بالی بهشت زمینی

 

 

مدتی بود که اسم بالی از هر گوشه کنار به گوشمان مي‌رسید. تا این که یک روز وقتی همسرم به خانه آمد هیجان زده و خوشحال برای من از عکس هایی گفت که  وقتی پیش یکی از دوستانش رفته بود، دیده بود. برایم از زیبایی های وصف نشدنی گفت که او را به هیجان آورده بود. دوستش جدیدا به بالی رفته بود . من که وسوسه شده بودم این بهشت زمینی را ببینم کامپیوترم را روشن و بالی را گوگل کردم. به نظرم واقعا زیبا بود. من و همسرم عاشق طبیعت هستیم. پس از مشاهده عکس ها تصمیم گرفتیم هر  وقت قرار شد به خارج از کشور برویم اولین انتخاب ما جزیره بالی باشد. حدود ۶ ماه بعد شرایط  برای یک سفر خارج از کشور مهیا شد. این بود که تصمیم گرفتیم برنامه تور بالی را تدارک ببینیم.

بالی جزیره ای کوچک از بزرگ‌ترین مجمع الجزایر جهان یعنی اندونزی است.این جزیره دو اقیانوس هند و آرام را به هم پیوند می دهد و در نتیجه این اتصال، از آب و هوای ویژه ای برخورداراست. بالی دنیای خاص خود را دارد و این ویژگی باعث شده در فهرست برترین مقاصد توریستی جهان قرار گیرد. این جزیره جمعیتی حدود  ۳ میلیون نفر دارد و بیشتر مردمانش دارای مذهب هندو ‌و اسلام هستند؛ آنچه برایم جذاب و قابل تأمل بود ازدواج مسلمانان وهندوها بود آنچنان که با ازدواج دین زن توسط مرد مشخص می شد. قطعا بیراهه نگفتیم اگر بگوییم که بالی جزیره ای منحصربه فرد است وآن را از دیگر نقاط دنیا متمایز می کند.

سفرمان اینچنین آغاز شد که بعد از تحقیقات دو هفته ای در مورد اقلیم و آب و هوای منطقه، تیرماه (جوئن تا آگوست) را انتخاب کردیم ؛چون در این ماه از سال، جزیره دارای هوای مطبوع تری بوده و ‌ بارندگی کمتر است ،همچنین از آزار حشرات موزی نیز در امان می ماندیم.

بعد پروازمان را از یک سایت ایرانی رزرو کردیم. این پرواز ارزان ترین و مناسب ترین پرواز ممکن برای ما بود. دلایل ارزان بودنش این بود که دو مسیره بود و بین پرواز اول و دوم 10 ساعت فاصله داشت. همچنین بار و پذیرایی نداشت. البته اگر میخواستیم می‌توانستیم با پرداخت هزینه بیشتر بار و غذا تهیه کنیم اما با بررسی هایی که انجام دادیم نیازی به این کار ندیدیم.

در مرحله بعد با کمک گوگل مکان های دیدنی بالی را با توجه به امتیازهایی که کاربر ها داده بودند انتخاب کردیم و آنها را بر اساس رتبه اولویت بندی کردیم. برای پیدا کردن مکان های دیدنی بالی این دو کلمه رو جستجو کردیم: bali sightseeing و مکان هر کدام را روی نقشه گوشی هایمان علامت زدیم. بعد با توجه به بودجه در نظر گرفته شده برای این سفر ( که خیلی زیاد نبود) هتل های ارزانی که به محل های دیدنی نزدیک بودند را در سایت بوکینگ دات کام پیدا کردیم. واین موارد را لحاظ نمودیم:

• رزرو هتل نیاز به پیش پرداخت نداشته باشد و به صورت رایگان رزرو بوده و  قابل کنسل کردن باشد.
• نیاز به کارت اعتباری نباشد و نقدی هزینه را پرداخت کنیم.
• مالک به زبان انگلیسی مسلط باشد.
• رتبه هتل در بوکینگ دات کام خوب  و رای کاربران مثبت باشد.
• امتیاز تمیزی هم برای ما مهم بود.

خلاصه اینکه با چند بار رزرو و کنسل کردن محل اقامت توانستیم مکان مطلوبمان را پیدا کنیم و بعد از طریق گوگل ارث به طور مجازی در محل هتل ها گردش کردیم و محل را دیدم که جای خوبی باشد. چون دفعه اولمان بود سفر خارج از کشور میرفتیم زیادی محتاط بودیم و به نظرم کمی سخت گرفتیم!

برای این که رفت و آمدمان راحت تر باشد و وقت کمتری بگیرد هتل هایی انتخاب کردیم که به مکان های دیدنی لیستمان نزدیک باشد. در نهایت 3 شب در  نوسا دوا nusa dua  که در قسمت جنوب جزیره بالی قرار دارد، و 4 شب در اوبود در مرکز بالی، خانه رزرو کردیم.  طبق تحقیقات ما منطقه شمال بالی منطقه ای ارزانتر، با مکانهای دیدنی کمتر و دور از جاذبه های دیدنی اصلی بالی بود ولی در عین حال به طور گسترده مکان هایی خاص و زیبا داشت. اگر فرصت کافی داشتیم حتما شبی را هم در شمال بالی می گذراندیم. 

مرحله بعد گرفتن ویزا بود.  لازمه گرفتن ویزا رزرو هتل، خرید بلیط و تمکن مالی و نامه اشتغال به کار است .با داشتن این ها به راحتی برای هر کسی ویزا صادر می شود. ما به سفارت رفتیم و شخصا اقدام نمودیم. هزینه ویزا 50 دلار برای هر نفر شد. بهتر است در سفر های خارجی بیمه مسافرتی داشته باشید تا اگر خدایی نکرده مریض شدید خیالتان بابت هزینه ها راحت باشد.

در نهایت از آنجایی که قصد داشتیم ماشین کرایه کنیم گواهی نامه بین المللی را اینترنتی درخواست دادیم و یک هفته بعد گواهینامه توسط پست آورده شد که برای یک سال اعتبار داشت .

گروه ما شامل دو زوج  بود. این قضیه خیلی به نفعمان شد چون در بعضی هزینه ها مثل کرایه تاکسی یا اجاره ماشین صرفه جویی می شد. همچنین داشتن همسفر خوب در یک سفر طولانی دور از وطن باعث قوت قلب است.

پرواز اول به کوآلالامپور، هواپیمایی ایرآسیا بود که صندلی هایش فوق العاده راحت بودند. باید بگویم که با این که ایرآسیا ارزان ترین پروازها را با کمترین خدمات ارائه می دهد اما صندلی های راحت و خوبی دارد که مناسب پروازهای طولانی هستند. پرواز دوم از کوآلالامپور به بالی بود. این پرواز هم با هواپمایی ایرآسیا بود ولی صندلی هایش به راحتی پرواز اول نبود. با این پرواز هم 3 ساعت راه داشتیم. هنگام انتخاب پروازمان هم در رفت و هم در برگشت، ساعت پرواز دوم را طوری انتخاب کرده بودیم که صبح به کوآلالامپور برسیم و بین دو پرواز عمدا حدود 10 ساعت فاصله در نظر گرفتیم و برنامه ریزی کردیم که هنگام رفت و برگشت از فاصله زمانی بین دو پرواز استفاده کرده و کوآلالامپور را هم بگردیم.

ساعت 1 بامداد، از ایران به سمت مالزی پرواز کردیم. پروازمان حدود 8 ساعت طول کشید و ساعت 12:45 به وقت محلی در مالزی فرود آمدیم. ایران با مالزی حدود 3 ساعت و نیم اختلاف زمانی دارد و آنها از ما جلوترند.

نمای بیرون فرودگاه مالزی

فرودگاه کوآلالامپور خیلی بزرگ است و برای خروج کامل و رسیدن به درب خروجی از لحظه ای که از هواپیما خارج می شوید حداقل یک ساعت و نیم طول می کشد. این شامل گرفتن ویزای مالزی هم می شود که داخل  فرودگاه صادر می شود و صف های طولانی دارد. اگر قصد خروج از فرودگاه را نداشته باشید  فرودگاه یک مرکز خرید جامع با فروشگاه ها و مغازه های رنگارنگ است که توجه هر مسافری را جلب می کند و ساعت ها می توانید در آن گشت بزنید.

