سیاحتی دوست‌داشتنی در پاتایا

 

به نام آفریننده جهان پهناور

 داستان از آنجایی شروع شد که دایی جان که خیلی از کشورهای جهان را سفر کرده بود، از سفرش به تایلند تعریف کرد و با اشتیاق از خاطراتش برای ما صحبت کرد. این بود که آرزوی سفر به تایلند به سر من و همسرم افتاد. بعد از خواندن سفرنامه‌های دوستان عزیز در سایت لست سکند و دیگر سایت‌ها انگیزه بیشتری هم پیدا کردیم. همچنین با توجه به مطالب زیادی که یاد گرفته بودیم تشویق شدیم خودمان هم سفرنامه بنویسیم و تجربیاتمان را با دیگران به اشتراک بگذاریم که لذت سفر ما را دوچندان کرد. به امید اینکه یادگاری که از خود به جای می‌گذاریم برای عاشقان سفر مفید واقع شود.

چون اولین سفری بود که تصمیم گرفته بودیم بیشتر جاهای دیدنی را بدون تور برویم ترجیح دادیم فقط در یک شهر بمانیم تا با فرصت بیشتری که در اختیار داریم با دل سیر و فراق خاطر شهر را بگردیم، بنابراین پاتایا را انتخاب کردیم که هم شهری ساحلی و هم نسبتاً ارزان‌تر است.

با توجه به اینکه آب‌وهوای تایلند دارای سه فصل گرم و خشک، بارانی و آفتابی و فصل سرد است، بهترین فصل سفر به تایلند از اواسط پاییز شروع می‌شود که آغاز فصل سرد است و گرما قابل‌تحمل و رطوبت هوا نیزکم‌تر است. ولی با توجه به اینکه ما هر دو باید مرخصی می‌گرفتیم و تنها تعطیلیه دو روزه نیمه دوم سال 96، مهرماه بود و از طرفی قیمت‌های این ماه از سال هم به خاطر وضعیت آب‌وهوای تایلند و هم شروع مدارس پایین بود، ریسک کردیم و همین تاریخ را برای سفر انتخاب کردیم. البته باید اعتراف کنم که بارندگی‌های این فصل باعث جابه‌جایی چند تا از برنامه‌های ما شد ولی باز هم ازآنجایی‌که باران رحمت الهی است و باران‌های تایلند جذابیت‌های خاص خود را دارد باز هم از لحظه‌لحظه سفر لذت بردیم. ضمن اینکه بارندگی‌ها باعث شد هوا مطبوع‌تر باشد و گرمای هوا را کمتر حس کنیم.

بعد از انتخاب مقصد و تاریخ سفر، دومین مرحله انتخاب هتل بود. در رنج قیمت مورد نظر ما چند هتل به ما معرفی شد که از بین آن‌ها هتل آسیا پاتایا را انتخاب کردیم.

هتل آسیا پاتایا

ساحل هتل آسیا پاتایا

استخر هتل آسیا پاتایا

 

هتل آسیا پاتایا یک هتل بسیار بزرگ و خانوادگی، با محوطه‌ای زیبا و دوست‌داشتنی و پر از تزیینات جالب و یک ساحل اختصاصی است که از یک سمت به دریا و از سمت دیگر به زمین گلف دید دارد. استخر هتل بسیار زیبا و تمیز و از استخر نمای ساحل قابل مشاهده است. با توجه به این‌که این هتل در جنوب پاتایا واقع شده، تنها اشکال آن فاصله 10 تا 15 دقیقه‌ای با خیابان‌های اصلی پاتایا و مهم‌تر از آن نداشتن شاتل (سیستم حمل‌ونقل هتل) رایگان است. البته شاتل هتل ساعت 11 صبح و 3 بعد از ظهر با دریافت مبلغی کم به میزان نفری 50 بــات به سمت مرکز شهر و مرکز خرید مایک حرکت می‌کند. هنوز بین زیبایی و آرامش هتل و دور بودن از مرکز شهر درگیرم، بهتر است اول در مورد جغرافیای پاتایا و سیستم حمل‌ونقل آن بگویم تا منظورم را متوجه شوید.

• موقعیت جغرافیایی پاتایا:

پاتایا از سه بخش تشکیل‌شده است. بخش میانی که در امتداد جاده ساحلی قرار دارد و در واقع مرکز تجمع گردشگران است و بخش جنوبی و شمالی پاتایا که با توجه به دور بودن از هیاهوی مرکز شهر خانوادگی‌تر است و محیط آرام‌تری دارد.

• سیستم حمل‌ونقل در پاتایا:

سیستم حمل‌ونقل در پاتایا معمولاً تاکسی، تاکسی-وانت و موتور سیکلت است.

