاسه زیر مخروط قله، حوضچه ای از آب با رنگ نیلگون تشکیل شده است. این قسمت از کوهستان، ابهت و عظمت ویژه ای دارد .
تصاویر 70 تا 72 : یخچال های کاسه زیر قله کلونچین
آهسته و با توقف هایی برای نفس گرفتن و اندوختن ذره ای انرژی برای ادامه صعود، از سراشیبی های تند مسیر قله به بالا میرویم . اینجا حالا یک کوره راه پایکوب و بدون برف است که با صعود به یال ستیغ مانند اطراف قله، به تدریج به قله نزدیک تر می شود . درست در زیر قله، شیب تندی از کوه در پیش رویمان است . آخرین تلاش هایمان برای کسب موفقیت و رسیدن به قله را در پیش رو داریم. لذت صعود در یک طرف و لذت این تلاش و پایداری نیز در طرف دیگر، پاداشی است بر سخت کوشی ما برای فتح قله های بلند.
با وجود سختی های مسیر، احساس موفقیت در تلاش برای مقابله با سختی ها و رسیدن به هدف، به جسم و روحمان انرژی مضاعفی می بخشد. سرانجام موفق می شویم، اکنون روی قله هستیم . به همدیگر تبریک می گوییم . لحظه زیبایی است، لحظه رسیدن به هدف و نتیجه دادن تلاش ها.
تصاویر 73 تا 75 : در مسیر فتح قله کلونچین
.
تصویر 76
کوهنوردان زیادی روی قله هستند و همه به نوبت، منتظر گرفتن عکس یادگاری در کنار تابلویی هستند که نام و مشخصات قله را نشان می دهد. ساعت حدود یک و سی دقیقه بعد از ظهر است و ما در ارتفاع 4221 متری از سطح دریا بر روی قله کلونچین، بلندترین قله رشته کوه زردکوه در زاگرس میانی قرار داریم.
اینجا از روی بام زردکوه، چشم انداز کوه و قلل و دشت های اطراف در پیش چشمان ما قرار دارد. قلل دیگر زردکوه مانند هفت تنان، شاه شهیدان، دو زرده و چال میشان در یک سمت ما قرار دارند و قلل دیگری مانند قنبر کش، چری و میلی در سمت دیگر ما قرار دارند. در روبرویمان، چشم اندازی از دشت و جنگل و رود بازفت قرار دارد و در پشت سرمان، منطقه صمصامی و دشتک و بازفت قرار گرفته است.
هرچند ما اینجا در روی قله کلونچین در استان چهار محال و بختیاری هستیم ولی مرز استان خوزستان و کوه و دشت های آن، فاصله خیلی زیادی با ما ندارد، جایی که در دوردست ها، نمایی ازکوه های کینو و مافارون را در هاله ای از مه و غبار می توان تشخیص داد. اینها کوه هایی در مرز استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری هستند.
ربع ساعتی را در روی قله طی می کنیم و عازم برگشت می شویم.
برگشت
برگشت از کوه ها، هرچند با سهولت نسبی بیشتری همراه است ولی عموما طول مسیر، نمود بیشتری برای کوهنوردان دارد، به عبارتی هر چه فرود می آیید باز هم مسیر ادامه دارد و به این زودی ها تمام نمی شود و به اصطلاح، مسیر کش می آید .
این بار نیز به همین ترتیب است و بویژه هرچه در یخچال ها فرود می آییم هنوز یخچال است و یخچالی که تمامی ندارد، انگار که در حال پیمایش در قطب شمال هستیم و قرار نیست به این زودی به خشکی برسیم. باورم نمی آید این مسیر طولانی را از روی یخچال صعود کرده باشیم . چه مسیر خفنی است، کاسه صبرمان به سر رسیده است ولی بالاخره بعد از دو سه ساعتی فرود از روی برف و یخچال، به قسمت کم برف و در عین حال سرسبز دره می رسیم، ولی هنوز یکی دو ساعت دیگر پیمایش لازم است تا بعد از گذشتن از مسیرهای پر فراز و فرود دره به محل تنگه کول خدنگ برسیم. در طی مسیر از قسمت هایی از دره می گذریم که نیاز به دست به سنگ و عبور از تخته سنگ های بزرگ و زیبا دارد.
تصویر 77 : مسیرهای دست به سنگ در حین برگشت در تنگه کول خدنگ
دوباره زیبایی و ابهت دیواره های رفیع و رنگین تنگه کول خدنگ در پیش چشمانمان قرار می گیرد. از چشمه ای ، آب می خوریم و مسیر دست به سنگ فرود از مسیر تنگه را ادامه می دهیم و آنقدر ادامه می دهیم تا بالاخره از این تنگه عظیم، خارج می شویم ، و بعد از مدتی سرانجام در ساعت هشت بعد از ظهر به پای ماشین خود در نزدیک ساختمان و خانواده عشایری می رسیم.
پیمایش و صعود و فرود امروز ما، پانزده ساعت به طول انجامیده است ، از نظر طول پیمایش، مجموعا حدود 25 کیلومتر مسافت را به صورت صعود و فرود کوهستانی طی کرده ایم و از نظر افزایش ارتفاع ، حدودا 1900 متر صعود و همین میزان نیز فرود داشته ایم، در حالی که به علت طولانی بودن مسیر، از خوردن ناهار نیز صرف نظر کرده ایم.
پیرمرد بختیاری و همسر مهربانش با لبخند و به گرمی از ما استقبال می کنند . مهمان بساط چایی شان می شویم و با آب آفتابه و قمقه هایی که از چشمه ای در همان حوالی پر کرده اند، سر و صورت و پاهایمان را می شوییم و از سرویس بهداشتی بسیار تمیزی که در بیرون از ساختمان برای خود ساخته اند، استفاده می کنیم و سپس به رسم تقدیر از کمک و مهمان نوازیشان، مبلغی تقدیم ایشان می کنیم.
به سمت اصفهان حرکت می کنیم و پاسی از نیمه شب گذشته است که به خانه های خود می رسیم. در این سفر، کوله بار تجربیاتمان افزون تر از قبل شده است و این بار نیز مانند همیشه، خدا را بابت سلامتی و انرژی که در ما به ودیعه گذاشته شکر می گوییم.
تصاویر 78 و 79
مستند کوتاه و ویدئو کلیپ صعود ما به قله کلونچین
نویسنده: هادی انصاری