تصویری از یک فروشگاه فروش مواد غذایی داخل فرودگاه کوآلالامپور

برای تخمین ترافیک و مدت زمانی که لازم است تا به مقصد برسیم قبلا از طریق گوگل تحقیق کرده بودیم. گوگل  اطلاعات متوسط ترافیک در هر روز و ساعت را در اختیار کاربران قرار می دهد. چون کوآلالامپور خیلی شلوغ و بزرگ است و مثل همه شهر های بزرگ در ساعت های خاصی ترافیک سنگین دارد لذا این بررسی لازم بود. ساعت 2 سوار تاکسی به مقصد باتوکیو BATU CAVE شدیم .تاکسی را از طریق فرودگاه گرفتیم و هزینه کرایه تاکسی برای رفت تا باتوکیو برای ما 4 نفر بدون بار 106 رینگیت شد.چون پرواز ایرآسیا بار نداشت و حداکثر بار مجاز داخل کابین نفری 7 کیلو بود ما هر کدام یک کوله پشتی داشتیم که تمام وسایلمان را داخلش گذاشته بودیم. به همین دلیل ساک همراه نداشتیم که  بابت آن از ما هزینه ای دریافت کنند . ناگفته نماند که مثل هر جای دنیا هزینه تاکسی در فرودگاه ها بیشتر است. موقع گرفتن تاکسی وقتی خانمی که تاکسی ها را کرایه میداد فهمید ساک یا چمدان نداریم هزینه کرایه تاکسیمان را کم کرد.( این نکته را باید به متصدی فروش بگویید تا اگر ممکن است هزینه را برایتان کمتر محاسبه کنند)

نمایی از شهر کوآلالامپور

باتوکیو شمال شهر قرار دارد. مسیر کمی ترافیک بود .حدود 2 ساعت طول کشید تا به مقصد برسیم (راه دور بود). باتوکیو یکی از دیدنی های معروف مالزیست که شامل ترکیب طبیعت و معبد است. هنگام ورود به محوطه، اولین چیزی که جلب نظر می کند مجسمه لایی بسیار غول پیکر در ورودی غار است. نکته جالب اینکه بازدید از این مکان دیدنی رایگان بود. با طی کردن تعداد زیادی پله به یک غار بزرگ  که در دل کوه قرار داشت رسیدیم. معبد داخل این غار بزرگ قرار دارد  و گوشه کنار غار مجسمه های هندو دیده میشود و پس از گذر از محل معبد، غار به سمت آسمان باز شده و منظره زیبایی را پدید آورده است. مسیر پر از میمون های شیطون است و  باید مراقب عینک ، خوراکی ها و وسایل همراهمان می بودیم. دیدن غار و معبد حدود دو ساعت طول کشید.

نمای بیرون باتوکیو

 داخل غار باتوکیو

محوطه دیدنی اطراف باتوکیو

 یک غار طبیعی دیگر هم کنار غار معبد وجود داشت که برای دیدن نیاز به لیدر و چراغ بود. هزینه بازدید از این غار 33 رینگیت بود، با سوال از فروشنده بلیط متوجه شدیم دیدن این غار 1 ساعت زمان میبرد و از آنجایی که ما نگران جا ماندن از  پرواز بعدی بودیم از دیدن غار دوم صرفه نظر کردیم. برای ناهار همان اطراف باتوکیو یک رستوران محلی انتخاب کردیم و نهار را  همان جا خوردیم . غذاهایی شبیه سمبوسه و کوکو به قیمت 23 رینگیت برای 4 نفر. خوشمزه اما سرخ کردنی و چرب با انواع سس نارگیل و سس فلفل و ...

غذای محلی در نزدیکی باتوکیو

هوای مالزی بیشتر سال گرم است و شرجی بالایی دارد. حدود 31 درجه سانتی گراد. اما ما شانس آوردیم و موقع گشتن باتوکیو هوا ابری بود . برای برگشت همان تاکسی که ما را آورده بود ، منتظر ماند تا بگردیم و با همان هزینه ما را به فرودگاه برساند. برگشتمان به فرودگاه یک ساعت و نیم طول کشید. وقتی به فرودگاه رسیدیم متوجه شدیم پروازمان تاخیر دارد. تاخیر به دلیل خرابی هوا بود و به جای 10 شب، پرواز ساعت 1 شب انجام شد. از آنجایی که زمان رسیدنمان به بالی تغییر کرده بود از طریق سایت بوکینگ دات کام تغییر ساعت رسیدنمان را به مسئول هتل خبر دادیم.  البته ما از این تاخیر استفاده کردیم و فرودگاه زیبای کوآلالامپور را تا آنجایی که خستگی اجازه میداد گشتیم .دو پرس شام چینی به قیمت 23 رینگیت خوردیم. چون خیلی خسته بودیم و خوابمان بهم ریخته بود 2 ساعت آخر را گوشه ای نشستیم و منتظر اعلام پروازمان شدیم. فرودگاه مالزی خیلی مجهز است .برق برای شارژ گوشی،اینترنت رایگان، آب خوردن ، دستشویی ایرانی و فرنگی به راحتی در دسترس می باشد. مخصوصا بعد از بررسی پاسپورت ها در قسمت انتظار.

غذای چینی داخل فرودگاه کوآلالامپور

ساعت 4 بامداد به بالی رسیدیم. فرودگاه بالی خیلی همه چیز را ساده برگزار میکند و اصلا مراحل خروج سخت نیست. با هزینه 11 دلار یک تاکسی گرفتیم و خودمان را به هتل که در نوسا دوآ قرار داشت رساندیم. اسم هتلمان timbis homestay بود که بسیار زیبا بود . دو سوئیت مجزا برای هر زوج رزرو کرده بودیم. هر سوئیت تشکیل شده بود از یک تخت دو نفره و یک کمد و کولر و دو تا لوستر و حمام و دستشویی فرنگی که بی اندازه تمیز و با سلیقه و ساده تزیین شده بودند. مالک و کارکنان این خانه یک خانواده هندو بودند. آنها بسیار گرم و صمیمی و خوش صحبت بودند که در روز اول اقامت در بالی حس آرامش بخشی را برایمان به ارمغان آوردند.. باید بگویم اقامت  در آن محل آرام، بی دغدغه، بی نظیر و زیبا هیچ وقت از یادمان نخواهد رفت.

حیاط هتل

داخل اتاق ها ساده و تمیز

روز اول

روز اول به سختی از خواب بیدار شدیم. خواب آلود ولی با کلی ذوق با همسفرهای خواب آلودمان دوری داخل حیاط زیبای هتل زدیم. بعد سراغ صاحب محل اقامت رفتیم. مردی اندونزیایی با انگلیسی کاملا روان. صبحانه سفارش دادیم  و برای اجاره ماشین راهنمایی خواستیم.  توضیح داد که صبحانه نفری 3 یورو هزینه دارد ولی قهوه و چای رایگان است. در آلاچیق حیاط، کنار خانه درختی که ساخته بود نشستیم و چند عکس یادگاری گرفتیم تا صبحانه آماده شد. صبحانه لذیذی تدارک دیده بود که با تخم مرغ و تکه های میوه تهیه کرده بود. وقتی صبحانه تمام شد صاحب هتل با یک تویوتای استیشن وارد حیاط هتل شد. به ما توضیح داد که اجاره ماشین روزی 18 دلار هزینه دارد. همچنین از ما خواست اگر تصادف کردیم ماشین را به صافکاری نبریم. زیرا ماشین گارانتی دارد و شرکت سازنده با هزینه ای که کمتر از هزینه صافکاری خواهد شد در یا سپر و .... را تعویض می کند. برای این که بسنجیم میتوانیم با فرمان برعکس رانندگی کنیم یا نه ماشین را برای یک روز کرایه کردیم. چون در بالی جهت رانندگی عکس جهت ایران است. لازم به توضیح است که کرایه کردن ماشین کمی پیچیدگی دارد از قبیل مقدار بنزین داخل باک، جریمه، و وثیقه، که صاحب هتل فقط راجع به بنزین صحبت کرد و بقیه مسایل را اصلا مطرح نکرد که باعث شد گرفتن ماشین برای ما خیلی راحت باشد. خلاصه سوار ماشین شدیم و سفرمان با هیجان زیادی از دیدن مناظر بی نظیر بالی شروع شد. خیلی خیلی ذوق داشتیم. بالی واقعا زیباست. همه جا پر از گل، میوه و سرشار از سرسبزی و زیباییست.