تاکسی: در پاتایا معمولاً تاکسی‌ها تاکسی‌متر ندارند و تاکسی‌های تاکسی‌متردار معمولاً تاکسی‌هایی هستند که از بانکوک آمده‌اند و می‌خواهند در مسیر برگشت مسافر سوار کنند. ولی تاکسی‌های بدون تاکسی‌متر فراوان است که قبل از سوار شدن باید در مورد قیمت و مسیر با آن‌ها به توافق رسید.

موتور سیکلت: موتورسیکلت‌ها معمولاً راننده‌هایی با لباس فرم مخصوص دارند و با پرداخــت توافقــی بین ۲۰-۴۰ بــات، یک یا دو نفر را سوار می‌کنند.

تاکسی-وانت (Songtaew or Minibus or Baht buses): ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین وسیله نقلیه در پاتایا تاکسی-وانت‌ها هستند که از وانت‌های سرپوشیده که در قسمت عقب دو ردیف صندلی دارند تشکیل‌شده است. معنی آن‌هم از دو ردیف آمده است. قیمت 10 تا 20 بــات به ازای هر نفر در پاتایا کرایه کمی محسوب می‌شود. علاوه بر قیمت ارزان، با سوار شدن در این وسیله نقلیه می‌توان به‌راحتی خیابان‌ها را مشاهده کرد و لذت برد و برای پیاده شدن در جای مورد نظر کافی است از زنگ‌هایی که بالای سر قرار دارد استفاده کرد. این وانت‌ها از یک سیستم گردشی منظم تبعیت می‌کنند. ایستگاه مشخصی در طول مسیر ندارند و تنها با اشاره بالا پایین‌دست می‌ایستند تا سوار شوید.

(قیمت تاکسی-وانت برای مسیر دربست معمولاً 200 بــات است که معمولاً راننده‌ها وقتی توریست‌ها را به مناطق دیدنی می‌برند از آنجا پورسانت دریافت می‌کنند بنابراین اگر مسیر کوتاه باشد می‌توان با آن‌ها سر مبلغ چانه زد)

برخی از این وانت‌های خالی را می‌توان به‌صورت دربست برای مسیرهای طولانی با قیمت حدود 200 بــات کرایه کرد ولی از آنجایی که معمولاً راننده‌ها وقتی توریست‌ها را به مناطق دیدنی می‌برند از آنجا پورسانت دریافت می‌کنند بنابراین اگر مسیر کوتاه باشد می‌توان قبل از سوار شدن با آن‌ها سر مبلغ چانه زد.

مسیرهای تاکسی-وانت‌ها در پاتایا

 

پاتایا از دو خیابان اصلی تشکیل‌شده است. خیابان ساحلی به‌موازات ساحل از شمال به جنوب یک‌طرفه است و خیابان سکند رود که از جنوب به شمال یک‌طرفه است.

خط 1: (Main Baht Bus Circuit) خط اصلی در پاتایا است و در خلاف جهت عقربه‌های ساعت از میدان دلفین در شمال پاتایا شروع‌شده و در طول جاده ساحلی (Beach Road) به سمت پایین حرکت می‌کند. قبل از خیابان واکینگ استریت ابتدا به سمت چپ پیچیده و وارد خیابان (Pattayatai) می‌شود و بعد از رسیدن به اولین چهارراه به خیابان سکند رود (Second Road)  می‌پیچد و به سمت بالا می‌رود تا مجدداً به میدان دلفین بر‌گردد.

خط 2: (North Pattaya Road) یا (N Pattaya) از ایستگاه میدان دلفین در طول خیابان North Pattaya به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می‌رود.

خط 3: (Central Pattaya Road) در طول خیابان مرکزی (Central Pattaya) به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می‌رود.

خط 4: (South Pattaya Road) در طول خیابان جنوبی (South Pattaya) به سمت جاده Sukhumvit بالا و پایین می‌رود.

خط 5: (Naklau Road) از میدان دلفین در طول خیابان (Naklau Road) تا انتهای آن بالا و پایین می‌رود.

خط 6: (South Pattaya To Jomtien) از ایستگاه تقاطع Pattayatai و خیابان South Pattaya (اولین چهار راه بعد واکینگ استریت) در طول جاده Thappraya به سمت Jomtien Beach حرکت کرده و در طول جاده ساحلی جامپتین ادامه مسیر می‌دهد و در انتهای این خیابان دور می‌زند و برمی‌گردد یا ادامه مسیر می‌دهد و در خیابان Thanon به چپ می‌پیچد تا به خیابان Boonkanjana می‌رسد، سپس به داخل این خیابان می‌پیچد و این خیابان را بالا می‌رود تا مجدداً به خیابان Pattayatai رسیده و به ایستگاه برگردد.

خط 7: (Jomtien 2nd Road) در طول خیابان (Jomtien 2nd) بالا و پایین می‌رود.

خط 8: (Threp Prasit Road) در طول خیابان Threp Prasit بالا و پایین می‌رود.

خط 9: (Soi Buakhao) در طول خیابان Soi Buakhao بالا و پایین می‌رود.

