درود بر عاشقان سفر فروردین 1403 وقت سفر به بلوچستان بود. دیاری که 7 سال پیش با جمعی از دوستای خوبم، رفته بودم. چابهار از نگاه من آخرین نقطه ایرانه. جایی که از همه لحاظ محرومه و نیاز های اولیه چالش های بزرگیه. مشکل سوخت ،امکانات
راستش هیچ چیز به اندازه ی این که همه ی زندگی ام را بریزم توی چمدانی و تمام گوشه های دنج جهان را بگردم، خوشحالم نمی کند. دلم می خواهد بدانم؛ زبانِ برگ ها در همه جای دنیا یکی ست؟ستاره ها همه جا یک جور می
29 مهر تا 2 آبان 94 همراه با گروهی از دوستان اصفهانی سفری داشتیم به زاهدان تا علاوه بر دیدار از شهر و خرید ، صعودی هم به کوه تفتان داشته باشیم . مسافت مابین اصفهان تا زاهدان با اتوبوس ، نزدیک به 16 ساعت زمان
سفر پنج است: «اول به پاي، دوم به دل، سِيوم به همت، چهارم به ديدار، پنجم در فنای نفس» (شیخ ابوالحسن خرقانی) تنها خاطرهای که از سیستان و بلوچستان در ذهن دارم، مربوط به سی و یک سال پیش است! به خیالم آن زمان تنها دو
تفتان مرتفعترین کوه استان سیستان و بلوچستان در نزدیکی شهر خاش قرار داره. این کوه جزو آتشفشانهای نیمه فعال محسوب میشه که سالهاست از آخرین فوران و فعالیت اون میگذره اما هنوز گازهای گوگردی از دهانه اون خارج میشه. در ادامه گزارش صعود به این