اولین کاری که کردیم با انتخاب صرافی معتبر(از ظاهر مغازه قابل تشخیص است) مقداری از پولمان را در نوسادوآ تبدیل کردیم. از قبل میدانستیم که نباید پول ها را در فرودگاه تبدیل کنیم . البته در بالی هنگام خرید، دلار هم میپذیرفتند. اما از آنجایی که اگر با دلار خرید میکردیم ممکن بود بقیه پولمان را پس ندهند، تغییر پول را در اولویت قرار دادیم.  هر دلار، 13270 روپیه بود. سپس بنزین زدیم و برای دیدن اماکن مورد نظرمان به راه افتادیم.

اولین جای دیدنی ، پارک دست ساز و تازه سازی به نام پارک Garuda Wisnu Kencana بود. مجسمه ها همه فایبرگلاس با سایز های بزرگ بودند. از دور به نظر سنگی میرسیدند! بلیط این مکان از همه مکان های دیدنی دیگر گران تر بود . به دلیل مصنوعی و جدید بودنش از نظر ما 4 نفر ارزش دیدن نداشت. بالی تعداد زیادی مکان قدیمی ساخته شده با سنگ در دل طبیعت زیبا دارد. البته باز هم این مسئله کاملا سلیقه ای است. در راه برگشت کنار خیابان از یک چادر نارگیل تازه خریدیم و خوردیم که به طرز تعجب آوری ارزان بود.

پارک Garuda Wisnu Kencana با مجسمه های بزرگ فایبرگلاسی .

دومین مکانی که از آن دیدن کردیم و فوق العاده زیبا بود معبد الو واتو uluwatu بود. معبدی بالای اقیانوس کنار صخره های بلند. این معبد در حاشیه صخره سنگی به طول 70 متر ساخته شده است که در دریا قرار دارد. گفته میشد كه معبد كوچك بسیار قدیمی بوده، ولی در قرن یازدهم میلادی توسعه داده شده است. همچنین گفته می شد که یک مرد دینی بزرگ در گذشته اینجا به مکاشفه رسیده است . این مکاشفه باعث تجلی مذهبی معبد شده است. معبد در تصویر زیر سمت راست در جلوترین قسمت صخره ها قرار گرفته است که متاسفانه خیلی کوچک دیده می شود.

برای داخل شدن به معبد های بالی هم خانم ها و هم آقایان باید شلوار یا دامن بلند داشته باشند. در غیر این صورت جلوی درب ورودی پارچه هایی به نام سارونگ میدادند که دور کمر بپیچیم. مجانی اما اجباری بود. این پوشش احترامی برای معبد محسوب میشد. همچنین به توریست ها اجازه ورود به صحن اصلی معبد داده نمی شد و فقط مجاز به گردش در محوطه زیبای اطراف آن بودیم. دیدن این مکان یک ساعت زمان برد. دیدن غروب آفتاب در این معبد خالی از لطف نیست و بیشتر توریست ها تا غروب می ماندند تا این صحنه زیبا را ببینند.

معبد الوواتو کنار اقیانوس

مسیر قدم زدن کنار صخره های زیبای معبد الوواتو 

نکته جالبی که متوجه شدیم عبادت کنندگان در هر گوشه کنار خانه، مغازه ، کوچه ، میدان، معابد و ... هدیایی که شامل گل، عطر، غذا ،عود و ... بود برای خدایان هدیه می گذاشتند و هنگام این کار دعا می کردند. این امر در هر ساعت از روز ممکن بود.  فروش این هدایا در بازار های محلی بخشی از بازار را به خود اختصاص میداد. عمدتا هدایا شامل گلبرگ های رنگارنگی بودند که در سبد هایی که از جنس برگ درست شده بودند قرار میگرفتند.

نمونه ای از هدایای عبادت کنندگان

از آنجایی که میترسیدیم از برنامه عقب بمانیم، تصمیم گرفتیم برای دیدن معبد تاناه لات tanah lot حرکت کنیم که با ماندن در ترافیک غروب شد و  موفق به رسیدن به آنجا نشدیم .از یک فرعی به سمت دریا پیچیدیم و  غروب آفتاب را در ساحل سمینیاک seminyak سپری کردیم. ساحلی تمیز با موسیقی زنده ، هتل های لوکس و فروشگاه ها و مغازه های گران قیمت که مخصوص توریست های پولدار به خصوص اروپایی ها و چینی ها ساخته شده بود. منطقه سمینیاک ویلاهای گرانی دارد و وقتی واردش می شوید انگار که وارد اروپا شده اید.

موقع برگشت شام را همان نزدیکی های هتل در یک رستوران شیک با قیمت 90000 روپیه برای 4 نفر به همراه نوشیدنی طبیعی میل کردیم.

برای انتخاب رستوران مشکلی نداشتیم. هم غذای حلال و هم غیر حلال به راحتی پیدا میشد. بسته به نوع رستوران هزینه ها متفاوت بود. مردم بالی برای تهیه مواد غذایی، بیشتر نودل با سبزیجات سرخ شده و تخم مرغ را با روش های مختلف ترکیب  و طبخ میکنند. انواع سس، چاشنی غذاهایشان است. گوشت و مرغ خیلی کم دیده میشود. اگر دوست داشتید میتوانید به مکدونالد بروید که بنده توصیه نمیکنم چون نسبت به قیمتش، ساندویچ هایش انقدر کوچک است که سیر نمیشوید. بهترین توصیه رفتن به رستوران های اوبود است. آنجا توریست زیاد است و رستوران با غذاهای معمول مثل پاستا و ماکارونی ... به راحتی پیدا میشود. اگر اصراری به خوردن غذاهای لوکس ندارید توصیه میکنم به انواع رستوران های کوچک و دنج (اصطلاح خودشان warung) سر بزنید. غذای متنوع و ارزان همراه با نوشیدنی و آبمیوه های ارزان از ویژگی های این رستوران هاست. اکثر رستوران ها در بالی غذای حلال سرو میکنند. البته به جز رستوران هایی که خوک سرو میشود و رستوران های مناطق لاکچری (مثل Jimbaran و Seminyak).

نمونه ای از چند مدل غذا که در بالی خوردیم

 هنگام بازگشت نزدیک محل اقامتمان صدای موسیقی بلند و خاصی را شنیدیم. دنبال صدا گشتیم و یک سالن اجتماعات پیدا کردیم و توانستیم تمرین رقص و موسیقی سنتی بالی را از نزدیک ببینیم. مردم بالی خیلی خون گرم هستند. از این که به تماشای اجرایشان نشستیم بسیار خوشحال شدند. از ما خواستند شب بعد هم برای تماشای اجرایشان بیایم و ما هم با علاقه این کار را کردیم. ذکر این نکته که بالی به صورت اجتماعی اداره میشود بد نیست. به این صورت که تمام محل های بالی سالنهای بزرگ اجتماعات دارند که ظاهرا از سالهای خیلی دور این سنت برایشان حفظ شده و آنجا محل امنی برای بچه ها و محل مناسبی برای آموزش ، ورزش ، تصمیم گیری و... هست. این گروه  برای شرکت در یک فستیوال تمرین رقص و موسیقی محلی می کردند. دیدن رقص دختران که ظاهرا در نقش خدایان و شیاطین و فرشته ها بودند و یک داستان قدیمی را به نمایش گذاشته بودند بسیار دیدنی بود. جالب اینکه تمام نوازنده ها مرد و تمام بازیگران دختر بودند.

توصیه میکنم حتما شبها داخل کوچه و خیابان های نزدیک محل اقامتتان قدم بزنید تا یک تالار اجتماعی پیدا کنید و موسیقی محلی و تمرین رقص محلی را از نزدیک ببینید .داخل شدن به این مکان ها برای عموم آزاد است. در کنار سکنه و عوام بالی بودن حس عجیب و شیرینی برای ما داشت. حس خوب صلح و دوستی و برادری. این مردم آرام و صلح جو با رفتار خود ما را شیفته خودشان کرده بودند. هنوز پس از گذشتن سالها، دوست دارم کنار آنها باشم و آرامش عمیق را در کنار آنها احساس کنم.

تمرین موسیقی سنتی در سالن اجتماعات

روز دوم

ما که روز قبل را بدون مشکل، با ماشین خیابان ها را گشته بودیم از صاحب خانه ماشین را تا آخرین روز اقامتمان اجاره کردیم. ناگفته نماند بهترین راه گشتن بالی اجاره موتور است. هزینه اجاره موتور روزی 3 دلار میشود. همه ی توریست ها همین کار را میکنند. مگر این که یا مثل ما دو خانواده باشند و هزینه کرایه کردن ماشین برایشان بصرفه باشد یا اینکه انقدر پول داشته باشند که ماشین با راننده کرایه کنند. از آنجایی که جهت رانندگی آنها عکس ماست، راننده اگر از جمع خودتان هست، باید خیلی باهوش و حواس جمع باشد تا دچار مشکل نشود. با این که قبل سفر گواهی نامه بین المللی گرفته بودیم، جایی پیش نیامد از آن استفاده کنیم . حتی موقع اجاره کردن ماشین.