 

بعد از انتخاب هتل، تهیه بلیت و ویزا و پرداخت عوارض خروج از کشور، مشغول آماده کردن مقدمات سفر شدیم که به عقیده من تقریباً نیمی از هیجان سفر است. برای برنامه‌ریزی سفر، اول از طریق سایت تریپ ادوایزر و سایت‌های دیگر اماکن توریستی پاتایا را بررسی و موقعیت تمام مکان‌های موردنظر را در نرم‌افزار گوگل مپ اضافه کردیم که بعداً به ما خیلی کمک کرد.

 

آغاز سفر:

پرواز از تهران به پاتایا

 

بلیت رفت ما به تایلند ساعت 21:10 دقیقه بود که با کمی تأخیر ساعت 21:48 دقیقه ایرباس 340 ماهان از زمین بلند شد. پرواز بسیار خوبی بود و در دو نوبت شام و صبحانه از مسافران پذیرایی شد. داخل هواپیما دو برگه برای مشخصات اقامت به ما دادند که باید پر می‌کردیم.

فرم ورود

 

فرم خروج

 

به گفته خلبان مدت زمان پرواز 6:45 دقیقه بود که ما ساعت 4:40 دقیقه به وقت ایران و در واقع 8:05 دقیقه به وقت بانکوک در فرودگاه Suvarnabhumi بانکوک نشستیم. قبل از تحویل بار هنگام کنترل پاسپورت‌ها یکی از برگه‌هایی را که پر کرده بودیم به مأمور کنترل پاسپورت دادیم. تا بارها را تحویل بگیریم و از فرودگاه خارج شویم ساعت 9:20 بود.

بر فراز بانکوک

 

تور لیدر هما تراول کنار خروجی فرودگاه بانکوک با یک پلاکارد منتظر ما بود. در ابتدا به هر کدام از ما یک سیم‌کارت داد که 100 مگابایت اینترنت و مبلغ 20 بــات کردیت تماس شارژ داشت و ما توانستیم تا روز آخر بدون نیاز به شارژ مجدد از اینترنت استفاده کنیم (البته در داخل هتل از اینترنت هتل استفاده می‌کردیم).

سیم‌کارت

 

حدود ساعت 10 بود که سوار ون شدیم و به سمت پاتایا حرکت کردیم. در طی مسیر تور لیدر توضیح داد که چون هتل را ساعت 2 تحویل می‌دهند می‌توانیم انتخاب کنیم که تا زمان چک این از موزه جواهرات یا مزرعه زنبورها دیدن کنیم. ما موزه جواهرات را انتخاب کردیم. همچنین یک نقشه از پاتایا و نفری سه بن تخفیف 20 درصدی از رستوران پردیس را به ما داد. مسیر بانکوک به پاتایا 1:45 دقیقه بود و ما حدود ساعت 12 به پاتایا رسیدیم. در مورد جاده‌های تایلند باید بگویم که این جاده‌ها معمولاً از آسفالت نیستند و از بلوک‌های بتونی ساخته شدند که کنار هم قرارگرفته‌ و نسبت به جاده‌های ایران دست‌انداز بیشتری دارند که با ون بیشتر احساس می‌شود.

 

روز اول (پنج‌شنبه):

 به‌عنوان اولین جایی که در پاتایا می‌توان دید موزه جواهرات (Gems Gallery) جای جالب توجهی نبود به‌خصوص اگر قصد و علاقه به خرید طلا و جواهرات را نداشته باشید. در ابتدا سوار یک واگن شدیم که در طول یک مسیر کوتاه مراحل استخراج و ساخت سنگ‌‌های قیمتی را نشان می‌داد. سپس از کارگاه ساخت جواهرات و در انتها از سالن فروش جواهرات و صنایع دستی بازدید کردیم.

کارگاه ساخت جواهرت

 

بعد از موزه جواهرات ما را به رستوران ایرانی پردیس بردند تا در صورت تمایل در آنجا ناهار بخوریم. این رستوران در خیابان سکند رود، بالاتر از خیابان بعدی سنترال پاتایا قرار دارد. کیفیت غذاهای این رستوران در حد متوسط است ولی اگر کسی از غذاهای فست فود و دریایی و تایلندی خسته شود می‌تواند در این رستوران یک غذای ایرانی نوش جان کند.

نزدیک رستوران پردیس یک اکسچنج قرمز بود که ما در آنجا برای اولین بار دلارهایمان را به ازای هر دلار معادل 33.1 بــات تبدیل کردیم. در پاتایا اکسچنج‌ها رنگ‌های مختلفی دارند و قیمت تبدیل پول بسته به رنگ آن‌ها در خیابان‌های مختلف متفاوت است. ظاهراً اکسچنج‌های زرد به‌خصوص T.T اکسچنج‌ها بهترین نرخ تبدیل را دارند. بیشتر این اکسچنج‌ها معمولاً در هنگام تبدیل پاسپورت‌ها را چک می‌کنند ولی اگر پاسپورت هم نباشد سختگیری نمی‌کنند. بهتر است همیشه کپی پاسپورت یا عکس آن را به‌همراه داشت.