صبح تصمیم گرفتیم صبحانه را خارج از هتل بخوریم. وقتی در جاده میرفتیم متوجه شدیم میز هایی کنار جاده قرار دارند و مردم محلی مشغول خرید از دست فروش های کنار جاده هستند. روی این میزها صبحانه های متنوع توسط محلی ها فروخته میشد. در اولین جای ممکن که جاده پهن میشد و مکان مناسبی برای پارک کردن داشت پیاده شدیم. به طور اتفاقی متوجه شدیم جلوی قسمتی پارک کرده ایم که معبد بودا، معبد هندو، مسجد، کلیسای کاتولیک و کلیسای ارتودکس در کنار هم قرار دارند. این دوستی مذاهب این‌ قدر نزدیک به هم برایمان جالب بود. مقدار زیادی از انواع خوراکی های رنگارنگ خریدیم و در نهایت 4 دلار پرداخت کردیم. این خوراکی ها شامل موز پخته شده، موز سرخ شده، نودل، خمیر هایی که مثل نان بودند اما رنگ غذا داشتند و به همین دلیل شکلی جذاب پیدا کرده بودند و... بود. بیشتر اهالی بالی هم از همین طریق صبحانه میخورند و برای آماده کردن صبحانه وقت نمی گذارند.

نمونه یک وارونگ کنار جاده               

یکی از صبحانه هایی که ما خریدیم . داخل برگ درخت موز پیچیده شده بود.

 بعد از خوردن صبحانه به سمت معبد تاناه لات راه افتادیم. تاناه لات به معنای "صخره در دریا" به زبان بالی است.  معبد واقع در تابنان  ، بر روی یک صخره بزرگ دریایی قرار دارد که در طول سالها به واسطه جزر و مد اقیانوس شکل گرفته. گفته میشد كه تاناه لات در قرن شانزدهم است. درسال های دور یکی از کاهنان هندو در طی سفر خود به ساحل جنوبی ، زیبایی این جزیره صخره ای را دید و تصمیم گرفت که در آنجا استراحت کند. بعضی از ماهیگیران او را دیدند و برای او هدایایی خریدند. کاهن سپس شب را در جزیره کوچک گذراند. بعداً با ماهیگیران صحبت کرد و به آنها گفت که بر روی صخره ها زیارتگاهی بسازید ، زیرا احساس می کرد که این مکان مقدسی برای پرستش خدایان دریای بالی است

مسیر رسیدن به این معبد با ماشین طولانی و پیچ در پیچ بود . زمان زیادی طول کشید تا به مقصد برسیم. داخل معبد فستیوال غذا و رقص بر پا بود. این هم میگذاریم به حساب خوش شانسیمان.

فستیوال غذا

به خاطر فستیوال خانوم ها و آقایان لباس های خاص پوشیده بودند. در قسمتی که فستیوال رقص سنتی بالی برپا بود جمعیت زیادی ازدحام کرده بودند. ما هم رفتیم و از نزدیک این نمایش را دیدیم. حرکاتشان هنگام رقص، طرز لباس پوشیدن و آرایششان منحصر به فرد و زیباست.

تصویری از رقص در فستیوال

 معبد بزرگ ، زیبا و قدیمی است. روی یک جزیره کوچک نزدیک ساحل قرار دارد. توریست ها اجازه ورود به داخل معبد را نداشتند اما میتوانستیم از داخل دریا رد بشویم و تا جلوی درب ورودی معبد برویم. نکته جالب، وجود چشمه آب شیرین داخل این جزیره کوچک بود که معبد رویش قرار داشت. هنگام عبور از دریا جهت دیدن معبد آب تا کمی بالاتر از زانو هم میرسید . البته این در صورتی بود که دریا مواج میشد.

معبد تاناه لات

زیبایی های مسیر پیاده روی تا معبد تاناه لات

بعد از دیدن این معبد به pura taman uyun رفتیم. این مکان توسط آب احاطه شده بود. اینجا هم محیط بزرگ و زیبایی داشت. معبد اصلی وسط خندقی قرار دارد که با آب پر شده است. اجازه ورود به آن را نداشتیم اما کاملا قابل روئیت بود. ساختمان هایی شبیه به برج هایی بلند که چندین شیروانی با اندازه های بزرگ به کوچک رو هم قرار دارند. ساختمان های این معبد آنقدر خاص و زیبا و دیدنی است که بعید است بیننده آن را تا هیچوقت به فراموشی بسپارد. پشت معبد یک جنگل و کنار آن رودخانه ای بزرگ قرار دارد که گشتی در آن خالی از لطف نیست.

محوطه pura taman uyun

معبد pura taman uyun

بعد از این مکان به آبشار Blangsinga رفتیم.آن روز هوا ابری بود اما وقتی به آبشار رسیدیم بارندگی شروع شده بود. هوا در این فصل به گفته محلی ها عمدتا آفتابی است. اما ممکن است بارانی هم بشود. ما پانچو نداشتیم اما کفش رودخانه ای پوشیده بودیم که اگر خیس شدیم اذیت نشویم. محلی ها همه دمپایی می پوشیدند.

این آبشار نزدیک اوبود قرار داشت و با هتل دوممان که قرار بود روز بعد به آن نقل مکان کنیم فاصله کمی داشت . بهتر بود دیدن این مکان را به روز بعد موکول میکریدم . اما ترس از عقب ماندن از برنامه و داشتن وقت کافی ما را وسوسه کرد که تا آبشار برویم. برای رسیدن به آبشار مجبور شدیم از نوسادوآ تا اوبود حدود 2 ساعت رانندگی کنیم. برای رفتن از نوسادوآ به اوبود اتوبانی ساخته شده که عوارض دارد. این اتوبان پلی است که از روی دریا رد میشود. از آنجایی که در طول روز خیابان های مرکز شهر مملو از موتور و ماشین است برای صرفه جویی در زمان بهتر است از این مسیر استفاده کنید. ما که از این مسئله آگاه نبودیم ،جهت رسیدن به مقصد درگیر ترافیک داخل شهر شدیم .

اتوبان

  آبشار بزرگ و قشنگ بود . بالای آبشار با استفاده از سنگ توسط ساکنین تزیین شده بود. وقتی درباره این تزیینات پرسیدیم گفتند تنها برای قشنگیست! اهالی از هر وسیله ای برای زیباتر کردن اماکن دیدنیشان استفاده می کنند. هر جایی که محل عبور توریست هاست گلهای زیبا کاشته شده است. سنگ تراشی، ساخت سازه های بامبو کاریست که در بالی به صورت فرهنگ درآمده است.

از آدمهای کنار آبشار بلندی آبشار مشخص می باشد که کم نیست و آب خوبی هم دارد

تزیینات بالای آبشار

مکان بعدی که جالب بود ساختمان یادبود تاریخ مردم بالی Bajra Sandhi monument بود. این ساختمان وسط یک پارک بزرگ در مرکز شهر قرار دارد. این بنا به دلیل زیبایی برای عکاسی عروس و داماد ها استفاده میشود.

ساقدوش های عروس و داماد با لباس سنتی بالی 

داخل ساختمان شامل موزه ای بود که تاریخچه بالی را با استفاده از ماکت توضیح میداد. اما جدا از این ها دیدن خود بنا هم جذاب بود . از آنجایی که داخل شهر های بالی خبری از آپارتمان های چند طبقه و برج های بلند نیست ، بالای این بنا مکان خوبی برای دیدن قسمتی از شهر از بالا بود. پارک محلی برای تفریح جوانان و خانواده های بالی طراحی شده.

نمای کلی ساختمان یادبود تاریخ مردم بالی Bajra Sandhi monument

دید شهر از بالا

روز سوم

در این روز ما نوسادوآ را به هتل دوم مان در Gianyar نزدیک اوبود ترک کردیم.اسم هتلمان green papaya بود. صاحبش یک خانواده بودند که با کمک هم آنجا را اداره میکردند. خیلی مهربان و پر انرژی بودند. چند جای دیدنی دیگر به ما معرفی کردند. برای تور رفتینگ برایمان تخفیف گرفتند. این هتل خدمات صبحانه و سرویس روزانه رایگان داشت. جالب این بود که هر روز اتاقمان با حوله های  به شکل قو و گل های خوشبوی بالی تزیین میشد.از مهمان نوازی صاحب خانه هم بگویم. یکی از روزها ما یک پاپایای بزرگ خریده بودیم. نیمی از آن را به صاحب خانه دادیم، آنها نیز آن را با میوه های دیگر ترکیب کرده و آبمیوه خوشمزه ای برای ما تهیه کردند. هر روز آخر وقت در خصوص ساعت سرو و نوع صبحانه ای که میخواستیم از ما سوال می کردند و ما که هر روز برای استفاده بهینه از وقتمان صبح زود بیدار میشدیم می دیدیم که کل خانواده صاحبخانه بیدار شده و مشغول تدارک صبحانه هستند. 