روبه روی رستوران پردیس یک سوپرمارکت فامیلی مارت هم قرار داشت که اولین سوپرمارکتی بود که داخل آن رفتیم تا اجناس و قیمت‌ها را بررسی کنیم. کلاً سوپرمارکت‌های پاتایا به نام‌های فامیلی مارت (FAMILY MART) و سون الون (7-Eleven) در سرتاسر پاتایا در هر 200-300 متر شعبه دارند و با قیمت‌های ثابت و مطمئن به‌راحتی می‌توان از آن‌ها خرید کرد. در این سوپرمارکت‌ها علاوه بر انواع خوراکی و مایحتاج اولیه، ساندویچ‌های آماده و دستگاه‌های قهوه‌ساز و آب جوش هم وجود دارند.

حدود ساعت 2 به هتل زیبای آسیا پاتایا رسیدیم. تور لیدر که منتظر ما بود تورهای پیشنهادی پاتایا را به ما معرفی کرد و شماره تلفن همراهش را داد تا بعد از تصمیم‌گیری بتوانیم با او تماس بگیریم. بعد از تحویل اتاق و کمی استراحت حدود ساعت 5 بیرون رفتیم تا با هتل و امکاناتش آشنا شویم. بعد از کشف هتل به سمت ساحل رفتیم تا از غروب زیبای پاتایا دیدن کرده و عکس بگیریم.

 غروب زیبای آسیا پاتایا

 

بعد از غروب در طول خیابان Phra Tam Nak 4 که هتل آسیا پاتایا در انتهای آن قرار داشت به سمت خیابان اصلی یعنی Phra Tamnak قدم زدیم و از فامیلی مارت و کمی جلوتر سون الون برای شام خرید کردیم. یک اکسچنج زرد هم در مسیر وجود داشت که در روزهای آتی به آن مراجعه کردیم. از سر خیابان از یک گاری که میوه میفروخت میوه‌ای به نام دورین خریدیم که فروشنده با ایما و اشاره به ما فهماند که میوه‌ای بسیار مقوی است. میوه را به هتل بردیم و آن را امتحان کردیم. طعم عجیب غریب و بوی زیادی داشت که شاید برای همه خوشایند نباشد ولی ما دوست داشتیم. فردا صبح که از هتل خارج شدیم در تابلو اطلاعات هتل متوجه شدیم که بردن میوه دورین به اتاق ممنوع است و بعداً فهمیدیم بردن این میوه به خیلی جاهای دیگر از جمله هواپیما هم ممنوع است که احتمالاً به خاطر بوی زیاد آن است.

دورین

 

کلاً یکی از جذابیت‌های سفر به تایلند دیدن و امتحان کردن میوه‌های استوایی است. قیمت میوه‌ها در مراکز میوه‌فروشی معمولاً حدود کیلویی 100 تا 200 بات است ولی علاوه بر میوه‌فروشی، دست‌فروش‌ها در کنار خیابان‌ها این میوه‌ها را به قطعات کوچک بریده و در ظرف‌های یک‌بارمصرف می‌فروشند که به‌عنوان تنقلاتی سالم و هیجان‌انگیز نمی‌توان از آن‌ها گذشت.

میوه‌های استوایی

 

روز دوم (جمعه):

 مسیر روز اول

 

با توجه به اینکه هوا آفتابی بود تصمیم گرفتیم تا ظهر در هتل بمانیم و از استخر استفاده کنیم. بعد با شاتل ساعت 3 به مرکز شهر رفتیم (مسیر انتهای شاتل مرکز خرید مایک بود) مثل بیشتر مرکز خریدهای پاتایا یک در به جاده ساحلی (Beach Road) و یک در آن به سکندرود (Second Road) باز می‌شد. دری که به سمت سکندرود باز می‌شد یک بازارچه تره‌بار داشت که ما روز آخر از آنجا میوه خریدیم.

کمی بالاتر از مرکز خرید مایک دقیقاً بعد از خیابان Pattaya 11 در یک رستوران به نام Nongjai غذای تایلندی خوردیم. با توجه به اینکه ما هر دو غذای دریایی دوست داریم یکی از گارسون‌های رستوران که پاکستانی بود دو جور غذا را به ما پیشنهاد داد که هر دو بسیار خوشمزه و کمی تند بودند. یک خورشت صدف به نام (Stir fried calms with roasted chili paste) که با برنج سفارش دادیم و میگوی سرخ‌شده (Fried shrimp with garlic) که قیمت هر کدام 175 بــات بود.