صبحانه تهیه شده توسط صاحب خانه

بیشتر مردم بالی خوب و صادقند وی باید دانست که بینشان اندک افرادی هستند که از توریست سو استفاده کنند . بهترین راه برای این که از قیمت ها مطمئن بشویم جستجو در گوگل بود. همچنین این جزیره امنیت فوق العاده ای دارد. تاحدی که ماشین هایشان را قفل نمیکردند و به خرید می رفتند.

اتاق هتل دوم

حیاط هتل دوم

اولین جایی که رفتیم جنگل میمون ها بود. این جنگل دارای میمون ، چشمه،درخت هایی کهنسال، راه ها و پل هایی چوبی و سنگی ، مجسمه های سنگی، یک معبد قدیمی که ورود برای توریست غیر مجاز بود و رودخانه بود. این مکان بسیار قدیمیست. در توضیحات جنگل ذکر شده بود که بیشتر جمعیت میمون ها شب ها فعال هستند اما میمون هایی که در روز گوشه کنار جنگل ، مخصوصا نزدیک معبد پرسه میزدند کم نبودند. اگر موز در دست توریست ها میدیدند سریع روی سر و کول آن توریست میپریدند که خوراکی را از دستش بگیرند. آن روز هم باران شدیدی می آمد. ما ناچار به خرید پانچوهای یک بار مصرف که جنسی شبیه نایلون زباله داشت و نزدیک جنگل توسط دست فروش ها فروخته میشد شدیم. محلی ها به این شرایط عادت داشتند و تا هوا بارانی میشد همه پانچوهایشان را میپوشیدند. نکته ای که جالب بود شوخی با یک میمون پیر بود که داشت برای ما دردسر ساز میشد. همسرم برای اینکه کمی با میمون ها بازی کند به جای موز یک پوست موز در دستش نگه داشت. میمون ها که خیال میکردند همسرم موز در دست دارد به سمت او حمله ور شدند. همسرم هم برای خلاصی از دستشان پوست موز را به آنها داد. صحنه عجیبی بود. میمونها وقتی فهمیدند گول خورده اند به شدت عصبانی شده بودند و دندان هایشان را به ما نشان می دادند و غرش می کردند. خلاصه با اصرار من همسرم دست از شوخی با میمون ها برداشت و توانستیم با آرامش بیشتری جنگل میمون ها بگردیم.

مسیر گشت داخل جنگل

دیواره معبد تزیین شده با مجسمه

مجسمه های خاص داخل جنگل

بازار اوبود مکان بعدی است که برای توریست ها خیلی جذاب است. مکانی مناسب برای خرید سوغاتی، پر از رستوران های مختلف با انواع غذاها از هر جای دنیا و دارای کوچه پس کوچه های زیبا و تماشایی. از آنجایی که این بازار شامل هنر دستی مردم بالیست و محیط اطرافش تماشاییست تمام وقت باقی آن روز ما را به خودش اختصاص داد.  چانه زدن نکته خیلی مهم موقع خرید از مردم بالی است. قیمت ها بعد از چانه زدن حتی به یک پنجم هم نزول می کند! سعی کردیم از بازار های محلی یا از کوچه پس کوچه های دل بازار اوبود خرید کنیم. 

برای خرید میوه، به سراغ محلی ها و دستفروش های بافت محلی رفتیم. خیلی ارزان تر بود. نگران صحبت کردن و ارتباط گرفتن با اهالی نباشید، بیشتر اهالی انگلیسی بلد هستند.  میوه های استوایی خیلی خوشمزه و متنوع در بالی یافت می شود. سعی کردیم همه را امتحان کنیم. ما این میوه ها را تست کردیم : هندوانه، موز، پاپایا، آناناس، نارگیل (نوشیدنی و خوردنی)، انبه، نارنگی، پرتقال بالی، snake fruit – jackfruit – rambutan – mangosteen – longan – passion fruit -  durian – star fruit –dragon fruit

نمونه میوه های استوایی تست شده توسط ما

 

فروشگاه مخصوص فروش سارونگ

کوچه های اطراف بازار

کوچه های اطراف بازار

نمای بیرون رستورانی که در آن ناهار خوردیم

فروشگاه فروش صنایع دستی چوبی

روز چهارم

این روز با رفتن به رفتینگ شروع شد. ما تحقیق کرده و فهمیدیم بهترین رفتینگ روی رودخانه آیونگ برگذار میشود و ارزان ترین تور نفری 25 دلار می باشد. از آنجایی که کردیت کارت نداشتیم تا این تور را آنلاین رزرو کنیم به طور شانسی مسئول هتل به ما گفت که میتواند برایمان با این قیمت، تور را رزرو کند. پس ما با نفری 25 دلار تور رفتینگی گرفتیم که وقتی جلوی باجه اصلی رفتینگ رسیدیم  متصدی گفت کمتر از 75 دلار ممکن نیست! اما وقتی فهمیدند ما تلفنی هماهنگ کردیم پذیرفتند و از ما خواستند به کسی این موضوع را نگوییم. تور شامل ناهار رایگان هم میشد. اول وسایلمان را داخل کمد هایمان گذاشتیم . بعد با ماشین های خودشان ما را به بالای رودخانه بردند و از آن جا مسافتی حدود 15 دقیقه پیاده پایین رفتیم تا به لب رودخانه رسیدیم.قایق ها را باد کردند و رفتینگ آغاز شد. رودخانه پر از آب بود اما خیلی عمیق نبود. در بعضی قسمت ها آب مواج میشد اما کاملا بی خطر بود. هم کلاه و هم جلیقه داشتیم. به نظر ما برای هر سنی مناسب بود مگر زیر دو سال! کلی هیجان و لذت دیدن طبیعت زیبای جنگل، حال آدمی را خوب می کرد. هنر مردم بالی باز هم در گوشه کنار رودخانه قابل مشاهده بود. سنگ های کنار رودخانه کنده کاری شده بودند. وسط راه آبشاری طبیعی، بلند و قشنگ قرار داشت .  کنار آن از قایق پیاده شدیم و با گوشی هایمان عکس گرفتیم. برای عکس انداختن کاور ضد آب گوشی از ایران تهیه کرده بودیم. حتی توریست های اروپایی کاور نداشتند و در مورد کاور ضدآب گوشی از ما سوال میکردند.

رودخانه آیونگ

کنده کاری بر روی سنگ های کنار رودخانه

آبشار کنار رودخانه 

 چون صبح زود رفته بودیم برای این که نوبتمان بشود خیلی معطل نشدیم. اما وقتی برگشتیم اتوبوس های مملو از توریست محوطه را شلوغ کرده بودند .ما که چند ساعتی بود چیزی نخورده بودیم حسابی دلی از عزا درآوردیم. .ناهار خوشمزه و سلف سرویس جزو خدمات تور بود. در کنار غذا هر کدام یک لیوان بزرگ آبمیوه هم سفارش دادیم که عیشمان تکمیل شود. آبمیوه در بالی خیلی خیلی ارزان است و ما هر جا که میتوانستیم طعم آبمیوه های استوایی را امتحان میکردیم و لذت می بردیم.

غذای رفتینگ

 بعد از رفتینگ حسابی خسته شده بودیم و زمان کمی تا تاریک شدن هوا باقی مانده بود . بنابراین تصمیم گرفتیم برنامه ای سبک داشته باشیم. پس در محله ای که نزدیک هتلمان بود و شامل یک بازارچه محلی بود گشتی زدیم. اجناس اینجا ارزان تر  از اوبود بود اما کیفیت اجناس اوبود را نداشت. شام را در یک رستوران محلی ماهی سرخ شده خوردیم. همه مواد غذایی سرخ کردنی در بالی با روغن پالم درست میشود . خودشان به این امر افتخار میکنند و از آنجایی که ظاهرا از سلامتی کامل و تناسب اندام برخوردار بودند ما هم با خیال راحت غذاهایشان را میل کردیم. جالب اینجاست در بالی هیچ آدم چاقی دیده نمیشود!!