یک غذای تایلندی خوشمزه

 

بعد با توجه به اینکه شوی آلکازار تقریباً در انتهای خیابان سکند رود قرار داشت پیاده به سمت آنجا حرکت کردیم که حدود بیست‌دقیقه‌ای زمان برد.

 قیمت بلیت برای ردیف‌های جلو (VIP) 1000 بــات بود (معادل 124 هزار تومان) و فقط صندلی‌های کنار خالی بود (ظاهراً صندلی‌های وسط‌تر را برای تورها رزرو می‌کنند). قیمتی که تور لیدر برای صندلی‌های VIP و هزینه ترانسفر از هتل به ما پیشنهاد داده بود 25 دلار بود که از بلیت‌های خود آلکازار ارزان‌تر تمام می‌شد به این علت که تورها امکان استفاده از کارت تخفیف جهت خرید این‌گونه بلیت‌ها را دارند. درنتیجه ما به تور لیدر زنگ زدیم تا برای روز یکشنبه برای ما تور رزرو کند.

برنامه بعدی رفتن به مینی سیام بود. به ازای نفری 10 بــات سوار تاکسی-وانت شدیم و تا انتهای سکند رود رفتیم. بعد از سر خیابان N Pattaya مجدداً سوار تاکسی-وانت شدیم و با نفری 20 بــات تا Mini Siam رفتیم. بلیت مینی سیام برای هر نفر 600 بــات بود.

مینی سیام مجموعه‌ای از ماکت‌هایی از مناطق دیدنی دنیا در مقیاس کوچک در یک باغ دوست‌داشتنی است که با آهنگ ملایمی که در محوطه پخش می‌شود بسیار خاطره‌انگیز است. برای دیدن مینی سیام بهترین زمان یک ساعت قبل از غروب است که هم آفتاب کمتر باشد و هم دیدن برخی از این ماکت‌ها هم در روز و هم در شب جالب‌تر است. در سفر به تایلند حتماً باید اسپری دورکننده حشرات را به‌خصوص در مناطقی مانند باغ‌ها همراه داشت.

مینی سیام در روز

 

مینی سیام در شب

 

در برگشت از مینی سیام ابتدا با 20 بــات به سر خیابان N pattaya رفته و با نفری 20 بــات تا جاده ساحلی و به مرکز خرید Central Festival رفتیم که برندهای خوبی داشت که بعضی از آن‌ها حراج خورده بود. بعد حدود 5 دقیقه پیاده رفتیم تا به مرکز خرید Royal Garden Plaza رسیدیم و در شعبه بیست و چهار ساعته KFC غذا خوردیم. بعداً فهمیدیم شعبه‌های بیست و چهار ساعته KFC در پاتایا کمی گران‌تر از شعبه‌هایی است که از 11 صبح تا 10 شب باز هستند و البته به نظر من حتی کیفیت بالاتری داشتند؛ مثلاً مرغ دو تکه در شعبه 24 ساعته حدود 50 بــات گران‌تر از شعبه‌های دیگر بود.

مسافت‌های پیاده‌روی از آنچه روی نقشه به نظر می‌رسید دورتر بود و حسابی خسته بودیم بنابراین برای ماساژ پا به یکی از مراکز ماساژ رفتیم. هر کدام از مراکز ماساژ لباس فرم‌هایی به رنگ‌های مختلف دارند. به ما گفته بودند لباس سبزها بهترند و به نظر من هم بهتر و تمیزتر بودند. قیمت ماساژ پا 200 بــات برای یک ساعت بود. زمانی که از ماساژ خارج شدیم اولین باران تایلندی را تجربه کردیم. وقتی این باران‌های شدید و کوتاه شروع می‌شود معمولاً مردم زیر سقفی می‌ایستند تا باران قطع شود. در این فاصله به‌خصوص اگر بارندگی‌ها طولانی شود دست‌فروش‌ها پیدا می‌شوند تا چتر و بارانی‌هایشان را به قیمت چند برابر بفروشند. اما این چترها و بارانی‌های نایلونی در همه فامیلی مارت‌ها و سون الون‌ها پیدا می‌شوند و فقط کافی است یک بارانی نایلونی به قیمت 20 بــات خریده و همیشه در جیب داشته باشید. بعد از تمام شدن باران با یکی از وانت تاکسی‌ها به هتل برگشتیم.