بازار محلی

به طور اتفاقی دوباره به یک سالن اجتماعات دیگر برخوردیم که این بار بچه ها در آن مشغول آموزش موسیقی محلی بودند. بچه ها از شش سال تا ۱۵ سال در تمرین حضور داشتند و هر شخص ساز خاصی را مینواخت. یک پیر مرد که رهبر گروه محسوب میشد و چند مرد میانسال مسئولیت آموزش را بر عهده داشتند. هر از گاهی والدین کنار سالن ظاهر میشدند و بعد از چند دقیقه تماشا بازمیگشتند. یک ساعتی را هم اینجا گذراندیم.

آموزش موسیقی محلی به بچه ها

روز پنجم

برنامه روز پنجم بنا بر گشتن منطقه شمالی بالی بود. چون وقت کم داشتیم و شمال هتل نگرفته بودیم کل آن روز را به اینجا اختصاص دادیم.شمال بسیار زیباست و هتل ها ارزان ترند. برای رسیدن به شمال بالی باید جاده باریک و پیچ در پیچی را طی میکردیم که به همین دلایل اجازه تند رفتن را به ما نمیداد. رفتن به شمال بالی از بهترین روزهای سفر ما بود. به این علت که با داشتن ماشین و به کمک نقشه گوگل تمام مسیر را از قلب بالی حرکت میکردیم و در تمام مسیر ساختمانهای زیبا، مزارع برنج، جنگلهای انبوه، تجمع میمونها و خیلی از زیبایی های دیگر را میدیدم. آن روز هوا اوایل بارانی بود و بعد کم کم از شدت باران کاسته شد.

اولین جایی که دیدیم دریاچه Bratan بود که جاده از کوه های اطرافش می گذشت .امکان توقف جهت دیدن دریاچه وجود داشت. ما هم از قافله عقب نماندیم. مسیر پر بود از میمون هایی که به محض دیدن مسافر می آمدند تا غذا بگیرند. از آنجایی که مقصد اصلی معبد  Ulun Danu Bratan بود سعی کردیم خیلی وقت را هدر ندهیم و به چند عکس بسنده کردیم.

 دریاچه Bratan

میمون های کنار جاده

  معبد نزدیک ساحل اما داخل دریاچه قرار دارد. این معبد که در سال 1633 ساخته شده است ، به دلیل اهمیت دریاچه برتان به عنوان منبع اصلی آبیاری در مرکز بالی، برای مراسم فستیوال آب استفاده می شود. مجسمه بودا نیز در این معبد حک شده است. این معبد با عنوان "معبد بالی در دریاچه" نامیده می شود زیرا  وقتی آب رودخانه برتان بالا می آید معبد شناور به نظر میرسد. ورود به داخل معبد برای توریست ها غیر مجاز است. کنار این دریاچه که در ارتفاعات قرار گرفته میتوان عکسهای زیبایی گرفت. از مه غلیظ و ساختمان معبد درون آب و فضای دلنشینش هر چی بگویم کم گفتم. ما از کوچه پس کوچه استفاده کردیم تا به معبد برسیم . این باعث شد تا بتوانیم هتل ها و فضاهای قشنگ نزدیک معبد را هم دیده باشیم.

معبد Ulun Danu Bratan

محوطه معبد Ulun Danu Bratan

هتل ها کنار مسیر تا رسیدن به معبد

کوچه های زیبای مسیر

محل بعدی آبشار Gitgit بود .به محض این که از ماشین پیاده شدیم مردی شروع به صحبت کردن با ما کرد. او توضیح داد که مسیر رسیدن تا آبشار سخت است و ممکن است گم بشویم. او گفت هفته پیش چند هندی در این جنگل ها گم شده اند. علیرغم این که ما به او گفتیم نیاز به لیدر نداریم تا گیت ورودی ما را همراهی کرد و بعد قبل از این که ما بلیط تهیه کنیم با فروشنده بلیط صحبتی کوتاه نمود. وقتی ما بلیط را خریدیم متوجه شدیم ورودی خیلی گران است. در راه رفت از یک توریست دیگر بابت هزینه ورودی سوال کردیم . اینجا بود که متوجه شدیم وقتی آن آقا با مسئول فروش بلیط صحبت میکرده درواقع سر ما کلاه میگذاشته. خیلی عصبانی شدیم. وقتی برگشتیم و از فروشنده بلیط بابت آن مبلغ هنگفت پرسیدیم، گفت تصور کردم که شما لیدر دارید و آن آقا لیدر شماست!!! خلاصه خیالتان راحت، پولمان را پس داد. نگذاشتیم حق ایرانی ها را بخورند. در کل آبشار قشنگی بود. 

ورودی زیبا به محوطه آبشار 

آبشار Gitgit

صنایع دستی اینجا خیلی ارزان و با کیفیت بود. در هر گوشه ای اهالی بالی بازارچه هایی بنا کرده اند که در آن صنایع دستی شامل چوبهای تزیینی  و کلاه حصیری و مجسمه های سنگی و چوبی و پارچه های زیبا را به فروش می رسانند. یکی از هنر های زیبا و ظریفی که در برخی بازارها دیده می شد، کنده کاری روی اسکلت سر گاو بود. طرح های بسیار ظریفی روی استخوان سر حیوان تراشیده شده بود. شاید پیش خودتان بگویید که حیوان بیچاره چه گناهی کرده است. ولی باید بدانید مردم بالی گاو را مقدس می دانند و ما در مدت اقامتمان گوشت گاو نه دیدیم و نه خوردیم. خلاصه اینکه این هنر مردم بالی را به حساب بی رحمی شان نگذاشتیم.

صنایع دستی در مسیر آبشار Gitgit

در مسیر برگشت در مسجدی که روبه روی دریاچه معبد قرار داشت نماز خواندیم. مردم مسمان بالی اهل سنت هستند. خیلی فضا گرم و صمیمی بود. مسلمان ها از هر نژادی دیده میشدند و کنار هم نماز میخواندند. از آنجایی که مسجد کنار دریاچه بود فضای خیلی قشنگ و روحانی ای داشت.

مسجد بصار الهدایت

مکان بعدی که برای دیدن آن لحظه شماری میکردیم، پارک گیاه شناسی بالی بود. اما برای گشتن این پارک حتما وسیله نقلیه لازم است. پارک شامل چندین نقطه دیدنی شامل: جنگل بامبو، گلخانه کاکتوس های بزرگ، گلخانه انواع بگونیا، درخت چند هزار ساله با ریشه هایی در هوا و...بود. به دلیل وسعت پارک، دیدن اینجا چند ساعت زمان برد. تنوع بالایی از گیاهان به چشم میخورد. گیاه های عجیب و غریبی دیدیم و در کل دیدنش بسیار لذت بخش و جذاب بود. این پارک بسیار هنرمندانه و زیبا طراحی شده بود و متناسب با هر نوع سلیقه‌ای می شد در آن گل و درخت و باغ و چمنزار یافت. بعد از دیدن پارک به یک رستوران محلی رفتیم که صاحبان آن مسلمان بودند و زبان انگلیسی هم بلد نبودند. چشمتان روز بد نبیند. غذایی که تدارک دیدیم کباب ساده گوسفند بود، با یک سوپ ساده و یک نوشیدنی درجه 3. وقتی می خواستیم غذا سفارش بدهیم ناچار شدیم با ایما و اشاره منظورمان را به آشپز بفهمانیم که باعث شد مدت طولانی بخندیم. از آشپز خواهش کردیم که به کباب ما سس نزند و کباب ساده تهیه کند. موقعی که کباب آماده شد آشپز آن را درون سس بادام زمینی فرو کرد و باعث شد آه از نهاد ما بلند شود. خلاصه با هر فلاکتی بود غذا را خوردیم و برگشتیم به سمت خانه. 

کباب گوسفند

کمی هم از خانه دوم برایتان بگویم. خانه شامل چهار خانه مجزا ویژه مهمان ها و یک خانه بزرگ برای صاحب خانه بود. در وسط حیاط درخت رامبوتان و نارگیل کاشته شده بود.درخت نارگیل حدودا 3 متر ارتفاع داشت و نارگیل های آن کاملا در دسترس و در ارتفاع 1.5 متری بودند که منظره جالبی به خانه میداد. جلوی همه خانه های مهمان صندلی حصیری چیده شده بود تا مهمان ها بتوانند روی آنها ساعات شب را بگذرانند. ما هم که معمولا شب ها را به جای شام میوه های استوایی را امتحان میکردیم، هر روز بعد از ظهر روی این صندلی ها نشسته و از هوای بی نظیر و آرامش و سکوت جزیره و میوه ها و فضای حیاط خانه لذت می بردیم.

جنگل بامبو

قسمتی از پارک گیاه شناسی

 

روز ششم

اگر اهل غواصی ، موج سواری ، تفریحات آبی هستید نوسادوآ بهترین مکان برای این تفریحات است. البته به دلیل محبوبیتش قیمت ها بالاست. ما sea walker را انتخاب کردیم که با قایق ما را به وسط دریا میبردند. آن جا سوار کشتی هایی میکردند که تجهیزات غواصی در آن قرار داشت.  به هر کدام از ما وتسوت "لباسی مخصوص غواصی" دادند. بعد از عوض کردن لباس یک کلاه سنگین آهنی که جلوی آن شیشه ای بود، سرمان گذاشتند و یک غواص تک به تک ما را بغل میکرد و به پایین میبرد. پایین مرجان هایی دیده میشد که دورتا دورش میله کشیده بودند و با کمک این میله ها میتوانستیم دور مرجان ها پیاده روی کنیم. اگر میله ها نبودند نمیتوانستیم پایین بمانیم. قبلا به هر کدام از ما یک نان تست داخل نایلون داده بودند که لیدر پایین آب، نایلون را سوراخ میکرد و وقتی نان داخل آب حل میشد ماهیها نزدیک می آمدند. هزینه این تفریح نفری 500 هزار روپیه شد که به نظرم ارزشش را نداشت. چون بنده در کیش غواصی کردم و 1000 برابر زیباتر از این چیزی بود که در بالی دیدم. مرجان ها دست کاشت خودشان بود به همین دلیل خیلی چنگی به دل نمیزد . اگر اهل هیجان هستید ساحل های مناسب موج سواری یکی از جاذبه های این جزیره است.

ساحل نوسادوآ

بعد از غواصی به سمت معبد Pura Gunung Kawi  به راه افتادیم. پول هایمان رو به اتمام بود بنابراین بنا به چینج مقداری از دلارهایمان کردیم. قبلا گفته بودم که خیابان ها در بالی باریک و شلوغ اند. وقتی میخواهید درب خودرو را باز کنید باید حواستان به موتوری ها باشد تا مثل ما دچار دردسر نشوید. اینجا بود که هنگام پیاده شدن از ماشین جهت رفتن به صرافی تصادف اتفاق افتاد. مردی میانسال که انگلیسی بلد نبود با بی دقتی ما به درب ماشین برخورد کرد و پخش زمین شد. از استرس نفسمان بند آمده بود. وقتی از ماشین پیاده شدیم دیدیم ظاهرا اتفاقی برای او نیفتاده اما خودش اظهار درد در شانه هایش می کرد. آینه موتورش هم شکسته بود. درب ماشین ما هم کمی غر شده بود. با کمک محلی دیگری که انگلیسی بلد بود متوجه صحبت هایش شدیم. در نهایت آن مرد با دریافت خسارت موتور به مقدار 150000 روپیه راضی شد و قائله ختم به خیر شد. 500000 روپیه هم هزینه خسارت ماشین شد که هنگام تحویل آن به صاحب هتل اولمان پرداخت کردیم.

دوباره به سمت معبد راه افتادیم.این معبد مقبره شاه و ملکه های بالی است که قرن‌ها پیش در دل صخره های کنده کاری شده و دو طرف یک رودخانه بنا شده است. اینجا به دلیل بزرگی و قدمتش یکی از مکانهای جذاب به شمار می آمد. این مجموعه شامل 10 تخته سنگ (زیارتگاه) است که درون حفره هایی به ارتفاع حدودا 7 متر قراردارند. این سنگها ظاهرا برای یادبود پادشاه آناک وونگسو از سلسله اودایانا و ملکه های مورد علاقه وی اختصاص یافته است. در ضلع شرقی این زیارتگاه پنج معبد کوچک هم وجود دارد. در یکی از این معابد سه نفر را دیدیم که پشت سر دو کاهن نشسته بودند و در حال دعا کردن بودند و یک کاهن با صدایی رازگونه صحبت میکرد و بعد از گفتن چند جمله، یک زنگوله کوچک نقره ای را تکان میداد. و عود روشنی را در هوا میچرخاند.

در قسمتی از این محل، سنگ قبر برجسته ای قرار داشت که با وجود این که در هوای باز بود، باید کفشهایمان را در می آوردیم تا اجازه ورود به این محوطه را داشته باشیم. این احترام مثل پوشیدن سارونگ واجب بود. زمینش خیس و حتی در قسمت­هایی لیز بود. گوشه کنار هم خزه دیده میشد.

معبد Pura Gunung Kawi

مقبره مقدس در معبد Pura Gunung Kawi

نمایی دیگر از معبد Pura Gunung Kawi

عبادت کنندگان مشغول مراسم مذهبی

مکان بعدی بازدید از معبد چشمه مقدس Pura Tirta Empul بود. هنگام ورود به این مکان اول از همه  حوضی بزرگ با تعداد زیادی ماهی قرمز و رنگی با اندازه های حدود یک و نیم متر توجهمان را جلب کرد.

ماهی های بزرگ حوض ورودی معبد Pura Tirta Empul

 بعد از گذر از کنار حوض، کمی پیاده روی به قسمت چشمه مقدس رسیدیم. چشمه ای که در وسط یک استخر بزرگ میجوشد و آب آن از انشعاباتی سنگی به استخر پایینی میریخت. ساکنین برای پاک شدن، به ترتیب از چپ به راست، زیر تک تک این انشعابات خودشان را میشویند و دعا می خوانند. البته به استثنای چند تایی که آنها مختص شستن مرده هاست. هر کس بخواهد میتواند  اینجا تطهیر بشود .اما باید لباس هایش را عوض کند و سارونگ مخصوص بپوشد که خودشان به عبادت کنندگان میدهند. برای رفتن در این حوض ها خوب سوال کنید و روشش را بپرسید که مثل ما آبرویتان نرود. ما که آبروریزی و حسابی سوژه سازی کردیم. امیدوارم کسی از ما فیلم نگرفته باشه .ما بدون پوشیدن سارونگ و بدون رعایت ترتیب شستشو مستقیم زیر یکی از انشعابات که مختص مرده ها بود رفتیم. یکی از محلی ها این نکته را به ما گفت و ما بعد از عذر خواهی شروع کردیم به ترتیب زیر هر کدام از انشعاب شستشو کنیم .اینجا بود که عینک یکی از ما به داخل آب افتاد و باعث ایجاد مانع و در نتیجه ترافیک انسانی برای سایر عبادت کنندگان شدیم. در نهایت عینک با مشقت فراوان پیدا شد اما آن روز حسابی ماندگار شد!

استخر جوشیدن چشمه اصلی Pura Tirta Empul

 

در محل پارکینگ این معبد درخت های میوه جک فروت را دیدیم. میوه هایی شبیه به خربزه های 20 کیلویی که از درخت آویزان هستند. درخت خربزه الله اکبر!!

بعد از دیدن این مکان به مزرعه های پلکانی برنج رفتیم تا هم مزارع را ببینیم و هم قهوه معروف بالی که قهوه لوواک هست تست کنیم. این قهوه توسط حیوانی با همین اسم خورده میشود و بعد از دفع آن توسط حیوان، شسته و خشک میشود. بعد پوست قهوه کنده  و هسته قهوه بو داده و در نهایت آسیاب میشود. ما تستش کردیم اما خیلی دوست نداشتیم. قهوه معمولی را بیشتر پسندیدیم. اگر قصد خرید قهوه دارید بهتر است از این مکان قهوه نخرید چون قیمت ها سر به فلک میکشد.  سوپرمارکت های زنجیره ای که انواع قهوه را دارند، بهترین مکان برای خرید قهوه است. البته ما از صاحب محل اقامتمان قهوه دست ساز خریدیم که مزه وکیفیت خیلی خوبی داشت. هنوز وقتی آن قهوه را دم میکنیم تمام خاطرات بالی برایمان زنده میشود.

در مزرعه قهوه یک خانم طریقه کاشت انواع قهوه و کاکائو و لمون گرس (علف با طعم لیمو) و طرز تهیه قهوه لوواک را توضیح میداد. در نهایت هشت مدل قهوه را در یک سینی چوبی زیبا با قیمت 6 دلار برایمان  آوردند و همه را تست کردیم.