 

روز سوم (شنبه):

مسیر فلوتینگ مارکت و دنیای زیر آب

 

برنامه‌ریزی کرده بودیم به فلوتینگ مارکت و دنیای زیر آب برویم. با توجه به اینکه مسیر فلوتینگ مارکت دور بود یک تاکسی-وانت دربست به مبلغ 150 بــات گرفتیم و به فلوتینگ مارکت رفتیم. با وجود اینکه در سفرنامه‌های دوستان هم خوانده بودیم که در فلوتینگ مارکت تور نگیریم اشتباه کردیم و با تشویق‌های فروشنده بلیت و وسوسه زیپ لاین، توری که شامل قایق‌سواری، زیپ لاین، عکس یادگاری و شوی میمون‌ها بود رو به مبلغ نفری 800 بــات انتخاب کردیم. در حالی که وروی فلوتینگ مارکت نفری 200 بــات بود. از قایق‌سواری و دیدن فلوتینگ مارکت درحالی‌که آهنگ سنتی ملایمی در محوطه پخش می‌شد خیلی لذت بردیم. زیپ لاین هم مسلماً هیجان خاص خود را داشت ولی دو مسیر رفت و برگشت خیلی کوتاه بود و زود تمام شد. عکس‌های یادگاری را می‌توانستیم با لباس محلی تایلندی بگیریم ولی با توجه به اینکه عکاس بی‌سلیقه و بی‌دقت بود و سریع عکس گرفت راضی نبودیم. در مورد نمایش میمون‌ها هم اصلاً خوشمان نیامد. برای خرید سوغات از فلوتینگ مارکت بهتر است قیمت‌های اجناس را با قیمت‌های داخل شهر مقایسه کرد چون بعضی از قیمت‌ها بیشتر از مرکز شهر است. در کل چون در فلوتینگ مارکت خیلی معطل شدیم و آکواریوم تا ساعت 6 بیشتر باز نبود مجبور شدیم این برنامه را در روز دیگری اجرا کنیم. ولی چون این دو جای دیدنی در یک مسیر هستند بهتر است هر دو را در یک روز دید. در فلوتینگ مارکت فیش اسپا را هم تجربه کردیم که برای یک‌بار جالب بود و ارزش امتحان کردن را داشت.

قایق‌سواری در فلوتینگ مارکت

 

 زیپ لاین فلوتینگ مارکت

 

بعد از برگشت به هتل و کمی استراحت به سمت شهر رفتیم تا با یک ماساژ خستگی را از تن بیرون کنیم. مجدداً پیش همان ماساژورهای لباس سبز خوش‌اخلاق رفتیم و به ازای هر ساعت نفری 300 بــات ماساژ روغن گرفتیم. بعد از صرف شام در یکی از شعب KFC به خیابان معروف واکینگ استریت رفتیم. سر و صدا و فعالیت این خیابان از ساعت حدوداً 8 آغاز می‌شود و قبل از این ساعت می‌توان بدون شلوغی از این خیابان بازدید کرد.

 

روز چهارم (یکشنبه):

برنامه بازدید از باغ‌وحش سیراچا و دیدن شوی آلکازار بود. با توجه به اینکه باغ‌وحش دور بود و در جاده پاتایا به بانکوک قرار داشت برای رفتن به آنجا توری به مبلغ نفری 800 بــات رزرو کردیم که شامل بلیت و ترانسفر بود. باغ‌وحش سیراچا سه قسمت اصلی شوی تمساح‌ها، شوی ببرها و شوی فیل‌ها داشت. در قسمت ببرها می‌توانستیم بچه ببر را بغل کرده و به ازای 200 بــات با آن عکس بگیریم. این باغ‌وحش احتمالاً برای کسی که از سافاری بانکوک دیدن کرده باشد جذابیتی نخواهد داشت ولی باز هم دیدن شیطنت‌های فیل‌ها خالی از لطف نیست. 

نمایش ببرها

 

بعد از باغ‌وحش به هتل برگشتیم و بعد از صرف ناهار در هتل و کمی استراحت با توری که رزرو کرده بودیم به شوی آلکازار رفتیم. این شو در بخش‌های مختلفی به زبان‌های مختلف دنیا از جمله ایران اجرا می‌شود و یکی از جالب‌ترین نمایش‌هایی بود که تا به حال دیده بودیم. بعد از نمایش هنرپیشه‌ها بیرون سالن منتظر بودند تا به ازای دریافت مبلغی انعام عکس بگیرند. من که از نمایش بسیار هیجان‌زده بودم تصمیم گرفتم با آن‌ها عکس یادگاری بگیرم. ولی کلاً در هنگام انعام دادن بهتر است کیفتان رو جلوی افراد غریبه باز نکنید به‌خصوص اگر اسکناس خردتر همراه نداشته باشید.

 

روز پنجم (دوشنبه):

برنامه رفتن به جزیره مرجانی (Koh Larn) بود که به نقطه طلایی سفر ما تبدیل شد. خدا را شکر می‌کنم که آن روز رفتیم جزیره چون روزهای بعد هوا تقریباً ابری و نیمه بارانی بود.

جزیره مرجانی در فاصله حدود 8 کیلومتری پاتایا قرار دارد و تورهای تفریحی زیادی به این جزیره و جزایر اطراف آن برده می‌شود. ما تصمیم گرفته بودیم بدون تور به جزیره برویم. صبح ساعت نه با تاکسی به اسکله پاتایا (Bali Hai) رفتیم. برای رفتن به جزیره مرجانی می‌توان هم از قایق‌ موتوری و هم از لنج استفاده کرد. با توجه به اینکه شنیده بودیم قایق‌های موتوری تکان‌های زیادی دارد تصمیم گرفتیم با لنج برویم. لنج‌ها از ساعت 7 صبح تا 6.5 بعد از ظهر هر نیم ساعت به سمت جزیره حرکت می‌کنند. هزینه هر نفر 30 بــات است و حدود 45 دقیق طول می‌کشد تا به اسکله Na Bean در جزیره برسد.

اطلاعات بندر Na Bean در جزیره مرجانی

 

لنج‌های مسافربری

ساحل Tien Beach

 

جزیره Koh Larn شامل چندین ساحل ماسه‌ای است و به‌محض پیاده شدن در اسکله راننده‌های موتورها به سمت ما آمدند تا با قیمت نفری 40 تا 50 بــات ما را به ساحل مورد نظر ببرند ولی ما تصمیم گرفتیم کمی پیاده برویم تا گزینه‌های دیگر را بررسی کنیم. در ابتدای خیابان یک سون الون بود که مقداری خوراکی و تنقلات خرید کردیم. قیمت‌های سون الون به مقدار کمی از قیمت‌های مرکز شهر بیشتر بود. بعد کمی جلوتر ایستگاه تاکسی-وانت‌ها را پیدا کردیم و به ازای نفری 200 بــات به ساحل Tien Beach رفتیم که ساحل بسیار شلوغی بود و کل ساحل رستوران‌هایی بود که صندوق امانت و صندلی و چتر آفتاب‌گیر کرایه می‌دادند. از یکی از رستوران‌ها دو صندلی به قیمت نفری 500 بــات اجاره کردیم و یک صندوق امانات هم به مبلغ 100 بــات کرایه کردیم. این صندوق‌ها معمولاً قفل دارند که بعد از برگرداندن کلید آن پول را برمی‌گردانند. برای اطمینان بیشتر می‌توانید یک قفل کوچک با خودتان ببرید که خیالتان راحت‌تر باشد. بعد از کمی استراحت و شنا دو بلیت غواصی به قیمت نفری 500 بــات گرفتیم که تجربه بسیار جالب و بارزشی بود. در این نوع غواصی که راه رفتن کف دریا است کلاه مخصوصی به سر می‌گذارند که با شلنگی به کشتی متصل است و با فشاری که از طریق شلنگ به داخل کلاه می‌فرستند سطح آب را پایین نگه می‌دارند تا بتوانید تنفس کنید و از داخل کلاه به‌راحتی ماهی‌ها را تماشا کنید. برای ناهار در یکی از همین رستوران‌ها به ازای سیخی 100 بت میگوی کبابی خوردیم. البته بیشتر رستوران‌های جزیره تقریباً از ساعت 2 به بعد بسته می‌شوند و کلاً ساحل بعد از ظهر خلوت‌تر می‌شود. بعد با موتور از مسیر بسیار زیبایی از بین جنگل‌های جزیره به ساحل Siam Beach رفتیم که بسیار خلوت‌تر و شیک‌تر بود و بعد از مقداری عکاسی مجدداً در ایستگاه سوار تاکسی-وانت شده و به اسکله Na Bean برگشتیم و با یکی از همان لنج‌ها به پاتایا برگشتیم. بعد از برگشت به هتل و کمی استراحت با تاکسی به مرکز شهر رفتیم و بعد از خوردن شام در رستوران مک‌دونالد کمی خرید کردیم و به هتل بازگشتیم.

 

روز ششم (سه‌شنبه):

دنیای زیر آب

 

با تاکسی به دنیای زیر آب Underwater رفتیم و با خرید بلیت به مبلغ نفری 500 بــات از دنیای شگفت‌انگیز ماهی‌ها دیدن کردیم. بعد با تاکسی وانت به مرکز شهر رفتیم. برنامه این بود که به معبد حقیقت بریم ولی به دلیل بارانی بودن هوا در مرکز خرید بیگ سی (Big C) در خیابان سکند رود پیاده شدیم و چون باران طولانی شد مشغول خرید شدیم. این مرکز خرید بزرگ علاوه بر یک هایپر مارکت بزرگ دارای نمایندگی برندهایی مثل نایک و فیلا بود که تخفیف خوبی خورده بود. بعد با تاکسی وانت به مرکز خرید Pattaya Night Bazaar در خیابان سکند رود رفتیم. این مرکز خرید جنس‌های کاملاً معمولی و غیر برند دارد ولی برای خرید سوغات و صنایع‌دستی مغازه‌ای در نبش بازار دارد که قیمت‌های آن مناسب‌تر از جاهای دیگر است.