تست انواع قهوه و نوشیدنی های متفاوت دیگه

مزرعه های پلکانی برنج

روز هفتم (خداحافظ بالی عزیز)

برای این روز برنامه ای سبک در نظر گرفته بودیم. باید وسایلمان را جمع میکردیم که شب عازم فرودگاه بشویم . روز قبل وقتی برای دیدن مزارع پلکانی برنج  رفتیم غروب شده بود و نتوانستیم درست این منطقه را ببینیم. بنابراین دوباره به سمت مزارع برنج حرکت کردیم. وقتی به مزارع رسیدیم حسابی باران می آمد. باز هم آن طور که دلمان میخواست نتوانستیم عکس بگیریم. اما خیالمان راحت شد که چیزی را از دست نداده ایم!

مزرعه های پلکانی برنج

بعد از آن به معبد غار فیل elephant cave یا Goa Gajah رفتیم. این معبد قدیمی است. تا به آنجا برسیم باران بند آمده بود.ارتفاع درب ورودی نسبت به معبد خیلی بالاتر بود و مجبور شدیم از کلی پله پایین برویم تا به محوطه معبد برسیم. یک حوض بزرگ با مجسمه های بزرگ به طور فرو رفته اولین چیزی بود که توجهمان را جلب کرد.

نمای محوطه غار فیل از بالا

حوض های بزرگ فرو رفته معبد غار فیل elephant cave

وقتی وارد غار شدیم کاملا تاریک بود. این معبد یا غار یک سوراخ حدودا 7 متری با ارتفاع کم و بدون نور بود.ته این سوراخ مکانی برای عبادت وجود داشت که مثل همه معابد دیگر دعا کنندگان هدایا که شامل گل ، میوه، عود و ... بود آنجا قرار میدادند.

معبد غار فیل elephant cave

داخل معبد غار فیل elephant cave

در این معبد درخت های کهنسالی که ریشه های عجیبی داشتند قابل رویت بود. دور درخت های قدیمی را با پارچه هایی میبندند .این کار نشان میداد که این درخت ها مقدس هستند.

درخت مقدس

محل مورد علاقه ما و مقصد بعدی اوبود بود که هدف خوردن غذایی خوشمزه و تجربه ماساژ معروف بالی در این مکان بود. لازم به ذکر است که تقریبا هر ویلای زیبایی که در اینترنت از بالی میبینید در اوبود قرار دارد. بنابراین تا میتوانید در کوچه های اوبود قدم بزنید و لذت ببرید. هزینه ماساژ در یک spa محلی 60 هزار روپیه (حدود7 دلار) برای نیم ساعت ماساژ پا، 80 هزار روپیه(حدود 9 دلار، برای نیم ساعت ماساژ شانه) میشد. نکته جالبی که اینجا برای ما اتفاق افتاد پارک کردن ماشین در یک مکان مطلقا ممنوع بود که وقتی برگشتیم روی شیشه ماشین برچسب های بزرگی چسبانده بودند.متاسفانه زبانش را نمی فهمیدیم. تنها نکته ای که قابل فهم بود ، علامت پارک مطلقا ممنوع روی برچسب ها بود. از مغازه دارها برای پرداخت جریمه سوال کردیم . آنها توضیح دادند که پاک کردن این برچسب ها از روی شیشه جلوی راننده جریمه شماست! واقعا هم پاک کردنشان سخت بود. در نهایت آب ریختیم و فیتیله شد. جالب اینکه بالی تقریبا پلیس ندارد. فقط ممکن است در مناطق شلوغی مثل اوبود پلیس ببینید.

جریمه ما

برای پس دادن ماشین به صاحب هتل ، راس ساعت معینی در فرودگاه قرار گذاشتیم . ساعت 3 صبح از هتل به سمت فرودگاه حرکت کردیم (مسیر خلوت بود و 45 دقیقه ای پیموده شد در حالی که در شلوغی روز بیش از 1.5 ساعت طول میکشید).ماشین را با همان مقدار بنزینی که به ما داده بود به او تحویل دادیم.

در نهایت ساعت 7:30  صبح به سمت کوآلالامپور پرواز کردیم. مقداری پول از روپیه اندونزی برایمان باقی مانده بود که به دلیل کم بودن قابلیت چینج به دلار نداشت پس بهتر دیدیم با آنها از مسئولین هواپیما مقداری صبحانه تهیه کنیم. اگر فرصت داشتید با هر مقدار پولی که دارید از فروشگاه های داخل شهر  میتوانید به مقدار 3 تا 4 برابر مواد غذایی خریداری کنید. هزینه ها داخل هواپیما غیر معقول است.

 

روز هشتم (گشت در کوآلالامپور)

ساعت 10 صبح به وقت محلی به کوآلالامپور رسیدیم. این بار هم مثل دفعه قبل یک تاکسی به مبلغ 118 رینگیت کرایه کردیم  تا کوآلالامپور را بگردیم. قرار شد پوتراجایا که محل نخست وزیری مالزیست و برج های دوقلو را ببینیم. مقصد اول برج های دوقلو بود که یک ساعت و نیم طول کشید تا به آن برسیم.

برج های دوقلوی مالزی

حوض جلوی برج های دوقولو

بعد از این که با برج ها عکس گرفتیم، در کوچه خیابون های اطراف برج قدم زدیم. در حین این گشت به طور اتفاقی ترن هوایی (مونوریل) دیدیم و چون تا آن موقع تجربه سوار شدن مونوریل  را نداشتیم، تصمیم گرفتیم امتحانش کنیم. بلیطش به صورت اتوماتیک با دستگاه تهیه می شد. خیلی کند بود اما تجربه اش برای یک بار می ارزید. بعد هم در یک رستوران کنار خیابانی هندی ناهارمان را خوردیم. هزینه ناهار 49 رینگیت برای 4 نفر شد. غذا ها بی اندازه تند بود و ما مجبور شدیم برای خنک شدن غذا را با مقدار زیادی نوشابه و آب خنک نوش جان کنیم.

رستوران هندی کنار خیابانی

سپس یک تاکسی به مبلغ 100 رینگیت  به منطقه Putra jaya گرفتیم. حدودا یک ساعت طول کشید تا به مقصد برسیم. پوتراجایا  رودخانه ای وسیع با پل هایی مدرن و مسجدی بزرگ و زیبا دارد.برای گشتن مسجد باید شنل سر میکردیم. چیزی شبیه به شنل عروس با این تفاوت که بلند بود و رنگ تیره داشت. گویی نوع دیگری از حجاب به جای چادر محسوب میشد. البته اگر حجابتان کامل باشد مشکلی نیست و اجباری به پوشیدن شنل نخواهد بود.

مسجد پوتراجایا

داخل مسجد پوتراجایا

دریاچه کنار مسجد پوتراجایا

 ساختمان نخست وزیری مالزی هم اینجا قرار دارد که البته ورود به داخل آن ممکن نبود. یک بافت شهری مدرن و زیبا.

ساختمان نخست وزیری

  تاکسی منتظر ماند تا منطقه را گشتیم و بعد از آن ما را به فرودگاه رساند که نیم ساعت طول کشید. 5 عصر فرودگاه بودیم. داخل فرودگاه غذا را از یک مغازه دونات فروشی، چیزی شبیه پای مرغ دودی با پنیر، هر تکه 4.7 و 6.7 رینگیت و میوه های استوایی برای راهمان و همچنین به عنوان سوغاتی خریدیم. ساعت 7 و نیم عصر به وقت محلی پروازمان به سمت تهران از مالزی خارج شد و در نهایت ساعت 11 و نیم شب به وقت ایران به تهران رسیدیم.

 

اگر قبل از این سفر از من درباره بهشت سوال میکردند پاسخم این بود که هنوز آن را ندیده ام و میداند که شاید هیچ وقت هم نبینم. اما اکنون با جرات می گویم که بهشت روی زمین است. هنوز زیباتر و آرام تر از این بهشت زمینی جایی ندیده ام .به امید دیدار دوباره بالی عزیز.

 

جمع مخارج سفر برای هر زوج: حدودا 2000 دلار  در سال 96 با دلار 3800 تومان. شامل:

• هزینه بلیط هواپیما که به ریال بود.
• 50 دلار هزینه ویزا برای هر نفر 
• هزینه اقامت برای هر نفر حدودا 72 دلار
• اجاره ماشین (روزی 18 دلار)
• تصادف 650000 روپیه
• هزینه گشت در کوآلالامپور (600 رینگیت برای 4 نفر)

           

 

 

نویسنده: افسانه فرد

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.