 

روز هفتم (چهارشنبه):

مسیر معبد حقیقت

 

با شاتل هتل تا مرکز خرید مایک رفتیم و از آنجا به ازای نفری 10 بــات سوار تاکسی-وانت‌ها شدیم تا سر خیابان Na Kluea 12 پیاده شویم ولی تاکسی-وانت ما را تا معبد حقیقت Sanctuary of Truth برد. در معبد حقیقت به ازای هر نفر 500 بــات بلیت ورود به معبد حقیقت را خریدیم. این معبد زیبا و با عظمت در شمال پاتایا، در کنار ساحل قرار گرفته و تمام آن از چوب سخت ساخته شده است. به‌طوری‌که حتی برای اتصالات این معبد هم از غیر چوب استفاده نشده است. نحوه اتصال قطعات چوب به‌صورت ماکت در جلوی ورودی معبد قابل مشاهده است. ازآنجایی‌که این معبد هنوز در حال ساخت است در هنگام ورود به همه بازدیدکنندگان یک کلاه ایمنی داده می‌شود. همچنین در محوطه معبد فیل‌های کرایه‌ای موجود است که به ازای هر نفر 400 بــات می‌توان دور معبد فیل‌سواری کرد.

فیل‌سواری در معبد حقیقت

 

معبد حقیقت

 

بعد از بازدید از معبد حقیقت به جلوی درب ورودی آمدیم. جلوی درب ورودی یک سون الون قرار داشت که رو به روی آن ظاهراً ایستگاه تاکسی وانت بود. ولی بعد از مدتی انتظار تصمیم گرفتیم پیاده به سمت خیابان اصلی حرکت کنیم که حدود 20 دقیقه طول کشید. بعد سوار یکی از تاکسی-وانت‌‌ها شدیم و به ازای نفری 10 بــات برای صرف ناهار به مرکز خرید KFC مرکز خرید مایک رفتیم. بعد از ناهار پیاده به سمت به مرکز خرید Royal Garden Plaza رفتیم. این مرکز خرید از سمت سکند رود دارای نمای ویژه‌ای از یک هواپیمای قرمز رنگ است که به ساختمان برخورد کرده است. داخل ساختمان در طبقه سوم هم قسمت سر هواپیما قابل مشاهده است. در این طبقه موزه Ripley's Believe It or  Not قرار دارد که ما داخل آن نشدیم ولی چندین مجسمه مانند مجسمه مستر وین در بیرون مجموعه قرار داشت که با آن‌ها عکس انداختیم. برنامه بعدی ماساژ بود که تصمیم گرفتیم این بار یکی از مراکز با لباس قرمز را انتخاب کنیم. ولی مجدداً از ماساژورهای سبزپوش راضی‌تر بودیم.

در انتها مجدداً به ورودی مرکز خرید مایک رفتیم که دارای یک بازار متنوع از میوه‌ها بود. تصمیم داشتیم تجربه خوردن میوه‌های استوایی را با خانواده‌ها سهیم شویم بنابراین از میوه‌هایی که قابل حمل بود نمونه‌ای خریداری کردیم. بعد از خرید میوه برای جمع کردن وسایل به هتل برگشتیم.

 

روز هشتم (پنج‌شنبه):

صبح در هتل ماندیم و برای آخرین بار به ساحل رفتیم و عکاسی کردیم. بعد از صرف ناهار در هتل، ساعت 12 اتاق را تحویل داده و وسایل را به هتل سپرده و برای خرید به سون الون و فامیلی مارت رفتیم. بعد به هتل برگشتیم و ساعت حدود 3 با اتوبوس به مقصد فرودگاه بانکوک حرکت کردیم.

نکات مفید:

 در این سفر گوگل مپ در پیدا کردن مسیرها کمک زیادی به ما کرد.

در پاتایا خیلی از راننده‌های تاکسی از اپلیکیشن گوگل ترنسلیت استفاده می‌کردند یعنی به زبان تایلندی حرف می‌زدند و نرم‌افزار ترجمه انگلیسی رو تایپ می‌کرد. بعد ترجمه انگلیسی رو به ما نشان می‌دادند. بنابراین دانستن زبان انگلیسی کمک زیادی خواهد کرد.

در بازدید از جزیره و فلوتینگ مارکت متوجه شدیم که برخی از سرویس‌های بهداشتی پولی است بنابراین بهتر است همیشه 10 بتی و دستمال کاغذی با خود همراه داشته باشید.

اگر می‌خواهید خودتان از مناطق دیدنی بازدید کنید بهتر است اول قیمت تورها را بپرسید بعد با قیمت بلیت‌ها در سایت مربوطه و همچنین قیمت دکه‌های فروش بلیت مقایسه کنید. ازآنجایی‌که برخی از تورها کارت‌های تخفیف ویژه دارند (مانند شوی آلکازار) گاهی اوقات قیمت تور ارزان‌تر از قیمت بلیت خود این اماکن می‌شود.

 

به امید سفرهای خوش و خاطره‌انگیز برای عاشقان سفر

نویسنده : شیما عزیزی

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.